Przejdź do zawartości

Wacław Günther: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 33: Linia 33:
Urodził się 5 lipca 1884 w Siedlcach, w rodzinie Henryka i Heleny z Pytlińskich. Uczęszczał do gimnazjum w [[Chełm]]ie, Siedlcach i [[Lublin]]ie<ref name=":0">{{Cytuj książkę |tytuł = Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania |url = https://polona.pl/item/czy-wiesz-kto-to-jest-uzupelnienia-i-sprostowania,ODQ1NjUxOA/110/#info:metadata |inni = [[Stanisław Łoza]] (red.) |rok = 1939 |miejsce = Warszawa |strony = 101 |data dostępu = 2021-07-26}}</ref>. W 1905 ukończył ze złotym medalem [[gimnazjum]] klasyczne w [[Jałta|Jałcie]] na [[Półwysep Krymski|Krymie]]. Następnie studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we [[Lwów|Lwowie]], gdzie w 1910 uzyskał dyplom [[inżynier]]a mechanika. Kolejne studia podjął w Instytucie Elektrotechnicznym Montefiore w [[Liège]], uzyskując w 1912 dyplom inżyniera elektryka{{r|pw}}.
Urodził się 5 lipca 1884 w Siedlcach, w rodzinie Henryka i Heleny z Pytlińskich. Uczęszczał do gimnazjum w [[Chełm]]ie, Siedlcach i [[Lublin]]ie<ref name=":0">{{Cytuj książkę |tytuł = Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania |url = https://polona.pl/item/czy-wiesz-kto-to-jest-uzupelnienia-i-sprostowania,ODQ1NjUxOA/110/#info:metadata |inni = [[Stanisław Łoza]] (red.) |rok = 1939 |miejsce = Warszawa |strony = 101 |data dostępu = 2021-07-26}}</ref>. W 1905 ukończył ze złotym medalem [[gimnazjum]] klasyczne w [[Jałta|Jałcie]] na [[Półwysep Krymski|Krymie]]. Następnie studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we [[Lwów|Lwowie]], gdzie w 1910 uzyskał dyplom [[inżynier]]a mechanika. Kolejne studia podjął w Instytucie Elektrotechnicznym Montefiore w [[Liège]], uzyskując w 1912 dyplom inżyniera elektryka{{r|pw}}.


Odbył praktykę przemysłową w firmie [[Brown Boveri|Brown Boveri & Cie]] w [[Baden (Szwajcaria)|Baden]] k. [[Zurych]]u. Podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej Szkoły Politechnicznej we Lwowie, awansując w 1913 na stanowisko [[adiunkt]]a. W 1917 rozpoczął prowadzenie wykładów z teorii maszyn elektrycznych na [[Politechnika Warszawska|Politechnice Warszawskiej]]{{r|sep}}. 3 listopada 1918 wstąpił do [[Wojsko Polskie (II RP)|wojska]], przenosząc się do Instytutu Wojskowo-Technicznego{{r|elektr}}. Uczestniczył w obronie Lwowa<ref name=":0" />. Od 1923 był wykładowcą w Oficerskiej Szkole Inżynieryjnej<ref name=":0" />. W okresie od 1 października 1925 do 31 lipca 1928 obowiązki wojskowe łączył z funkcją adiunkta w Katedrze Miernictwa Elektrycznego na Politechnice Warszawskiej. W 1929 odszedł z wojska do pracy w przemyśle. Pracował w Warszawie w Polskich Zakładach Brown Boveri, w okresie od 15 października 1930 do 31 grudnia 1935 w Towarzystwie Kabli Dalekosiężnych, a od 1936 jako dyrektor Biura Elektryfikacji w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Na zlecenie [[Liga Narodów|Ligi Narodów]] pod jego kierownictwem wykonano projekt połączenia kablowego Polska-Szwecja przez [[Bornholm]]<ref>{{Cytuj |autor = Józef Piłatowicz |tytuł = Świadkowie przeszłości ziemi siedleckiej (biogramy): Günther Wacław, Günther Mieczysław Karol |czasopismo = Historia i Świat |data = 2022-09-09 |data dostępu = 2023-12-10 |issn = 2956-6436 |wolumin = 11 |s = 375–382 |doi = 10.34739/his.2022.11.24 |url = https://czasopisma.uph.edu.pl/historiaswiat/article/view/3043 |język = en}}</ref>.
Odbył praktykę przemysłową w firmie [[Brown Boveri|Brown Boveri & Cie]] w [[Baden (Szwajcaria)|Baden]] k. [[Zurych]]u. Podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej Szkoły Politechnicznej we Lwowie, awansując w 1913 na stanowisko [[adiunkt]]a. W 1917 rozpoczął prowadzenie wykładów z teorii maszyn elektrycznych na [[Politechnika Warszawska|Politechnice Warszawskiej]]{{r|sep}}. 3 listopada 1918 wstąpił do [[Wojsko Polskie (II RP)|wojska]], przenosząc się do Instytutu Wojskowo-Technicznego{{r|elektr}}. Uczestniczył w obronie Lwowa<ref name=":0" />. Od 1923 był wykładowcą w Oficerskiej Szkole Inżynieryjnej<ref name=":0" />. W okresie od 1 października 1925 do 31 lipca 1928 obowiązki wojskowe łączył z funkcją adiunkta w Katedrze Miernictwa Elektrycznego na Politechnice Warszawskiej. W 1929 odszedł z wojska do pracy w przemyśle. Pracował w Warszawie w Polskich Zakładach Brown Boveri, w okresie od 15 października 1930 do 31 grudnia 1935 w Towarzystwie Kabli Dalekosiężnych, a od 1936 jako dyrektor Biura Elektryfikacji w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Na zlecenie [[Liga Narodów|Ligi Narodów]] pod jego kierownictwem wykonano projekt połączenia kablowego Polska-Szwecja przez [[Bornholm]]<ref>{{Cytuj |autor = Józef Piłatowicz |tytuł = Świadkowie przeszłości ziemi siedleckiej (biogramy): Günther Wacław, Günther Mieczysław Karol |czasopismo = Historia i Świat |data = 2022-09-09 |data dostępu = 2023-12-10 |issn = 2956-6436 |wolumin = 11 |s = 375–382 |doi = 10.34739/his.2022.11.24 |url = https://czasopisma.uph.edu.pl/historiaswiat/article/view/3043 |język = }}</ref>.


Podczas [[II wojna światowa|wojny]] pracował w Związku Elektrowni Polskich. W czasie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] utracił cały swój majątek oraz niepublikowane prace. Na krótko przeniósł się do [[Kraków|Krakowa]], gdzie podjął współpracę z mającą tam tymczasową siedzibę [[Politechnika Śląska|Politechniką Śląską]].
Podczas [[II wojna światowa|wojny]] pracował w Związku Elektrowni Polskich. W czasie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] utracił cały swój majątek oraz niepublikowane prace. Na krótko przeniósł się do [[Kraków|Krakowa]], gdzie podjął współpracę z mającą tam tymczasową siedzibę [[Politechnika Śląska|Politechniką Śląską]].

Wersja z 10:32, 10 gru 2023

Wacław Zygmunt Henryk Günther
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1884
Siedlce

Data i miejsce śmierci

9 lipca 1953
Szwajcaria Kaszubska

Profesor
Specjalność: elektrotechnika
Alma Mater

Szkoła Politechniczna we Lwowie (inż. mechanik)
Instytut Montefiore w Liège (inż. elektryk)

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Śląska

Uczelnia

Politechnika Wrocławska

Dziekan
Wydział

Elektryczny Politechniki Śl.

Okres spraw.

1945–1946

Poprzednik

Kazimierz Idaszewski

Następca

Stanisław Fryze

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Wacław Zygmunt Henryk Günther (ur. 5 lipca 1884 w Siedlcach, zm. 9 lipca 1953 na terenie Szwajcarii Kaszubskiej) – polski elektrotechnik, wykładowca Szkoły Politechnicznej we Lwowie, profesor Politechnik Śląskiej i Wrocławskiej, dziekan Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej.

Życiorys

Urodził się 5 lipca 1884 w Siedlcach, w rodzinie Henryka i Heleny z Pytlińskich. Uczęszczał do gimnazjum w Chełmie, Siedlcach i Lublinie[1]. W 1905 ukończył ze złotym medalem gimnazjum klasyczne w Jałcie na Krymie. Następnie studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we Lwowie, gdzie w 1910 uzyskał dyplom inżyniera mechanika. Kolejne studia podjął w Instytucie Elektrotechnicznym Montefiore w Liège, uzyskując w 1912 dyplom inżyniera elektryka[2].

Odbył praktykę przemysłową w firmie Brown Boveri & Cie w Baden k. Zurychu. Podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej Szkoły Politechnicznej we Lwowie, awansując w 1913 na stanowisko adiunkta. W 1917 rozpoczął prowadzenie wykładów z teorii maszyn elektrycznych na Politechnice Warszawskiej[3]. 3 listopada 1918 wstąpił do wojska, przenosząc się do Instytutu Wojskowo-Technicznego[4]. Uczestniczył w obronie Lwowa[1]. Od 1923 był wykładowcą w Oficerskiej Szkole Inżynieryjnej[1]. W okresie od 1 października 1925 do 31 lipca 1928 obowiązki wojskowe łączył z funkcją adiunkta w Katedrze Miernictwa Elektrycznego na Politechnice Warszawskiej. W 1929 odszedł z wojska do pracy w przemyśle. Pracował w Warszawie w Polskich Zakładach Brown Boveri, w okresie od 15 października 1930 do 31 grudnia 1935 w Towarzystwie Kabli Dalekosiężnych, a od 1936 jako dyrektor Biura Elektryfikacji w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Na zlecenie Ligi Narodów pod jego kierownictwem wykonano projekt połączenia kablowego Polska-Szwecja przez Bornholm[5].

Podczas wojny pracował w Związku Elektrowni Polskich. W czasie powstania warszawskiego utracił cały swój majątek oraz niepublikowane prace. Na krótko przeniósł się do Krakowa, gdzie podjął współpracę z mającą tam tymczasową siedzibę Politechniką Śląską.

W 1945 przeniósł się do Gliwic. Objął obowiązki dziekana Wydziału Elektrycznego, jednak już po roku przeniósł się na Politechnikę Wrocławską[4]. Objął tam Katedrę Elektrotechniki Ogólnej, a jednocześnie prowadził wykłady na Politechnice Śląskiej.

Zmarł nagle, podczas wakacji na terenie Szwajcarii Kaszubskiej. Pochowany na cmentarzu w Kościerzynie[3].

Dorobek naukowy

Opublikował w 1917 we Lwowie pracę pt. Motor elektryczny, jego znaczenie i zastosowanie. Był autorem skryptu pt. Rachunek symboliczny w elektrotechnice (1951). Publikował w Przeglądzie Elektrotechnicznym oraz Przeglądzie Teletechnicznym. Wiele jego prac zaginęło w Powstaniu Warszawskim, między innymi skrypt pt. Zastosowanie rachunku wektorowego i symbolicznego do elektrotechniki.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d e f g h Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: 1939, s. 101. [dostęp 2021-07-26].
  2. Zbigniew Pohl: Wacław Zygmunt Günther. Wydział Elektryczny Politechniki Wrocławskiej. [dostęp 2015-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  3. a b Jerzy Kubiatowski, Stefan Sokolnicki, GÜNTHER Wacław (1884 – 1953) [online], SEP Wrocław Koło nr 43, 4 marca 2016 [dostęp 2023-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  4. a b Poczet Dziekanów. Wydział Elektryczny Politechniki Śląskiej. [dostęp 2015-01-16]. (pol.).
  5. Józef Piłatowicz, Świadkowie przeszłości ziemi siedleckiej (biogramy): Günther Wacław, Günther Mieczysław Karol, „Historia i Świat”, 11, 2022, s. 375–382, DOI10.34739/his.2022.11.24, ISSN 2956-6436 [dostęp 2023-12-10] (pol.).
  6. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.