Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van de DDR 1967

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Duitse Democratische Republiek Grand Prix-wegrace van de DDR 1967
Sachsenring
Land Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek
Datum 16 juli 1967
Organisator FIM / ADMV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Derde Vlag van Australië Jack Findlay
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham

De Grand Prix-wegrace van de DDR 1967 was de zevende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1967. De races werden verreden op 16 juli 1967 op de Sachsenring in Hohenstein-Ernstthal. Alle soloklassen met uitzondering van de 50cc-klasse kwamen aan de start. Werner Daubitz verongelukte met een MZ tijdens deze Grand Prix.

Na de nederlaag in België stuurde Honda een geheel nieuwe 500cc-machine voor Mike Hailwood naar de DDR. Deze had een lichtere motor door gebruik van veel magnesium voor het carter, de versnellingsbak en andere onderdelen. Hailwood had als snelste getraind maar Giacomo Agostini leidde vanaf de start en elke ronde werd zijn voorsprong enkele seconden groter. Hailwood's Honda begon over te slaan en uiteindelijk ging de versnellingsbak stuk en Hailwood moest de RC 181 parkeren. Giacomo Agostini won de race. John Hartle (Métisse-Matchless) werd op een ronde tweede en Jack Findlay werd derde.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1:00"34'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Métisse-Matchless +1 ronde 6
3 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless +1 ronde 4
4 Vlag van Australië John Dodds Norton +1 ronde 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Spencer Norton
10 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Norton
12 Vlag van Zweden Bosse Granath Métisse-Matchless
13 Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Matchless
14 Vlag van Australië Jack Saunders Matchless
15 Vlag van Finland Hannu Kuparinen Matchless

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Eric Hinton Norton
Vlag van Australië Kel Carruthers Métisse-Matchless
Vlag van Australië Malcolm Stanton Norton
Vlag van Canada Stuart Morin Norton
Vlag van Duitsland Fritjof Eccarius Matchless
Vlag van Duitsland Karl Hoppe Matchless
Vlag van Finland Jourko Ryhänen Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Hannah-Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda Versnellingsbak
Vlag van Hongarije Karoly Berek Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada Ivor Lloyd Matchless [1]
Vlag van Canada Mike Duff Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Griff Jenkins Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Blanchard Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton
Vlag van Italië Angelo Bergamonti Hannah-Paton
Vlag van Italië Giuseppe Mandolini Moto Guzzi [2]
Vlag van Verenigde Staten Johnny Rockett Norton [1]
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Andreas Georgeades Velocette [1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 30
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 22
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-Matchless 16
4 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless 11
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Métisse-Matchless 7
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Hannah-Paton 6
7 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Spencer Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton / Seeley-Matchless 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton
Vlag van Australië John Dodds Norton

Op de opdrogende Sachsenring in de DDR kon Giacomo Agostini niet in de schaduw van Mike Hailwood blijven. Halverwege de race begon de MV Agusta slecht te lopen en bij een pitstop werd geconstateerd dat een van de aanzuigkelken was verdwenen, maar er was geen reserve-exemplaar beschikbaar, zodat Ago met deze slecht lopende motor verder moest. Hij werd weliswaar tweede, maar op 2½ minuut achter Mike Hailwood. Derek Woodman werd derde omdat hij in de laatste kilometer de duwende Heinz Rosner kon passeren.

Uitslag 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 1:05"15'8 8
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta +2"39'0 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ +1 ronde 4
4 Vlag van Australië Kel Carruthers Métisse-Aermacchi +1 ronde 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ +1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton +2 ronden 1

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli
Coureur Merk
Vlag van Tsjechië Bohumil Staša Jawa
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Hannah-Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McGregor Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Japan Masahiro Wada Yamaha
Vlag van Japan Shigeyoshi Mimuro Yamaha
Vlag van Japan Toshimi Yorino Honda

Top tien tussenstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 32
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 24
3 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ
5 Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi 6
Vlag van Australië Kel Carruthers Métisse-Aermacchi
7 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Hannah-Paton 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton 2
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi

In de DDR vochten Phil Read en Mike Hailwood zes ronden lang om de leiding, maar toen reed Hailwood met motorpech de pit binnen. Phil Read won de 250cc-race en Bill Ivy werd tweede met een royale voorsprong op Ralph Bryans.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 46:40'60 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha +53'50 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda +1:38'80 4
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ +3:01'80 3
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco +1 ronde 2
6 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco +1 ronde 1

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ Versnellingsbak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda Motor

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada Yvon Duhamel Yamaha [1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Grant Yamaha [1]
Vlag van Verenigde Staten Frank Camillieri Yamaha [1]
Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco
Vlag van Australië Malcolm Stanton Aermacchi
Vlag van Duitsland Rolf Schmid Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Ossa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Hannah-Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Chatterton Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Jyun Hamano Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 34
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda 33
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 28
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 26
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 8
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki 5
9 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco 4
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco

In Oost-Duitsland op de Sachsenring werden - ook door het Suzuki team - de nieuwe 125cc-viercilinders (RS 67) verwacht, maar toen die niet arriveerden moest men de tweecilinders gebruiken. Yoshimi Katayama startte als snelste en leidde toen hij in de derde ronde een vastloper kreeg. Bill Ivy nam de leiding over en achter hem vochten Phil Read en Stuart Graham om de tweede plaats. Read won die strijd en Graham werd derde.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 39:38'9 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha +23'1 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Suzuki +30'2 4
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ +1 ronde 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Heuschkel MZ +1 ronde 2
6 Vlag van Hongarije László Szabó MZ +1 ronde 1

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki Vastloper

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada Jean-Guy Duval Yamaha [1]
Vlag van Canada Ralph Swegan Yamaha [1]
Vlag van Canada Robert Lusk Yamaha [1]
Vlag van Canada Robert Messina Yamaha [1]
Vlag van Canada Tim Coopey Yamaha [1]
Coureur Merk
Vlag van Australië Barry Smith Bultaco
Vlag van Australië Kel Carruthers Honda
Vlag van Australië Kevin Cass Bultaco
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Jürgen Lenk MZ
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki
Vlag van Duitsland Herbert Mann MZ
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Montesa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco
Vlag van Frankrijk Jean-Louis Vergnais Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Italië Francesco Villa Montesa
Vlag van Italië Giovanni Burlando Honda2
Vlag van Italië Walter Villa Montesa
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Hideo Kanaya Suzuki
Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki
Vlag van Japan Yasuho Shigeno Suzuki
Vlag van Nederland Cees van Dongen Honda
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco

Top tien tussenstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 34
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 30
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Suzuki 20
4 Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki 19
5 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki 5
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
8 Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha 3
Vlag van Italië Walter Villa Montesa
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1967
FIM wereldkampioenschap wegrace
19e seizoen (1967)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1967

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1966
Grand Prix-wegrace van de DDR Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1968