Franz Bopp

Franz Bopp
	;
Biografía
Nacemento	14 de setembro de 1791 ; Maguncia, Alemaña
Morte	23 de outubro de 1867 (76 anos); Berlín, Alemaña
Lugar de sepultura	Dreifaltigkeitskirchhof II (pt)
Actividade
Campo de traballo	Lingua sánscrita, Indoeuropeística e lingüística
Ocupación	lingüista, profesor universitario, pedagogo, historiador da lingua
Empregador	Universidade Humboldt de Berlín
Membro de	Academia de Inscricións e Linguas Antigas (foreign member of Académie des Inscriptions et Belles-Lettres (en) ) (1857–1867); Academia Prusiana das Ciencias ; Academia de Ciencias de Rusia ; Academia de Ciencias de Baviera ; Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Academia das Ciencias de San Petersburgo ; Academia de Ciencias de Hungría ; Real Academia de Artes e Ciencias dos Países Baixos
Profesores	Karl Joseph Hieronymus Windischmann (pt) e Joseph Merkel (en)
Alumnos	Leo Meyer (pt)
Premios
	(1866) Volney Prize (en) ; (1865) Orde bavaresa de Maximiliano para a Ciencia e as Artes; Orde do Mérito das Ciencias e as Artes; Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias ;
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Бопп Франц); Allgemeine Deutsche Biographie; Dictionary of Indian Biography (en)

Franz Bopp, nado en Maguncia o 14 de setembro de 1791 e finado o 23 de outubro de 1867, foi un filólogo e lingüista alemán.

A obra de Bopp

Foi Franz Bopp quen, polos seus traballos sobre o indoeuropeo, xustificou a lingüística comparada e quen fundou, por medio do ensino e polas súas publicacións, unha nova disciplina científica: a gramática comparada. Franz Bopp ademais probou a pertenza das linguas célticas ao indoeuropeo. Houbo que agardar aos primeiros anos do século XIX para que alemáns como Franz Bopp ou os irmáns Jacob e Wilhelm Grimm, e paralelamente, unha figura máis illada e menos coñecida, o danés Rasmus Rask, abordasen un dominio até entón case inexplorado, que aproveitan os datos que ofrecen ao observador atento as semellanzas entre as linguas denominadas clásicas (grego, latín), as linguas xermánicas, as linguas eslavas, o persa e, sobre todo, o idioma antigo da India, o sánscrito, cuxo coñecemento agora se difunde. A este conxunto engádenselle, progresivamente, as linguas célticas, as linguas bálticas, o armenio e o albanés, e logo, son coñecidas, xa no século XX, o hitita e o tocario.

Bopp foi autor dunha obra titánica, plena dun saber que pasma á maioría da xente común: a súa "Gramática comparada das linguas indoeuropeas que comprende o sánscrito, o zendo, o armenio, o grego, o latín, o lituano, o antigo eslavo, o gótico e o alemán" (1833-1849).

Rexeitou a idea de que todas as linguas procedesen do sánscrito, pensando máis ben nunha lingua común máis antiga. Prescindiu do misticismo nacionalista que pexaba en ocasións a investigación filolóxica alemá, estudando de forma moderna as linguas, por si mesmas, como obxecto e como medio de coñecemento. Por outra banda, Bopp, xuntamente con Schlegel, é autor do concepto moderno de flexión.

Entre 1821 e 1864, Franz Bopp foi profesor en Berlín de sánscrito, de literatura oriental e de lingüística xeral. Era membro correspondente do Instituto de Francia en Berlín.

Publicacións principais

Über das Conjugationssystem der Sanskritsprache in Vergleichung mit jenem der griechischen, lateinischen, persischen und germanischen Sprachen, Frankfurt am Main, 1816.
Vergleichende Grammatik des Sanskrit, Zend, Griechischen, Lateinischen, Litauischen, Gotischen und Deutschen (Gramática comparada das linguas sánscrita, zenda, grega, latina, lituana, eslava, gótica e alemá), Berlín, (1833-1849).
Grammaticocritica linguae sanscriticae, 1829.
Über die keltischen Sprachen, Berlin, 1839.
Glossarium sanscritum, 1840.
Über die Verwandtschaft der malaiisch-polynesischen Sprachen mit dem Indogermanischen, Berlín, 1841.
Über die kaukasischen Glieder des indo-europäischen Sprachstammes, Berlín 1847
Über die Sprache der alten Preußen, Berlín, 1853.
Vergleichendes Accentuationssystem, Berlín, 1854.
Über das Albanesische in seinen verwandtschaftlichen Beziehungen, Berlín, 1855.

Véxase tamén

Outros artigos