Naar inhoud springen

Royal Charleroi Sporting Club

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Sporting Charleroi)
Sporting Charleroi
Naam Royal Charleroi Sporting Club
Bijnaam De Zebra's
Stamnummer 22
Opgericht 1904
Plaats Charleroi
Stadion Stade du Pays de Charleroi
Capaciteit 15.000
Voorzitter Vlag van België Fabien Debecq
Manager Vlag van Iran Mehdi Bayat
Trainer Vlag van België Rik De Mil
(Hoofd)sponsor Unibet
Competitie Eerste klasse A
Website Officiële website
Thuis
Uit
Geldig voor 2023/24
Portaal  Portaalicoon   Voetbal
Stade du Pays de Charleroi

Royal Charleroi Sporting Club, of kortweg Sporting Charleroi, is een Belgische voetbalclub uit Charleroi. De club speelt vanaf seizoen 2012–2013 opnieuw in Eerste klasse na 1 jaar in Tweede Klasse te hebben vertoefd. Daarvoor had het 26 jaar (van 1985 tot 2011) ononderbroken in de hoogste afdeling gespeeld. De club is aangesloten bij de KBVB met stamnummer 22. De bijnaam De Zebra's komt van de truitjes met zwart/witte strepen en dook voor het eerst op in 1926.

In 1904 richtten Bridoux, Bernus en Deguelde Charleroi Sporting Club op. De club legde zich vooral toe op voetbal en schermen. De eerste leden van de sportclub waren de drie oprichters en hun vrienden. Charleroi SC werd in 1904 ingeschreven bij de Belgische voetbalbond, maar ontving pas op 24 november 1907 de officiële inschrijving. Vanaf dan mocht het team aantreden in voetbalcompetities. Charleroi SC vertoefde vervolgens enkele jaren in het Belgisch provinciaal voetbal. Tijdens de beginjaren bleek de club op sportief vlak niet veel vooruitgang te boeken. Gedurende Wereldoorlog I werd beslist om het team grondig aan te passen. In de enkele officieuze wedstrijden die toen georganiseerd werden, kon Charleroi SC wel uitblinken. Na de Wereldoorlog startte Charleroi SC met een nieuwe lei. De club werd kampioen in Tweede Provinciale, maar kon in de eindronde geen ticket voor promotie afdwingen. Ook de volgende seizoenen greep de club net naast de promotie.

Het financiële aspect van de club werd steeds belangrijker. Om in de toekomst successen te kunnen behalen, besloten enkele kapitaalkrachtige heren om een coöperatie te starten. Onder meer Joseph Tirou en Arthur Regniers behoorden bij de oprichters. Tirou werd tevens de eerste voorzitter van de club. Onder impuls van de nieuwe coöperatie werd er ook voor het eerst een groot stadion gebouwd. In de Rue Spinois kwam er een stadion dat plaats bood aan zo'n 10.000 supporters. Het werd op kerstmis 1923 geopend. Een jaar later slaagde Charleroi SC er in om een reeks te stijgen. De club had enkele maanden voordien ook voor de eerste maal de derby tegen Olympic Charleroi gespeeld.

Gedurende de jaren '20 groeide Charleroi SC uit tot een liftploeg. De club wisselde voortdurend tussen Eerste en Tweede Provinciale. Eind jaren '20 kon de club voor het eerst enkele seizoenen overleven in Eerste Provinciale. Sterker nog, in 1929 werd Charleroi SC zelfs kampioen en mocht de club voor de eerste maal naar Tweede Klasse. Het werd een speciaal jaar voor Charleroi SC, want wegens het 25-jarige bestaan van de club werd de naam veranderd in Royal Charleroi SC.

Tijdens de jaren '30 groeide Charleroi uit tot een van de smaakmakers in Eerste Provinciale, hoewel de club regelmatig terugzakte naar Tweede Provinciale. Vooral de derby's tegen stadsgenoot Olympic Charleroi brachten veel volk op de been. Toen beide clubs uit Charleroi in 1936 op de eerste plaats eindigden, moest een testwedstrijd bepalen wie kampioen werd. Olympic trok aan het langste eind en zag hoe een jaar later Sporting Charleroi dan toch kampioen speelde.

De eerste Bekerfinale

[bewerken | brontekst bewerken]

Net toen de club aan een sportieve opmars bezig was, brak Wereldoorlog II uit. Enkele nationale voetbalcompetities werden geannuleerd en in sommige regio's vervangen door regionale competities. In 1947 eindigde Charleroi als eerste in Tweede Klasse, net voor vicekampioen Stade Leuven. De club steeg voor de eerste keer naar Eerste Klasse. In het eerste seizoen kreeg Charleroi het moeilijk en flirtte het met de degradatie. Een jaar later werd de club knap vierde, na RSC Anderlecht, Standard Luik en Berchem Sport. René Thirifays zette de kroon op het werk en werd dat jaar topschutter met 24 doelpunten. In zowel 1951/52 als 1952/53 ontsnapten de Zebra's op nippertje aan de degradatie. Maar in 1956/57 was het dan toch zo ver. De club eindigde als laatste met 17 punten uit 30 wedstrijden. Na net geen tien seizoenen in Tweede Klasse maakte Charleroi terug zijn opwachting in de hoogste afdeling. De club was in 1966 vicekampioen geworden, na kampioen KSV Waregem, en had zo de promotie afgedwongen. De kersverse promovendus had het in eerste instantie moeilijk om te overleven in Eerste Klasse, maar werd in 1969 verrassend vicekampioen na Standard. Aanvoerder toen was Jean-Paul Spaute, die later nog voorzitter zou worden van de club. Lang duurde het succes echter niet want tijdens het seizoen 1970/71 werd Charleroi voorlaatste. Opmerkelijk is wel dat de Zebra's een jaar eerder nog Europees hadden gespeeld. In de op een na laatste editie van de Jaarbeursstedenbeker had Charleroi de tweede ronde bereikt. Een andere Belgische club, Anderlecht, had in diezelfde editie de finale gehaald en verloren. In 1974 keerde Charleroi terug naar Eerste Klasse.

Vanaf dan nestelde de club zich voornamelijk in de middenmoot van het klassement. Een uitschieter was ongetwijfeld de finale van de Beker van België in 1978. Het team dat toen bestond uit namen als Chris Dekker, Jacques Van Welle, Charly Jacobs en Enver Hadžiabdić bereikte de finale, waarin het verloor van KSK Beveren. Het team van trainer Felix Week greep zo net naast een eerste trofee en Europees voetbal. Twee jaar later moesten de Carolo's wegens slechte resultaten weer onverbiddelijk naar Tweede Klasse. Vanaf dan zou Jean-Paul Spaute het voorzitterschap van de club op zich nemen en zijn Charleroi terug naar de hoogste regionen leiden.

Weer naar eerste klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1985 eiste Charleroi via de eindronde in Tweede Klasse dan toch weer een plaats in de hoogste afdeling op. Die terugkeer had het te danken aan trainer André Colasse, gewezen speler van Sporting Charleroi. Pas terug in Eerste Klasse trok het team al meteen enkele talentvolle spelers aan. Zo werd Jacky Mathijssen de nieuwe doelman en maakte ook de jonge Philippe Albert zijn debuut. De club groeide uit tot een stabiele middenmoter. Het was pas midden jaren 90, onder het bewind van coach Robert Waseige, dat Charleroi zich ontpopte tot een waardige subtopper. Zo haalden de Zebra's in 1993 voor de tweede keer in de geschiedenis van de club de finale van de Beker van België. Maar net als in 1978 verloor Charleroi. Deze keer bleek het Standard van Arie Haan te sterk. Opnieuw geen Europees voetbal, maar daar kwam in 1994 verandering in. Waseige loodste zijn team naar de vierde plaats en veroverde zo een ticket voor de UEFA Cup. Het team bestond in die periode uit enkele bekende namen als Dante Brogno, Nebojša Malbaša, Marco Casto en ouderdomsdeken Raymond Mommens. Georges Leekens werd nadien de vervanger van Waseige, maar raakte met Charleroi niet verder dan de eerste ronde van de UEFA Cup.

Toen eind jaren '90 bekend raakte dat België en Nederland samen het Europees Kampioenschap zouden organiseren, kreeg het stadion van Charleroi een fikse opknapbeurt. Het Stade de Mambourg zoals het in die dagen heette, werd op 24 mei 1999 omgedoopt tot het Stade du Pays de Charleroi. Tijdens de groepsfase van Euro 2000 werd het stadion gebruikt voor wedstrijden van onder meer Engeland, Duitsland en Roemenië. Het stadion stond tijdens het EK enorm in de belangstelling. Toen Engeland het in de eerste ronde tegen Duitsland opnam, vreesde menig voetbalsupporter dat er rellen in en rond het stadion zouden uitbreken. Voordien was er trouwens nog geklaagd over de veiligheid van het stadion, want de tribunes waren volgens een veiligheidsonderzoek te steil en dus moeilijk bereikbaar voor de verscheidene ordediensten.

Begin 21e eeuw

[bewerken | brontekst bewerken]

Na het EK streek Enzo Scifo neer in Charleroi. De gewezen Rode Duivel werd er eerst speler en nadien ook trainer. Hij was onder leiding van de nieuwe voorzitter, Abbas Bayat, naar Charleroi gehaald. Maar Scifo hield het al snel voor bekeken en zag hoe ook de seizoenen nadien de club onderaan in het klassement verzeilde. Tussendoor veranderde de club opnieuw van naam: Royal Sporting Club du Pays de Charleroi. Het bestuur haalde verscheidene oud-spelers en -trainers terug, in de hoop om de club terug naar de subtop te brengen. Maar pas toen ex-doelman Jacky Mathijssen trainer werd, keerde het tij. Hij behaalde in drie jaar tijd twee keer de vijfde plaats en maakte van Charleroi een te duchten tegenstander. Vooral in eigen huis was Charleroi een moeilijk te bekampen ploeg geworden. Mathijssen kreeg uiteindelijk een transfer naar Club Brugge te pakken en werd vervolgens door Abbas Bayat aan de deur gezet. Joseph Akpala, die in 2008 topschutter was geworden, volgde zijn trainer naar Brugge.

Vanaf dan ging de club er sportief gezien op achteruit. Voorzitter Abbas Bayat en manager Mogi Bayat haalden voortdurend de media. Vaak leefden ze in onmin met de KBVB, en ze staken hun ongezouten mening nooit onder stoelen of banken. De werkomstandigheden binnen de club werden door sommige spelers en leden van de trainersstaf aangeklaagd, maar er veranderde weinig.[1] Zo stapte trainer Stéphane Demol in 2009 plots op. Zijn ontslag had hij aan het bestuur meegedeeld via een sms. Door het faillissement van Excelsior Moeskroen ontsnapten de buren van Charleroi op het einde van het seizoen aan de degradatie.

Het seizoen 2010/11 begon voor Charleroi barslecht. De club bengelde opnieuw onderaan het klassement en trainer Jacky Mathijssen werd aan de deur gezet. Maar ook zijn opvolgers konden het tij niet meteen keren. Bovendien rommelde het ook in de bestuurskamer. Voorzitter Abbas Bayat ontsloeg de manager, zijn neef Mogi Bayat. Enkele maanden later werd er in de Profliga gestemd over de competitieformule voor 2011/12. Twaalf clubs, waaronder Charleroi, stemden voor een terugkeer naar 18 clubs in Eerste Klasse. De stemming zorgde voor een kloof tussen de vier grote clubs (Genk, Gent, Anderlecht en Club Brugge) en de overige clubs uit Eerste Klasse. Charleroi werd op hetzelfde ogenblik laatste in de competitie en werd verplicht om "play-downs" (play-offs om degradatie) tegen KAS Eupen te spelen. Charleroi verloor de play-downs en degradeerde terug naar Tweede Klasse. En hoewel Charleroi niet slecht aan de competitie begon, mocht trainer Jos Daerden reeds in september opstappen. Tibor Balog nam het roer over, won de tweede periodetitel maar mocht in februari ook beschikken. De Nederlander Dennis van Wijk werd aangenomen en hij loodste Charleroi naar de titel. Reeds op 14 april waren de Zebra's opnieuw zeker van eerste klasse.

Terugkeer naar eerste klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 9 februari 2013 versloeg Charleroi Lierse SK met 1-0 dankzij een doelpunt van Giuseppe Rossini. Dankzij deze overwinning verzekerde de club zich van behoud in eerste klasse. Het volgende seizoen was net als het vorige ook een rustig seizoen. De club kende weinig problemen en draaide goed mee in de middenmoot. Het was intussen duidelijk dat Charleroi sterk uit de degradatie was gekomen sinds zijn terugkeer. Het daaropvolgende seizoen deed de club het zelfs nog beter en werd play off 1 gehaald. Uiteindelijk werd men vijfde en pakte de club nog eens sinds lang een Europees ticket. Charleroi werd na twee voorrondes wel uitgeschakeld het volgende seizoen. Verder speelde men tijdens het seizoen 2015/16 lange tijd mee voor opnieuw een plaats in play off 1, maar dat werd deze keer niet gehaald. In seizoen 2016/17 lukte dat weer wel. Uiteindelijk werd Charleroi vijfde, maar zonder Europees ticket.

Belgisch landskampioen

tweede (1): 1968-69

Beker van België

tweede (2): 1978, 1993

Tweede klasse

kampioen (2): 1946-47, 2011-12
tweede (1): 1965-66

Derde klasse

kampioen (2): 1928-1929, 1936-1937
tweede (1): 1926-27

Individuele trofeeën

Topscorer (3)
René Thirifays (1948/49), Joseph Akpala (2007/08), Jérémy Perbet (2015/16)
Gouden schoen (1)
Pär Zetterberg (1993)
Seizoen Klasse Reeks Punten Opmerkingen
  I II P.I P.II      
Als Charleroi SC (Charleroi Sporting Club)
1905-24     ? ? Provinciale Afd. ?
1924/25   11     Bevordering A 19
1925/26     ?   Provinciale Afd. ?
  I II III P.I Vanaf 1926/27 zijn er 3 nationale niveaus
1926/27     2   Bevordering C 35
1927/28     6   Bevordering B 33
Als R. Charleroi SC (Royal Charleroi Sporting Club)
1928/29     1   Bevordering B 44
1929/30   10     Eerste Afdeling 24
1930/31   9     Eerste Afdeling 26
1931/32   14     Eerste Afdeling B 16
1932/33     2   Bevordering C 35
1933/34     8   Bevordering C 25
1934/35     4   Bevordering C 28
1935/36     2   Bevordering B 48 Eerste met evenveel punten als Olympic Charleroi. De testwedstrijd om de titel verloor Charleroi SC met 2-1.
1936/37     1   Bevordering A 42
1937/38   7     Eerste Afdeling A 27
1938/39   5     Eerste Afdeling A 30
1939/40         Door Wereldoorlog II werd geen volledige competitie afgewerkt.
1940/41         Door Wereldoorlog II werd geen volledige competitie afgewerkt.
1941/42   5     Eerste Afdeling B 28
1942/43   4     Eerste Afdeling B 40
1943/44   5     Eerste Afdeling A 36
1944/45         Door Wereldoorlog II werd geen volledige competitie afgewerkt.
1945/46   3     Eerste Afdeling A 44
1946/47   1     Eerste Afdeling B 53 Kampioen in Eerste Afdeling B.
1947/48 14       Ere Afdeling 26
1948/49 4       Ere Afdeling 36
1949/50 11       Ere Afdeling 23
1950/51 11       Ere Afdeling 27
1951/52 14       Ere Afdeling 22
  I II III IV Vanaf 1952/53 zijn er 4 nationale niveaus
1952/53 14       Eerste Klasse 24
1953/54 10       Eerste Klasse 28
1954/55 8       Eerste Klasse 30
1955/56 7       Eerste Klasse 31
1956/57 16       Eerste Klasse 17
1957/58   4     Tweede Klasse 35
1958/59   8     Tweede Klasse 32
1959/60   9     Tweede Klasse 29
1960/61   6     Tweede Klasse 35
1961/62   6     Tweede Klasse 33
1962/63   6     Tweede Klasse 33
1963/64   7     Tweede Klasse 31
1964/65   12     Tweede Klasse 28
1965/66   2     Tweede Klasse 37
1966/67 14       Eerste Klasse 25
1967/68 8       Eerste Klasse 27
1968/69 2       Eerste Klasse 40 Charleroi SC wordt vicekampioen, het beste resultaat ooit van de club.
1969/70 9       Eerste Klasse 29
1970/71 15       Eerste Klasse 23
1971/72   3     Tweede Klasse 40
1972/73   3     Tweede Klasse 36
1973/74   14     Tweede Klasse 26 Charleroi SC werd voorlaatste, maar omdat er extra plaatsen vrijkwamen in Eerste Klasse mocht Charleroi toch promoveren.
1974/75 14       Eerste Klasse 33
1975/76 16       Eerste Klasse 27
1976/77 16       Eerste Klasse 25
1977/78 12       Eerste Klasse 29
1978/79 9       Eerste Klasse 33
1979/80 17       Eerste Klasse 22
1980/81   6     Tweede Klasse 32
1981/82   11     Tweede Klasse 25
1982/83   10     Tweede Klasse 29
1983/84   9     Tweede Klasse 30
1984/85   4     Tweede Klasse 35 Charleroi SC haalde het in de eindronde van FC Winterslag, STVV en RC Mechelen.
1985/86 12       Eerste Klasse 28
1986/87 7       Eerste Klasse 35
1987/88 8       Eerste Klasse 32
1988/89 11       Eerste Klasse 29
1989/90 14       Eerste Klasse 27
1990/91 8       Eerste Klasse 33
1991/92 13       Eerste Klasse 27
1992/93 7       Eerste Klasse 40
1993/94 4       Eerste Klasse 41
1994/95 13       Eerste Klasse 31
1995/96 7       Eerste Klasse 50
1996/97 13       Eerste Klasse 37
1997/98 13       Eerste Klasse 39
1998/99 14       Eerste Klasse 32
1999/00 16       Eerste Klasse 31
2000/01 9       Eerste Klasse 47
2001/02 12       Eerste Klasse 39
Als RSP de Charleroi (Royale Sporting du Pays de Charleroi)
2002/03 16       Eerste Klasse 27
2003/04 15       Eerste Klasse 33
2004/05 5       Eerste Klasse 64
2005/06 11       Eerste Klasse 45
2006/07 5       Eerste Klasse 60
2007/08 8       Eerste Klasse 46
2008/09 12       Eerste Klasse 43
2009/10 13       Eerste Klasse 23 In play-off II B eindigde Charleroi op de 4e plaats met 4 punten.
2010/11 16       Eerste Klasse 19 Charleroi werd laatste en verloor in play-off III van KAS Eupen.
2011/12   1     Tweede Klasse 74
2012/13 11       Eerste Klasse 34 In play-off II B eindigde Charleroi op de 3e plaats met 7 punten.
2013/14 10       Eerste Klasse 34 In play-off II B eindigde Charleroi op de 2e plaats met 13 punten.
2014/15 5       Eerste Klasse 36 Na barragewedstrijden tegen PO 2-winnaar KV Mechelen plaatste Charleroi zich voor de Europa League.
2015/16 8       Eerste Klasse 39 Charleroi verloor in de barragewedstrijden om Europees voetbal van KRC Genk.
  1A 1B 1Am 2Am 3Am Vanaf 2016/17 zijn er 2 nationale niveaus
2016/17 5         Eerste Klasse A 35
2017/18 6         Eerste Klasse A 34
2018/19 9         Eerste Klasse A 42
2019/20 3         Eerste Klasse A 54 competitie beëindigd na 29 speeldagen wegens de coronacrisis; toen stond Charleroi op de 3e plaats met 54 punten.
2020/21 13         Eerste Klasse A 42
2021/22 6         Eerste Klasse A 54
2022/23 9         Eerste Klasse A 48
2023/24 13         Eerste Klasse A 45 In de Relegation play-offs eindigde het op de eerste plaats

Resultaten in grafiek 1953-heden

[bewerken | brontekst bewerken]
14
10
8
7
16
4
8
9
6
6
6
7
12
2
14
8
2
9
15
3
3
14
14
16
16
12
9
17
6
11
10
9
4
12
7
8
11
14
8
13
7
4
13
7
13
13
14
16
9
12
16
15
5
11
5
8
12
13
16
1
11
10
5
8
5
6
9
3
13
6
9
13
53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Charleroi in Europa

[bewerken | brontekst bewerken]

#Q = #kwalificatieronde, #R = #ronde, Groep = groepsfase, T/U = Thuis/Uit, W = Wedstrijd, PUC = punten UEFA coëfficiënten .

Uitslagen vanuit gezichtspunt Charleroi

Seizoen Competitie Ronde Land Club Totaalscore 1e W 2e W PUC
1969/70 Jaarbeursstedenbeker 1R Vlag van Joegoslavië NK Zagreb 5-2 2-1 (T) 3-1 (U) 6.0
2R Vlag van Frankrijk FC Rouen 3-3 u 3-1 (T) 0-2 (U)
1994/95 UEFA Cup 1R Vlag van Roemenië Rapid Boekarest 2-3 0-2 (U) 2-1 (T) 2.0
1995 Intertoto Cup Groep 10 Vlag van Israël Beitar Jeruzalem 1-0 1-0 (U) 0.0
Groep 10 Vlag van Turkije Bursaspor 0-2 0-2 (T)
Groep 10 Vlag van Slowakije 1.FC Košice 2-3 2-3 (U)
Groep 10 (3e) Vlag van Engeland Wimbledon FC 3-0 3-0 (T)
1996 Intertoto Cup Groep 4 Vlag van Denemarken Silkeborg IF 2-4 2-4 (T) 0.0
Groep 4 Vlag van Wales Conwy United FC 0-0 0-0 (U)
Groep 4 Vlag van Polen Zagłębie Lubin 0-0 0-0 (T)
Groep 4 (3e) Vlag van Oostenrijk SV Ried 3-1 3-1 (U)
2005 Intertoto Cup 2R Vlag van Finland Tampere United 0-1 0-1 (U) 0-0 (T) 0.0
2015/16 Europa League 2Q Vlag van Israël Beitar Jeruzalem 9-2 5-1 (T) 4-1 (U) 2.0
3Q Vlag van Oekraïne Zorja Loehansk 0-5 0-2 (T) 0-3 (U)
2020/21 Europa League 3Q Vlag van Servië FK Partizan 2-1 2-1 nv (T) 2.0
PO Vlag van Polen Lech Poznań 1-2 1-2 (T)

Totaal aantal punten voor UEFA coëfficiënten: 12.0

Seizoen 2024/25

[bewerken | brontekst bewerken]
No. Naam Nationaliteit Geb.datum Vorige club
Keepers
30 Mohamed Koné Vlag van Ivoorkust Ivoorkust 07/03/2002 Vlag van Frankrijk Le Havre AC
33 Théo Defourny Vlag van België België 25/04/1992 Vlag van België RWD Molenbeek
55 Martin Delavallée Vlag van België België 18/03/2004 Vlag van België Excel Moeskroen
60 Nicolas Closset Vlag van België België 10/07/2004 Eigen jeugd
Verdedigers
15 Vetle Dragsnes Vlag van Noorwegen Noorwegen 06/02/1994 Vlag van Noorwegen Lillestrøm SK
21 Stelios Andreou Vlag van Cyprus Cyprus 24/07/2002 Vlag van Cyprus Olympiakos Nicosia
24 Mardochee Nzita Vlag van België België 24/02/2000 Vlag van België Beerschot VA
29 Žan Rogelj Vlag van Slovenië Slovenië 25/11/1999 Vlag van Oostenrijk WSG Tirol
32 Mehdi Boukamir Vlag van België België 26/01/2004 eigen jeugd
95 Check Keita Vlag van Frankrijk Frankrijk 02/04/2003 Vlag van Frankrijk Stade de Reims
98 Jeremy Petris Vlag van Frankrijk Frankrijk 28/01/1998 Vlag van Bulgarije Levski Sofia
Middenvelders
5 Etienne Camara Vlag van Frankrijk Frankrijk 30/03/2003 Vlag van Italië Udinese
6 Adem Zorgane Vlag van Algerije Algerije 06/01/2000 Vlag van Algerije Paradou AC
8 Parfait Guiagon Vlag van Ivoorkust Ivoorkust 22/02//2001 Vlag van Israël Maccabi Tel Aviv
18 Daan Heymans Vlag van België België 15/06/1999 Vlag van Italië Venezia FC
22 Yacine Tetraoui Vlag van Algerije Algerije 26/07/2003 Vlag van Algerije Paradou AC
56 Amine Boukamir Vlag van Marokko Marokko 23/10/2006 Eigen jeugd
66 Noam Mayoka-Tika Vlag van België België 02/11/2003 Vlag van Frankrijk Olympique de Marseille
70 Flavio Da Silva Vlag van Frankrijk Frankrijk 04/03/2001 Eigen jeugd
Aanvallers
7 Isaac Mbenza Vlag van België België 08/03/1996 Vlag van Qatar Qatar SC
9 Oday Dabbagh Vlag van Palestina Palestina 03/12/1998 Vlag van Portugal FC Arouca
10 Youssouph Badji Vlag van Senegal Senegal 20/12/2001 Vlag van België Club Brugge
13 Nadhir Benbouali Vlag van Algerije Algerije 17/04/2000 Vlag van Algerije Paradou AC
17 Antoine Bernier Vlag van België België 10/09/1997 Vlag van België RFC Seraing
19 Nikola Štulić Vlag van Servië Servië 08/09/2001 Vlag van Servië Radnički Niš
28 Raymond Asante Vlag van Ghana Ghana 27/05/2004 Vlag van Italië Udinese
80 Youssuf Sylla Vlag van België België 19/12/2002 Vlag van België Zulte Waregem

Technische staf

[bewerken | brontekst bewerken]
Naam Nationaliteit Functie Sinds Vorige club
Rik De Mil Vlag van België België Hoofdtrainer 22/03/2024 Vlag van België KVC Westerlo
Rudi Cossey Vlag van België België Assistent-trainer 01/07/2022 Vlag van België Antwerp FC
Cédric Berthelin Vlag van Frankrijk Frankrijk Keeperstrainer 01/07/2019 Vlag van België KV Kortrijk
Rudger Van Snick Vlag van België België Performance Manager 01/07/2024 Vlag van België KVC Westerlo

Transferrecords

[bewerken | brontekst bewerken]

Top 10 duurste verkopen

[bewerken | brontekst bewerken]
Naam speler Naar club Prijs (milj. EUR) Jaar
1 Vlag van Nigeria Victor Osimhen Vlag van Frankrijk Lille OSC 22,4 2019
2 Vlag van Jamaica Shamar Nicholson Vlag van Rusland Spartak Moskou 9,0 2021
3 Vlag van België Maxime Busi Vlag van Italië Parma Calcio 6,9 2020
4 Vlag van Angola Núrio Fortuna Vlag van België AA Gent 6,0 2021
Vlag van Peru Cristian Benavente Vlag van Egypte Pyramids FC 2019
5 Vlag van Iran Kaveh Rezaei Vlag van België Club Brugge 5,0 2018
Vlag van België Dodi Lukebakio Vlag van Engeland Watford FC 2017
6 Vlag van Congo-Kinshasa Neeskens Kebano Vlag van België Racing Genk 4,0 2015
7 Vlag van Nigeria Joseph Akpala Vlag van België Club Brugge 3,0 2008
8 Vlag van België Dorian Dessoleil Vlag van België Antwerp FC 2,5 2021
Vlag van Frankrijk Damien Marcq Vlag van België AA Gent 2017
9 Vlag van Algerije Adlène Guédioura Vlag van Engeland Wolverhampton FC 2,3 2011
10 Vlag van Frankrijk David Pollet Vlag van België RSC Anderlecht 2,25 2013
Vlag van Frankrijk Christian Negouai Vlag van België RSC Anderlecht 2001
  • Bron: transfermarkt.nl - laatst bijgewerkt: 17/01/2022

Top 5 duurste aankopen

[bewerken | brontekst bewerken]
Naam speler Van club Prijs (milj. EUR) Jaar
1 Vlag van Nigeria Victor Osimhen Vlag van Duitsland VfL Wolfsburg 3,5 2019
2 Vlag van België Dodi Lukebakio Vlag van België RSC Anderlecht 2,6 2017
3 Vlag van Algerije Adem Zorgane Vlag van Algerije Paradou AC 2,0 2021
4 Vlag van Japan Ryota Morioka Vlag van België RSC Anderlecht 1,5 2019
Vlag van Jamaica Shamar Nicholson Vlag van Slovenië NK Domžale 2019
5 Vlag van België Jules Van Cleemput Vlag van België KV Mechelen 1,0 2021
  • Bron: transfermarkt.nl - laatst bijgewerkt: 17/01/2022

Bekende ex-spelers

[bewerken | brontekst bewerken]

Grootse thuisoverwinning

20 december 2014 : Charleroi SC - SK Lierse (6-0)

Grootste uitoverwinning

19 december 2021 : KAS Eupen - Charleroi SC (0-4)

Grootste thuisnederlaag

12 mei 2001 : Charleroi SC - Sint-Truiden VV (1-7)

Grootste uitnederlaag

25 januari 1976 : KSV Waregem - Charleroi SC (9-1)

Spelers met de meest gespeelde wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Naam Nationaliteit Periode Wedstrijden
1 Mahamoudou Keré Vlag van Burkina Faso Burkina Faso 1998-2010 325
2 Frank Defays Vlag van België België 1999-2009 308
2 Raymond Mommens Vlag van België België 1986-1997 309
3 Dante Brogno Vlag van België België 1986-2001 303
Francisco Martos Vlag van Spanje Spanje 2011-2019
4 Roch Gérard Vlag van België België 1989-2000 239
5 Nicolas Penneteau Vlag van Frankrijk Frankrijk 2014-2021 230
6 Dorian Dessoleil Vlag van België België 2012-2021 203
7 Bertrand Laquait Vlag van Frankrijk Frankrijk 2002-2009 202
8 Michel Rasquin Vlag van België België 1990-1997 201
9 Christophe Diandy Vlag van Senegal Senegal 2012-2021 197
10 Raymond Mommens Vlag van België België 1986-1997 196

Spelers met de meeste doelpunten

[bewerken | brontekst bewerken]
Naam Nationaliteit Periode Doelpunten
1 Dante Brogno Vlag van België België 1986-2001 104
2 Nebosja Malbasa Vlag van Servië Servië 1991-1995 46
3 Kaveh Rezaei Vlag van Iran Iran 2017-2021 41
4 Jérémy Perbet Vlag van Frankrijk Frankrijk 2007-2021 40
5 Jean-Jacques Missé-Missé Vlag van Kameroen Kameroen 1993-1996 39
6 David Pollet Vlag van Frankrijk Frankrijk 2013-2018 34
7 Shamar Nicholson Vlag van Jamaica Jamaica 2019-2021 31
8 Cristian Benavente Vlag van Peru Peru 2016-2021 29
9 Mamadou Fall Vlag van Senegal Senegal 2013-2021 28
Sergio Rojas Vlag van Argentinië Argentinië 1999-2002
10 Joseph Akpala Vlag van Nigeria Nigeria 2005-2008 27

Overall topschutters per seizoen

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Speler Goals Seizoen Speler Goals Seizoen Speler Goals
... ... ... 2002/03 Vlag van Brazilië Eduardo 14 2015/16 Vlag van Frankrijk Jérémy Perbet 25
1990/91 Vlag van België Marc Wuyts 7 2003/04 Vlag van België Gregory Dufer 10 2016/17 Vlag van Frankrijk David Pollet 8
1991/92 4 2004/05 Vlag van België Toni Brogno 11 2017/18 Vlag van Iran Kaveh Rezaei 16
1992/93 Vlag van Servië Nebojša Malbaša 23 2005/06 Vlag van België François Sterchele 11 2018/19 Vlag van Nigeria Victor Osimhen 20
1993/94 21 2006/07 Vlag van Turkije Izzet Akgül
Vlag van Frankrijk Jérémy Perbet
9 2019/20 Vlag van Iran Kaveh Rezaei 14
1994/95 Vlag van Kameroen Jean-Jacques Missé-Missé 13 2007/08 Vlag van Nigeria Joseph Akpala 19 2020/21 Vlag van Senegal Mamadou Fall
Vlag van Jamaica Shamar Nicholson
10
1995/96 11 2008/09 Vlag van Centraal-Afrikaanse Republiek Habib Habibou 10 2021/22 Vlag van Jamaica Shamar Nicholson 13
1996/97 Vlag van België Toni Brogno 9 2009/10 Vlag van Frankrijk Cyril Théréau 13 2022/23 Vlag van België Daan Heymans 7
1997/98 13 2010/11 Vlag van Argentinië Hernán Losada 6
1998/99 9 2011/12 Vlag van Frankrijk Harlem Gnohéré 18
1999/00 14 2012/13 Vlag van Italië Giuseppe Rossini 7
2000/01 11 2013/14 Vlag van Frankrijk David Pollet 11
2001/02 Vlag van Servië Darko Pivaljevic 9 2014/15 Vlag van Congo-Kinshasa Neeskens Kebano 13

Eerste doelman

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Speler Seizoen Speler Seizoen Speler
... ... 2002/03 Vlag van Servië Ištvan Dudaš 2015/16 Vlag van Frankrijk Nicolas Penneteau
1990/91 Vlag van Joegoslavië Ranko Stojic 2003/04 Vlag van Frankrijk Bertrand Laquait 2016/17
1991/92 2004/05 2017/18
1992/93 Vlag van Hongarije István Gulyás 2005/06 2018/19
1993/94 Vlag van België Peter Kerremans 2006/07 Vlag van Frankrijk Patrice Luzi 2019/20
1994/95 Vlag van Hongarije István Gulyás 2007/08 Vlag van Frankrijk Bertrand Laquait 2020/21
1995/96 Vlag van België Franky Frans 2008/09 2021/22 Vlag van Burkina Faso Hervé Koffi
1996/97 Vlag van Hongarije Zsolt Petry 2009/10 Vlag van Frankrijk Sébastien Chabbert 2022/23
1997/98 Vlag van België Franky Frans 2010/11 Vlag van België Cyprien Baguette 2023/24
1998/99 2011/12 Vlag van Frankrijk Stéphane Coqu
1999/00 Vlag van België Jean-François Lecomte 2012/13 Vlag van Congo-Kinshasa Parfait Mandanda
2000/01 Vlag van Servië Ištvan Dudaš 2013/14
2001/02 2014/15 Vlag van Frankrijk Nicolas Penneteau
  • 1904-1906: Vlag van België Louis Bernus
  • 1906-1908: Vlag van België Henri Hens
  • 1908-1910: Vlag van België Louis Bernus
  • 1910-1925: Vlag van België Firmin Bridoux
  • 1925-1945: Vlag van België Edouard Falony
  • 1944-1947: Vlag van België Jean Everard
  • 1947-1951: Vlag van België Louis Close
  • 1951-1957: Vlag van België Alfred Brichard
  • 1957-1958: Vlag van België Louis Close
  • 1958-1969: Vlag van België Hector Malvaux
  • 1969-1974: Vlag van België André Kolp
  • 1974-1978: Vlag van België Pierre Burlet
  • 1978-1982: Vlag van België Philippe Cuvelier
  • 1982–1999: Vlag van België Jean-Paul Spaute
  • 2000–2012: Vlag van Iran Abbas Bayat
  • 2012–heden: Vlag van België Fabien Debecq
[bewerken | brontekst bewerken]