Անուշավան Վարդանյան

Անուշավան Վարդանյան
Ծնվել է	մարտի 21, 1879
Ծննդավայր	Ցղնա, Նախիջևանի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	հունիսի 4, 1954 (75 տարեկան)
Վախճանի վայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	դրամատուրգ
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ Գրողների միություն
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
	Անուշավան Վարդանյան Վիքիդարանում

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Վարդանյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Անուշավան Հայրապետի Վարդանյան (մարտի 21, 1879(1879-03-21), Ցղնա, Նախիջևանի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - հունիսի 4, 1954(1954-06-04), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ դրամատուրգ, ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1934 թվականից։ ԽՄԿԿ անդամ 1907 թվականից։

Կենսագրություն

Ծնվել է Նախիջևանի Ցղնա գյուղում։ 1891 թվականին մեկնել է Թիֆլիս և աշխատել Մալյան-Սահակյան և Տեր-Ղազարյան մասնավոր արհեստանոցում, ապա Ադելխանովի և «Սոգոր» կոշիկի ֆաբրիկաներում։ 1919 թվականին փոխադրվել է Ղարաքիլիսա։ 1921-1929 թվականներին եղել է Երևանի կաշվի գործարանի կառավարիչը, 1933-1935 թվականներին՝ Դիլիջանի առողջարանի տնօրենը։ Հետագայում աշխատել է հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վարչության պետ։

1912 թվականին Թիֆլիսում բեմադրվել է նրա «Գործադուլ» պիեսը։ 1908 թվականին գրել է «Անարխիստը», 1913 թվականին՝ «Ուրվականներ կամ Սունդուկենց Գաբոյի տանը» պիեսները։ Վերջինը նվիրված է Գաբրիել Սունդուկյանի հիշատակին։

Հետագայում գրել է «Բանդիտներ» (1925), «Նախօրյակին» (1926), «Ժողովը» (1926), «Դանել աղա» (1926), «Դիրքերում» (1931), «Ազնիվ քաղաքացիներ» (1930), «Ազդանշան» (1931), «Կարմիր պարտիզաններ» (1937), «Արաքսի ափին» (1940), «Հերոսներ», «Հայրենասերներ», «Հայրենիքի կարոտը», «Ճակատի և թիկունքի միասնությունը», «Կովկասի դարպասների մոտ» (1946) պիեսները։

Մահացել է Երևանում^[1]^[2]։

Երկեր

Անարխիստը, Թիֆլիս, 1908, 32 էջ։
Ուրվականներ կամ Սունդուկենց Գաբոյի տանը, Թիֆլիս, 1916, 36 էջ։
Բանդիտներ (պիես), Ղարաքիլիսա, 1924, 92 էջ։
Գործադուլ կամ տգիտության զոհեր (դրամա), Երևան, Պետհրատ, 1924, 68 էջ։
Դանիել աղա, Երևան, Պետհրատ, 1926, 36 էջ։
Ժողովը, Երևան, Պետհրատ, 1926, 38 էջ։
Նախօրյակին, Երևան, պետհրատ, 1926, 56 էջ։
Բանդիտներ, Երևան, Պետհրատ, 1927, 51 էջ։
Գործադուլ կամ տգիտության զոհեր, Երևան, պետհրատ, 1928, 61 էջ։
Ազդանշան (պիես), Երևան, Պետհրատ, 1931, 83 էջ։
Դիրքերում (պիես), Երևան, Պետհրատ, 1931, 139 էջ։
Դրամակիկական երկեր, Երևան, Պետհրատ, 1937, 394 էջ^[3]։
Արաքսի ափին (պիես), Երևան, Պետհրատ, 1940, 105 էջ։
Կովկասի դարպասների մոտ, Երևան, Հայպետհրատ, 1947, 60 էջ։
Պիեսներ, Երևան, Հայպետհրատ, 1949, 222 էջ։

Ծանոթագրություններ

↑ Հայկ Խաչատրյան (1986). Գրական տեղեկատու. Երևան: «Սովետական գրող». էջ էջ 529.
↑ «Ով ով է։ Հայեր» հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, գլխավոր խմբագիր՝ Հովհաննես Այվազյան, Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, Երևան, 2007։
↑ Vardanian, Anushavan (1937). Tramadigagan yerger. Pethrat.

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 317)։

Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անուշավան Վարդանյան» հոդվածին։

[1] Հայկ Խաչատրյան (1986). Գրական տեղեկատու. Երևան: «Սովետական գրող». էջ էջ 529.

[2] «Ով ով է։ Հայեր» հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, գլխավոր խմբագիր՝ Հովհաննես Այվազյան, Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, Երևան, 2007։

[3] Vardanian, Anushavan (1937). Tramadigagan yerger. Pethrat.

[1]