Τα περασΜένα
μέσα μου συσσωρεύτηκαν όλα τα περασμένα
και τρώγανε και πίναν κι εμένα δε μού δίναν
μισο΄΄υσαν κι αγαπούσαν, και κλαίγαν και γλεντούσαν, και τη ζωή μου ζούσαν
χωρίς εμένα
.
31 Μαΐ 2010
Το Ναζιστικό κράτος του Ισραήλ δολοφονεί ξανά
Χτες βράδυ έγινε πειρατική επίθεση ισραηλινών κομμάντος στο διεθνή στολίσκο που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη μαρτυρική Γάζα. Υπάρχουν τουλάχιστον δέκα νεκροί, οι περισσότεροι Τούρκοι, και πολλοί τραυματίες, μεταξύ των οποίων κι ένας Έλληνας, και μάλιστα σοβαρά. Η επίθεση έγινε σε διεθνή ύδατα.
Περισσότερα στον ιστότοπο της πρωτοβουλίας "Ένα καράβι για τη Γάζα" http://www.shiptogaza.gr/
.
29 Μαΐ 2010
Το ΤριανταφυΛΛέΝιο ΤζαΜί
.... όταν μπήκαν οι Οθωμανοί στην μαρτυρική Πόλη, σαν σήμερα, στις 29 Μαΐου του 1453, μια από τις πρώτες εκκλησίες που συνάντησαν ήταν εκείνη της Αγίας Θεοδοσίας, που γιόρταζε, κι ήταν ολόκληρη στολισμένη με τριαντάφυλλα. Την μετέτρεψαν σε τζαμί, που το ονόμασαν "gul camii", το τριανταφυλλένιο....
ΒράΔυ στΟ μεΓάΛο ΛιμάνΙ
Ανάμεσα σε καντίνες που παίζουν την «Πριγκηπέσσα» και μαύρους που πουλάνε κινέζικα, είναι ένα τραινάκι κι ένας κατακίτρινος πύργος που τον λένε «Λευκό» και δεσπόζει στον πιο ενδόμυχο μυχό του μεγάλου λιμανιού- δεν έχει βγει ακόμα το φεγγάρι, ο ουρανός είναι σκεπαστός κι η θάλασσα μπλαβόμαυρη, στο βάθος μεγάλα καράβια με βουνά κοντέινερ- δεν είναι όμως χάρη σ αυτά «μεγάλο» το λιμάνι, είναι που τα ζευγαράκια φιλιούνται στην προκυμαία- κι είναι πολλά, γιατ' είναι παρασκευόβραδο, και κάνει ζέστη, κι είναι Μάης, και δε μπορείς να μείνεις μέσα… γιατ' είναι παρασκευόβραδο, είναι ζέστη, κάνει Μάη, και δε μπορείς να μην αγαπηθείς.
Σ’ αφήνω τώρα- φτάνει το πλοίο
28 Μαΐ 2010
Ο "ΚινέΖος" και οι ΙθαΓεΝείΣ ΨηΦΟΦ(Θ)όΡοι
...ώστε αυτό εννοούσαν όταν τον αποκαλούσαν "Κινέζο"!
Να ΤΟυς ΧΑίΡΕΣΤΕ, ΤΙΜΗΜέΝΟΙ ΣΥΝέΛΛΗΝΕΣ ΙΘΑΓΕΝΕίΣ...
...ΦΗΦΟΦ(Θ)όΡΟΙ!!!!
Βρε άΘλιε, διεΦθαρμένε, ανεΡμάτιΣτε Ψηφοφ(Θ)όρε
...όταν ο "πολιτικός" σου σού έκανε "μικρές χάρες"
δεν φανταζόσουν ότι στον εαυτό του θα έκανε "ΜΕΓΑΛΕΣ ΧάΡΕΣ";;;;;
26 Μαΐ 2010
ΣελήΝη Μάη
Μοιάζει απόψε η Σελήνη με Γυναίκα
που κολυμπά σε άπατα νερά
θάλασσα μαύρα στάχυα
O
που κολυμπά σε άπατα νερά
θάλασσα μαύρα στάχυα
O
τόσο μακριά, κι όμως εδώ, κυριαρχεί στον ουρανό
το σκοτεινό – άστρο κανένα, πουθενά - είναι Θεά
κι είναι ένα πρόσωπο αδειανό,
με μια καρδιά από βράχια
.
.
ΔΡόΜοι
Θυμήσου που ήσουν παιδί
πόσοι υπέροχοι Δρόμοι!
.....
(ό,τι κι αν "συνωμοτήσει", όσο κι αν το "θέλεις πολύ")
παιδί δεν ξαναγίνεσαι- μα οι Δρόμοι
είναι ακόμα εκεί!
25 Μαΐ 2010
ΞυπνήΜατα
Ξυπνάς και νυστάζεις, ξυπνάς και κρυώνεις, ξυπνάς και φοβάσαι, ξυπνάς και πονάς
Άλλοτε πάλι ξυπνάς κι ελπίζεις, ζυπνάς κι ανυπομονείς, ξυπνάς και ποθείς, ξυπνάς κι αγαπάς
Και μετά δεν ξυπνάς
.
24 Μαΐ 2010
"ΕίΝαι Μια ΧώΡα ΑνεπίΓνωστη κι ΑπΡόσιΤη" (Παιδιά του ΧειμώΝα)
Να μας που τρέχουμε, πρόσωπα φλου
λήψη κοντινή, του χειμώνα παιδιά
ασπρόμαυρα, χνούδι αραιό σε πόδια όλο μελανιές
γεμάτα γρατζουνιές από ανυπεράσπιστους κήπους
ψευδαισθήσεις απαγορευμένων προδοσιών
ναυάγια υποσχέσεων παιδικών
μαύρες αμμουδιές, χείλη μώβ,
νύχτες και νύχτες μας νοσταλγώ
Είναι
ασπρόμαυρα, χνούδι αραιό σε πόδια όλο μελανιές
γεμάτα γρατζουνιές από ανυπεράσπιστους κήπους
ψευδαισθήσεις απαγορευμένων προδοσιών
ναυάγια υποσχέσεων παιδικών
μαύρες αμμουδιές, χείλη μώβ,
νύχτες και νύχτες μας νοσταλγώ
Είναι
μια χώρα
ανεπί��νωστη
��ι απ��όσιτη, σαν τους νεκρούς
μία ζωή την αναζητώ
ανεπί��νωστη
��ι απ��όσιτη, σαν τους νεκρούς
μία ζωή την αναζητώ
Φιλμ σε μπομπίνα παλιά, η ζωή μου πίσω γυρνά
αυτά τα παιδιά στη μαύρη αμμουδιά, με το θρίαμβο στο βλέμμα
ήταν εμείς, μαμά, μπαμπά, υπέροχα φαντάσματα
κι οι πόρτες της ζωής μας ν' ανοιγοκλείνουν
ανάσες χειμωνιάτικες, σαν καπνός
από τσιγάρο, γέλια τρελλά
που τελειώνουν με κλάμματα
Είναι
ανάσες χειμωνιάτικες, σαν καπνός
από τσιγάρο, γέλια τρελλά
που τελειώνουν με κλάμματα
Είναι
μια χώρα
ανεπίγνωστη
κι απρόσιτη, σαν τους νεκρούς
μία ζωή θα μάς λαχταρώ
Είναι
ανεπίγνωστη
κι απρόσιτη, σαν τους νεκρούς
μία ζωή θα μάς λαχταρώ
Είναι
μια χώρα
ανεπίγνωστη
κι απρόσιτη, σαν τους νεκρούς
μία ζωή θα τους νοσταλγώ
ανεπίγνωστη
κι απρόσιτη, σαν τους νεκρούς
μία ζωή θα τους νοσταλγώ
Jane Birkin
μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός 2010
.
23 Μαΐ 2010
ΠΑΤΡίΔα
Οι Τούρκοι την έλεγαν «Καρά-», ίσως γιατί είχαν βαριές απώλειες όταν την πάτησαν, ίσως γιατί έβρεχε πολύ κι ο ουρανός ήταν μαύρος, ίσως και για τα δύο- εγώ τη λέω πατρίδα-
Λίγο πριν ξεσπάσει η μπόρα, το δειλινό του Σαββάτου στο Αρχαίο μου Κάστρο μοιάζει χειμωνιάτικο, κι ας είναι προχωρημένη Άνοιξη-
Καθώς αστράφτουν οι πρώτες αστραπές, και πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες, οι γύφτοι συνεχίζουν το γλέντι τους στο ποτάμι με τις πυγολαμπίδες, ενώ στις απόμερες γειτονιές το σκοτάδι σκεπάζει σιγά σιγά το μόχθο και την κούραση της εβδομάδας - λάμπει εδώ κι εκεί κι από ένα κακόμοιρο ψιλικατζίδικο, στα φτωχικά καφενεία ανάβουν τα φώτα, μαζεύονται οι συνήθεις παππούδες, μια ηλικιωμένη βγάζει βόλτα το σκύλο της και τρέχει πίσω του με το χέρι στην πονεμένη της μέση-
Περπατώ και βρέχομαι, στους γνώριμους δρόμους- να εδώ έμενε ο Βαγγέλης, εδώ φάγαμε εκείνο το κρύο βράδυ τη σούπα, εδώ ζούσε εκείνος ο τρελλάρας με την όμορφη κόρη, εδώ ο κύριος Παύλος ο μικροβιολόγος, εδώ είναι ο ποδηλατάς, εκεί ο επιπλάς, αυτός ο δρόμος βγάζει στο σπίτι Εκείνης, κάθε γωνιά και μια ανάμνηση- εγώ το λέω πατρίδα-
Πυκνώνουν οι αστραπές, δυναμώνει η βροχή, μια σύντομη διακοπή ρεύματος- θυμάσαι τότε με τις απεργίες της ΔΕΗ, πάλι έβρεχε, έβρεχε στο σκοτάδι κι είχα έρθει με το λεωφορείο να σε βρω στην Καλαμαριά, δεν ήσουν-
Θυμάσαι τότε με τα τρακτέρ που είχαν καταλάβει την πόλη, αγάπη μου, ήταν και πάλι άνοιξη, τι απόκοσμη ησυχία- κι ένα ανοιξιάτικο απόγευμα που έβρεχε όπως τώρα, έντονα, ο κόσμος έτρεχε να φυλαχτεί, συνάντησα κατά τύχη την αδερφή σου, εδώ λίγο πιο πέρα, η βροχή δημιουργούσε χιλιάδες φουσκάλες στα ποταμάκια των δρόμων, πρώτη μου αγάπη-
εγώ σε λέω πατρίδα-
--------------------------------
ακόμα ψιχαλίζει
-----------------
.
22 Μαΐ 2010
ΚατασΤάΣεις Υπό
Ακόμα κι αν εκείνος ήταν υποκατάστατο δικό μου, γίνεται τώρα να υποκαταστήσω εγώ το υποκατάστατο;
.
ΕκαΤό ΣονΝέΤα έΡωΤα
Στη Ματίλντε Ουρρούτια
"Κυρά μου πολυαγαπημένη, υπέφερα τόσο γράφοντάς σου αυτά τα παρώνυμα σοννέτα και με πόνεσαν βαθιά και μού κόστισαν, μα η ευτυχία να σού τα προσφέρω είναι μεγαλύτερη κι από λιβάδι"....
Πάμπλο Νερούντα
έπεται μεταφραστική συνέχεια...
...ακούστε κι αυτό:
20 Μαΐ 2010
ΠΑΝΙΚόΣ Στο ΜανΤΡί
.
Μια μέρα ο τσοπάνης μάζεψε γυρω του όλα τα ζώα του μαντριού για να τους μιλήσει σοβαρά:
«Αγαπημένα μου πρόβατα, λατρεμένα μου κατσίκια, γειά σου Μαριγούλα, τιμημένα μου σκυλιά. Ξέρετε όλα σας για την Κρίση που επικρατεί. Το γάλα που παράγετε λιγοστεύει συνεχώς, και μού βγαίνει όλο και πιο ξυνό. Το κατσιασμένο μαλλί σας μόλις σάς κουρέψω γεμίζει σκώρους. To τυρί σας δεν πήζει. Το κρέας σας είναι σκληρό και άνοστο. Ενώ εκείνο το Ευρωπαϊκό γάλα… είναι όλο άρωμα και γλύκα… εκείνο το ινδικό μαλλί, είναι σαν μετάξι… εκείνα τα κινέζικα κρέατα… είναι δέκα φορές πιο φτηνά…
Είμαι όμως ο τσομπάνης σας, από πάππο προς πάππο, και σάς αγαπώ απεριόριστα, γι’ αυτό και θα σάς σώσω. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό μόνος μου, γιατί εκείνος ο άθλιος, ο ακατανόμαστος, ο άχρηστος, ο προηγούμενος τσομπάνης ντε, σάς είχε κακομάθει με τζάμπα σανό, κι έκλεβε ασύστολα στα στέγαστρα και στις ποτίστρες.
Τόσα χρόνια όμως έχουμε περάσει τόσα και τόσα μαζί… χαρές, λύπες, αγωνίες, γκολ, καλάθια, επιτυχίες… Είμαι υπεύθυνος για σας, και πρέπει οπωσδήποτε να σάς σώσω, το θεωρώ χρέος μου. Όσο δύσκολες κι αν είναι οι αποφάσεις που πρέπει να πάρω, δύσκολες τόσο για σάς, όσο και για μένα.
Γύρω τα πρόβατα και τα ερίφια είχαν σαστίσει. Ακόμα και τα συνήθως φωνακλάδικα και θρασεία τσομπανόσκυλα, άκουγαν άφωνα και σκυθρωπά. Ο Τσομπάνης συνέχισε, πιο χαμηλόφωνα:
«Μέσα σε αυτήν την εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, ένας μόνος τρόπος υπάρχει για να σώσω το Μαντρί, και θα το κάνω, όποιο κι αν είναι το κόστος. Το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από κει, μέχρι και έρπη έβγαλα, αλλά το αποφάσισα και δεν θα κάνω ε τίποτα πίσω, κι ας μην ξαναεκλεγώ ποτέ τσομπάνης:
Θα σάς πουλήσω στο λύκο.»
.
19 Μαΐου, ΗμέΡα Μνήμης για τη ΓενοκτοΝία των ΕλλήΝων του ΠόΝτου
ο σφαγέας Topal Osman
στην κεντρική πλατεία της Κερασούντας
17 Μαΐ 2010
ΔραΠέτης σΤη ΔιάσΤαΣη των πουλιώΝ
.
"Χελιδόνι την Άνοιξη, Κοράκι το Χειμώνα, Περιστέρι το Μεσημέρι,
Δεκαοχτούρα το Πρωί, Σπουργίτι το Φθινόπωρο, Γλάρος το Καλοκαίρι
το Βράδυ Αηδόνι"
Λίγο πριν δραπετεύσει σκεφτόταν πως όταν μια συνταγή αποτυχαίνει, δεν την επαναλαμβάνεις πάλι και πάλι και πάλι, ώσπου να πετύχει- την αλλάζεις. Αλλάζεις τα υλικά, ή τη μέθοδο, ή και τα δύο. Μαγειρεύοντας τη γλυκιά ευτυχία, π.χ.: πώς να ελπίζεις να πετύχεις, διατηρώντας τις ίδιες συνήθειες, τις ίδιες συμπεριφορές, τις ίδιες εμμονές, ανεχόμενος τους ίδιους αγαπημένους ανθρώπους να σού φορτώνουν συστηματικά τα ίδια ψυχικά βάρη, ελπίζοντας στους ίδιους αδιάφορους φίλους, ποθώντας τα ίδια βασανιστικά φαντάσματα, ζώντας στην ίδια πάντα ξιπασμένη, εκνευρισμένη, βιασμένη, βρώμικη πόλη, συναναστρεφόμενος καθημερινά τους ίδιους προβληματικούς ανθρώπους, συμβιώνοντας με τους ίδιους ασεβείς κι απαίδευτους συμπολίτες; Πώς να δέσει το γλυκό με αλάτι;
Καλύτερα λοιπόν δραπέτης, παρά επαίτης, σκεφτόταν.
Μετά κανείς δεν τον ξανάδε. Αυτά σκεφτόταν όμως λίγο πριν δραπετεύσει, λίγο πριν του στρίψει τελείως, λίγο πριν πετάξει για πάντα στη Διάσταση των πουλιών, λίγο πριν ο Κόσμος του αποκτήσει ράμφος και βγάλει φτερά: Χελιδόνι την Άνοιξη, Κοράκι το Χειμώνα, Περιστέρι το Μεσημέρι, Δεκαοχτούρα το Πρωί, Σπουργίτι το Φθινόπωρο, Γλάρος το Καλοκαίρι, το Βράδυ Αηδόνι.
"Χελιδόνι την Άνοιξη, Κοράκι το Χειμώνα, Περιστέρι το Μεσημέρι,
Δεκαοχτούρα το Πρωί, Σπουργίτι το Φθινόπωρο, Γλάρος το Καλοκαίρι
το Βράδυ Αηδόνι"
Καλύτερα λοιπόν δραπέτης, παρά επαίτης, σκεφτόταν.
Μετά κανείς δεν τον ξανάδε. Αυτά σκεφτόταν όμως λίγο πριν δραπετεύσει, λίγο πριν του στρίψει τελείως, λίγο πριν πετάξει για πάντα στη Διάσταση των πουλιών, λίγο πριν ο Κόσμος του αποκτήσει ράμφος και βγάλει φτερά: Χελιδόνι την Άνοιξη, Κοράκι το Χειμώνα, Περιστέρι το Μεσημέρι, Δεκαοχτούρα το Πρωί, Σπουργίτι το Φθινόπωρο, Γλάρος το Καλοκαίρι, το Βράδυ Αηδόνι.
Κανείς ποτέ δεν τον ξανάδε στη Γη.
15 Μαΐ 2010
Μετά το Τέλος της Ιστορίας
Κάπως σοβαρά, κάπως στ’ αστεία,
σού ‘πανε πως τέλειωσε η Ιστορία
χάρηκες, τους πίστεψες, γελούσες, μα
γρήγορα σού κόπηκε το γέλιο- βλέπεις, το «μετά»
δεν ήταν αστείo
ήταν Συμφορά
..."the question in brief, is wether democracy and freedom are values to be preserved or threats to be avoided. In this possibly terminal phase of human existence, democracy and freedom are more than values to be treasured, they may well be essential to survival."
14 Μαΐ 2010
"Στα ΤαΞίΔια σου άΝ μια μέΡα Την δεις"...
...έλα να μου πεις
έλα να μού πεις...
ακούστε: "Si tu la croises un jour"
του Francis Cabrel
(πατήστε "πλέι" = τρίγωνο)
(πατήστε "πλέι" = τρίγωνο)
13 Μαΐ 2010
Δυό Δυό πεΤούΝ τα ΧεΛιδόΝια
Δυό δυό πετούν τα χελιδόνια στο δειλινό ουρανό του Μάη- τό 'χεις προσέξει
κι οι μέρες μεγαλώνουν επικίνδυνα, τό 'χεις προσέξει
προλαβαίνεις να κάνεις πολλά πολλά θανατηφόρα πράγματα πριν νυχτώσει
προλαβαίνεις ν' απελπιστείς, να ξαναγεννηθείς, να ερωτευτείς
κι έχεις μετά μπροστά σου όλην τη γλυκιά, δροσερή, ελαφρή Νύχτα
να το μετανοιώσεις.
12 Μαΐ 2010
ΤραΓουΔάκι ΠαραΜυΘάκι
Σαν ζαλισμένο ζουζούνι, που ψάχνει το φεγγάρι
και καίγεται στου δρόμου το φανάρι
γύρεψα τον Έρωτα... συνάντησα Εσένα
και βγήκα με τα φώτα αλλαγμένα
σαν τρελλαμένος αλητόγατος, νιαούριζα στον κήπο σου
τα όνειρα που ήμουνα γεμάτος
μα είχες ωτασπίδες, δε ξύπνησες αγάπη μου
να κλαίω στην αυλή σου δε με είδες
σαν το αφίλητο βατράχι, στη λίμνη μου γυρίζω
Πρίγκηπας δεν υπήρξα, και να γίνω δεν ελπίζω
μ'ας είχα ένα φιλί σου
μ'ας είχα ένα φιλί σου
κι ας ήταν πάντα βάτραχος να μείνω
ένα πολύ-πολύ παλιό μου τραγουδάκ...
όΛεΣ Οι ΑυγέΣ του ΚόΣμου
Η νύχτα που δεν ξημέρωσε έμοιαζε με όλες τις άλλες νύχτες του Κόσμου.
Κάπου έβρεχε, κάπου έκανε αφόρητη ζέστη, κάπου φυσούσε γλυκιά αύρα και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν, κάπου χιόνιζε, κάπου οι ψυχροί άνεμοι πάγωναν ό,τι συναντούσαν - ό,τι κάνουν συνήθως τα σύννεφα κi οι άνεμοι τη νύχτα. Παντού οι άνθρωποι διασκέδαζαν, συζητούσαν, έκαναν έρωτα, απελπίζονταν- κοιμόταν, γλεντούσαν, ή με κάποια αγωνία ξενυχτούσαν- ό,τι κάνουν οι άνθρωποι τη νύχτα.
Όμως σαν ήρθε η ώρα που κανονικά θα έπρεπε να ξημερώσει, δε συνέβη τίποτα. Μάταια τα πουλιά περίμεναν τις πρώτες αχτίδες του Ήλιου για να τού τραγουδήσουν. Μάταια τ' άνθη περίμεναν το φως του για να προσανατολιστούν. Μάταια τ' αστέρια περίμεναν τον ερχομό της μέρας για να κρυφτούν. Μάταια τα ξυπνητήρια μαχαίρωναν τα όνειρα όσων τολμούσαν - ακόμα - να ονειρευτούν.
Στα πολύπλοκα νευρωνικά δίκτυα των δίποδων σκεπτόμενων θηλαστικών, η αρχική αναμονή έγινε απορία, η απορία ανησυχία, κι η ανησυχία πανικός- μετά τον πανικό ήρθε η απελπισία, και μετά την απελπισία η πλήρης παραίτηση, και μετά την παραίτηση η ανασυγκρότηση, η προσπάθεια για επιβίωση, ακόμα και μια κάποια – μάταιη – ελπίδα.
Μάταιη, γιατί η νύχτα που δεν ξημέρωσε είχε δολοφονήσει το Άπειρο. Κι ο εφήμερος νους έχει ανάγκη το Άπειρο για να συνεχίσει να ελπίζει: πώς ν’ αντέξεις το Άπειρο να ξεπέφτει ξαφνικά στο Πεπερασμένο; Οι Αυγές του Κόσμου ήταν άπειρες, κι η νύχτα που δεν ξημέρωσε τις είχε καταριθμήσει. Οι Μέρες του Κόσμου ήταν αμέτρητες, κι η νύχτα που δεν ξημέρωσε τις είχε καταμετρήσει.
Τόσες, ακριβώς. Ούτε μία παραπάνω.
Όλες οι Αυγές του Κόσμου.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
εικόνα: Paul Gauguin, "Te Po, La Grande Nuit"
10 Μαΐ 2010
Οι ΣυΝΕΝΤΕύΞεις Του ΜαύΡΟυ ΓάΤου: Ο Κ. ο Άστεγος (ή "BEAUTY IS UP THE ASS OF THE BEHOLDER")
Ο Κ. είναι τριάντα χρονών. Έχει δυό γαλανά μάτια, ένα καστανό μουσάκι, ένα καπελάκι, μια κουβερτούλα, μια πλαστική σακκούλα, κι ένα τραύμα στη μύτη. Εδώ και δύο μήνες κοιμάται στο ύπαιθρο, στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.
Ο Κ. ήρθε από ένα χωριό της Μακεδονίας. Είχε εκεί ένα σπίτι, όπου ζούσε με τη μητέρα του, αλλά του το πήρε η Τράπεζα, όταν έπεσε έξω η βιοτεχνία ρούχων που είχε από τον πατέρα του. Όταν πέθανε και η μητέρα του, αποφάσισε να φύγει από το χωριό, αφού δεν υπήρχε τρόπος να βγάλει το ψωμί του. Έχει κάποιους φίλους εκεί, και μιαν αδερφή, που δε γνωρίζουν τώρα ότι κοιμάται στο δρόμο, ξέρουν απλά ότι είναι στη Θεσσαλονίκη και ψάχνει για δουλειά- δεν άντεχε να βλέπουν όλοι την άθλια κατάστασή του, δεν ήθελε να γίνεται βάρος, δεν άντεχε να ζει από ελεημοσύνη, ούτε φυσικά μπορούσε να ζήσει σαν άστεγος εκεί. Προτίμησε να έρθει ν' αναζητήσει μια δουλειά εδώ, όπου είναι τουλάχιστον ξένος μεταξύ ξένων. Εδώ ντρέπεται κάπως λιγότερο...
Ο Κ. ψάχνει, δυό μήνες τώρα, για δουλειά, εδώ, στη μεγάλη πόλη. Ξέρει να ράβει επαγγελματικά, όντας πρώην βιοτέχνης, μα οι περισσότερες βιοτεχνίες έχουν κλείσει, κι όσες ακόμα επιβιώνουν, απολύουν προσωπικό, δεν προσλαμβάνουν. Ελπίζει να βρει δουλειά σαν οικοδόμος, είναι γερός, λέει, αντέχει. [Δεν αντέχει όμως η οικοδομή, βρε Κ., πάει κι αυτή κατά διαόλου…]
Ο Κ. συνεχίζει να ψάχνει για δουλειά. Και δε βρίσκει. Στο μεταξύ, ζει στο δρόμο. Και ντρέπεται. Αλλά ελπίζει.
Ακόμα.
AN ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Κ.,
ΑΣ Μ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ!Σημείωση: Η συνέντευξη έγινε εν γνώσει του Κ. ότι θα δημοσιευτεί στο διαδίκτυο.
8 Μαΐ 2010
Το ΜΠΛούΖ ΤηΣ ΧΡΕΩΚΟπίαΣ
Χρεωκοπία δεν είναι να μην έχεις. Χρεωκοπία είναι να καταρρέει αυτό που έλπιζες. Να έχεις κάτι και να το χάνεις. Μιαν ελπίδα, έστω. Όταν δεν έχεις, και δεν ελπίζεις, δεν είναι δυνατόν να χρεωκοπήσεις.
Ο Παράδεισός σου, ας πούμε. Δε μ' ενδιαφέρει, να πούμε. Πρώτ΄ απ' όλα, στον Παράδεισο θα ξανασμίξουν -λέει- όλα τα επίγεια ανδρόγυνα και θα ζήσουν ενωμένα στην Αιωνιότητα- οι γυναίκες που αγάπησα εγώ είτε με φτύσανε, είτε δεν κάναμε μαζί, κι έτσι τις πάντρεψα όλες, τη μία μετά την άλλη- εκτός από μία που προτιμά να μείνει στο ράφι παρά να με υποστεί αιώνια. Αιώνιο μαρτύριο και μόνο προβλέπεται λοιπόν για μ��να στον Παράδεισό σου, από αισθηματικής πλευράς. Κι ύστερα, τόσα χρόνια σπούδαζα, τόσο διάβασμα, τόσος κόπος, τόσες εφημερίες, τόσος πόνος, και στον Παράδεισο, μην τρελλαθούμε, δεν προβλέπονται ασθενείς, άρα ούτε και γιατροί, άρα τζάμπα όλες μου οι γνώσεις και δεξιότητες. Κι ακόμα πιό ύστερα, και στο κάτω κάτω, δεν τον γουστάρω τον κομπλεξικό το Θεό σου, που ζητάει όλο λιβανίσματα και τσιριμόνιες, ενώ ούτε το μικρό το δαχτυλάκι του δεν κουνάει για να μάς απαλλάξει, λίγο έστω, από τον Πόνο- ούτε ο Κωστάκης ο "καταλληλότερος" Πρωθυπουργός της Ελλάδος να ήταν, τρομάρα του. Άνοιξε τα στραβά σου και δες τί άθλιο Κόσμο πήγε κι έφτιαξε, γεμάτο Πόνο και Φόβο και Λύπη, και βγάλε συμπέρασμα, τί είδους σαχλαμάρα Παράδεισο θά 'χει σκαρώσει. Σιγά μην κάτσω να τον γλύφω και να τον δοξολογώ εις τους Αιώνες των Αιώνων, γι αυτό το χάλι, τον άχρηστο- αμήν. Μη γίνω όμως εμπόδιο εγώ στα όνειρά σου, να τον χαίρεσαι τον Παράδεισό σου, αφού τόσο τον λαχταράς, χάρισμά σου- απλά, δε θα πάρω.
Τώρα όμως πρέπει να σ' αφήσω- σ' αφήνω, γιατί ��γώ δε ��ρεωκόπ��σα ��κόμα, γιατ' είναι ��άης εδώ στη βασανισμένη Γη, γιατ' είναι Άνοιξη, γιατί δεν ταιριάζουν οι χρεωκοπίες στην Άνοιξη - και γιατί κάπου εκεί έξω είναι κρυμμένος ένας θησαυρός...
...άνοιξε, λοιπόν, σουσάμι!
7 Μαΐ 2010
Το ΦίΔι του ΦΑΣΙΣΜΟύ (τέως "Αυγό του Φιδιού") ΞεΣΠΑΘώΝΕΙ ΞΕΣΠΑΘώΝΕΙ
Ο γνωστός θεατρίνος Καρατζαφύρερ, που τα τελευταία χρόνια υποδύεται τον αγνό δημοκράτη, κατηγόρησε χτες την Αλέκα Παπαρήγα πως το ΠΑΜΕ προσπαθούσε απ' έξω να κάψει τη Βουλή. Δυστυχώς γι αυτόν και για τους εντεταλμένους Χρυσαυγίτες του, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική: αποδείχτηκε πια πέρα από κάθε αμφιβολία πως υπήρξε μια οργανωμένη προσπάθεια διείσδυσης ακροδεξιών τραμπούκων στην πορεία του ΠΑΜΕ, με σκοπό την προβοκάτσια κατά της Βουλής, προσπάθεια που ΕΥΤΥΧΩΣ αποτράπηκε από την αποτελεσματική περιφρούρηση του ΠΑΜΕ.
Έχουν ΠΟΛΛά ακόμα να δουν τα μάτια μας...
πηγές:
Ο Θρήνος των φασιστοχούλιγκαν που δεν τους άφησαν να κάψουν τη Βουλή (μα, είναι και ηλίθιοι- από μόνοι τους καρφώνονται...)
"Μη μας προκαλείς, φασίστα" από το Βήμα
6 Μαΐ 2010
Να ***ΜΗΝ*** καεί το μπουρδέλο η Βουλή
Η Δημοκρατία μας είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε. Η προβληματική, κουτσή, στραβή, στραπατσαρισμένη, δυσφημισμένη, βιασμένη μας Δημοκρατία. Εκεί που έχουμε καταντήσει, μοιάζει ίσως με αναγκαίο κακό, αλλά ας μην γελιέται κανείς, είναι απεριόριστα ΠΟΛΥΤΙΜΗ. Γιατί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ. Ούτε ένας "πεφωτισμένος ηγέτης" = ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ, ούτε η δικτατορία του προλεταριάτου, ούτε η αναρχία είναι λύσεις.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ψήφος μας, που κάποιοι θέλουν να μάς πείσουν πως είναι ασήμαντη, είναι ένα ΥΠΕΡΟΠΛΟ- όμως ως τώρα η "σιωπηλή πλειοψηφία" δεν την έχει τιμήσει. Ας ελπίσουμε πως ήρθε επιτέλους ο καιρός να το κάνει.
5 Μαΐ 2010
Ο ΨυχοπαθήΣ ΔολοΦόνος με τη μοΛότωφ
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, ένας μαλάκας δήθεν αναρχικός πέταξε μια βόμβα σ' ένα καφέ, όπου εργάτες, υπάλληλοι και μικρομαγαζάτορες έπιναν τον καφέ τους ακούγοντας μουσική. Τραυματίστηκαν είκοσι και ένας από αυτούς πέθανε. Ο μαλάκας λεγόταν Εμίλ Ανρύ, το καφέ βρισκόταν στο Παρίσι, και ήταν το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου 1894...
"Ένας θανάσιμος εχθρός του αναρχισμού δεν θα μπορούσε να καταφέρει καλύτερο πλήγμα εναντίον του απ' ότι ο Εμίλ Ανρύ, όταν πέταξε την ανεξήγητη βόμβα του ανάμεσα σε ειρηνικούς ανώνυμους ανθρώπους που είχαν πάει να πιούν μια μπύρα πριν κοιμηθούν... Ο Εμίλ Ανρύ δηλώνει, ισχυρίζεται, διακηρύττει πως είναι αναρχικός. Είναι πιθανό. Αλλά ο αναρχισμός έχει γερές πλάτες, σαν το χαρτί, αντέχει τα πάντα. Σήμερα είναι της μόδας να διεκδικούν κάποια σχέση μαζί του οι εγκληματίες, όταν μάλιστα έχουν διαπράξει κάποιο αρκετά καλό έγκλημα..."
Octave Mirabeau
Οι μόδες στην Ελλάδα φτάνουν από το Παρίσι με κάποια καθυστέρηση, ο Μιραμπώ τα έγραφε αυτά το 1894, πριν από εκατόν δεκαέξι χρόνια...
όΤΑΝ ΞΥΠΝάΣ ΑΡΓά...Ε, ΕίΝΑΙ ΑΡΓά.
"Απαιτώ να με βγάλετε αμέσως από δω, αλήτες του Διεθνούς Νομισματικού Τυροκομείου " βροντοφώναξε το ποντίκι, μέσα από τη φάκα. "Το Τυρί αυτού του κόσμου ανήκει σε όλους το ίδιο!"
.
4 Μαΐ 2010
Τα Καλά Νέα: ΔεΝ ΒουλιάΞαΜΕ ακόΜΑ
.
τα άσχημα νέα: κανένας Gericault δε θα μάς απαθανατίσει, λίγο πριν...
3 Μαΐ 2010
2 Μαΐ 2010
ΑηΔόνι, αηδόΝι, ΑηδόΝι
Αηδόνι της ρεματιάς
της Νύχτας, της Ερημιάς
κρύψε τις σταχτιές φτερούγες σου στη Νύχτα
τραγούδησε, αηδόνι ερωτευμένο
τραγούδα πώς, τραγούδα πώς, τραγούδα πώς
τραγούδα πώς, τραγούδα πώς, τραγούδα πώς
πώς ν'αναστήσει ο Άνθρωπος
Θεό απελπισμένο
.
Η ΜΑύΡΗ ΚΥΡΙΑΚή ΤηΣ Ελληνικ��ς ΔημοκρατίαΣ: Καλά Να ΠάΘεις, ΚωΛοέΛΛηνα
.
Υπάρχει λόγος που οι ΤΕΡΑΤώΔΕΙΣ αλλαγές που επέβαλε η ΧΡΕΩΚΟΠίΑ του συστήματος περνούν χωρίς σχεδόν καμμία αντίσταση. Ο λόγος είναι η ΣΥΝΕΝΟΧή σου, εκλογικό πτώμα, μεγάλη πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας.
Εδώ και 35 χρόνια ασελγείς στη Δημοκρατία, συναινώντας ή/και συμμετέχοντας κατ' υποτροπή στο όργιο της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς που διέλυσε το Ελληνικό Κράτος. Είναι λοιπόν πολύ αργά για να βγάλεις την ουρά σου απέξω, κάτι τέτοιο θα ήταν όχι μόνο απέραντα υποκριτικό αλλά και πασιφανώς γελοίο.... το κακό είναι όμως ότι μαζί με τα ξερά, καίγονται κ τα χλωρά.
.
Εδώ και 35 χρόνια ασελγείς στη Δημοκρατία, συναινώντας ή/και συμμετέχοντας κατ' υποτροπή στο όργιο της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς που διέλυσε το Ελληνικό Κράτος. Είναι λοιπόν πολύ αργά για να βγάλεις την ουρά σου απέξω, κάτι τέτοιο θα ήταν όχι μόνο απέραντα υποκριτικό αλλά και πασιφανώς γελοίο.... το κακό είναι όμως ότι μαζί με τα ξερά, καίγονται κ τα χλωρά.
.
Το φθινόπωρο του 2007, εν μέσω σκανδάλων και μπόχας, επανεξέλεξες πανηγυρικά τον Κωστάκη στην αυτοδυναμία (όπως είχες κάνει κ παλιότερα, με τον Ανδρέα και με το Σημίτη). Στις 12 Ιουνίου πέρσι, οι ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΟΥΣ ΔΕΚΑ πήγατε για... μπάνιο, διαμαρτυρόμενοι λέει σιωπηλά (!!!) για τα σκάνδαλα της ΝΔ, ενώ εγώ - ας πούμε - έκανα 160 χιλιόμετρα δρόμο και "έχασα" τη μέρα μου για να πάω να ψηφίσω. Κι αν ψήφισες, όμως, μαγάρισες ΚΑΙ ΠΑΛΙ την ψήφο σου, σε συντριπτικό ποσοστό, ψηφίζοντας ΣΥΝΕΙΔΗΤά φαύλους ή κάπως λιγότερο φαύλους. Ακόμα και στις κρισιμότατες εθνικές εκλογές του Οκτώβρη απείχες κατά 31% (!!!!), κι αν ψήφισες, ψήφισες πάλι κατά το "συμφέρον" σου (ή αυτό που νόμιζες συμφέρον σου, κουτοπόνηρε προσκυνητή κατουρημένων ποδιών).
Έλα λοιπόν τώρα να καούμε αγκαλιά, ξερά και χλωρά μαζί.
Τί σημασία έχει αν είμαι στ' αλήθεια χλωρό ή όχι;
ΤΗΝ ΝΟΙάΖΕΙ ΤΗΝ ΠΥΡΚΑΓΙά;;;;;;;
1 Μαΐ 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
