Ժորժ Պիտոև

Ժորժ Պիտոև
Ծնվել է	սեպտեմբերի 17, 1884
Ծննդավայր	Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	սեպտեմբերի 17, 1939[…] (55 տարեկան)
Մահվան վայր	Ժնև, Շվեյցարիա
Գերեզման	Cemetery of Genthod
Կրթություն	Մոսկվայի պետական համալսարան
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մասնագիտություն	դերասան, կինոդերասան, թատրոնի դերասան, թարգմանիչ, թատերական ռեժիսոր, հագուստ ձևագծող, ռեժիսոր, թատերական քննադատ և բեմանկարիչ
Ընտրանի	The power of darkness?
Ամուսին(ներ)	Ludmilla Pitoëff?
Երեխա(ներ)	Sacha Pitoëff?, Aniouta Pitoëff? և Svetlana Pitoëff?
Պարգևներ և մրցանակներ
Անդամություն	Q2940550?

Ժորժ Պիտոև (հայ․՝ Գևորգ Հովհաննեսի Պիտոյան, ռուս.՝ Георгий Питоев, սեպտեմբերի 17, 1884(1884-09-17)^[1], Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն - սեպտեմբերի 17, 1939(1939-09-17)^[1]^[2]^[3]^[…], Ժնև, Շվեյցարիա), հայ հորից և ռուս մորից սերող ֆրանսիացի դերասան, XX դարի սկզբին Ֆրանսիայի առաջատար դերասաններից և ռեժիսորներից մեկը։

Ընտանիք և կրթություն

Պիտոևը ծնվել է 1884 թվականի սեպտեմբերի 4-ին Թիֆլիսում (այժմ՝ Թբիլիսի, Վրաստան)՝ հայտնի ազնվականներ և մեկենասներ Պիտոյանների ընտանիքում։ Նրա հայրը՝ Հովհաննես Պիտոյանը (Իվան Պիտոև), եղել է Թիֆլիսի օպերային թատրոնի տնօրենը, իսկ հորեղբայրը՝ Եսայի Պիտոյանը (Իսայ Պիտոև), մասնակցել է Գեղարվեստական թատրոնի շենքի հիմնադրմանը, որտեղ այժմ տեղակայված է Թբիլիսիի Շոթա Ռուսթավելու անվան պետական ակադեմիական թատրոնը։ Երիտասարդ Ժորժն ուսում է ստանում Փարիզի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետում, որից հետո որոշում է զբաղվել թատերական գործունեությամբ։

Գործունեություն

Ռուսաստանում Պիտոևն աշխատում է Կոնստանտին Ստանիսլավսկու ղեկավարությամբ^[6]։ Ռուսական հեղափոխությունից հետո ամբողջ ընտանիքը գաղթում է Ֆրանսիա, որտեղ Ժորժը դառնում է թատրոնի հայտնի ռեժիսոր և բեմադրում է ժամանակակից դրամատուրգների, հատկապես Ջորջ Բեռնարդ Շոուի, Անտոն Չեխովի, Արթուր Շնիցլերի, Հենրիկ Իբսենի և Յուջին Օ'Նիլի ստեղծագործությունները։ Պիտոևը Լուի Ժուվեի, Շառլ Դալլինի և Գաստոն Բատինի հետ միասին հիմնում է Cartel des Quatre նորարար խմբակը^[7]։ 1914 թվականին ամուսնանում է ռուս դերասանուհի Լյուդմիլայի հետ։ Պիտոևների զույգը թարգմանում և արևմտաեվրոպական բեմերին է ներկայացնում համաշխարհային թատրոնի մի շարք առանցքային գործեր, այդ թվում՝ Շեքսպիրի «Ռոմեո և Ջուլիետ»-ը և Անտոն Չեխովի «Երեք քույր», «Ճայը (պիես)» և «Քեռի Վանյա (պիես)» պիեսները, որոնք երկար ժամանակ մեծ ազդեցություն են թողնում այդ պիեսների հետագա մեկնաբանությունների վրա^[8]։

Մահ

Պիտոևը մահացել է 1939 թվականի սեպտեմբերի 17-ին Ժնևի մերձակա Բելվյու ավանում՝ Շվեյցարիայում։

Ժառանգներ

Պիտոևներն ունեցել են երեք զավակ (Սվետլանա, Ալեքսանդր, Անյուտա), որոնցից Ալեքսանդրը՝ Սաշա Պիտոևը, ևս հայտնի ռեժիսոր և դերասան է դառնում։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Encyclopædia Britannica
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
↑ Teatro di Torino — 1925.
↑ http://data.bnf.fr/11919943/aniouta_pitoeff/
↑ Shafer, David A. (2016). Antonin Artaud. London, UK. ISBN 978-1-78023-601-8. OCLC 954427932.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
↑ Jomaron, Jacqueline (1979). Georges Pitoëff Metteur En Scène. Lausanne, Switzerland: L'age D'homme.
↑ Senelick, Laurence (1997). The Chekhov Theater. Cambridge: Cambridge University Press.

Հավելյալ գրականություն

Jomarron, Jacqueline. Thèâtre Des Années Vingt: Georges Pitoëff metteur en scène. Lausanne, Switzerland: L'age D'homme publishers, 1979
Pitoëff, Aniouta. Ludmilla, Ma Mère: The Life of Ludmilla and Georges Pitoëff. Paris, France: Juillard publishers, 1955

[_ce6d86f87be7e6a4-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_7f9ac7ccb1dc9b74-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Encyclopædia Britannica

[_77092825157260c0-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)

[_2288fcdecf06df07-4] Teatro di Torino — 1925.

[_43e5b99d398786e1-5] ttp://data.bnf.fr/11919943/aniouta_pitoeff/

[6] Shafer, David A. (2016). Antonin Artaud. London, UK. ISBN 978-1-78023-601-8. OCLC 954427932.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)

[7] Jomaron, Jacqueline (1979). Georges Pitoëff Metteur En Scène. Lausanne, Switzerland: L'age D'homme.

[8] Senelick, Laurence (1997). The Chekhov Theater. Cambridge: Cambridge University Press.

[1]