Sketchnoting: Różnice pomiędzy wersjami

Sketchnoting (od ang. sketch – szkic i noting – notować), inaczej notowanie graficzne lub wizualne; mnemotechnika, metoda ułatwiająca zapamiętywanie informacji^[1] polegająca na tworzeniu wizualnych notatek^[2]; forma wspomagająca proces zapamiętywania dzięki przenoszeniu uzyskanych informacji do postaci graficznej, ręcznie wykonywanych prostych rysunków^[3][4].

Sketchnoting defiują trzy terminy: słowa, obrazy, kształty^[5]. Proste ikony wykorzystywane w sketchnotingu opierają się głównie na trzech kształtach: koła, trójkąta i prostokątu, a ich rysowania można nauczyć się z tutoriali czy specjalnych książek^[6].

Pojedynczy produkt sketchnotingu to sketchnotka (ang. sketchnote) wykonana ręcznie na papierze lub digitalnie (przy użyciu tabletu graficznego). Charakterystyczny dla niej jest mały format (A3, A4, A5), podręczny, zeszytowy^[5].

Sketchnoting jest wykorzystywany w wielkoformatowym zapisie graficznym (ang. graphic recording) np. podczas konferencji, seminariów, spotkań^[1].

Termin sketchnoting pojawił się w 2006 roku, a za jego autora uznaje się projektanta Michaela Rohde'a^[7]. Jego zdaniem tradycyjne notowanie bywa stresujące, ponieważ nie pozwala na uchwycenie każdego szczegółu. Postanowił połączyć standardowy sposób notowania z prostymi rysunkami, aby powstały notatki łatwiej zapadające w pamięć. Okazało się, że ta metoda pomaga lepiej skupić się na danym temacie, a dzięki ilustracjom i atrakcyjnej formie graficznej więcej zapamiętać. Rohde nazwał swoje notatki sketchnotes (polski odpowiednik: sketchnotki), ponieważ jego technika łączyła słowa i szkice/rysunki. Nazwa ta utrwaliła się i jest używana przez propagatorów myślenia wizualnego^[7].

Michael Rohde jest autorem dwóch książek na temat notatek graficznych:

• 2012 - The Sketchnote Handbook^[8]
• 2014 - The Sketchnote Workbook^[9]

Agata Baj wyróżnia następujące elementy notatek graficznych:^[10][11]

• typografia,
• liternictwo,
• rysunki,
• banery,
• pudełka,
• chmurki,
• ludziki,
• emocje,
• triki,
• punktory,
• strzałki,
• linie.

Gabriela Borowczyk wskazuje na następujące elementy notatki wizualnej:^[12]

• liternictwo - czytelna synteza i zapis treści,
• pola tekstowe - grupowanie i porządkowanie treści (nagłówki, śródnagłówki i teksty uzupełniające),
• kolory i cienie - grupowanie treści, wyróżnienia, kod kolorystyczny,
• ikony - proste, dosłowne lub metaforyczne,
• łączniki - wskazanie kierunku, procesu, wynikania, powiązania treści,
• separatory - oddzielenie treści, ułatwiające ich odczytywanie.

Gabriela Borowczyk wyróżnia dwa zakresy hierarchizacji treści w sketchnotce^[13]:

• wyspy wyrazowe
• nagłówki i śródnagłówki
• różna wielkość i krój pisma
• pogrubienia

• pola tekstowe
• ikonki/ metafory/ wizualizacje
• separatory i łączniki
• wyróżnienie kolorem i kod kolorystyczny

• mnemotechnika
• notatka
• pałac pamięci