Jump to content

salutatio

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /sa.luːˈtaːti.oː/(classice)
Syllabificatio phonetica: sa·lū·tā·ti·ō — morphologica: salutat-io

Notatio

[+/-]
← Latinesalūtō (salūtāre)

Nomen substantivum

[+/-]

salūtātĭ|ō, -ōnis fem.

  1. Actus salutandi.

Declinatio

[+/-]
f. sing. plur.
nom. salūtātiō salūtātiōnēs I
gen. salūtātiōnis salūtātiōnum II
dat. salūtātiōnī salūtātiōnibus III
acc. salūtātiōnem salūtātiōnēs IV
abl. salūtātiōne salūtātiōnibus VI
voc. salūtātiō salūtātiōnēs V

Dictiones collatae

[+/-]

Dictiones derivatae

[+/-]

Composita

Translationes

[+/-]
Actus salutandidilatare ▼
Actus salutandicollabi ▲

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
–106…–43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (46 a.C.n. / 708 a.u.)

  • Haec igitur est nunc vita nostra: mane salutamus domi et bonos viros multos, sed tristes, et hos laetos victores, qui me quidem perofficiose et peramanter observant; ubi salutatio defluxit, litteris me involvo: aut scribo aut lego; veniunt etiam, qui meaudiant quasi doctum hominem, quia paullo sum quam ipsi doctior; inde corpori omne tempus datur. —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Familiares. (The Latin Library): Liber nonus. Ep. 20 [3] — salutatio
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: salutatio.