diatonisch

• Geluid:  diatonisch    (hulp, bestand)

• di·a·to·nisch

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘voortschrijdend met hele of halve tonen’ voor het eerst aangetroffen in 1809 ^[1]
• afgeleid van toon met het voorvoegsel dia- met het achtervoegsel -isch ^[2]

diatonisch

1. (muziek) de standaardtreden van hele en halve tonen van de toonladder volgend, zonder incidentele toonverhogingen of toonverlagingen

   • Op een klavier klinkt een diatonische C-toonladder wanneer vanaf de grondtoon C vervolgens alle zeven witte toetsen worden ingedrukt. 

• chromatisch

• harmonieleer, toonladder, stamtoon

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Het woord diatonisch staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.