Wikipedia

Nerw krtaniowy górny

Nerw krtaniowy górny (łac. nervus laryngeus superior) – w anatomii człowieka nerw należący do gałęzi odcinka szyjnego nerwu błędnego. Swój początek ma w dolnej części zwoju dolnego nerwu błędnego. Biegnie w dół między boczną ścianą gardła a tętnicą szyjną wewnętrzną. Biegnie w dół i ku przodowi, na wysokości kości gnykowej dzieli się na gałąź wewnętrzną i zewnętrzną[1].

Przebieg i odgałęzienie nerwów językowo-gardłowego, nerwu błędnego i nerwu dodatkowego

Gałąź wewnętrzna biegnie poprzez otwór w błonie tarczowo-gnykowej unerwiając czuciowo górną część krtani do szpary głośni. Gałąź zewnętrzna unerwia głównie mięsień pierścienno-tarczowy i mięsień zwieracz dolny gardła, oddaje gałązki do błony śluzowej przedniej połowy fałdów głosowych, przedniej ściany krtani oraz gałązki do gruczołu tarczowego[1].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 230–233, ISBN 978-83-200-3258-1.

  Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nerw_krtaniowy_górny&oldid=74505412”