Ընկուզեք (Խութի գավառ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ընկուզեք (այլ կիրառումներ)
| Գյուղ | |
|---|---|
| Ընկուզեք | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Վիլայեթ | Բիթլիսի վիլայեթ |
| Գավառակ | Խութ-Բռնաշենի գավառակ |
| Այլ անվանումներ | Ենկեզիկ, Ընկեզըկ, Ընկուզակ, Ընկուզիկ, Ընկուզիք, Ընկուզնաք, Ինգուզինք, Ինգուզնակ, Ին��ուզնակ, Հավատուս, Հինգուզակ |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
| Բնակչություն | 138 մարդ (1909) |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), քրդեր |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը), այլ |
| Տեղաբնականուն | ընկուզեքցի |
| Ժամային գոտի | UTC+3 |
Ընկուզեք, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Բիթլիսի վիլայեթի Խութ-Բռնաշենի գավառակում[1]։ Գտնվում է Անդոկ լեռանահամակարգի Սխտորաքարի փեշերին՝ պտղատու այգիների մեջ։
Եղել է գրչության կենտրոն։
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ընկուզեքի մասին առաջին հիշատակությունը վերաբերվում է 1445 թ.-ին։ Կոնդակում նշված էր, որ գյուղը պատկանում էր Եղրդուտի Ս. Հովհաննես վանքին։
Բնակչությանը բռնությամբ տեղահանվել են 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Նրանց մեծ մասը զոհվել է աքսորի ճանապարհին։
Բնակչություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1909 թվականին գյուղն ուներ 25 տուն՝ 138 հայ և քուրդ բնակչով։
Պատմամշակութային կառույցներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ընկուզեքն ուներ երեք եկեղեցի.[2]
- Ս. Մամաս
- Ս. Հակոբ
- Ս. Ստեփանոս
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Բիթլիսի նահանգ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 379
Աղբյուրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 108)։ 
|