Eigengrau

Ջերմաստիճանի բարձրացում՝ համեմատած տարբեր թիրախային տրամագծերի ֆոնի պայծառության հետ։ Տվյալներ Բլաքվելի 4-րդ և 8-րդ աղյուսակներից (1946 թ.), որոնք գծագրվել են Կրումիում (2014): Հարթ կորերը ցածր լույսի ներքո ցույց են տալիս Eigenlicht-ն:

Eigengrau (գերմ՝ intrinsic gray), կոչվում է նաև Eigenlicht (հոլանդերեն և գերմաներեն նշանակում է «Ներքին լույս»), մոխրագույն միատեսակ ֆոնի գույն, որը շատերը տեսնում են, երբ լույս չկա։ Eigenlicht տերմինը ի հայտ է եկել տասնիններորդ դարում^[1], բայց այն հազվադեպ է օգտագործվել վերջին գիտական հրապարակումներում։ Այս երևույթի համար ընդհանուր ընդունված գիտական տերմինները անվանում են «տեսողական աղմուկ» կամ «ֆոնային հարմարեցում»։ Այս տերմիններն առաջացել են փոքրիկ սև և սպիտակ կետերի անընդհատ փոփոխվող դաշտի ընկալման պատճառով^[2]։

Կոնտրաստային շեմի տվյալները, որոնք հավաքել է Բլաքվելը^[3] և գծագրել է Քրումեյը, ցույց են տալիս, որ Eigengrau-ն տեղի է ունենում հարմարվողական լուսավորության դեպքում^[4]։ .

Պատճառ

Դեռևս 1860 թվականին հետազոտողները նկատել են, որ ինտենսիվության-զգայունության կորերի ձևը կարելի է բացատրել ենթադրելով, որ ցանցաթաղանթում աղմուկի ներքին աղբյուրը առաջացնում է պատահական իրադարձություններ, որոնք չեն տարբերվում իրական ֆոտոններից^[5]^[6]։ Ավելի ուշ եղեգի դոդոշների վրա կատարված փորձերը ցույց են տվել, որ այս իրադարձության հաճախականությունը կախված է ջերմաստիճանից, ինչը ենթադրում է, որ դրանք առաջանում են ռոդոպսինի ջերմային իզոմերացումից^[7]։ Մարդու բջիջներում այս երևույթները տեղի են ունենում միջինը 100 վայրկյանը մեկ անգամ, ինչը, հաշվի առնելով ռոդոպսինի մոլեկուլների քանակը բջիջում, ենթադրում է, որ ռոդոպսինի մոլեկուլի կես կյանքը կազմում է մոտ 420 տարի^[8]։ Ֆոտոնների արձագանքներից երևույթների անտարբերությունը հաստատում է այս բացատրությունը։ Մյուս կողմից, գործընթացները, ինչպիսիք են նեյրոտրանսմիտերի ինքնաբուխ արտանետումը, չեն կարող ամբողջությամբ բացառվել^[9]։

Ծանոթագրություններ

↑ Ladd, Trumbull (1894). «Direct control of the retinal field». Psychological Review. 1 (4): 351–55. doi:10.1037/h0068980.
↑ Hansen RM, Fulton AB (January 2000). «Background adaptation in children with a history of mild retinopathy of prematurity». Invest. Ophthalmol. Vis. Sci. 41 (1): 320–24. PMID 10634637.
↑ «H. Richard Blackwell, Contrast Thresholds of the Human Eye. Journal of the Optical Society of America Vol. 36, Issue 11, pp. 624-643 (1946)».
↑ Crumey, A. (2014). Human contrast threshold and astronomical visibility. MNRAS 442, 2600–2619.
↑ «Dark and Light Adaptation: Psychophysics.». Visual Psychophysics. New York: Springer-Verlag. 1972. ISBN 978-0-387-05146-8.
↑ «Retinal and Central Factors in Human Vision Limited by Noise». Vertebrate Photoreception. New York: Academic Press. 1977. ISBN 978-0-12-078950-4.
↑ Baylor, D.A.; Matthews, G; Yau, K.-W. (1980). «Two components of electrical dark noise in toad retinal rod outer segments». Journal of Physiology. 309: 591–621. doi:10.1113/jphysiol.1980.sp013529. PMC 1274605. PMID 6788941.
↑ Baylor, Denis A. (1987 թ․ հունվարի 1). «Photoreceptor Signals and Vision». Investigative Ophthalmology & Visual Science. 28 (1): 34–49. PMID 3026986.
↑ Shapley, Robert; Enroth-Cugell, Christina (1984). «Visual Adaptation and Retinal Gain Controls». Progress in Retinal Research. 3: 263–346. doi:10.1016/0278-4327(84)90011-7.

[1] Ladd, Trumbull (1894). «Direct control of the retinal field». Psychological Review. 1 (4): 351–55. doi:10.1037/h0068980.

[2] Hansen RM, Fulton AB (January 2000). «Background adaptation in children with a history of mild retinopathy of prematurity». Invest. Ophthalmol. Vis. Sci. 41 (1): 320–24. PMID 10634637.

[3] «H. Richard Blackwell, Contrast Thresholds of the Human Eye. Journal of the Optical Society of America Vol. 36, Issue 11, pp. 624-643 (1946)».

[4] Crumey, A. (2014). Human contrast threshold and astronomical visibility. MNRAS 442, 2600–2619.

[5] «Dark and Light Adaptation: Psychophysics.». Visual Psychophysics. New York: Springer-Verlag. 1972. ISBN 978-0-387-05146-8.

[6] «Retinal and Central Factors in Human Vision Limited by Noise». Vertebrate Photoreception. New York: Academic Press. 1977. ISBN 978-0-12-078950-4.

[7] Baylor, D.A.; Matthews, G; Yau, K.-W. (1980). «Two components of electrical dark noise in toad retinal rod outer segments». Journal of Physiology. 309: 591–621. doi:10.1113/jphysiol.1980.sp013529. PMC 1274605. PMID 6788941.

[8] Baylor, Denis A. (1987 թ․ հունվարի 1). «Photoreceptor Signals and Vision». Investigative Ophthalmology & Visual Science. 28 (1): 34–49. PMID 3026986.

[9] Shapley, Robert; Enroth-Cugell, Christina (1984). «Visual Adaptation and Retinal Gain Controls». Progress in Retinal Research. 3: 263–346. doi:10.1016/0278-4327(84)90011-7.

[1]