Камбана
Камбана (латински: campana, англиски: church bell) — ѕвоно што се користи во христијанските цркви, обично за да им го соопшти времето на одење во црква на верниците (за да можат да присуствуваат на богослужби, свадби, погреби и други служби, свечености и религиозни служби) и некои молитви. Камбаната се наоѓа во камбанарија.[1]
Историја
[уреди | уреди извор]Пред воведувањето на камбаните во христијанската црква, се користеле различни начини за повикување на верниците: свирење на труби, удирање на дрвени штици, викање или користење на гласник.[2] Во 604 година од н.е., папата Сабинијан службено ја одобрил употребата на ѕвонови.[3][4] Овие тинтинабули биле направени со ковање метал и немале големи размери.[2] Поголемите ѕвонови биле направени кон крајот на VII и во текот на VIII век со леење метал со потекло од Кампанија. Како последица на тоа, камбаните го добиле името на кампана и нола од истоимениот град (Нола) во областа.[2] Ова би го објаснило очигледно погрешното припишување на потеклото на црковните ѕвонови на Свети Павлин Милостив во 400 година од н.е.[2][3][5] До раниот среден век, камбаните станале вообичаени во Европа.[6] Тие најпрво биле вообичаени во Северна Европа, како одраз на ке��тското влијание, особено она на ирските мисионери. Пред употребата на црковните ѕвонови, грчките манасти��и ѕвонеле на рамна метална плоча (наречена клепало) за соопштување на богослужби.[6]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „камбана“ — Дигитален речник на македонскиот јазик
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Buse, Adolf (1858). S. Paulin évêque de Nole et son siècle (350-450) (француски). Преведено од Dancoisne, L. Paris: H. Casterman. стр. 415–418.
- ↑ 3,0 3,1 Roger J. Smith (1997). „Church Bells“. Sacred Heart Catholic Church and St. Yves Mission. Архивирано од изворникот на 2021-12-07. Посетено на 2022-09-30.
Ѕвоната почнале да се користат во нашите цркви уште во 400 година, а нивното воведување му се припишува на Павлин, епископ од Нола, град Кампанија, ]]Италија]]. корисно не само за повикување на верниците на верски служби, туку и за предупредување кога се заканува опасност. Нивната употреба била одобрена во 604 година од папата Сабинијан, а малку подоцна била воспоставена церемонија за нивен благослов. Многу големи ѕвона, за црковните кули, веројатно не биле во општа употреба до XI век.
- ↑ Henry Beauchamp Walters (1908). Church Bells. A. R. Mowbray & Company. стр. 4.
- ↑ Kathy Luty; David Philippart (1997). Clip Notes for Church Bulletins - Volume 1. ISBN 9781568541693.
The first known use of bells in churches was by a bishop named Paulinus in the year 400.
- ↑ 6,0 6,1 Bells. Catholic Encyclopedia.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Animation of English Full-circle church bell ringing
- Video of English full circle-ringing, 8 bells half muffled and one bell tolling
- Video of English full circle-ringing, 8 bells ringing "open"
- Sound of Bells - An Investigation into their tuning
- Research and Identification of Valuable Bells of the Historic and Culture Heritage of Bulgaria and Development of Audio and Video Archive with Advanced Technologies
- Bell-Ringing Central Архивирано на 13 јануари 2023 г.
- Old archive image of church bells in Chatham, Kent, England, ca.1900
- All Saints Bell Tower