სიონის წყალსაცავი
| სიონის წყალსაცავი | |
|---|---|
 სიონის წყალსაცავი | |
| კოორდინატები: 42°00′18″ ჩ. გ. 44°59′59″ ა. გ. / 42.005056° ჩ. გ. 44.999833° ა. გ. | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| ტერიტორიული ერთეული | თიანეთის მუნიციპალიტეტი (მცხეთა-მთიანეთის მხარე) |
| ფართობი | 12,8 კმ² |
| მოცულობა | 0,3254 კმ³ |
| უდიდესი სიღრმე | 67 მ |
| საშუალო სიღრმე | 25,4 მ |
| აუზის ფართობი | 587 კმ² |
| ჩაედინება | იორი |
| გამოედინება | იორი |
| შევსების წელი | 1963 |
  | |
 | |
სიონის წყალსაცავი — წყალსაცავი აღმოსავლეთ საქართველოში, თიანეთის მუნიციპალიტეტში. მდებარეობს მდინარე ივრის შუა წელში. გაშენებულია დაბა სიონსა და სოფელ ლელოვანს შორის. უკავია სიონის ქვაბულის ფსკერი. წყალშემკრები აუზის ფართობი 587 კმ², სარკის ფართობი 12,8 კმ². წყლის საერთო მოცულობა 325,4 მლნ. მ³. სასარგებლო მოცულობა 290 მლნ. მ³.
სიონის წყალსაცავის საშუალო სიღრმეა 25,4 მ, მაქსიმალური სიღრმე — 67 მ. წყალსაცავი ხეობის ტიპისაა, ფსკერი დაფარულია თანამედროვე ალუვიონით. მარჯვენა ნაპირი ციცაბო და კლდოვანია, დაფარულია მძლავრი დელუვიური მასალით, აღინიშნება მეწყრული მოვლენები, მარცხენა ნაპირი დამრეცია. სანაპირო ფერდობების ზედა ნაწილი შემოსილია ფოთლოვანი ტყით, ქვედა კი მოკლებულია ხემცენარეულობას.
საზრდოობს ძირითადად მდინარე ივრის წყლით. განკუთვნილია მდინარე ივრის ჩამონადენის მრავალწლიური რეგულირებისათვის. იყენებენ სარწყავად. სიონის ჰიდროკვანძი მცირე ჰესების კასკადის მოქმედებასაც განაპირობებს. მაქსიმალური დონე ივლისის მეორე ნახევარშია, მინიმალური — მარტში.
წყლის ტემპერატურა მერყეობს 2,7 °C-დან (თებერვალი) 21,7 °C-მდე (აგვისტო). ნოემბრიდან აპრილამდე უმთავრესად ჰომოთერმიაა გაბატონებული, წყლის დანარჩენ დროს მყარდება პირდაპირი ტემპერატურული სტრატიფიკაცია. ყინულოვანი მოვლენები სუსტადაა გამოხატული. საექსპლუატაციოდ გადაეცა 1963 წელს. განვითარებულია თევზის რეწვა.
სიონის წყალსაცავს შეეწირა რამდენიმე სოფელი, ესენია: საყარაულო, ჯიგო, უკუღმართი, ჭიოტიანთ-კარი, კუპრიანთ-კარი და ჯიგაური.
იხილეთ აგრეთვე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- გიგინეიშვილი გ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 380.
