Nelly Maes: verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
Ze bracht het grootste deel van haar politieke carrière door bij de [[Volksunie]]. Om haar linkse opstelling en inzet voor de [[vrouwenemancipatie]] kreeg ze de bijnaam "rooie Nel". Na de ontbinding van de [[Volksunie]], koos zij voor [[VlaamsProgressieven|spirit]], later VlaamsProgressieven geheten en nu SLP. Van 19 november tot 13 december 2008 was zij interim-voorzitster van de partij, als opvolgster van de in opspraak geraakte [[Bettina Geysen]]. |
Ze bracht het grootste deel van haar politieke carrière door bij de [[Volksunie]]. Om haar linkse opstelling en inzet voor de [[vrouwenemancipatie]] kreeg ze de bijnaam "rooie Nel". Na de ontbinding van de [[Volksunie]], koos zij voor [[VlaamsProgressieven|spirit]], later VlaamsProgressieven geheten en nu SLP. Van 19 november tot 13 december 2008 was zij interim-voorzitster van de partij, als opvolgster van de in opspraak geraakte [[Bettina Geysen]]. |
||
2004 zij voorzitster van de [[Europese Vrije Alliantie|EVA]]. In 2005 werd zij benoemd tot voorzitster van het door het [[Vlaams Parlement]] opgerichte [[Vlaams Vredesinstituut]]. |
|||
== Externe link == |
== Externe link == |
||
Versie van 19 okt 2010 00:34
Nelly Sidonie Leona Maes (Sinaai, 25 februari 1941) is een Vlaams politica voor de Sociaal-Liberale Partij (het vroegere Spirit of VlaamsProgressieven).
Politieke carrière
Maes begon als lerares. Tijdens haar politieke loopbaan werd zij achtereenvolgens federaal volksvertegenwoordigster (1971-77, 1985-91), senator (1978-81, 1991-95), Vlaams volksvertegenwoordigster (1995-98) en Europees Parlementslid (1998-2004). Ook is ze sinds 1977 gemeenteraadslid in de gemeente Sint-Niklaas.
Ze bracht het grootste deel van haar politieke carrière door bij de Volksunie. Om haar linkse opstelling en inzet voor de vrouwenemancipatie kreeg ze de bijnaam "rooie Nel". Na de ontbinding van de Volksunie, koos zij voor spirit, later VlaamsProgressieven geheten en nu SLP. Van 19 november tot 13 december 2008 was zij interim-voorzitster van de partij, als opvolgster van de in opspraak geraakte Bettina Geysen.
Van 2004 tot 2009 was zij voorzitster van de EVA. In 2005 werd zij benoemd tot voorzitster van het door het Vlaams Parlement opgerichte Vlaams Vredesinstituut.