Girolamo Fracastoro

Girolamo Fracastoro

Biografía
Nacemento	c. 1478 Verona, Italia
Morte	6 de agosto de 1553 (74/75 anos) Affi, Italia
Educación	Universidade de Boloña Universidade de Padua
Actividade
Ocupación	médico escritor, xeógrafo, astrónomo, matemático, poeta, epidemiólogo, profesor de educación superior
Empregador	Universidade de Padua
Profesores	Pietro Pomponazzi (pt)
Descrito pola fonte	Enciclopedia soviética armenia Biblioteca dixital BEIC Medvik >>>:Fracastoro, Girolamo, 1478-1553,

Girolamo Fracastoro, nado en Verona o 17 de marzo de 1478 e finado en Affi o 8 de agosto de 1553, foi un médico e erudito italiano. Escribiu dous libros de alto interese na historia da medicina: un é un poema para informar sobre un mal novo aterrador en Europa, a sífilis; o outro libro é De contagionibus, que prové unha nova teoría sobre os contaxios das enfermidades, considerado como o primeiro texto que fala disto na historia da medicina. Renomeado médico, Fracastoro pertenceu ao renacemento italiano e ao humanismo clásico. Tiña un grande interese polos novos descubrimentos, como, por exemplo, en astronomía, onde se podería dicir dalgún xeito que se anticipou a Copérnico. Tamén fixo contribucións en aspectos médicos da botánica.^[1]

Girolamo Fracastoro naceu na cidade veneciana de Verona en 1478. Estudou leis en Boloña antes de entrar na Universidade de Padua, ao redor de 1501. Naquela prestixiosa universidade, Fracastoro estudou matemáticas e filosofía, como tamén medicina, e obtivo o grao de bacharel no ano 1502. Foi profesor durante algo máis dun ano, pero logo retirouse a Verona a exercer a medicina, alcanzando o éxito e o recoñecemento.^[2]

Entre as moitas enfermidades que Fracastoro atendeu, había unha que parecía nova. Horrible na maioría dos seus síntomas, falábase dela ao longo de toda Europa, pero con distintos nomes: o "mal francés" ou o "proído napolitano" entre outros. Durante o século XVI xa se manexaba un termo común, "o mal francés". A esta enfermidade, Fracastoro chamouna sífilis, pero este nome non se fixo común até principios do século XIX.^[3]

Fracastoro publicou no ano 1530, Syphilis sive morbus Gallicus, obra dedicada ao Cardeal Pietro Bembo, un coñecido erudito, ademais de secretario papal. O poema ten 3 libros. No primeiro, Fracastoro describe os inicios da enfermidade e a confusión que causou. O segundo trata sobre os diversos tratamentos. E o terceiro texto é a historia alegórica dun pastor que se chama Syphillus, que por adorar un rei mundano, recibe o castigo do Deus Sol. En consecuencia sofre a enfermidade. O poema foi traducido a varias linguas e publicado en máis de 100 edicións. A súa extensa distribución, testemuñaba sobre a prevalencia e severidade da enfermidade.^[4]

O outro libro importante de Francastoro é De contagione et contagiosis morbis, publicado en 1546. É unha perspicaz comparación de observación e razoamento. A súa teoría ofrece tres posibilidades interrelacionadas para explicar a natureza do contaxio de enfermidades en xeral. A primeira, a enfermidade pode ser transmitida por contacto directo. A segunda posibilidade é a través do que el chamou "fomes". Estes son vectores de infección que hospedan a semente esencial do contaxio e esta causa a infección. A terceira categoría é a transmisión a distancia.^[5]

Afamado e celebrado polas súas actividades académicas, Fracastoro foi honrado por príncipes e solicitado polos clérigos. Durante un tempo, o papa Paulo III nomeouno medicus ordinarius, polo que recomendou trasladar o Concilio de Trento a Boloña, para así evitar unha epidemia de peste. Pero Fracastoro pronto volveu á súa cidade, onde faleceu dun infarto o 8 de agosto de 1553, á idade de 75 anos. Logo de dous anos, os veroneses honrárono cun monumento en pedra situado na Praza dos Señores.^[6]

• O cráter lunar Fracastorius leva este nome na súa memoria.