ლევან აღნიაშვილი

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ აღნიაშვილი.

მოცემული სტატიის ფაქტობრივი შინაარსი საკამათოა.

ლევან სიმონის ძე აღნიაშვილი (დ. 26 ივლისი [ ძვ. სტ. 14 ივლისი], 1897, თბილისი ― გ. 29 ივლისი, 1937^[1]) — რევოლუციური მოძრაობის მოღვაწე საქართველოსა და ამიერკავკასიაში. თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის რექტორი (1932-1935).

განათლებით იურისტი. კომპარტიის წევრი 1915 წლიდან. I მსოფლიო ომის დროს რევოლუციურ მოღვაწეობას ეწეოდა ჯარისკაცთა შორის კავკასიის ფრონტზე, ბათუმში, ჩრდილოეთ კავკასიაში, ოქტომბრის სოციალისტური რევოლუციის გამარჯვების შემდეგ — თბილისში, შემდეგ კი ისევ კავკასიის ფრონტზე, სადაც სამხედრო-რევოლუციური კომიტეტის წევრი იყო. 1918 წლიდან დამოუკიდებელი საქართველოს პირველმა მთავრობამ საქართველოდან გადაასახლა. სამოქალაქო ომის წლებში აღნიაშვილი იყო ინტერვენციისა და შინაგანი კონტრრევოლუციის წინააღმდეგ ბრძოლების ერთ-ერთი ხელმძღვანელი ჩრდილოეთ კავკასიაში, უკრაინაში, ყაზანსა დას მოსკოვის ოლქში. 1920 წლიდან მუშაობდა თურქესტანში, ჯერ გაზეთ „იზვესტიის“ რედაქტორად, შემდეგ სახელმწიფო გამომცემლობის თავმჯდომარედ. 1921 წლიდან მონაწილეობდა კომინტერნის III კონგრესის მუშაობაში. 1923-1925 წლებში იყო საქართველოს ცეკავშირის წარმომადგენელი გერმანიაში. 1926 წლიდან ლექტორად მუშაობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. 1930 წლიდან იყო ამიერკავკასიის სატყეო სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტის დირექტორი, 1932-1935 წლებში — თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის რექტორი, 1935-იდან საქართველოს ფინანსთა სახალხო კომისრის პირველი მოადგილე. დახვრიტეს დიდი წმენდის დროს.

• კვაჭაძე ს., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 61.

• ლევან აღნიაშვილი — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი
• ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საიტზე დაარქივებული 2018-12-01 საიტზე Wayback Machine.