sein

Frå norrønt seinn.

sein (hankjønn og hokjønn sein, inkjekjønn seint, bunde eintal og fleirtal seine, komparativ seinare, ubunden superlativ seinast, bunden superlativ seinaste)

1. som er langdryg, langsam
2. som hender etter lengre tid enn venta

   Dei kom nesten for seint til toget.

3. som er eit stykke inn i nok; nærmare slutten

   Dei kom fram seint på dagen.

• «sein» i Nynorskordboka.