Wacław Günther: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Życiorys: pl |
|||
Linia 33: | Linia 33: | ||
Urodził się 5 lipca 1884 w Siedlcach, w rodzinie Henryka i Heleny z Pytlińskich. Uczęszczał do gimnazjum w [[Chełm]]ie, Siedlcach i [[Lublin]]ie<ref name=":0">{{Cytuj książkę |tytuł = Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania |url = https://polona.pl/item/czy-wiesz-kto-to-jest-uzupelnienia-i-sprostowania,ODQ1NjUxOA/110/#info:metadata |inni = [[Stanisław Łoza]] (red.) |rok = 1939 |miejsce = Warszawa |strony = 101 |data dostępu = 2021-07-26}}</ref>. W 1905 ukończył ze złotym medalem [[gimnazjum]] klasyczne w [[Jałta|Jałcie]] na [[Półwysep Krymski|Krymie]]. Następnie studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we [[Lwów|Lwowie]], gdzie w 1910 uzyskał dyplom [[inżynier]]a mechanika. Kolejne studia podjął w Instytucie Elektrotechnicznym Montefiore w [[Liège]], uzyskując w 1912 dyplom inżyniera elektryka{{r|pw}}. |
Urodził się 5 lipca 1884 w Siedlcach, w rodzinie Henryka i Heleny z Pytlińskich. Uczęszczał do gimnazjum w [[Chełm]]ie, Siedlcach i [[Lublin]]ie<ref name=":0">{{Cytuj książkę |tytuł = Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania |url = https://polona.pl/item/czy-wiesz-kto-to-jest-uzupelnienia-i-sprostowania,ODQ1NjUxOA/110/#info:metadata |inni = [[Stanisław Łoza]] (red.) |rok = 1939 |miejsce = Warszawa |strony = 101 |data dostępu = 2021-07-26}}</ref>. W 1905 ukończył ze złotym medalem [[gimnazjum]] klasyczne w [[Jałta|Jałcie]] na [[Półwysep Krymski|Krymie]]. Następnie studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we [[Lwów|Lwowie]], gdzie w 1910 uzyskał dyplom [[inżynier]]a mechanika. Kolejne studia podjął w Instytucie Elektrotechnicznym Montefiore w [[Liège]], uzyskując w 1912 dyplom inżyniera elektryka{{r|pw}}. |
||
Odbył praktykę przemysłową w firmie [[Brown Boveri|Brown Boveri & Cie]] w [[Baden (Szwajcaria)|Baden]] k. [[Zurych]]u. Podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej Szkoły Politechnicznej we Lwowie, awansując w 1913 na stanowisko [[adiunkt]]a. W 1917 rozpoczął prowadzenie wykładów z teorii maszyn elektrycznych na [[Politechnika Warszawska|Politechnice Warszawskiej]]{{r|sep}}. 3 listopada 1918 wstąpił do [[Wojsko Polskie (II RP)|wojska]], przenosząc się do Instytutu Wojskowo-Technicznego{{r|elektr}}. Uczestniczył w obronie Lwowa<ref name=":0" />. Od 1923 był wykładowcą w Oficerskiej Szkole Inżynieryjnej<ref name=":0" />. W okresie od 1 października 1925 do 31 lipca 1928 obowiązki wojskowe łączył z funkcją adiunkta w Katedrze Miernictwa Elektrycznego na Politechnice Warszawskiej. W 1929 odszedł z wojska do pracy w przemyśle. Pracował w Warszawie w Polskich Zakładach Brown Boveri, w okresie od 15 października 1930 do 31 grudnia 1935 w Towarzystwie Kabli Dalekosiężnych, a od 1936 jako dyrektor Biura Elektryfikacji w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Na zlecenie [[Liga Narodów|Ligi Narodów]] pod jego kierownictwem wykonano projekt połączenia kablowego Polska-Szwecja przez [[Bornholm]]<ref>{{Cytuj |autor = Józef Piłatowicz |tytuł = Świadkowie przeszłości ziemi siedleckiej (biogramy): Günther Wacław, Günther Mieczysław Karol |czasopismo = Historia i Świat |data = 2022-09-09 |data dostępu = 2023-12-10 |issn = 2956-6436 |wolumin = 11 |s = 375–382 |doi = 10.34739/his.2022.11.24 |url = https://czasopisma.uph.edu.pl/historiaswiat/article/view/3043 |język = |
Odbył praktykę przemysłową w firmie [[Brown Boveri|Brown Boveri & Cie]] w [[Baden (Szwajcaria)|Baden]] k. [[Zurych]]u. Podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej Szkoły Politechnicznej we Lwowie, awansując w 1913 na stanowisko [[adiunkt]]a. W 1917 rozpoczął prowadzenie wykładów z teorii maszyn elektrycznych na [[Politechnika Warszawska|Politechnice Warszawskiej]]{{r|sep}}. 3 listopada 1918 wstąpił do [[Wojsko Polskie (II RP)|wojska]], przenosząc się do Instytutu Wojskowo-Technicznego{{r|elektr}}. Uczestniczył w obronie Lwowa<ref name=":0" />. Od 1923 był wykładowcą w Oficerskiej Szkole Inżynieryjnej<ref name=":0" />. W okresie od 1 października 1925 do 31 lipca 1928 obowiązki wojskowe łączył z funkcją adiunkta w Katedrze Miernictwa Elektrycznego na Politechnice Warszawskiej. W 1929 odszedł z wojska do pracy w przemyśle. Pracował w Warszawie w Polskich Zakładach Brown Boveri, w okresie od 15 października 1930 do 31 grudnia 1935 w Towarzystwie Kabli Dalekosiężnych, a od 1936 jako dyrektor Biura Elektryfikacji w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Na zlecenie [[Liga Narodów|Ligi Narodów]] pod jego kierownictwem wykonano projekt połączenia kablowego Polska-Szwecja przez [[Bornholm]]<ref>{{Cytuj |autor = Józef Piłatowicz |tytuł = Świadkowie przeszłości ziemi siedleckiej (biogramy): Günther Wacław, Günther Mieczysław Karol |czasopismo = Historia i Świat |data = 2022-09-09 |data dostępu = 2023-12-10 |issn = 2956-6436 |wolumin = 11 |s = 375–382 |doi = 10.34739/his.2022.11.24 |url = https://czasopisma.uph.edu.pl/historiaswiat/article/view/3043 |język = }}</ref>. |
||
Podczas [[II wojna światowa|wojny]] pracował w Związku Elektrowni Polskich. W czasie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] utracił cały swój majątek oraz niepublikowane prace. Na krótko przeniósł się do [[Kraków|Krakowa]], gdzie podjął współpracę z mającą tam tymczasową siedzibę [[Politechnika Śląska|Politechniką Śląską]]. |
Podczas [[II wojna światowa|wojny]] pracował w Związku Elektrowni Polskich. W czasie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] utracił cały swój majątek oraz niepublikowane prace. Na krótko przeniósł się do [[Kraków|Krakowa]], gdzie podjął współpracę z mającą tam tymczasową siedzibę [[Politechnika Śląska|Politechniką Śląską]]. |
Wersja z 10:32, 10 gru 2023
Data i miejsce urodzenia |
5 lipca 1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 lipca 1953 |
Profesor | |
Specjalność: elektrotechnika | |
Alma Mater |
Szkoła Politechniczna we Lwowie (inż. mechanik) |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Uczelnia | |
Dziekan | |
Wydział |
Elektryczny Politechniki Śl. |
Okres spraw. |
1945–1946 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Wacław Zygmunt Henryk Günther (ur. 5 lipca 1884 w Siedlcach, zm. 9 lipca 1953 na terenie Szwajcarii Kaszubskiej) – polski elektrotechnik, wykładowca Szkoły Politechnicznej we Lwowie, profesor Politechnik Śląskiej i Wrocławskiej, dziekan Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej.
Życiorys
Urodził się 5 lipca 1884 w Siedlcach, w rodzinie Henryka i Heleny z Pytlińskich. Uczęszczał do gimnazjum w Chełmie, Siedlcach i Lublinie[1]. W 1905 ukończył ze złotym medalem gimnazjum klasyczne w Jałcie na Krymie. Następnie studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we Lwowie, gdzie w 1910 uzyskał dyplom inżyniera mechanika. Kolejne studia podjął w Instytucie Elektrotechnicznym Montefiore w Liège, uzyskując w 1912 dyplom inżyniera elektryka[2].
Odbył praktykę przemysłową w firmie Brown Boveri & Cie w Baden k. Zurychu. Podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej Szkoły Politechnicznej we Lwowie, awansując w 1913 na stanowisko adiunkta. W 1917 rozpoczął prowadzenie wykładów z teorii maszyn elektrycznych na Politechnice Warszawskiej[3]. 3 listopada 1918 wstąpił do wojska, przenosząc się do Instytutu Wojskowo-Technicznego[4]. Uczestniczył w obronie Lwowa[1]. Od 1923 był wykładowcą w Oficerskiej Szkole Inżynieryjnej[1]. W okresie od 1 października 1925 do 31 lipca 1928 obowiązki wojskowe łączył z funkcją adiunkta w Katedrze Miernictwa Elektrycznego na Politechnice Warszawskiej. W 1929 odszedł z wojska do pracy w przemyśle. Pracował w Warszawie w Polskich Zakładach Brown Boveri, w okresie od 15 października 1930 do 31 grudnia 1935 w Towarzystwie Kabli Dalekosiężnych, a od 1936 jako dyrektor Biura Elektryfikacji w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Na zlecenie Ligi Narodów pod jego kierownictwem wykonano projekt połączenia kablowego Polska-Szwecja przez Bornholm[5].
Podczas wojny pracował w Związku Elektrowni Polskich. W czasie powstania warszawskiego utracił cały swój majątek oraz niepublikowane prace. Na krótko przeniósł się do Krakowa, gdzie podjął współpracę z mającą tam tymczasową siedzibę Politechniką Śląską.
W 1945 przeniósł się do Gliwic. Objął obowiązki dziekana Wydziału Elektrycznego, jednak już po roku przeniósł się na Politechnikę Wrocławską[4]. Objął tam Katedrę Elektrotechniki Ogólnej, a jednocześnie prowadził wykłady na Politechnice Śląskiej.
Zmarł nagle, podczas wakacji na terenie Szwajcarii Kaszubskiej. Pochowany na cmentarzu w Kościerzynie[3].
Dorobek naukowy
Opublikował w 1917 we Lwowie pracę pt. Motor elektryczny, jego znaczenie i zastosowanie. Był autorem skryptu pt. Rachunek symboliczny w elektrotechnice (1951). Publikował w Przeglądzie Elektrotechnicznym oraz Przeglądzie Teletechnicznym. Wiele jego prac zaginęło w Powstaniu Warszawskim, między innymi skrypt pt. Zastosowanie rachunku wektorowego i symbolicznego do elektrotechniki.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)[6]
- Krzyż Walecznych[1]
- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: 1939, s. 101. [dostęp 2021-07-26].
- ↑ Zbigniew Pohl: Wacław Zygmunt Günther. Wydział Elektryczny Politechniki Wrocławskiej. [dostęp 2015-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
- ↑ a b Jerzy Kubiatowski , Stefan Sokolnicki , GÜNTHER Wacław (1884 – 1953) [online], SEP Wrocław Koło nr 43, 4 marca 2016 [dostęp 2023-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] .
- ↑ a b Poczet Dziekanów. Wydział Elektryczny Politechniki Śląskiej. [dostęp 2015-01-16]. (pol.).
- ↑ Józef Piłatowicz , Świadkowie przeszłości ziemi siedleckiej (biogramy): Günther Wacław, Günther Mieczysław Karol, „Historia i Świat”, 11, 2022, s. 375–382, DOI: 10.34739/his.2022.11.24, ISSN 2956-6436 [dostęp 2023-12-10] (pol.).
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
- Ludzie urodzeni w Siedlcach
- Odznaczeni Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Pochowani w Kościerzynie
- Polscy inżynierowie elektrycy
- Urodzeni w 1884
- Wykładowcy Politechniki Śląskiej
- Wykładowcy Politechniki Wrocławskiej
- Zmarli w 1953