Occitan

Etimologia

De vila (dau latin villa : ostau) amb lo sufix -atge (dau latin -atĭcus o -atĭcum).

Prononciacion

• /biˈlad͡ʒe/, /biˈlad͡ʒe/ (lengadocian)
• /viˈlad͡ze/, /viˈlad͡ze/ (naut lemosin)

França (Bearn) : escotar « vilatge »

Sillabas

vi | lat | ge

Nom comun

vilatge masculin

1. Ensemble d'ostaus, poblament de talha inferiora a una vila.

Derivats

• vilatgenc
• vilatgés
• vilatjàs
• vilatjon
• vilajòt

Variantas dialectalas

• vialatge
• vieratge^[1] (vivaroaupenc, nòrd-est)

Traduccions

Referéncias