vrijdag 29 juni 2018

Bloei


Nu met dat warme weer, wat overigens nog een hele
tijd gaat aanhouden las ik vanmorgen, is mijn verlangen
om naar 'huis' te gaan groter dan anders,
ik ervaar de stad als onaangenamer met die hitte.
En met huis denk ik dan aan Zeeland, ik ben er al zeven
jaar (zeven jaar!) weg maar ik geloof niet dat ik al die
plekken waar ik sindsdien gewoond heb als thuis 
kan beschouwen, ik voel mij een toerist op doorreis.
En ik weet natuurlijk echt wel dat vroeger niet alles
beter was, laat staan perfect, maar het gevoel dat ik 
enigszins op drift ben heb ik toen nooit ervaren.
Eerlijk gezegd kende ik het gevoel wat heimwee 
heet niet, het is ook lastig te omschrijven..


Laatst las ik ergens; bloom where you are planted,
(eigenlijk heb ik een beetje een hekel aan al die
wijsheden die je vertellen wat je moet doen/voelen,
alsof je tekort schiet als je er niet aan voldoet)
Dat klinkt natuurlijk prachtig maar ik ben geen 
korenbloemetje wat bloeit of je het nu langs de 
snelweg neerzet of op een Zeeuws dijkje, was het 
maar waar, al kan je natuurlijk niet aan een 
korenbloem zien of hij blij is of niet, misschien heeft
hij ook wel zo zijn voorkeuren..

Dus op deze dagen, fiets ik regelmatig de stad eens
uit en laat het verlangen naar thuis over me heen komen,
het komt en gaat, dat is wat ik inmiddels geleerd heb..

Ik wens je een heel fijn weekend en hou het hoofd koel.
-X-
Gepost door Ingrid op vrijdag, juni 29, 2018 5 reacties
Labels: , , ,

donderdag 28 juni 2018

Vliegengorijn


Laatst belde ik even met Fem, een vriendin uit Zeeland,
waar ik regelmatig mee bel, vaak over de dagelijkse ellende,
haha, maar ook over kleine grappige dingen, gewoon 
als tegenwicht van alle ingewikkelde zaken die er spelen.
Die zal ik jullie besparen, mijn blog zou één groot huil-
verhaal worden als ik hier alles uit zou spinnen..
Zo hadden wij het even over vliegen, je weet wel van die 
vieze dikke zwarte zoemende exemplaren, die er nu te 
over zijn, mij best hoor, maar binnen vind ik ze vreselijk.
Dus ik hing laatst een vliegengordijn op bij de achterdeur,
zo'n fijne ouderwetse die mee wiegt in de wind.
Maar de vliegen weten hun weg naar binnen nog steeds 
te vinden, ze zijn nauwelijks te vangen dus ik probeer ze
altijd richting het halletje te sturen, dan doe ik de voordeur 
open en laat ze wegvliegen, niet dat ik een boedhist ben,
ik sla wel eens een mug dood maar als het niet nodig is..
Volgens mij denkt de vlieg dan, dank je wel en vliegt
weer richting het vliegengordijn, misschien staat er
ergens een bordje; vliegen die kant op en maken ze er
een wedstrijdje van om tussen de slierten of er onder
door te vliegen, de ene na de andere..

Misschien moet ik een hordeur overwegen maar het staat
zo gezellig dat wapperende gordijn..
Over dat soort dingen praat ik met Fem, naast alle
gewichtige zaken en als je zo iemand gevonden hebt
kan je wel zeggen dat je een geluksvogel bent
(of moet ik nu zeggen een geluksvlieg;-)?

Ik wens je een fijne dag
-X-
Gepost door Ingrid op donderdag, juni 28, 2018 8 reacties
Labels: ,

woensdag 27 juni 2018

Maar waarom dan?



In de huisraad van mijn moeder vond ik deze pot,
het was een van de weinige dingen die ik graag 
wilde hebben en ik mocht hem meenemen.
Op zich heeft het geen enkele waarde maar ik kan me
nog zo goed herinneren dat ik als klein kind nogal
gefascineerd was door de afbeeldingen er op.
Ik keek er graag naar en had altijd vele vragen
bij de afbeeldingen, ik denk dat ik echt zo'n
"maar waarom dan kind" was..


Aan de ene kant van de pot het jongetje met de gans,
waarom loopt hij op zijn blote voeten, terwijl hij wel
schoenen heeft, doet dat niet zeer aan zijn voeten.
Kijkt hij daarom zo benauwd of is hij een beetje bang
voor de gans en zijn er ganzen zo groot als kinderen.
Dat probeerde ik me voor te stellen en dat leek me
angstaanjagend groot, dus ik begreep wel dat het 
jongetje een beetje bang was.
De andere kant van de pot laat een hele familie zien 
die pannenkoeken aan het eten zijn, dat is op zich 
heerlijk en gezellig maar waarom kijken ze 
allemaal zo boos en verongelijkt?
Zijn de pannenkoeken aangebrand, is het jongetje
boos omdat hij op de levensgrote gans moest passen,
en het meisje, wat is er met het meisje?


Had ze meegewild naar de gans, heeft ze haar 
pannenkoek op de grond laten vallen, kreeg ze
daarom een uitbrander en zit ze nu sip te zijn?
En oh, de gekwelde blik van de moeder, is ze moe
van alles, of had ze graag een nieuwe schort gewild
maar moet ze wachten tot ze jarig is, ohoh.
Dat soort dingen vroeg ik me af als ik naar de pot
keek, het meest vrolijke van alles leek mij de kat,
die zat te wachten op zijn stukje spek.
En ik wist van onze eigen kat als hij te eten 
had gehad hij altijd tevreden ging liggen knorren, 
dus dat was het waarschijnlijk..

Eigenlijk heb ik nog steeds dezelfde vragen als zo
vele jaren geleden toen ik als klein meisje 
naar de ietwat wonderlijke plaatjes keek.
De pot staat nu hier op de kast en ik kan het niet 
helpen maar regelmatig laat ik mijn gedachten 
er over gaan en denk; maar waarom dan, haha.

Mocht je toevallig een antwoord hebben op één van
mijn vragen, voel je vrij om een antwoord te geven,
niet dat het van enig belang is, dit allemaal, maar soms
is het gewoon fijn om over triviale zaken na te denken.

Ik wens je een fijne dag
-X-
Gepost door Ingrid op woensdag, juni 27, 2018 7 reacties
Labels: , ,

maandag 25 juni 2018

Fiets


Nu ben ik niet aan zoveel dingen gehecht, behalve dan
aan mijn witte kast, aan wat kleine dingen die ik van 
mijn kinderen kreeg en mijn fiets..
Voor zover je dol kan zijn op een fiets, haha, hou ik
van de mijne, ik heb hem al jaren.
Ik kocht hem ooit toen ik nog in Kattendijke in Zeeland
woonde, tweedehands dat wel, maar ik vond het zo'n
sjieke fiets, zo damesachtig met zo'n mandje er op.
Het is inmiddels al het vierde mandje en de fiets 
is hier en daar met ducttape aan elkaar geplakt en als
je goed kijkt zie je al aardig wat roest, maar hij rijdt nog.
Ik reed met deze fiets over de dijk bij Kattendijke
tegen de wind in, altijd wind tegen, haha..


Over de prachtige weggetjes door Zuid Beveland
toen ik in Driewegen woonde, ooh dat waren wel de
mooiste tochten die ik maakte met deze fiets.
Later door Zutphen en het mooie rivierenlandschap
bij Ingen, waar ik ging, ging mijn fiets.
Het mag wel een wonder heten dat mijn fiets hier 
in Amsterdam nog niet gestolen is, je hebt er verder
ook niet veel aan, de versnellingen doen het niet goed 
meer en hij is versleten maar ik blijf er op rijden
tot hij uit elkaar valt, want er zijn maar weinig dingen
waar ik aan gehecht ben...

ps, de stokrozen voor het huisje staan inmiddels
al in volle bloei, lichtgeel zijn ze.

Ik wens je een fijne dag
-X-
Gepost door Ingrid op maandag, juni 25, 2018 5 reacties
Labels:

vrijdag 22 juni 2018

Niet veel aan


Al sinds mijn boek Kringloopgeluk in de winkel kwam,
inmiddels al jaren geleden, hoopte ik dat ik het een keer
tweedehands ergens tegen zou komen, dat 
leek me nu zo leuk passend bij de titel.
Ik zag het nooit wat misschien wel een goed teken is 
omdat de mensen die het kochten ook gehouden hebben,
waaraan ik dan de voorzichtige conclusie verbind 
dat ze het leuk genoeg vonden om in de kast te laten staan.
Maar een tijdje geleden was het dan toch zover, het lag
op een kraam op een rommelmarkt, ik voelde gewoon een
klein schokje, haha, en ik durfde niet zo goed te vragen
wat het moet kosten, terwijl ik over wat dan ook op de
rommelmarkt meteen over de prijs ga onderhandelen.
(ha ja, een echte zakelaar net als mijn zoon)
Ik liep door, maar sprak mijzelf even toe, doe niet zo
gek, dus ik liep terug en informeerde naar het boek.
Het is maar 1 euro zei de verkoopster, ik vond er niet
veel aan (oh haha, dat kan natuurlijk) ik betaalde het
boek en zei dat ik er al jaren naar zocht, omdat ik het
zo graag tweedehands wilde vinden en dat ik het 
gemaakt had en wenste de dames een hele fijne dag.
Ooh echt, die gezichten, dat was zo grappig,
 de verkoopster begon zich nog te verontschuldigen,
helemaal niet nodig zei ik en ik zwaaide.

Ik wens je een heel goed weekend
-X-
Gepost door Ingrid op vrijdag, juni 22, 2018 24 reacties
Labels: ,

woensdag 20 juni 2018

Goed humeur (en patroon ;-)


Een tijdje geleden maakte ik deze sjaal voor de webshop,
het is van een werkelijk fantastische kwaliteit garen,
waarvan ik eens een partijtje vond op de markt.
De kleur flatteert me helemaal niet, oh haha, dat ik dat
nu zeg, flatteren, ik denk daar eigenlijk nooit over na,
ik ben op de leeftijd dat ik bij voorkeur niet meer in
de spiegel kijk en meestal trek ik maar wat aan.
(comfortabel is daar het sleutelwoord bij :-)
Maar toen ik deze sjaal omdeed en toch even een 
blik in de spiegel wierp, een hele korte, dacht ik, nee.


Eigenlijk had ik bedacht dat het leuk zou zijn om de 
steek uit te leggen, maar waarschijnlijk heb ik dat allang
eens gedaan bij een andere sjaal, ik weet het niet meer.
Het is net zoiets als je al jaren een relatie met iemand hebt
of met een vriendin die je allang kent, er komt een moment
dat je gewoon in herhaling begint te vervallen en dingen
gaat vertellen die je al eens eerder noemde.
Het is gewoon onvermijdelijk, tenzij je een bijzonder
avontuurlijk leven hebt (dat heb ik niet) of gewoon
heel weinig praat (dat doe ik ook niet, integendeel)
Als mensen mij iets vertellen wat ik al wist hangt het
een beetje van mijn humeur af hoe ik reageer.
Bij een goed humeur luister ik gewoon weer naar het
hele verhaal en zeg ik; oh echt, wat leuk/bijzonder.
Bij een iets minder goed humeur zeg ik zoiets als
oh ja, volgens mij heb je dat al eens verteld,
goed verhaal was dat (het moet wel heel gek lopen
wil ik niet meer beleefd blijven)


Ik heb duidelijk mijn babbelstand weer gevonden
en waar gaat dit hele bericht nu eigenlijk over, wel..

Ik ga gewoon het steken patroon geven volgens 
het oorspronkelijke plan, komt ie:

Zet een veelvoud van 4 steken plus 3 op.
Naalddikte en aantal steken hangt af van het garen wat je 
gebruikt, maak even een proeflapje om uit te rekenen
hoeveel steken je nodig hebt, brei zo los mogelijk of 
gebruik een iets dikkere naald dan op het garen staat. 
Dat geeft een mooier effect en draagt fijner.
Brei; 2 recht, 2 averecht, herhaal tot er nog 3 steken over
zijn, brei 2 recht en 1 averecht. 
Herhaal steeds deze rij, tot je sjaal lang genoeg is,
deze is bijna 2 meter.

Ok, en nu hoop ik dat je in een goed humeur bent,
mocht je dit patroon herkennen en denkt;
oh ja, wat leuk dit allemaal zeg :-)
Dank je wel en een fijne dag.
-X-
Gepost door Ingrid op woensdag, juni 20, 2018 13 reacties
Labels: , , ,

dinsdag 19 juni 2018

Bankje


Dank jullie wel voor je reacties gisteren, misschien had ik
het niet helemaal goed geformuleerd omdat ik zo 
aan het worstelen was om het netjes op te schrijven,
zonder iemand voor het hoofd te stoten, maar ik kreeg
geen enkele vervelende reactie via hier, het kwam meer uit
de privé sfeer om het zomaar algemeen te formuleren.
Enfin, genoeg daarover, hoewel ik wel aan het zoeken ben
naar de lichtheid der dingen, zal ik een poging wagen door
te vertellen over het geweldige bankje wat ik vond.
Hier in het winkelcentrum, wat overigens een bijzonder
treurig gebeuren is, althans in mijn ogen, maar ik kom er
regelmatig omdat ik toch wel eens wat boodschappen
nodig heb, is ook een kringloopwinkel.
In een voormalig bowlingcentrum, het is een afgeragd 
pand, dat vind ik zo'n heerlijk woord; afgeragd
(zo voel ik me de laatste tijd ook wel eens, haha)


Maar ik vind het het lichtpunt van het winkelcentrum
en ik loop er regelmatig even binnen.
(laatst hoorde ik iemand zeggen; dit is wel de smerigste
winkel die ik ooit gezien heb, haha, dat lijkt
dat lijkt mij nu ook weer wat overdreven)
Ik vind er bijna nooit iets, en ik vraag me wel eens af
waar die lelijke spullen vandaan komen, maar vorige week
vond ik dit geweldige bankje, ik heb het niet nodig
want ik heb er al twee, maar toch wilde ik het hebben.
Dus ik kocht het en omdat het nogal zwaar was deed ik
allerlei pogingen om het om mijn fiets mee te nemen,
wat uiteindelijk lukte, met het bankje half hangend aan
mijn stuur, fietste ik slingerend naar huis.
Ik heb er eigenlijk geen plek voor, maar tot mijn grote
plezier past het precies onder het andere.

Oh ja, laatst las ik ergens een discussie dat mensen zich
ongelofelijk storen aan stopcontacten op foto's, dat vind ik
nogal grappig om je daar druk over te maken.
Ik heb niks tegen een stopcontact, zonder dat geen licht
en bovendien heb ik er eentje met Beethoven er op ;-))

Ik wens je een fijne dag
-X-
Gepost door Ingrid op dinsdag, juni 19, 2018 9 reacties
Labels: ,

maandag 18 juni 2018

Klik


En nu heb ik voor het allereerst sinds ik deze blog
schrijf, dat zijn zo ongeveer 2500 berichten een bericht
weggeklikt, het was een bericht over de kaakchirurg,
wat gelukkig achter de rug is,  en over familieverhoudingen.

Aan de ene kant kreeg ik hier reacties van herkenning 
aan de andere kant is het duidelijk niet goed ontvangen.

Ik heb wel het gevoel dat alles wat ik hier nu zeg, 
een delicaat evenwicht is, en dat ik over dun ijs wandel
en ik zit enorm naar mijn woorden te zoeken, terwijl 
ik dit aan het typen ben.. Ik vroeg P. zelfs of ik dit zo 
wel kon zeggen, iets wat ik nog nooit eerder deed.
Ik zal op zoek moeten in mijzelf
naar de vrijheid en het lichte gevoel dat ik mijn
eigen koers weer kan bepalen en niet mijn hoofd laten 
hangen naar wat anderen zeggen of vinden, want 
iedereen vindt altijd wel wat..
Maar oh, hoe moeilijk is dat!

Ik wens je een fijne maandag
-X-
Gepost door Ingrid op maandag, juni 18, 2018 16 reacties
Labels: ,

woensdag 13 juni 2018

Zakelaar


Gisteravond ging de webwinkel weer open, zomaar voor
een dag of 5, omdat daarna wat tijd moet besteden aan 
een beslissing nemen en een eventuele verhuizing, 
bovendien ga ik ook nog een paar weken naar Wenen.
Het is elke keer weer heel veel voorbereiden, als de foto
van een artikel in de winkel staat ziet het er zo..
makkelijk uit, daaraan vooraf zit heel veel werk.
Bijvoorbeeld de postzegels, alles moet gesorteerd, 
gefotografeerd en ik moet een soort van systeem bedenken
zodat ik ook alles nog terug kan vinden, haha.
Omdat ik bijna geen ruimte heb staat alles in bakjes 
boven op elkaar gestapeld en soms als ik een bestelling
krijg dan ik och hemel waar heb ik dat in vredesnaam
gelaten, zoals mijn zoon Daan dan zou roepen: Paniek!
Natuurlijk vind ik het altijd, kwijt kan het niet zijn,
maar een geordende plank met de dingen er op
zou echt vele malen makkelijker werken.


Het lastigste van het hele winkeltjes gedoe vind ik 
de prijzen, ik kan het niet in uren uitrekenen, een sjaal,
slingertje of kussen zou onbetaalbaar worden.
Maar er moet een prijskaartje aan, het liefst zou ik 
het gewoon weggeven, maar dat kan ik me niet veroorloven,
hoe leuk zou dat zijn; ah joh, neem maar mee, geniet ervan :-)
Dus ik probeer het redelijk te doen, 20% van het bedarg
is natuurlijk al BTW, dan heb je nog de materialen,
inkoop en een heel klein beetje tijd, aan die akelig 
hoge verzendkosten kan ik helemaal niets doen.
Maar een echte koopvrouw zal ik nooit worden, of 
zoals mijn zoon ooit zei toen hij klein was en met mij 
op een rommelmarkt stond en zelf iets verkocht;
ik ben een echte zakelaar, hij bedoelde natuurlijk
zakenman, maar het is zo'n leuk woord dat wij het
nog steeds gebruiken.

Ik wens je een fijne dag, ik ga een paar dagen
zakelaar spelen ;-)
-X-
Gepost door Ingrid op woensdag, juni 13, 2018 11 reacties
Labels: ,

dinsdag 12 juni 2018

Gaan of blijven


Als je mij op Instagram volgt zag je misschien al
een foto van dit huis en de tuin van mijn moeder.
Het is een heerlijke tuin en een ruim huis, maar het staat
leeg, al een tijdje omdat mijn moeder daar niet meer 
kan wonen, tot haar verdriet, overigens.
Ik dacht er wel eens over om daar te gaan wonen, maar
zette dat altijd meteen weer uit mijn hoofd en dan niet
vanwege de plek zelf maar het dorp waar in het ligt,
is nu niet bepaald het dorp van mijn verlangen.
Daarnaast jaagt het hele idee van weer te moeten 
verhuizen mij nogal schrik aan, sinds ik uit Zeeland
weg ging, verhuisde ik al 5 keer, wat mij het gevoel
geeft dat ik zomaar een passant ben en nergens thuis.


Toch haakte het hele idee zich ergens vast in mijn 
gedachten, mijn moeder vroeg het zelfs eens of ik 
daar niet wilde gaan wonen, natuurlijk ook omdat 
we dan veel dichter bij haar in de buurt zouden zijn.
P. had er aanvankelijk geen oren naar, toen ik het
het idee zomaar eens opgooide, maar omdat hij
dol is op gekke plannen stond hij er wel voor open.
Praktisch als hij is, besloot hij daar te gaan 'proefwonen'
en hij zette zijn tentje op in de (enorme) tuin, oh haha,
die hele grote man in dat piepkleine tentje onder de
dennenboom, in het huis slapen is namelijk niet echt
een optie, we zijn het leeg aan het ruimen en het moet
werkelijk grondig schoongemaakt en opgeknapt worden.
Het bevalt hem daar, tot mijn verassing, bijzonder,
hij sjouwt lekker rond in de tuin, is de moestuin
in ere aan het herstellen en de omgeving aan het 
ontdekken (Belgische grens, vlakbij Antwerpen)


Mijn bezwaren zijn meer van een gevoelsmatige aard,
wil ik bijvoorbeeld in het huis van mijn moeder wonen,
kan ik opnieuw ergens wennen, dat soort dingen.
De voordelen, die ik echt wel zie zijn legio, het fijnste is
al die ruimte, een atelier, 7 kamers sommige wel klein 
maar toch, tegen de twee kamertjes die we nu hebben
afgezet is dat wel heel prettig, het is wel eens wat
benauwd hier, zo samen in het huisje..
Ook zijn er nog wat 'technische' dingetjes, zo ben ik 
niet het enige kind, niet dat mijn broer en zus daar
willen wonen, maar het moet wel goed geregeld.
Enfin, genoeg stof tot nadenken en misschien daar 
ook weer eens mee stoppen en gewoon in het diepe,
of op het grasveld, haha, springen en gaan..

Ik laat je wel weten wat het geworden is, 
als ik een besluit kan nemen, tenminste..
(niet besluiten is ook een besluit)

Ik wens je een fijne dag
-X-
Gepost door Ingrid op dinsdag, juni 12, 2018 19 reacties
Labels: , ,

vrijdag 8 juni 2018

Mantra.


Dit moet misschien wel mijn nieuwe mantra worden;
ik ben de lucht/hemel en de rest is gewoon het weer,
dat steeds maar weer veranderd, je hebt er geen invloed op.
De wind steekt op en gaat weer liggen, het giet pijpestelen,
en ineens piept de zon weer van achter de wolken,
de mist trekt weer op en je zicht zal weer helder zijn,
maar de hemel is onveranderd, standvastig,
wat een prachtig beeld.
Ja, dit wordt mijn nieuwe mantra.

Ik wens je een heel goed weekend, met een stralende
blauwe hemel, die wolken waaien wel weer over, joh!

-X-
Gepost door Ingrid op vrijdag, juni 08, 2018 8 reacties
Labels: ,

donderdag 7 juni 2018

Test vouwen


Laatste las ik op Instagram dat de mensen van Snowpuppe
misschien ken je ze wel van de gevouwen lampen,
ik heb er ook twee, gele, heel leuk, of er iemand 
wilde testvouwen voor een DIY klok.
Dat leek me wel wat, dus ik reageerde op het bericht,
uiteindelijk kozen ze 3 mensen uit en een tijdje later
werd het pakketje met de klok, of nu ja, wat de klok
moest worden bezorgd.
Er zat geen gebruiksaanwijzing bij, het hele pakket 
is nog in de ontwikkelingsfase, en ik dacht ik vouw het
wel even in elkaar, ik kan bootjes vouwen en kraanvogels,
haha, hoe moeilijk kan het wezen..


Maar dit was een geval van schromelijke zelfoverschatting,
wat ook wel eens leuk is om te ervaren omdat ik 
meestal meteen denk bij iets nieuws denk;
dat kan ik natuurlijk helemaal niet.
Dus ik vroeg, na een tijdje heen en weer vouwen, of er
niet wat aanwijzingen waren, een beschrijving of zoiets,
waarop ik de link van een filmpje toegestuurd kreeg.
Dat ging al stukken beter, ik was aanvankelijk helemaal
verkeerd begonnen, en als je verkeerd begint, dan kom 
je bijna nooit goed uit, maar met deze aanwijzingen
(ik ben dol op een goede aanwijzing) lukte het 
uiteindelijk wel, hoewel ik het niet makkelijk vond.


Het is gelukt maar pas nadat ik nog eens vroeg hoe het
nu met de laatste vouwen die dat mooie reliëf maken
moest, die had ik de verkeerde kant op gevouwen..
Omdat ik de klok tegen een witte muur wilde fotograferen,
die ik enkel heb boven een lambrisering, moest ik een 
tafeltje op een stoel zetten, het was nogal een wankel
bouwwerk en de zwaluw met van die poster plakkers
op de muur plakken, hij vloog steeds weg..
(haha, lees; kletterde op de grond)
Ik ben er een hele middag zoet mee geweest, met de 
klok en met de foto ervan, maar ik heb me uitstekend
vermaakt en dat is ook wat waard, denk je niet?

Ik wens je een fijne dag
-X-
Gepost door Ingrid op donderdag, juni 07, 2018 15 reacties
Labels: ,

dinsdag 5 juni 2018

Het 'even weg' plan


Nu mijn hele -ik ga een paar weken naar Wenen- plan
in duigen was gevallen door de aanwezigheid van 
vloerbedekking, notabene (zie een paar weken terug)
was ik nogal bezig met het hele idee van even weg.
Dat heet natuurlijk gewoon vakantie, haha, maar het
'even weg' van alles hier had zich vastgezet in mijn hoofd.
Dus ik bekeek huisjes in Frankrijk tot aan nog veel
verder, allemaal even prachtig maar als je dan echt gaat
rekenen wat het kost was het steeds te duur.
Op een gegeven moment zei mijn schoonzus/buurvrouw
 waarom ruil je het huisje niet met iemand, een 
huisje als dit lijkt mij bijzonder leuk om aan te bieden.
Dus ik zette het huisje op Instagram met de vraag of 
iemand wilde ruilen, onnodig te zeggen dat ik dacht 
dat ik de vakanties voor het kiezen zou hebben.
(oh altijd die verwachtingen en dan de realiteit..)
Dat was niet het geval, uiteindelijk kreeg ik één 
echt aanbod, in Denemarken, wat qua periode
niet echt goed uitkwam omdat mijn broer in die 
periode op vakantie is en iemand hier moet 
blijven in verband met de situatie van mijn 
moeder, die nogal zorgelijk is.


Uiteindelijk kreeg ik een telefoontje van mijn zoon,
die zoals je misschien wel weet in Wenen woont.
Of ik op het huis wilde passen van zijn schoonouders,
een overigens bijzonder geweldig huis, met kat :-)
Het enige dingetje was dat het ook in de periode was
dat mijn broer was was, oh jee en och hemel.
Ik overlegde even met P. en hij zei; ik blijf hier zodat
ik in geval van nood naar je moeder kan gaan en 
dan heb jij toch je 'even weg' in Wenen.
Oh dat was echt te aardig en ik sputterde nog wat
(voor de vorm :-) en ik belde naar mijn zoon, boekte
een vliegticket, voor ik mij bedacht en zo heb ik toch
nog, helemaal onverwacht, mijn 3 weken in Wenen.
Wonderlijk hoe de dingen kunnen lopen, denk je niet?

Ik wens je een fijne dag
(en oh, luister schatten; dank jullie wel voor alle 
reacties op mijn vorige bericht, ik waardeer het bijzonder)
-X-
Gepost door Ingrid op dinsdag, juni 05, 2018 6 reacties
Labels: ,

maandag 4 juni 2018

Luister schat


Elke week ga ik naar de markt hier in de buurt, zo'n 
fijne markt waar je alle kunt vinden wat je nodig hebt.
Ik koop ook vaak wat bij de bloemenkraam, gerund
door moeder en dochter, beide met luide stem en
zo'n heerlijk plat Amsterdams accent.
Ik wilde een bosje van deze duizendschoon of 
boerenpronkers zoals wij ze noemden, de dochter zei;
luister schat, je kan één bosje kopen of je neemt de hele
emmer voor hetzelfde bedrag, ik nam ze allemaal..
Wat ik het allerleukste vond, was dat luister schat, wat 
een geweldige manier om een zin te beginnen, ze had 
meteen mijn aandacht, ik zelf gebruikte het nooit.
Maar nu wel, haha, ik ga het nu ook tegen jou zeggen.
Luister schat, in al die jaren dat ik deze blog heb, voelde
ik altijd een soort verplichting, die ik mijzelf oplegde
om hier zo ongeveer dagelijks te bloggen, wat ik ook deed.
Ik vind het zelf fijn om een ritme te hebben, maar ook 
dacht ik dat men, oh wie is men eigenlijk, op de een 
of andere manier op mijn berichten zat te wachten.


Dat is natuurlijk helemaal niet zo, het hele social media-
en blog gebeuren is zo vluchtig als wat, je bent in een 
paar dagen vergeten, zo kreeg ik in al deze weken
welgeteld van 2 mensen een berichtje dat ze het jammer
 vonden dat ik niet blogde, bedankt daar voor :-)
Dat is helemaal niet erg, ik ervaar het juist als bevrijdend,
je hoeft jezelf helemaal geen druk op te leggen om ergens
aan te voldoen, in wezen maakt het allemaal weinig uit.
Het enige wat het uitmaakt is dat je er zelf plezier aan 
hebt, en een zekere lichtheid voelt om te posten.
Omdat ik die weer wat hervonden heb, ga ik de komende
tijd weer wat berichten de virtuele wereld insturen, 
precies wat en wanneer ik daar zin in heb.

De boerenpronkers staan al anderhalve week hier op
tafel en elke keer als ik langsloop heb ik zin om 
luister schat, tegen iemand te zeggen, en dan nog het
liefst in plat Amsterdams, maar ik kan het lang niet zo 
goed als de bloemenverkoopster op de markt.
Dus ik zeg het zo af en toe, bij gelegenheid, op mijn 
manier want een ieder heeft, tenslotte, zijn eigen unieke
wijze om de dingen te zeggen en te doen, denk je niet?

Ik wens je een fijne dag
-X-
Gepost door Ingrid op maandag, juni 04, 2018 31 reacties
Labels: ,
Abonneren op: Posts (Atom)