Qin Jiwei
Qin Jiwei (chiń. upr. 秦基伟; chiń. trad. 秦基偉; pinyin Qín Jīwěi; Wade-Giles Ch’in Chi-wei; ur. 1914, zm. 2 lutego 1997) – chiński rewolucjonista, działacz komunistyczny i wojskowy, generał porucznik.
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1927–1993 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
wojskowe:
państwowe:
|
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Życiorys
edytujPochodził z powiatu Hong’an w prowincji Hubei, od 1927 roku był członkiem Komunistycznej Partii Chin. Brał udział w walkach partyzanckich z siłami Kuomintangu, m.in. podczas powstania Huanggang. Po upadku Chińskiej Republiki Rad wziął udział w Długim Marszu (1934–1935) jako członek oddziałów Zhanga Guotao. Uczestnik wojny z Japonią (1937–1945), następnie brał udział w wojnie koreańskiej jako dowódca XV Korpusu Chińskich Ochotników Ludowych.
W latach 1954–1958 dowódca okręgu wojskowego Yunnan, następnie okręgu wojskowego Kunming (1958–1967). Deputowany jako reprezentant Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej do Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych II (1958–1964) i III (1964–1975) kadencji. Dowódca okręgu wojskowego Chengdu w latach 1974–1975, następnie komisarz polityczny (1975–1981) i dowódca (1981–1988) okręgu wojskowego Pekin.
Od 1973 do 1992 roku członek Komitetu Centralnego KPCh[1]. W latach 1988–1993 pełnił urząd ministra obrony ChRL, według pogłosek był przeciwny siłowemu tłumieniu protestów na placu Tian’anmen[2]. W 1993 roku wybrany wiceprzewodniczącym Stałego Komitetu OZPL[3]. Zmarł przed końcem kadencji[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Qin Jiwei 秦基伟. chinavitae.com. [dostęp 2012-03-27]. (ang.).
- ↑ James Miles: Obituary: Qin Jiwei. The Independent, 18 lutego 1997. [dostęp 2012-03-27]. (ang.).
- ↑ Qin Jiwei, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2012-03-27] .
- ↑ Qin Jiwei, Ex-Defense Minister of China, 82. New York Times, 10 lutego 1997. [dostęp 2012-03-27]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Colin MacKerras, Amanda Yorke, The Cambridge Handbook of Contemporary China, Cambridge University Press 1991.