Thalia (planetoïde)

(23) Thalia
model van Thalia, gebaseerd op de lichtkromme
Type	Planetoïde S-type
Datum ontdekking	15 december 1852
Fysische gegevens
Diameter	107,53 km
Massa	1,3 × 1018 kg
Rotatietijd	12,312 uur[1]
Albedo	(geometrisch) 0,2536[2]%
Baangegevens
Perihelium	2,021 AU
Aphelium	3,237 AU
Halve lange as (a)	2,629 AU
Excentriciteit (e)	0,231
Lengte klimmende knoop (Ω)	67,228°
Argument van het periapsis (ω)	59,311°
Middelbare anomalie (M)	328,687
Periode (P)	1556,96 dagen (4,263 a)
Dagelijkse beweging (n)	18,12 km/s
Inclinatie (i)	10,109°
Waarnemingsgegevens
Schijnbare helderheid	+9,11 tot +13,19 mag
Portaal    Astronomie

(23) Thalia is een planetoïde in de belangrijkste planetoïdengordel van het zonnestelsel, tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter. Thalia draait om de zon in een sterk ellipsvormige baan, waarbij de afstand tot de zon varieert tussen de 3,237 en 2,021 astronomische eenheden. Vanaf de aarde gezien kan de planetoïde tijdens gunstige opposities een schijnbare helderheid van +9,11 hebben, zodat ze dan met grotere amateurtelescopen te vinden is.

Thalia werd ontdekt door de Engelse astronoom John Russell Hind op 15 december 1852. Hind ontdekte de planetoïde vanuit het privé-observatorium van George Bishop in Regent's Park, Londen. Hind had datzelfde jaar al drie andere planetoïden ontdekt en zou in totaal tien planetoïden ontdekken. Bishop gaf de nieuwe planetoïde de naam Thalia, naar Thaleia, in de Griekse mythologie de muze van de komedie.

Thalia is een S-type planetoïde die voornamelijk uit magnesium- en ijzerhoudende silicaten bestaat. Door spectraalanalyse is berekend dat als Thalia een ellipsoïde vorm heeft, de verhouding tussen de lange en korte as 1,28 ± 0,05 is.^[3]

• Lijst van planetoïden

• (en) Thalia (planetoïde) in de JPL Small-Body Database
• (23) Thalia (Minor Planet Center)