Sammy Davis Jr.

Sammy Davis Jr.

Biografía
Nacemento	(en) Samuel George Davis 8 de decembro de 1925 Nova York, Estados Unidos de América
Morte	16 de maio de 1990 (64 anos) Beverly Hills, Estados Unidos de América
Causa da morte	câncer de cabeça e pescoço (pt)
Lugar de sepultura	Forest Lawn Memorial Park
Grupo étnico	Afroamericano
Altura	165 cm
Cor dos ollos	Castanho escuro (pt)
Cor do pelo	Pelo negro
Actividade
Ocupación	actor de televisión, actor, cantante, bailarín, artista discográfico, vaudeville performer (en) , presentador de televisión, músico de jazz, actor de teatro, actor de cinema, autobiógrafo, animador
Período de actividade	1928 - 1990
Membro de	Rat Pack
Xénero artístico	Jazz, música pop tradicional, big band music (en) , música lixeira, show tune (pt) , Swing e Blues
Carreira militar
Rama militar	Exército dos Estados Unidos de América
Conflito	segunda guerra mundial
Instrumento	Vibráfono e piano
Selo discográfico	Decca Records MGM Records RCA Records 20th Century Fox Records (pt) Motown Reprise Records Verve Records Charly Records (pt) Applause Records (pt)
Obra
Arquivos en	Library of Congress Music Division (en)
Familia
Cónxuxe	Altovise Davis (1970–) May Britt (1960–1968) Loray White (1958–1959)
Pais	Sammy Davis   e Elvera Sanchez
Premios
(2001)  Grammy á carreira artística (1987)  Black Filmmakers Hall of Fame (en) (1968)  Medalha Spingarn (pt)  Premio Kennedy  estrela no Paseo da Fama de Hollywood
Descrito pola fonte	Obálky knih, Biographical Dictionary of Afro-American and African Musicians (en)
Páxina web	sammydavis-jr.com

Samuel George Davis Jr., nado en Harlem o 8 de decembro de 1925 e finado en Beverly Hills o 16 de maio de 1990, máis coñecido como Sammy Davis Jr., foi un cantante, multiinstrumentista (vibráfono, trompeta e batería), bailarín, actor e cómico estadounidense. Formou parte do Rat Pack que incluía a Frank Sinatra, Dean Martin, Peter Lawford e Joey Bishop.

Davis naceu en Harlem, Nova York, fillo do artista afroamericano Sammy Davis Sr. (1900–1988) e da bailarina Elvera Sanchez. (1905–2000).^[1] Durante a súa vida, Davis afirmou que a súa nai era de Porto Rico e que nacera en San Xoán. Porén, na biografía de 2003 In Black and White, Wil Haygood escribiu que a nai de Davis nacera en Nova York de pais cubanos de orixe afrocubana e española, e que Davis dicía que era de Porto Rico porque temía que o sentimento anticubano faría mal ás vendas.^[2][3] Os seus pais formaron unha parella de baile de vodevil. Durante os seus primeiros tres anos de vida estivo a cargo principalmente da súa avoa. Cando os seus pais se separaron, o seu pai levouno de xira para non perder a custodia. Del e do seu tío, Will Mastin, aprendeu a bailar. Os tres acabaron formando o Will Mastin Trio.

Durante o seu alistamento no exército dos Estados Unidos durante a segunda guerra mundial, Davis foi sometido a graves prexuízos raciais.^[4] Esta situación conseguiu mitigala polo seu talento artístico, a través da súa participación nun grupo de espectáculos dentro do exército.^[5]

Despois da guerra, Davis retomou a súa carreira no mundo do entretemento. Continuou a actuar co trío Will Mastin como protagonista, e tamén debutou como solista, cantando en discotecas e gravando gravacións. A súa carreira culminou en 1947 cando o seu trío abriu a representación de Frank Sinatra (con quen Davis mantivo unha amizade durante toda a vida, cunha colaboración artística constante) no Capitol Theatre de Nova York.^[5] Despois foi de xira con Mickey Rooney. Unha das súas actuacións chegou aos oídos de Decca Records, que asinou un contrato discográfico con Davis en 1954.

Ese mesmo ano, dirixíndose aos Ánxeles, onde gravaba unha banda sonora, Davis sufriu un accidente de tráfico onde resultou ferido grave e perdeu un ollo. Isto obrigouno a usar unha prótese, un ollo de vidro, o resto da súa vida.^[6] Durante a súa recuperación, reflexionou sobre a súa vida e pouco despois converteuse ao xudaísmo, atopando un terreo común entre a opresión das comunidades negras e xudías.^[7][8]

A lesión de Davis non detivo o seu ascenso. En 1955, os seus dous primeiros álbums, Starring Sammy Davis Jr. e Just for Lovers, foron aclamados pola crítica. O seu éxito comercial levouno a presentacións estelares en Las Vegas e Nova York, así como actuacións en filmes e programas de televisión, incluíndo Anna Lucasta (1958, con Eartha Kitt), Porgy and Bess (1959, protagonizada por Dorothy Dandridge e Sidney Poitier) e The Frank Sinatra Show (1958). Nesta época, Davis fixo o seu debut en Broadway, protagonizando o exitoso musical Mr. Wonderful, xunto a membros da familia e outra lendaria bailarina, Chita Rivera.

En 1960 Davis era unha estrela por dereito propio. Tamén formou parte do lendario Rat Pack, composto por Sinatra, Dean Martin, Peter Lawford e Joey Bishop. Davis apareceu con algúns dos seus membros nas películas Ocean's Eleven (1960), Sergeants 3 (1962) e Robin and the 7 Hoods (1964). Davis tamén tivo un papel destacado en filmes fóra do Rat Pack, como A Man Called Adam (1966), onde tivo o papel principal por diante de Louis Armstrong e onde debutou a súa protexida, a bailarina e cantante Lola Falana, ou o filme musical de Bob Fosse Sweet Charity (1969) con Shirley MacLaine, en que Davis aparecía como un carismático cantante e gurú.

Tamén lanzou un fluxo constante de discos en Decca e Reprise (Davis foi o primeiro artista que fichou pola segunda discográfica, que foi lanzada por Sinatra). Foi nomeado ao Grammy á mellor canción do ano por "What Kind of Fool Am I?", que tamén chegou ao Top 20 das listas de Billboard. Ademais, en 1964 foi nomeado a un premio Tony pola súa interpretación no musical Golden Boy .

En 1966 o artista presentou o seu propio programa de televisión de curta duración, The Sammy Davis Jr. Show. Anos despois, foi o presentador do programa de entrevistas Sammy & Company, entre 1975 e 1977.

A pesar do seu estilo de vida libre e acomodado, aínda tivo que soportar prexuízos raciais. Isto levouno a usar a súa fama con fins políticos. Durante a década de 1960 participou activamente no movemento polos dereitos civís,^[9] participando na marcha de 1963 en Washington e negándose a actuar en salas de baile e discotecas racialmente segregadas, polo que está considerado un dos principais motores da integración en Las Vegas e Miami Beach. Davis tamén desafiou a intolerancia da época casando coa actriz sueca May Britt en 1960, nunha época na que os matrimonios interraciais estaban prohibidos pola lei en 31 estados. De feito, o presidente John F. Kennedy pediu que a parella non aparecese na súa toma de posesión para non molestar os brancos do sur.^[10]

Ao longo dos anos setenta e oitenta, o versátil Davis continuou a súa prolífica produción. Mantivo a súa carreira musical, editando discos ata finais dos anos 70 e acadando o seu primeiro traballo discográfico número 1 en 1972 con "The Candy Man". Apareceu en filmes como The Cannonball Madmen (1981), protagonizado por Burt Reynolds e Roger Moore, e Tap Dancing (1989), protagonizado por Gregory Hines. Tamén foi convidado nunha gran variedade de programas de televisión, como The Carol Burnett Show, All in the Family e The Jeffersons, así como nas telenovelas General Hospital e One Life to Live. Davis volveu actuar en Broadway durante o verán de 1978 en Stop the World - I Want to Get Off, aínda que algunhas críticas non foron amábeis.

Mentres tanto continuou a súa carreira, emprendendo unha eloxiada xira con Sinatra e Liza Minnelli a finais dos anos oitenta,^[11] cando a saúde de Davis comezou a deteriorarse. Davis fumaba moito e en 1989 os médicos descubriron un tumor na gorxa.^[12] Ese ano realizou a que foi a súa última actuación, no Casino Lake Tahoe de Harrah. Pouco despois, Davis someteuse a radioterapia. Aínda que a doenza parecía estar en remisión, máis tarde descubriuse que rexurdira. O 16 de maio de 1990, Sammy Davis Jr. morreu na súa casa de Beverly Hills, California, aos 64 anos.^[12] Antes da súa morte foi honrado por algúns dos seus compañeiros nunha homenaxe televisiva.

Foi enterrado no cemiterio Forest Lawn Memorial Park en Glendale, California, xunto co seu pai e Will Mastin.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Sammy Davis Jr.

• Haygood, Wil (2003). In Black and White: The Life of Sammy Davis, Jr. Nova York: A. A. Knopf (Random House). ISBN 0-375-40354-X. 
• Birkbeck, Matt (2008), Deconstructing Sammy. Amistad. ISBN 978-0-06-145066-2
• Silber Jr., Arthur (2003), "Sammy Davis Jr: Me and My Shadow, Samart Enterprises, ISBN 0-9655675-5-9

• FBI Records: The Vault – Sammy Davis Jr. at fbi.gov
• Discography of Sammy Davis Jr.'s Recording Career
• "Sammy Davis Jr. Dies at 64; Top Showman Broke Barriers", The New York Times, 17 de maio de 1990.
• Sammy Davis Jr. talks to draft dodgers in Canada, CBC Archives
• Archival Television Audio on Sammy Davis Jr.
• BBC Radio 4 programme on Sammy Davis Jr.
• "William Morris Agency Billing Contract for the Will Mastin Trio & Sammy Davis Jr.". University of Nevada Las Vegas. Arquivado dende o orixinal o 31 de marzo de 2018. Consultado o 2018-03-30. 
• Image of Sammy Davis Jr. taking a photograph of his wife May Britt and newly adopted son Jeff on steps of Los Angeles County Courthouse, California, 1965. Los Angeles Times Photographic Archive (Collection 1429). UCLA Library Special Collections, Charles E. Young Research Library, Universidade de California, Os Ánxeles
• Sammy Davis Jr. recordings at the Discography of American Historical Recordings