Patrick Tambay

Patrick Tambay
	; (1983)
Biografía
Nacemento	(fr) Daniel Patrick Tambay ; 25 de xuño de 1949 ; XIV Distrito de París (Francia)
Morte	4 de decembro de 2022 (73 anos); Niza (Francia)
Causa da morte	párkinson
Member of the departmental council of Alpes-Maritimes (en)
	2 de abril de 2015 – 4 de decembro de 2022 ; Lexislatura: 2015-2021 term (departments of France) (en) ; Circunscrición electoral: canton of Le Cannet (en)
Actividade
Ocupación	piloto de automobilismo, político, xornalista, piloto de Fórmula Un
Partido político	Unión por un Movemento Popular
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans

Patrick Daniel Tambay^[1], nado en París o 25 de xuño de 1949 e finado o 4 de decembro de 2022,^[2] foi un piloto de carreiras francés. Competiu en 123 Grandes premios do Campionato Mundial de Fórmula Un, gañando dúas veces, logrando 5 poles e anotando un total de 103 puntos no Campionato. En 2006, competiu na tempada inaugural da fórmula GP Masters para pilotos retirados da Fórmula Un, e continuou na serie en 2007.

Traxectoria

Ao principio da súa carreira, Tambay formou parte do equipo de Fórmula 5000 dirixido por Carl Haas.^[3]

En 1977, gañou o campionato Can Am con Haas,^[4] Tambay debutou na Fórmula Un con Surtees, pilotando nunha soa carreira no Gran Premio de Francia de 1977 antes de correr o resto da tempada con Theodore. O equipo, en colaboración con Ensign, corría co seu chasis N177. Os resultados foron frutíferos e McLaren fichouno para as tempadas 1978 e 1979. En 1980, regresou a Can Am co equipo Lola dirixido por Carl Haas,^[4] gañando o seu segundo campionato Can-Am.

En 1981 regresou á F1, primeiro pilotando para o equipo Theodore para terminar a tempada con Ligier. En 1982, ofrecéronlle un lugar na Scuderia Ferrari logo da morte de Gilles Villeneuve. Gañou o seu primeiro Gran Premio no Gran Premio de Alemaña logo da grave lesión de Didier Pironi na práctica. O GP de Alemaña era a súa cuarta carreira co equipo de Maranello. Gañou o seu segundo e último Gran Premio en 1983 en Imola, nunha vitoria moi emotiva fronte aos fieis tifosis italianos, pilotando o Ferrari 27 (o número do coche de Villeneuve) logrou á vitoria logo de que Riccardo Patrese estrelara o seu Brabham a só 6 voltas do final. Foi substituído polo equipo en 1984 en favor do italiano Michele Alboreto. Tambay marchou a Renault, ficando alí ata 1985. Coa disolución do equipo francés, que retornaría en 2002, Tambay fichou polo equipo Haas Lola en 1986.

En 1987, Tambay fundou a súa propia compañía de promoción do deporte en Suíza, deixouna en 1989 para volver á competición. En 1989, pilotou un Jaguar no Campionato Mundial de Resistencia e terminou cuarto nas 24 Horas de Le Mans. A continuación, déuselle polos rallyes no deserto, terminando dúas veces entre os tres primeiros no Rally Dakar. Ademais, tamén participou en carreiras sobre xeo e na carreira de jet sky Tour de Corse.

Tambay participou activa pero brevemente co equipo Larrousse, en 1994 en asociación co seu amigo e socio nos negocios Michael Golay. Pero ao final da tempada de 1994, a empresa Fast Group SA propiedade de Tambay e Golay terminou a súa participación co equipo.

Desde que se retirou da competición, Tambay traballou como comentarista para a televisión francesa. Tamén foi concelleiro en Le Cannet, un suburbio de Cannes.

El foi o padriño do Campión do Mundo de 1977 Jacques Villeneuve. O seu fillo Adrien actualmente^[cando?] está competindo no campionato DTM.

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Pos.	Puntos
1977	Team Surtees	Surtees TS19	Cosworth V8	ARX	BRA	RSA	USW	ESP	MON	BEL	SWE	FRA NSC									18º	5
1977	Theodore Racing Hong Kong	Ensign N177	Cosworth V8										GBR Ret	ALE 6	AUT Ret	NED 5	ITA Ret	USA DNQ	CAN 5	XPN Ret	18º	5
1978	Marlboro Team McLaren	McLaren M26	Cosworth V8	ARX 6	BRA Ret	RSA Ret	USW 12	MON 7	BEL	ESP Ret	SWE 4	FRA 9	GBR 6	ALE Ret	AUT Ret	NED 9	ITA 5	USA 6	CAN 8		14º	8
1979	Löwenbräu Team McLaren	McLaren M28	Cosworth V8				USW Ret														NC	0
	Marlboro Team McLaren	McLaren M28		ARX Ret		RSA 10		ESP 13		MON NSC	FRA 10	GBR 7
		McLaren M26			BRA Ret				BEL DNQ
		McLaren M29											ALE Ret	AUT 10	NED Ret	ITA Ret	CAN Ret	USA Ret
1981	Theodore Racing Team	Theodore TY01	Cosworth V8	USW 6	BRA 10	ARX Ret	SMR 11	BEL DNQ	MON 7	ESP 13											19º	1
1981	Equipe Talbot Gitanes	Ligier JS17	Matra V12								FRA Ret	GBR Ret	ALE Ret	AUT Ret	NED Ret	ITA Ret	CAN Ret	CPL Ret			19º	1
1982	Scuderia Ferrari	Ferrari 126C2	Ferrari V6 t/c	RSA	BRA	USW	SMR	BEL	MON	DET	CAN	NED 8	GBR 3	FRA 4	ALE 1	AUT 4	SUI NTS	ITA 2	CPL NTS		7º	25
1983	Scuderia Ferrari	Ferrari 126C2/B	Ferrari V6 t/c	BRA 5	USW Ret	FRA 4	SMR 1	MON 4	BEL 2	DET Ret	CAN 3										4º	40
1983	Scuderia Ferrari	Ferrari 126C3	Ferrari V6 t/c									GBR 3	ALE Ret	AUT Ret	NED 2	ITA 4	EUR Ret	RSA Ret			4º	40
1984	Equipe Renault Elf	Renault RE50	Renault V6 t/c	BRA 5	RSA Ret	BEL 7	SMR Ret	FRA 2	MON Ret	CAN NTS	DET Ret	DAL Ret	GBR 8	ALE 5	AUT Ret	NED 6	ITA Ret	EUR Ret	POR 7		11º	11
1985	Equipe Renault Elf	Renault RE60	Renault V6 t/c	BRA 5	POR 3	SMR 3	MON Ret	CAN 7	DET Ret												12º	11
1985	Equipe Renault Elf	Renault RE60B	Renault V6 t/c							FRA 6	GBR Ret	ALE Ret	AUT 10	NED Ret	ITA 7	BEL Ret	EUR 12	RSA	AUS Ret		12º	11
1986	Team Haas (USA) Ltd.	Lola THL1	Hart 4 L t/c	BRA Ret	ESP 8	SMR Ret															15º	2
1986	Team Haas (USA) Ltd.	Lola THL2	Cosworth V6 t/c				MON Ret	BEL Ret	CAN NTS	DET	FRA Ret	GBR Ret	ALE 8	HUN 7	AUT 5	ITA Ret	POR NC	MEX Ret	AUS NC		15º	2

Notas

↑ FIA Year Book of Automobile Sport 1979. Patrick Stephens Ltd. white p. 44. ISBN 0-85059-320-4.
↑ "Patrick Tambay, ancien pilote de F1, est mort". lequipe.fr (en francés). 4 de decembro de 2022. Consultado o 4 de decembro de 2022.
↑ Shav Glick. Los Angeles Times. "For Carl Haas, It's a Working Weekend The Only Fun in Racing Is Winning, Says the Man Who Runs Andretti's Team" 14 August 1986. http://proquest.umi.com.proxy.foley.gonzaga.edu:2048/pqdweb?index=7&did=64426615&SrchMode=1&sid=5&Fmt=3&VInst=PROD&VType=PQD&RQT=309&VName=PQD&TS=1204189155&clientId=10553 Arquivado 13 de setembro de 2019 en Wayback Machine.
↑ ^4,0 ^4,1 Potter, Steve. New York Times "Can Am Struggling in Revival" 29 June 1980. http://proquest.umi.com.proxy.foley.gonzaga.edu:2048/pqdweb?index=22&did=935651911&SrchMode=1&sid=5&Fmt=3&VInst=PROD&VType=PQD&RQT=309&VName=PQD&TS=1204188633&clientId=10553 Arquivado 13 de setembro de 2019 en Wayback Machine.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] FIA Year Book of Automobile Sport 1979. Patrick Stephens Ltd. white p. 44. ISBN 0-85059-320-4.

[2] "Patrick Tambay, ancien pilote de F1, est mort". lequipe.fr (en francés). 4 de decembro de 2022. Consultado o 4 de decembro de 2022.

[3] Shav Glick. Los Angeles Times. "For Carl Haas, It's a Working Weekend The Only Fun in Racing Is Winning, Says the Man Who Runs Andretti's Team" 14 August 1986. http://proquest.umi.com.proxy.foley.gonzaga.edu:2048/pqdweb?index=7&did=64426615&SrchMode=1&sid=5&Fmt=3&VInst=PROD&VType=PQD&RQT=309&VName=PQD&TS=1204189155&clientId=10553 Arquivado 13 de setembro de 2019 en Wayback Machine.

[NYT_Can_Am-4] 4,0 ^4,1 Potter, Steve. New York Times "Can Am Struggling in Revival" 29 June 1980. http://proquest.umi.com.proxy.foley.gonzaga.edu:2048/pqdweb?index=22&did=935651911&SrchMode=1&sid=5&Fmt=3&VInst=PROD&VType=PQD&RQT=309&VName=PQD&TS=1204188633&clientId=10553 Arquivado 13 de setembro de 2019 en Wayback Machine.

[1]