նավ գո

• ՄՀԱ՝ [hy], [nɑv]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ նաւ

Բնիկ հնդեվրոպական *nāu արմատից. հմմտ. հնդկերեն nau, հունարեն ναύς, լատիներեն nāvis։ Հավանական է համարվում նաև իրանական ծագման վարկածը, մանավանդ որ նաւազ, նաւապետ բառերն ակնհայտորեն իրանական ծագում ունեն։

1. ջրի վրա լողացող՝ ջրով ընթացող փոխադրամիջոց, մարդկանց և բեռներ տեղափոխելու համար ◆ Ճոճվում են նավերը սևերիզ՝ Շղթաներով ափին կապած: Եղիշե Չարենց
2. օդով թռչող փոխադրական մեքենա
3. ջրատար խողովակ, ագուգա
4. փայտե կամ քարե գուռ աղբյուրների առջևում՝ անասուններին ջրելու համար ◆ Ջուրը նավից արշավելով կատաղաբար ձայն է հանում:
5. փայտե խողովակ՝ որով ջուրը հոսում ու թափվում է ջրաղացի անիվին (գվռ․)
6. փայտե տաշտակ՝ շենքեր կառուցելիս հող՝ շաղախ՝ ցեխ կրելու համար (գվռ․)

1. վաք, վագ, բոտ, սարբոտ, նով, խել, սուլ,

շարունակել․․․