«Մասնակից:Մերի Վարդանյան 2006/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
․ |
No edit summary |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
<<Յուլիա Վրևսկայա>> (բուլղար․՝ Յուլիա Վրևսկա) խորհրդային-բուլղարական գեղարվեստական ֆիլմ է, որի ռեժիսորն է Նիկոլա Կորաբովը։ |
|||
«'''Юлия Вревская'''» ({{lang-bg|Юлия Вревска}}) — советско-болгарский художественный фильм режиссёра [[Корабов, Никола|Николы Корабова]]. |
|||
Ֆիլմի պրեմիերան կայացել է 1978 թվականի հունվարի 23-ին և նվիրված է եղել ռուս-թուրքական պատերազմի ժամանակ Բուլղարիայի ազատագրման հարյուրամյակին։ Ֆիլմը նվիրված է Յուլիա Վրևսկայայի և բոլոր նրանց, ովքեր իրենց կյանքը տվել են Բուլղարիայի ազատագրման համար։ |
|||
Премьера фильма состоялась 23 января 1978 года и была приурочена к столетней годовщине освобождения [[Болгария|Болгарии]] в ходе [[Русско-турецкая война (1877—1878)|русско-турецкой войны]]. Фильм посвящён памяти [[Вревская, Юлия Петровна|Юлии Вревской]] и всем, отдавшим жизнь за освобождение Болгарии. |
|||
== |
== == |
||
Կովկասում մահանում է բարոնուհի Յուլիա Վրևսկայայի ամուսինը՝ գեներալ Վրևսկին։ Երիտասարդ այրին դառնում է պալատական պատվո սպասուհի, նրա ընկերներից են Վասիլի Վերեշչագինը և Իվան Տուրգենևը, նա շրջում է Եվրոպայով, Փարիզում հանդիպում Վիկտոր Հյուգոյին։ |
|||
Муж баронессы Юлии Вревской, генерал [[Вревский, Ипполит Александрович|Вревский]], [[Кавказская война|погибает на Кавказе]]. Молодая вдова становится придворной фрейлиной, среди её друзей — [[Верещагин, Василий Васильевич|Василий Верещагин]] и [[Тургенев, Иван Сергеевич|Иван Тургенев]], она путешествует по Европе, в [[Париж]]е знакомится с [[Гюго, Виктор|Виктором Гюго]]. |
|||
Բուլղարիայում ապրիլյան ապստամբության պարտությունից հետո Ռուսաստանը պատերազմ է հայտարարում ��ուրքիային։ Յուլիա Վրևսկայան բուլղարացի միլիցիոներ Նիկոլա Կորաբելովից իմանում է Բուլղարիայում բաշի-բազուկների վայրագությունների մասին։ Լսածով տպավորված և ժողովրդի համընդհանուր վերելքից ոգեշնչված՝ Վրևսկայան որոշում է գնալ բանակ՝ որպես ողորմության քույր։ Վերեշչագինն էլ ուղարկվում է ռազմաճակատ, առաջավոր ջոկատներով Դանուբն անցնելիս վիրավորվում է։ Ռուս ազատագրական բանակին տեղի բնակչությունը ցնծությամբ է դիմավորում. Յուլյա Վրևսկայան հոսպիտալի հետ միասին առաջ է գնում առաջացող բանակի հետևից, նա տեսնում է պատերազմի բոլոր սարսափները, հաց է բաժանում սոված երեխաներին։ Ռուսական բանակի գլխավոր հրամանատար, մեծ դուքս Նիկոլայ Նիկոլաևիչը հանդիպում է Վերեշչագինին և նրան հանձնարարում ռազմական թեմայով ծիսական կտավ գրել։ |
|||
После разгрома [[Апрельское восстание (1876)|Апрельского восстания]] в Болгарии [[Российская империя|Россия]] объявляет войну [[Османская империя|Турции]]. Юлия Вревская узнаёт от болгарского ополченца Николы Корабелова о зверствах [[Башибузуки|башибузуков]] в Болгарии. Находясь под впечатлением от услышанного и воодушевлённая всеобщим народным подъёмом, Вревская решает отправиться в действующую армию сестрой милосердия. На фронт отправляется и Верещагин, при переправе с передовыми отрядами через [[Дунай]] он получает ранение. Русскую армию-освободительницу с ликованием встречает местное население. Юлия Вревская продвигается вместе с госпиталем вслед за наступающей армией, она видит все ужасы войны, раздаёт хлеб голодным детям. Главнокомандующий русской армией великий князь Николай Николаевич встречается с Верещагиным и даёт ему задание написать парадное полотно на военную тему. |
|||
Այդ ընթացքում ռուսական զորքերը հերոսամարտ են մղում Շիպկայի լեռնանցքի համար։ Ռուսական ստորաբաժանումները ժամանակին ժամանել են կրիտիկական պահին՝ ճակատամարտի ելքը իրենց օգտին որոշելու համար։ Ալեքսանդր II-ը ժամանում է Գլխավոր բնակարան: Վերեշչագինի արվեստանոցում կայսրը զննում է նկարչի աշխատանքը և նրան շքանշան է շնորհում։ Նույն տեղում Վերեշչագինը իմանում է Պլևնայի մոտ եղբոր՝ Սերգեյ Վերեշչագինի մահվան մասին։ Վրևսկայան աշխատում է դաշտային հիվանդանոցում՝ բժիշկ Պավլովի ղեկավարությամբ։ Վիրավոր զինվորներն ու հոսպիտալի անձնակազմը տոնակատարություն են կազմակերպում ռուսական զորքերի կողմից Պլևնայի գրավման կապակցությամբ։ Հիվանդանոց է այցելում Նիկոլայ Նիկոլաևիչը, նա շտապ պահանջում է Վրևսկայային վերադարձնել Ռուսաստան, քանի որ թշնամին պարտված է, և նրա օգնությունն այստեղ այլևս չի պահանջվում, բայց Վրևսկայան հրաժարվում է, նա չի կարող թողնել իր վիրավորին։ Տառնովոյում հանդիսավոր կերպով հռչակվում է Բուլղարիայի ազատագրումը թուրքական լծից։ Պատերազմն ուղեկցվում է տիֆի համաճարակով։ Խնամելով հիվանդներին՝ Վրևսկայան վարակվում է տիֆով և շուտով մահանում։ Մահվանից քիչ առաջ նա նամակ է ստանում Տուրգենևից՝ ուղղված իրեն։ Վերեշչագինը և Կորաբելովը Յուլիա Վրևսկայային ճանապարհում են վերջին ճանապարհորդության ժամանակ։ |
|||
Тем временем русские войска ведут героическую [[Оборона Шипки|битву за Шипкинский перевал]]. Подоспевшие русские части в критический момент решают исход сражения в свою пользу. На [[Императорская Главная квартира|Главную квартиру]] прибывает Александр II. В ателье Верещагина император осматривает работы художника и награждает его орденом. Там же Верещагин узнаёт о гибели под Плевной своего брата Сергея Верещагина. Вревская работает в полевом госпитале под руководством доктора Павлова. Раненые солдаты и персонал госпиталя устраивают праздник по случаю [[Осада Плевны|взятия Плевны]] русскими войсками. Госпиталь посещает Николай Николаевич, он настоятельно требует возвращения Вревской в Россию, ведь враг разбит, и её помощь здесь уже не требуется, но Вревская отказывается, она не может оставить своих раненых. В [[Велико-Тырново|Тырново]] торжественно провозглашают освобождение Болгарии от турецкого ига. Войну сопровождает эпидемия [[тиф]]а. Ухаживая за больными, Вревская заражается тифом и вскоре умирает. Незадолго до смерти она получает адресованное ей письмо Тургенева. Верещагин и Корабелов провожают Юлию Вревскую в последний путь. |
|||
== |
== == |
||
* [[Савельева, Людмила Михайловна| |
* [[Савельева, Людмила Михайловна| ]] — ''[[Вревская, Юлия Петровна| ]]'' |
||
* [[Данаилов, Стефан| |
* [[Данаилов, Стефан| ]] — |
||
* [[Адомайтис, Регимантас Вайткусович| |
* [[Адомайтис, Регимантас Вайткусович| ]] — |
||
* [[Яковлев, Юрий Васильевич| |
* [[Яковлев, Юрий Васильевич| ]] ''[[Николай Николаевич Старший| ]]'' |
||
* [[Дворжецкий, Владислав Вацлавович| |
* [[Дворжецкий, Владислав Вацлавович| ]] — ''[[Александр II]]'' |
||
* [[Солоницын, Анатолий Алексеевич| |
* [[Солоницын, Анатолий Алексеевич| ]] — |
||
* [[Петренко, Алексей Васильевич| |
* [[Петренко, Алексей Васильевич| ]] — |
||
* [[Гринько, Николай Григорьевич| |
* [[Гринько, Николай Григорьевич| ]] — |
||
* [[Брондуков, Борислав Николаевич| |
* [[Брондуков, Борислав Николаевич| ]] — |
||
* [[Быков, Ролан Антонович| |
* [[Быков, Ролан Антонович| ]] — |
||
* [[Морозов, Семён Михайлович| |
* [[Морозов, Семён Михайлович| ]] — |
||
* [[Ивашов, Владимир Сергеевич| |
* [[Ивашов, Владимир Сергеевич| ]] — |
||
* [[Дворжецкий, Вацлав Янович| |
* [[Дворжецкий, Вацлав Янович| ]] — |
||
* [[Цонев, Коста| |
* [[Цонев, Коста| ]] — |
||
* [[Тимофей Спивак]] — |
* [[Тимофей Спивак]] — |
||
* [[Березуцкая, Валентина Фёдоровна| |
* [[Березуцкая, Валентина Фёдоровна| ]] — |
||
* [[Полищук, Любовь Григорьевна| |
* [[Полищук, Любовь Григорьевна| ]] — , |
||
* {{не переведено|Черкелов, Георги|Георги Черкелов|bg|Георги Черкелов}} — ''[[Гюго, Виктор| |
* {{не переведено|Черкелов, Георги|Георги Черкелов|bg|Георги Черкелов}} — ''[[Гюго, Виктор| ]]'' |
||
* {{не переведено| |
* {{не переведено|, | |bg| }} — |
||
⚫ | |||
* {{не переведено|Хаджиянев, Димитр|Димитр Хаджиянев|bg|Димитър Хаджиянев}} — ''отец Корабелова'' |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
== Լրացուցիչ փաստեր == |
|||
== Дополнительные факты == |
|||
* Ֆիլմի սկզբում մեջբերված է Ի. Ս. Տուրգենևի «Ի հիշատակ Յու. Պ. Վրևսկայայի» արձակ բանաստեղծությունը. |
|||
* В начале фильма процитировано стихотворение в прозе И. С. Тургенева «Памяти Ю. П. Вревской» |
|||
* Ֆիլմում օգտագործված են երթեր, երգեր, պարեր, 19-րդ դարի շարականներ |
|||
* В фильме использованы марши, песни, танцы, гимны XIX века |
|||
* Ֆիլմը նկարահանվել է խորհրդային և բուլղարական բանակների զորքերի մասնակցությամբ |
|||
* Фильм снят с участием войск советской и болгарской армий |
|||
== |
== == |
||
* [http://www.mosfilm.ru/fans/film_catalog/film.php?ID=7679 «Юлия Вревская»] на mosfilm.ru |
* [http://www.mosfilm.ru/fans/film_catalog/film.php?ID=7679 «Юлия Вревская»] на mosfilm.ru |
||
* [http://www.rudata.ru/wiki/Юлия_Вревская_(фильм) «Юлия Вревская»] на RuData.ru |
* [http://www.rudata.ru/wiki/Юлия_Вревская_(фильм) «Юлия Вревская»] на RuData.ru |
19:04, 12 Մարտի 2022-ի տարբերակ
<<Յուլիա Վրևսկայա>> (բուլղար․՝ Յուլիա Վրևսկա) խորհրդային-բուլղարական գեղարվեստական ֆիլմ է, որի ռեժիսորն է Նիկոլա Կորաբովը։
Ֆիլմի պրեմիերան կայացել է 1978 թվականի հունվարի 23-ին և նվիրված է եղել ռուս-թուրքական պատերազմի ժամանակ Բուլղարիայի ազատագրման հարյուրամյակին։ Ֆիլմը նվիրված է Յուլիա Վրևսկայայի և բոլոր նրանց, ովքեր իրենց կյանքը տվել են Բուլղարիայի ազատագրման համար։
Սյուժետ
Կովկասում մահանում է բարոնուհի Յուլիա Վրևսկայայի ամուսինը՝ գեներալ Վրևսկին։ Երիտասարդ այրին դառնում է պալատական պատվո սպասուհի, նրա ընկերներից են Վասիլի Վերեշչագինը և Իվան Տուրգենևը, նա շրջում է Եվրոպայով, Փարիզում հանդիպում Վիկտոր Հյուգոյին։
Բուլղարիայում ապրիլյան ապստամբության պարտությունից հետո Ռուսաստանը պատերազմ է հայտարարում Թուրքիային։ Յուլիա Վրևսկայան բուլղարացի միլիցիոներ Նիկոլա Կորաբելովից իմանում է Բուլղարիայում բաշի-բազուկների վայրագությունների մասին։ Լսածով տպավորված և ժողովրդի համընդհանուր վերելքից ոգեշնչված՝ Վրևսկայան որոշում է գնալ բանակ՝ որպես ողորմության քույր։ Վերեշչագինն էլ ուղարկվում է ռազմաճակատ, առաջավոր ջոկատներով Դանուբն անցնելիս վիրավորվում է։ Ռուս ազատագրական բանակին տեղի բնակչությունը ցնծությամբ է դիմավորում. Յուլյա Վրևսկայան հոսպիտալի հետ միասին առաջ է գնում առաջացող բանակի հետևից, նա տեսնում է պատերազմի բոլոր սարսափները, հաց է բաժանում սոված երեխաներին։ Ռուսական բանակի գլխավոր հրամանատար, մեծ դուքս Նիկոլայ Նիկոլաևիչը հանդիպում է Վերեշչագինին և նրան հանձնարարում ռազմական թեմայով ծիսական կտավ գրել։
Այդ ընթացքում ռուսական զորքերը հերոսամարտ են մղում Շիպկայի լեռնանցքի համար։ Ռուսական ստորաբաժանումները ժամանակին ժամանել են կրիտիկական պահին՝ ճակատամարտի ելքը իրենց օգտին որոշելու համար։ Ալեքսանդր II-ը ժամանում է Գլխավոր բնակարան: Վերեշչագինի արվեստանոցում կայսրը զննում է նկարչի աշխատանքը և նրան շքանշան է շնորհում։ Նույն տեղում Վերեշչագինը իմանում է Պլևնայի մոտ եղբոր՝ Սերգեյ Վերեշչագինի մահվան մասին։ Վրևսկայան աշխատում է դաշտային հիվանդանոցում՝ բժիշկ Պավլովի ղեկավարությամբ։ Վիրավոր զինվորներն ու հոսպիտալի անձնակազմը տոնակատարություն են կազմակերպում ռուսական զորքերի կողմից Պլևնայի գրավման կապակցությամբ։ Հիվանդանոց է այցելում Նիկոլայ Նիկոլաևիչը, նա շտապ պահանջում է Վրևսկայային վերադարձնել Ռուսաստան, քանի որ թշնամին պարտված է, և նրա օգնությունն այստեղ այլևս չի պահանջվում, բայց Վրևսկայան հրաժարվում է, նա չի կարող թողնել իր վիրավորին։ Տառնովոյում հանդիսավոր կերպով հռչակվում է Բուլղարիայի ազատագրումը թուրքական լծից։ Պատերազմն ուղեկցվում է տիֆի համաճարակով։ Խնամելով հիվանդներին՝ Վրևսկայան վարակվում է տիֆով և շուտով մահանում։ Մահվանից քիչ առաջ նա նամակ է ստանում Տուրգենևից՝ ուղղված իրեն։ Վերեշչագինը և Կորաբելովը Յուլիա Վրևսկայային ճանապարհում են վերջին ճանապարհորդության ժամանակ։
Դերերում
- Լյուդմիլա Սավելևա — Յուլիա Վրևսկայա
- Ստեֆան Դանաիլով — Նիկոլա Կորաբելով
- Ռեգիմանտաս Ադոմայիս — Վասիլի Վերեշչագին
- Յուրի Յակովլև —Մեծ Դքս Նիկոլայ Նիկոլաևիչ
- Վլադիսլավ Դվորժեցկի — Ալեքսանդր II
- Անատոլի Սոլոնիցին — դոկտոր Պավլով
- Ալեքսեյ Պետրենկո — Ստեփան Կնյազև
- Նիկոլայ Գրինկո — Սավշելիչ
- Բորիսլավ Բրոնդուկով — Տյուրին
- Ռոլան Բիկով — սաթլեր Բրոֆթ
- Սեմյոն Մորոզով — Բրյանովը
- Վլադիմիր Իվաշով — գեներալ
- Վացլավ Դվորժեցկի — ռազմական նախարար
- Կոստա Ցոնև — հին միլիցիա
- Տիմոֆեյ Սպիվակ — նկարիչ Վերեշչագինի եղբայրը
- Վալենտինա Բերեզուցկայա — Մերսիի քույրը
- Լյուբով Պոլիշչուկ — Լյուբա, ողորմության քույր
- Կաղապար:Не переведено — Վիկտոր Հյուգո
- Կաղապար:Не переведено — Կորաբելովի հայրը
- Նիկոլա Կորաբով — լուսանկարիչ
- Լեոնիդ Օբոլենսկի
Լրացուցիչ փաստեր
- Ֆիլմի սկզբում մեջբերված է Ի. Ս. Տուրգենևի «Ի հիշատակ Յու. Պ. Վրևսկայայի» արձակ բանաստեղծությունը.
- Ֆիլմում օգտագործված են երթեր, երգեր, պարեր, 19-րդ դարի շարականներ
- Ֆիլմը նկարահանվել է խորհրդային և բուլղարական բանակների զորքերի մասնակցությամբ
Հղումներ
- «Юлия Вревская» на mosfilm.ru
- «Юлия Вревская» на RuData.ru
«Նույնիսկ պատերազմից առաջ» ռուս սովետական գրող Վիլյա Լիպատովի պատմվածքն է, որը հրատարակվել է 1971 թվականին։ 1982 թվականին ԽՍՀՄ-ում նկարահանվել է պատմության հիման վրա համանուն հեռուստաֆիլմ՝ ռեժիսոր Բորիս Սավչենկոյի կողմից։
Պատմություն
Պատմությունն առաջին անգամ տպագրվել է 1971 թվականին «Զնամյա» ամսագրում (թիվ 9-10)։ Պատմվածքի առաջին հրատարակությունը հաջորդ տարի հայտնվեց «Երկու պատմվածք» գրքում «Գորշ մուկը» պատմվածքի հետ միասին, որը հրատարակվել է «Երիտասարդ գվարդիա» հրատարակչության կողմից («Երկու պատմվածք», Մոսկվա, «Երիտասարդ գվարդիա», 1972 թ. ):
Գործողությունները տեղի են ունենում 1939 թվականին։ Ստեղծագործությունը պատմում է նախապատերազմյան գյուղի նահապետության և իներտության մասին, որը խանգարում է�� միմյանց միավորվել սիրահարված երիտասարդներին։ Դառնալով սիրահարների հարազատ՝ գյուղացի հարբեցող և սիրողական դերասան Լենկա Մուրզինն ասում է. «Ի՞նչ եք արել Անատոլիի և Ռայուխայի հետ, երբ նրանց միջև սեր կա։ Դուք չեք կարող անձամբ ինձ հետաքրքրել, բայց պետությունը շահագրգռված կլինի ձեզանով: «Պետության» արդարության այս հավատը կարելի է գտնել Լիպատովի մեկ այլ հերոսի՝ գյուղի շրջանի ոստիկան Անիսկինի մոտ:
Սյուժետ
Պատերազմի նախօրեին Քեթիի ափին գտնվող Ուլիմ Օբ գյուղում կյանքը հանդարտ ու անշտապ հոսում էր: Հոր մահից հետո մի երիտասարդ աղջիկ՝ Ռայան, գյուղ է եկել իր հորեղբոր՝ կոլտնտեսության նախագահի մոտ։ Քաղաքի աղջիկը սկզբում դժվարությամբ էր հարմարվում գյուղական կյանքի նահապետական բնույթին։ Կամաց-կամաց նրան սկսեց դուր գալ իր վերաբերմունքը, նա սկսեց այլ կերպ ընկալել կյանքը, հասունացավ, դարձավ ինքնավստահ կին, ուներ ընկերուհի։ Չեխովի «Խոստովանություն» ստեղծագործության վրա հիմնված սիրողական ներկայացման փորձի ժամանակ նա և գյուղի տրակտորիստ Անատոլին, որը վերջերս էր զորացրվել Կարմիր բանակից, սիրահարվել են։ Ամբողջ գյուղը շունչը պահած հետևում էր նրանց սիրավեպի զարգացմանը։ Սա, սակայն, դուր չի եկել նրանց հարազատներին։ Քեռի Ռայը կարծում էր, որ ինքը պետք է կատարի հոր հրամանը և սովորի ինժեներ լինել, մինչդեռ Անատոլիի ծնողները փնտրում էին ուժեղ և աշխատասեր հարս, որը կզբաղվի իրենց մեծ տան հոգսով, և քաղաքի նիհար «աստղիկը» դա արեց. նրանց ընդհանրապես չի համապատասխանում: Պայմանավորվելով, նրանք տղային ուղարկեցին մի հեռավոր տեղ, մինչև Ռայան մեկնի քաղաք սովորելու։ Տեղեկանալով այդ մասին՝ Ռայան շտապեց դղյակ՝ սիրելիին տեսնելու։ Գյուղից մեկնելու օրը նա սպասում էր Անատոլիի նավամատույցի մոտ, բայց միայն այն ժամանակ, երբ նավը նավարկեց ափից, նա սլացավ ձիու վրա ...
Այսպիսով, կյանքը շարունակվում էր Ուլիմի հանգիստ գյուղում պատերազմից երկու տարի առաջ, որում մահացան և՛ Անատոլի Տրիֆոնովը, և՛ նրա զարմիկներ Ռայը, Գրանկան կորցրեց ձեռքը ... Պատերազմից հետո հանգիստ Ուլիմին մեծ փոփոխություններ էին սպասվում...
Դերակատարներ
- Պյոտր Արտեմևիչ Կոլոտովկին - կոլտնտեսության նախագահ
- Ուլյանա Մուրզինա - գյուղացի կին
- Անատոլի Տրիֆոնով - պահեստազորի կրտսեր հրամանատար, տրակտորիստ
- Վալկա Կապա՝ Անատոլիին սիրահարված գյուղացի աղջիկ
- Իվան Վեդենեևիչ - «Քաջ» նավի նավապետ
- Ռայա Կոլոտովկինա - Պյոտր Արտեմևիչի զարմուհին
- Մարիա Տիխոնովնա - Պյոտր Արտեմևիչի կինը
- Կապիտոլինա Ալեքսեևնա Ժուտիկովա - ուսուցիչ
- Վիտալկա Սոպրիկին - գյուղացի տղա
- մորաքույր Պաշա - պահակ
- Կապիտոն Կոլոտովկին - պրոյեկցիոնիստ
- Գրինկա Պոկել այն - տրակտորիստ, Ռայի ընկեր
- Վասիլի, Ֆեդոր, Անդրեյ - Պյոտր Ալեքսեևիչի որդիները
- Պաշկա Նաբոկով - հարմոնահար
- Լենկա Մուրզինը տեղացի հարբեցող և սիրողական նկարիչ է
- պապ Աբրոսիմով - ծեր մարդ, ով ընկերացել է Ռայայի հետ
Մատենագիտություն
- Ուիլ Լիպատով։ Գյուղի հետախույզ. Նույնիսկ պատերազմից առաջ։ Մոխրագույն մուկ // Հավաքածուներ չորս հատորով. Հատոր 2. - Մ . Երիտասարդ պահակ, 1983. - Ս. 293-444:
Նշումներ
Հղումներ
- Ալեքսանդր Մակարով, Միխայիլ Սինելնիկով. Սոցիալական տեսլականի հստակություն
- Ուիլ Լիպատով. Հավաքած ստեղծագործությունները չորս հատորով. Հատոր 1. - M .: Young Guard, 1982. - S. 5-34.