José Luis Zorrilla de San Martín

José Luis Zorrilla de San Martín

Biografía
Nacemento	5 de setembro de 1891 Madrid, España
Morte	24 de maio de 1975 (83 anos) Montevideo, Uruguai
Lugar de sepultura	Central Cemetery of Montevideo (en)
Actividade
Ocupación	pintor, escultor
Membro de	Academia Nacional de Belas Artes da Arxentina
Influencias	Escultura barroca
Obra
Obras destacables (1938) Obelisco aos Constituintes de 1830 (pt) (1962) Bust of José Gervasio Artigas (en)
Familia
Fillos	Guma Zorrilla, China Zorrilla
Pai	Juan Zorrilla de San Martín

José Luis Zorrilla de San Martín, nado en Madrid o 5 de setembro de 1891 e finado en Montevideo o 24 de maio de 1975, foi un escultor e pintor hispano-uruguaio. Foi un dos escultores que prolongou o modernismo de Antoine Bourdelle nos monumentos significativos de Montevideo. Na súa obra hai ecos dunha estética barroca que é unha constante no seu quefacer plástico.

Fillo do escritor Juan Zorrilla de San Martín, Ministro Plenipotenciario do Uruguai na Corte de Afonso XIII. Ós tres anos trasladouse a París, cidade na que coñeceu a Carlos Federico Sáez. No 1898 trasladouse a Montevideo. Os seus primeiros retratos ó óleo datan do 1906 e mostran unha grande influencia de Sáez. Cursou estudos no Círculo de Belas Artes co pintor Vicente Puig e posteriormente recibiu clases do escultor Felipe Bernini (1909). Entre o 1911 e 1914, realizou as súas primeiras exposicións en pequenos salóns.”.

Ó recibir unha bolsa do goberno uruguaio no 1914, para estudar en Múnic, debeu permanecer en Florencia sen chegar ó seu destino porque desatouse a primeira guerra mundial. Regresou ó Uruguai ó ano seguinte e ingresou no Palacio Lexislativo como axudante de escultura. Gañou o Concurso Internacional para realizar o Monumento al Gaucho (1922) e casado con Guma Muñoz del Campo, trasladouse con ela e as súas dúas primeiras fillas -Guma e Concepción- a París, onde instalou un taller e estudou co escultor Antoine Bourdelle.

O monumento debeu fundilo en Bruxelas, porque o mellor taller de fundición da capital francesa estaba ocupado na realización do Alvear de Bourdelle, a quen máis adiante vincularíase como discípulo e como amigo. Nese mesmo ano, realizou "Viejo Vizcacha" e a estatua de José Gervasio Artigas no Paraguai.

Desa época é tamén San José y el Niño, destinada a unha igrexa da Illa Saint Louis. Paralelamente concorría ós talleres de Maillol, Despiau e Drivier. No 1925 presentou a Fonte dos Atletas, no Salón de Otoño (actualmente, situada no Parque Rodó de Montevideo), pola cal recibiu a Medalla de Prata.

No 1925 regresou ó Uruguai e ó ano siguinte inaugurou o Monumento al Gaucho. Obra dos anos siguintes: monumento á Batalla de Sarandí (1930), decoración da capela do cárcere de mulleres (1930), estatua ecuestre do Grito de Asencio (1936) e o obelisco aos constituíntes do 1830 (tamén do 1936, agulla de granito de 41 metros de alto, con tres alegorías de bronce, instalado no Parque José Batlle y Ordóñez de Montevideo).

Do 1930 é o monumento xacente de Monseñor Mariano Soler, Primeiro Arcebispo de Montevideo, emprazado na Catedral desa cidade. Foi convidado a concorrer á Exposición de París do 1937 e foi declarado "hóspede de honra". No 1940, á súa vez, foi convidado a viaxar aos Estados Unidos, polo presidente Franklin D. Roosevelt.

No 1937 gañou o concurso internacional para o monumento ao xeneral Julio Roca e abriu un taller en Buenos Aires para a súa execución. A obra foi inaugurada no 1941 e encóntrase na esquina da Avenida Presidente Julio Argentino Roca e a rúa Perú desa cidade. Na súa base revestida en mármore, destácanse dúas alegorías que representan a Patria e o Traballo, e no coroamento do monumento eríxese a escultura do Xeneral Rocha montando un cabalo.

En 1947 realizou a estatua de Artigas que se encontra no Banco da República Oriental do Uruguai (inaugurada en 1949). O monumento para Artigas, encargado polo goberno da Arxentina, foi realizado en 1960, pero a súa inauguración demorouse ata 1971. En 1966, con motivo de inaugurarse a estatua de Artigas de pé, foi invitado polo goberno de Italia a concorrer ao acto e outorgóuselle o título de Comendador. Tamén realizou un Artigas con destino a Vila Borghese, en Roma (1967). El Viejo Pancho, situado na praza da rúa Libertad de Montevideo, data de 1969.

Entre 1940 e 1961 foi Director do Museo Nacional de Artes Visuales de Montevideo.

Casou con Guma Muñoz del Campo, con quen tivo cinco fillas. A súa segunda filla é a famosa actriz Concepción "China" Zorrilla. Faleceu en Montevideo aos 83 anos de idade.

O edificio lindeiro ao Museo Zorrilla en Punta Carretas alberga o seu taller. A Escola Pública Nº139 e a rúa onde se localiza o Museo Zorrilla de Montevideo levan o seu nome como homenaxe.

http://mnav.gub.uy/cms.php?a=512

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  José Luis Zorrilla de San Martín

• José Luis Zorrilla de San Martín. Arquivado 22 de maio de 2012 en Wayback Machine.