Naar inhoud springen

Francis Lai

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Francis Lai
Francis Lai
Algemene informatie
Volledige naam Francis Albert Lai
Geboren Nice, 26 april 1932
Overleden Parijs, 7 november 2018
Land Frankrijk
Werk
Jaren actief 1962–2018
Beroep filmcomponist en liedjesschrijver
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) IBDB-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Francis Albert Lai (Nice, 26 april 1932 – Parijs, 7 november 2018[1]) was een Frans componist die vooral filmmuziek en titelmuziek schreef, en liedteksten op muziek zette. Hij is bekend van zijn filmmuziek voor Un homme et une femme (1966) en voor Love Story (1970).

Leven en werk

[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste stappen in de muziekwereld als accordeonist

[bewerken | brontekst bewerken]

Lai erfde de liefde voor muziek van zijn vader. Zijn neef bracht hem de knepen van het accordeonspelen bij. Af en toe mocht de jonge Lai hem vervangen in een balorkest. Hij speelde spoedig mee als volwaardig lid. De melodieën die hij op het accordeon improviseerde begon hij te noteren. In Marseille leerde hij de jazzmuziek kennen. In de jaren vijftig trok hij naar Parijs, waar hij in aanraking kwam met het muziekleven van Montmartre. Hij werd er opgemerkt door de dichter en dialoogschrijver Bernard Dimey, die samen met Lai heel wat liedjes maakte. Via het orkest van Michel Magne, waarin hij accordeonist was, werd Lai in het begin van de jaren zestig begeleider van Édith Piaf.

Componist van succesliedjes

[bewerken | brontekst bewerken]

Francis Lai maakte geleidelijk aan naam als componist van succesliedjes. Hij schreef de muziek van talloze chansons, vooral voor Édith Piaf, Nicole Croisille en Mireille Mathieu. De samenwerking met Mathieu begon in 1966, toen hij accordeonist was in haar begeleidingsgroepje, en was van lange duur. Ook Juliette Gréco, Petula Clark, Dalida, verscheidene zangeressen uit Quebec en vele anderen brachten zijn chansons.
Voor Yves Montand schreef hij in 1968 het beroemd gebleven chanson La bicyclette. In datzelfde jaar werkte hij mee aan het album Brigitte Bardot Show van Brigitte Bardot. Hij schreef de muzikale thema's en schonk haar ook enkele liedjes.

Doorbraak met filmmuziek voor Un homme et une femme

[bewerken | brontekst bewerken]

Dankzij Pierre Barouh die hij bij Piaf had leren kennen en die zijn favoriete tekstschrijver werd, ontmoette hij Claude Lelouch, die hem een jaar later vroeg de partituur te componeren voor zijn doorbraakfilm Un homme et une femme. Aan die filmmuziek hield Lai een nominatie over voor de Golden Globe voor beste filmmuziek. Het gelijknamige lied dat vertolkt werd door Nicole Croisille en Pierre Barouh, werd een wereldsucces. Zoals Mireille Mathieu bleven ook deze twee vertolkers een grote rol spelen in Lai's carrière; de eerste als vertolkster van veel liedjes van Lai, de tweede als vertolker en tekstschrijver. Lai werd al gauw de vaste componist van Lelouch. Tussendoor schreef hij filmmuziek voor andere cineasten, zoals Claude Zidi, Jean Delannoy, Henri Verneuil en Bertrand Blier.

Filmmuziek voor Love Story

[bewerken | brontekst bewerken]

Voor zijn muziek voor het romantisch drama Love Story kreeg Lai in 1971 een Oscar voor beste originele muziek. De titelmuziek van de film werd zijn grootste internationale hit: (Where Do I Begin?) Love Story. René Clément gebruikte Lai's muziek voor zijn laatste films: de thrillers Le Passager de la pluie (1970), La Course du lièvre à travers les champs (1972) en La Baby-Sitter (1975). Zijn muziek voor Le Passager de la pluie werd een internationaal succes, met name het gelijknamige themalied dat door Séverine werd vertolkt.

Andere muziekactiviteiten

[bewerken | brontekst bewerken]

Lai nam ook enkele platen op waarop hij zijn eigen liedjes vertolkte. Zijn eerste album verscheen in 1972. In 1974 componeerde Lai de titelmuziek voor de pas opgerichte publieke omroepzender France 3.[2] Hij componeerde ook passende muziek voor de soft-erotische-films Emmanuelle 2 (1975) en Bilitis (1977). Vooral voor zijn muziek voor Bilitis oogstte hij veel lof.

In 2014 leverde hij met Salaud, on t'aime zijn 34ste filmmuziek af voor Lelouch.

Lai componeerde tevens het nummer Made in USA, bekend als de tune van het Nederlandse verborgencameraprogramma Bananasplit

Belangrijkste chansons

[bewerken | brontekst bewerken]

In Quebec (selectie) :

  • Nicole Martin: Je lui dirai (1976), Bonsoir tristesse, Quand on s'en va le cœur oublie en Vivre d'amour (1977), Ta vie, Un autre jour en De la pluie à l'amour (1978) en Quelques pas dans la ronde (1979)
  • Fabienne Thibeault: À nous deux (1979) en Femme de l'univers (1983)

In Frankrijk (selectie) :

  • Juliette Gréco: Nos chères maisons (1961) en Les petits cartons (1962)
  • Yves Montand: Mais si je n'ai rien (1961), La bicyclette (1968) en Pluie (1968)
  • Édith Piaf: Emporte-moi (1962), Le droit d’aimer (1962), Le petit brouillard (1962), C'était pas moi (1962), Les gens (1962) en L'Homme de Berlin (1963)
  • Pierre Barouh: Mourir au jour le jour (1965), À l'ombre de nous (1966) en Descente (1968)
  • Nicole Croisille: Un homme et une femme (duet met Pierre Barouh, 1966), Vivre pour vivre (1967), Killy en Where Did Our Summers Go (1968), Le passager de la pluie (1969), Les Uns et les Autres (1981), Femme parmi les femmes, Il y avait, Images, Avant toi en Un deuxième amour (1984), Itinéraire d'un enfant gâté (1988), Les clés du paradis (1990)
  • Mireille Mathieu: C'est ton nom (1966), C'est à Mayerling (1969), Une histoire d'amour (1971), Tu riais, Je n'ai jamais eu de poupées, Je ne sais rien de toi, Je t'aime à en mourir, Tout a changé sous le soleil en Tout pour être heureux (1972), La bonne année (1973), Je t'aime avec ma peau (1978), La vie n'est plus la vie sans nous en Chansons des rues (2002), Un peu d'espérance (2005), ...
  • Séverine: Le passager de la pluie (1969)
  • Petula Clark: Il faut trouver le temps d’aimer (1970), Le petit matin (1970) en C'est toujours l'heure de l'amour (1972)
  • Dalida: Pour qui, pour quoi (1970)
  • Johnny Hallyday: L'Aventure c'est l'aventure (1972)
  • Serge Reggiani: Les objets perdus (1975)
  • Jacques Dutronc: Ballade du Bon et des Méchants (1975)
  • Charles Aznavour: Je n'attendais que toi (1983)
  • Nana Mouskouri: Parce que l’amour c’est ça (1965) en Serons-nous spectateurs (1986)
  • Jean-Paul Belmondo: J'en ai tant vu (1995)
  • Patricia Kaas: La chanson des Misérables (1995)

In de Verenigde Staten (selectie) :

Filmografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Discografie

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 2011: L'intégrale Francis Lai - Claude Lelouch (FGL Productions)
  • 2012: Le Cinéma de Francis Lai (FGL Productions)

Prijzen en nominaties

[bewerken | brontekst bewerken]

Prijzen

[bewerken | brontekst bewerken]

Nominaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Francis_Lai&oldid=65756337"