Eudicotiledóneas

Eudicotiledóneas
Clasificación científica
Reino: Plantae División: Angiospermae Clase: Eudicotyledoneae
Ordes
Ranunculales Sabiales Proteales Trochodendrales Buxales Gunnerales Eudicotiledóneas nucleares: Berberidopsidales Dilleniales Caryophyllales Santalales Saxifragales Vitales Rósidas cunhas 16 ordes Astéridas cunhas 10 ordes

As eudicotiledóneas (Eudicotyledoneae) son un grupo monofilético de anxiospermas, previamente denominado tricolpadas ou dicotiledóneas non-Magnoliidae ^[1]. O clado foi recoñecido por vez primeira na análise filoxenética baseada na morfoloxía dos botánicos evolucionistas Michael J. Donoghue e James A. Doyle (1989), que utilizaron o nome de tricolpada. En 1991 James A. Doyle e o paleobótanico Carol L. Hotton empregaron por primeira vez o termo eudicots para significar que este gran grupo das dicotiledóneas (dicots en inglés) formaba un verdadeiro (eu-) clado. Posterior información molecular redundou no seu recoñecemento pola comunidade científica e en 2007 Donoghue, Doyle e Phillip D. Cantino propuxeron o nome científico Eudicotyledoneae ^[2]. Actualmente, os seus subclados principais son ben recoñecidos e contan con categorías de ordes e familias. O Angiosperm Phylogeny Group (APG) identificou este clado co nome de eudicots, nas presentacións do sistema APG de 1998, o sistema APG II de 2003 e no APG III de 2009.

As eudicotiledóneas é o clado máis grande das anxiospermas, co 75% de todas as súas especies ^[3], contendo unha enorme variabilidade nas características morfolóxicas, anatómicas e bioquímicas.

As eudicotiledóneas conforman un clado, que separou á meirande parte das plantas antigamente consideradas dentro das dicotiledóneas (grupo parafilético) para formaren un grupo monofilético. O termo procede do grego e significa "dicotiledóneas verdadeiras" por ter as características de dicotiledóneas típicas. Algúns autores denominan ao resto das antigas dicotiledóneas como paleodicots^[4] pero nin este termo nin a forma Paleodicotyledoneae son comúns , en especial porque se refieren a un grupo parafilético. O nome tricolpadas que tamén recibiu fai referencia á estrutura do pole.

Considérase monofilético na base do pole tricolpado así como tamén debido as secuencias de ADN rbcL, atpB, e ADNr 18S ^[5]. O clado caracterízase por seren as súas flores cíclicas, dispostas en verticilos, cos membros dos verticilos individuais alternados e a presenza diferenciada das partes internas e externas do periantio. Os filamentos do estame son normalmente delgados, compartindo anteras ben diferenciadas, e a maioría dos membros teñen plastos tipo-S nos seus elementos cribados. Unha sinapomorfía do clado é presentar grans de pole triaperturado de tipo colpo, isto é pole tricolpado e os seus derivados.

O fósil máis antigo das eudicotiledóneas, Leefructus mirus, ten unha antigüidade de entre 122.6 e 125.8 millóns de anos e pola análise do fósil do pole o rexistro das eudicotiledóneas máis antigas pode remontarse a uns 127 millóns de anos ^[6] no barremiano final e comezo do aptiano.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Eudicotiledóneas

Wikispecies posúe unha páxina sobre:  Eudicotiledóneas

• Doyle, J. A. & Hotton, C. L. "Diversification of early angiosperm pollen in a cladistic context." pp. 169–195 en Pollen and Spores. Patterns of Diversification (eds Blackmore, S. & Barnes, S. H.) (Clarendon, Oxford, 1991).
• Walter S. Judd and Richard G. Olmstead (2004). "A survey of tricolpate (eudicot) phylogenetic relationships". American Journal of Botany 91: 1627–1644.  ([1] Arquivado 08 de agosto de 2009 en Wayback Machine. )
• Qiu et al. 1999. "The earliest angiosperms: evidence from mitochondrial, plastid and nuclear genomes". Nature 402, 404-407
• Judd, W. S. Campbell, C. S. Kellogg, E. A. Stevens, P.F. Donoghue, M. J. 2002. Plant systematics: a phylogenetic approach, Second Edition. Sinauer Axxoc, USA.

• Stevens, P. F. 2001. Angiosperm Phylogeny Website. Versión 9 (xuño de 2008).