Naar inhoud springen

Mexicaanse korsthagedis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mexicaanse korsthagedis
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2021)
Exemplaar in een dierentuin.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Lacertilia (Hagedissen)
Infraorde:Platynota (Varaanachtigen)
Familie:Helodermatidae (Korsthagedissen)
Geslacht:Heloderma
Soort
Heloderma horridum
(Wiegmann, 1829)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Mexicaanse korsthagedis op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

De Mexicaanse korsthagedis[2] (Heloderma horridum) is een middelgrote hagedis uit de familie korsthagedissen (Helodermatidae).

Deze hagedis is giftig en lijkt op de enige andere soort in het geslacht, H. suspectum, het gilamonster. De verschillen zijn een wat zuidelijker verspreidingsgebied en een gelige in plaats van een rode vlektekening, hoewel dat laatste niet altijd opgaat.

Naam en indeling

[bewerken | brontekst bewerken]

De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door Arend Friedrich August Wiegmann in 1829. Oorspronkelijk werd de naam Trachyderma horridum gebruikt.[3]

Er worden vier ondersoorten erkend, welke onderstaand zijn weergegeven met de auteur en het verspreidingsgebied. De ondersoort Heloderma horridum horridum is de algemeenste en bekendste: deze soort wordt in dierentuinen en soms bij particulieren gehouden.

Naam Auteur Verspreidingsgebied
Heloderma horridum alvarezi Bogert & Martín del Campo, 1956 Mexico (Oaxaca), noordwestelijk Guatemala
Heloderma horridum charlesbogerti Campbell & Vannini, 1988 Guatemala
Heloderma horridum exasperatum Bogert & Martín del Campo, 1956 Mexico (Sonora, Chihuahua, Sinaloa)
Heloderma horridum horridum Wiegmann, 1829 De rest van het verspreidingsgebied.

Uiterlijke kenmerken

[bewerken | brontekst bewerken]
Kop en voorpoten.

De Mexicaanse korsthagedis wordt ongeveer een halve meter lang, maximaal 89 centimeter inclusief de relatief korte en dikke staart. De huidskleur is zwart met gele tot roze vlekken, deze vlekken zijn helder bij jonge exemplaren en worden vager naarmate de dieren ouder worden. De huid heeft vele kleine, wrat-achtige insluitingen of osteodermen die het dier beschermen tegen vijanden. De mannetjes zijn van de vrouwtjes te onderscheiden door een langere nek en een bredere kop.

De Mexicaanse korsthagedis voedt zich voornamelijk met eieren en jonge dieren, zoals muizen en konijnen, echter ook reptielen, vogels en grote insecten worden gegrepen. De hagedis ligt een groot deel van zijn leven ingegraven in zijn hol en gaat af en toe op jacht naar voedsel, dit gebeurt altijd 's ochtend vroeg of in de avond als het niet te heet is. De Mexicaanse korsthagedis is giftig, het gif is voor de mens meestal niet dodelijk. Het grootste probleem is vaak dat de hagedis niet meer los wil laten en de kaken gebroken moeten worden. Een legsel bestaat meestal uit vier tot tien langwerpige eieren, die worden afgezet in een hol onder de grond.

Verspreiding en habitat

[bewerken | brontekst bewerken]

De Mexicaanse korsthagedis leeft in het noordwesten tot zuidwesten van Mexico en in Guatemala. De habitat bestaat uit halfwoestijnen, graslanden en ook wel bossen.

Beschermingsstatus

[bewerken | brontekst bewerken]

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is de beschermingsstatus 'veilig' toegewezen (Least Concern of LC).[4]

Bronvermelding

[bewerken | brontekst bewerken]