Դոնարա Մկրտչյան

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Մկրտչյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Դոնարա Մկրտչյան
Ծնվել է	ապրիլի 20, 1941(1941-04-20)[1]
Ծննդավայր	Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել է	հուլիսի 15, 2011(2011-07-15)[1] (70 տարեկան)
Մահվան վայր	Սևան, Գեղարքունիքի մարզ, Հայաստան
Գերեզման	Երևան
Կրթություն	Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Հայաստան
Մասնագիտություն	դերասանուհի և կինոդերասանուհի
Աշխատավայր	Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոն
Ժանրեր	Կինեմատոգրաֆիա և թատրոն
Ամուսին(ներ)	Մհեր Մկրտչյան
Երեխա(ներ)	Նունե, Վահագն

Դոնարա Մկրտչյան, (օրիորդական ազգանունը՝ Փիլոսյան, ապրիլի 20, 1941(1941-04-20)^[1], Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հուլիսի 15, 2011(2011-07-15)^[1], Սևան, Գեղարքունիքի մարզ, Հայաստան), հայ դերասանուհի։

Եղել է դերասան Մհեր Մկրտչյանի կինը։

1959 թվականին ընդունվել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի դերասանական ֆակուլտետ։ 1963-1982 թվականներին աշխատել է Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոնում, որտեղ հանդես է եկել շուրջ տասը՝ «Աշխարհն, այո, շուռ է եկել», «Ծիրանի ծառ», «Պաղտասար աղբար», «60 տարի և 3 ժամ», «Սալեմի վհուկները», «Հանրապետության նախագահը» և այլ ներկայացումներում։

Զուգահեռաբար նկարահանվել է նաև կինոյում՝ «Շրթներկ համար 4», «Մհերի արկածները…», «Խաթաբալա», «Կովկասի գերուհին»։ Հանդես է եկել «Գարնանային կատակներ» հումորային հեռուստաշարքով։ 1982 թվականին հրավիրվել է ծննդավայրի թատրոն, որտեղ խաղացել է Մարիա Իոն Դրուցեի «Սրբություն սրբոց» պիեսի բեմադրության մեջ, որն էլ դարձավ նրա վերջին աշխատանքը թատրոնում։

Քսան տարուց ավել գտնվել է Սևանի հոգեբուժական հիվանդանոցում և այդպես էլ չի իմացել իր զավակների մահվան մասին։ Երբեմն հիվանդանոցում մյուս հիվանդների համար հատվածներ է խաղացել իր դերերից։ Մահացել է Սևանի հոգեբուժարանում^[2]։

• Դժբախտ ու երջանիկ արտիստը

Թեմատիկ կայքեր Internet Movie Database · ԿինոՊոիսկ