Սերգեյ Դարոնյան

Սերգեյ Դարոնյան
Ծնվել է	ապրիլի 1, 1925
Ծննդավայր	Խարկով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանվել է	հունվարի 23, 1990 (64 տարեկան)
Վախճանի վայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	գրականագետ, քննադատ, գրական քննադատ և գրականագետ
Ազգություն	հայ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Կրթություն	Մոսկվայի պետական համալսարանի բանասիրույան ֆակուլտետ (1954)
Գիտական աստիճան	բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1968)
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ Գրողների միություն
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Աշխատավայր	Խուդոժեստվեննայա լիտերատուրա, Մոսկվայի պետական համալսարան, Գրականության ինստիտուտ և Վ․ Բրյուսովի անվան պետական համալսարան
Պարգևներ
	Սերգեյ Դարոնյան Վիքիդարանում

Սերգեյ Գարեգինի Դարոնյան (ապրիլի 1, 1925(1925-04-01)^[1]^[2], Խարկով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[1]^[3]^[2] - հունվարի 23, 1990(1990-01-23)^[4], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[3]), հայ խորհրդային գրականագետ, քննադատ։ Բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1968), պրոֆեսոր (1970)։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ (1960), ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ (1985)։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի մասնակից^[5]։

Կենսագրություն

Սերգեյ Դարոնյանը ծնվել է 1925 թվականի ապրիլի 1-ին, Խարկով քաղաքում։ Հայրը եղել է բնիկ էրզրումցի, մայրը՝ նախիջևանցի։ 1930 թ. ընտանիքով փոխադրվել է Կրասնոդարի երկրամասի Կրոպոտկինի շրջանի Կազանսկայա ստանիցա։ 1931 թ. ընդունվել է տեղի հայկական դպրոց, ապա փոխադրվել ռուսական դպրոց, որն ավարտել է 1942 թ.։ 1951 թվականին ավարտել է Մոսկվայի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի արևելյան բաժինը։ 1951-1954 թվականներին սովորել է նույն համալսարանի ասպիրանտուրայում։ 1956 թ. «Միրզա Իբրահիմովի արձակը» թեմայով դիսերտացիա է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների թեկնածուի աստիճան։ 1956-1963 թվականներին հայ գրականություն է դասավանդել Մոսկվայի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի ԽՍՀՄ ժողովուրդների գրականության բաժնում։ Աշխատել է Մոսկվայի գեղարվեստական գրականության հրատարակությունում որպես ժողովուրդների գրականության բաժնի վարիչ (1956-1964 թթ.)։ 1964 թ. փոխադրվել է Երևան։ 1964-1966 թթթ. աշխատել է ՀԽՍՀ ԳԱ Մանուկ Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտում որպես ավագ գիտաշխատող։ 1966-1974 թվականներին եղել է նույն ինստիտուտի գրական բաժնի վարիչ։ 1974 թվականից եղել է Երևանի Վ․ Բրյուսովի անվան ռուսաց և օտար լեզուների մանկավարժական ինստիտուտի ռեկտոր։ 1968 թվականին «Միքայել Նալբանդյան» թեմայով դիսերտացիա է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների դոկտորի աստիճան։ Առանձին գրքերով ռուսերեն հրատարակել է «Միրզա Իբրահիմովի արձակը» (Բաքու, 1958), «Միրզա Իբրահիմով» (Մոսկվա, 1960), «Միքայել Նալբանդյան» (Մոսկվա, 1963), «Տուգելբայ Սիդիգբեկով» (1966, Մոսկվա), «Միքայել Նալբանդյանը և ռուս հեղափոխական դեմոկրատները» (Մոսկվա, 1967, 1979)։ «Միքայել Նալբանդյան» (Երևան, 1975), «Նաիրի Զարյան» (Մոսկվա, 1978)^[6]։

Մասնակցություն Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին

1943-1945 թվականներին ծառայել է Կարմիր բանակում, մասնակցել Հայրենական մեծ պատերազմին։ Պարգևատրվել է «Հայրենական մեծ պատերազմի» 2-րդ աստիճանի շքանշանով, Արիության համար, Մարտական ծառայության համար, Կովկասի պաշտպանության համար, Վարշավայի ազատագրության համար և բազմաթիվ այլ շքանշաններով ու մեդալներով^[7]։ ԽՄԿԿ անդամ 1945 թվականից։

Պարգևներ

Հայրենական մեծ պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշան
Արիության համար մեդալ
Մարտական ծառայության համար մեդալ
Կովկասի պաշտպանության համար մեդալ
Վարշավայի ազատագրության համար մեդալ

Երկեր

Միրզա Իբրահիմով, ռուսերեն, 1960։
Միքայել Նալբանդյան, ռուսերեն, 1963։
Из истории армянской эстетической мысли, 1973.
Նաիրի Զարյան, ռուսերեն, 1978։
Միքայել Նալբանդյան, ստեղծագործության և գրական կապերի խնդիրներ, ռուսերեն (Микаэл Налбандян. Проблемы творчества и литературных связей, 1975), 1975:
Նաիրի Զարյան, ռուսերեն, 1978։
Միքայել Նալբանդյանը և ռուս հեղափոխական դեմոկրատները, ռուսերեն, 1979։
Միքայել Նալբանդյան, Երևան, «Սովետական գրող», 1979, 544 էջ։
Նաիրի Զարյան։ Կյանքն ու գործունեությունը, Երևան, 1982։
Классика и современность, сборник, Ереван, 1985.
Лоза и камень: Поэзия, проза, драматургия, 1985.

Մամուլ

«Անտառ»։ «Գրական թերթ», 1969, № 7։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Агабабян С. Даронян // Краткая литературная энциклопедия (ռուս.) — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 9.
↑ ^2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 http://am.hayazg.info/index.php?curid=3092
↑ Դարոնյան, Սերգեյ Կարպի, 1925-1990
↑ Գրական տեղեկատու, Երևան, Սովետական գրող, 1981, 544 էջ, էջ 113։
↑ Մուսաները չլռեցին։ Հայաստանի մշակույթի գործիչները 1941-1945 թթ. հայրենական մեծ պատերազմում, զոհված հայ արվեստագետներ։ Գիրք I. - Եր.: Խորհրդային գրող, 1989 թ., 392 էջ:

Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սերգեյ Դարոնյան» հոդվածին։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 317)։

[_f8a0889b8ee1c92b-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Агабабян С. Даронян // Краткая литературная энциклопедия (ռուս.) — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 9.

[_5e5775e65518eefb-2] 2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.

[_7e1feecb3ca178e4-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ

[_eef5fc8aba21f7a3-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 http://am.hayazg.info/index.php?curid=3092

[5] Դարոնյան, Սերգեյ Կարպի, 1925-1990

[6] Գրական տեղեկատու, Երևան, Սովետական գրող, 1981, 544 էջ, էջ 113։

[7] Մուսաները չլռեցին։ Հայաստանի մշակույթի գործիչները 1941-1945 թթ. հայրենական մեծ պատերազմում, զոհված հայ արվեստագետներ։ Գիրք I. - Եր.: Խորհրդային գրող, 1989 թ., 392 էջ:

[1]