Saltar ao contido

Airbus A321

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Airbus A321-200»)
Airbus A321
TipoPasaxeiros
FabricanteAirbus
Primeiro voo11 de marzo de 1993
Introducidoxaneiro de 1994 (Lufthansa)
Estadoen servizo
Principais usuariosAmerican Airlines
China Southern Airlines
Delta Air Lines
China Eastern Airlines
Produción1992 - 2021 (A321ceo)
2016 - presente (A321neo)
Unidades construídas2 462 (xaneiro de 2022)

O Airbus A321 é un avión civil de pasaxeiros de Airbus, o consorcio europeo de fabricación de aeronaves. É unha versión alongada do A320 con cambios mínimos. A superficie alar alongouse lixeiramente e o tren de aterraxe reforzouse. É propulsado por motores CFM56 ou V2500.

Algunhas compañías elixiron este avión en vez do Boeing 757, xa que ten a mesma capacidade e comparte comunalidade cos outros avións da familia: o A318, o A319 e o A320. Isto inclúe os avanzados mandos fly-by-wire, o que permite que os pilotos dun tipo de avión poidan pilotar os outros con só un par de horas de adestramento.

O alcance con 186 pasaxeiros na configuración típica de 2 clases é de 4 300 km para a versión A321-100, mentres que na 200, debido á súa maior capacidade de combustible, esta cifra aumenta ata os 5 500 km.

Desenvolvemento

[editar | editar a fonte]

O programa A321 comezou no ano 1989 a partir do Airbus A320, sendo o seu primeiro derivado e coñeceuse tamén como Stretched A320, A320-500 e A325.[1][2] Foi lanzado o 24 de novembro de 1988 despois de que se asegurasen compromisos por 183 avións para 10 clientes.[1][3]

O A321 realizou o primeiro voo o 11 de marzo de 1993 cun prototipo equipado con motores IAE V2500. O segundo prototipo, con turboventiladores CFM56-5B, voou en maio de 1993. O avión conseguiu a súa certificación europea en decembro dese ano. Lufthansa e Alitalia foron as primeiras aeroliñas en pedir o A321, con 20 e 40 avións pedidos respectivamente. O primeiro dos A321 de Lufthansa con motores V2500-A5 chegou o 27 de xaneiro de 1994, mentres que Alitalia recibiu o seu primeiro avión con motores CFM56-5B o 22 de marzo de 1994.[4] O A321-100 entrou en servizo en xaneiro de 1994 con Lufthansa.

A montaxe final do A321 realízase en Alemaña, sendo o único Airbus que se monta alí.[5] Isto debeuse a unha disputa entre os franceses, que afirmaban que a mudanza tería un custe innecesario de 135 millóns de euros en gastos asociados coa nova planta,[1] e os alemán, que dicían que sería máis produtivo para Airbus a longo prazo. A segunda liña de produción situouse en Hamburgo, que posteriormente produciu os máis pequenos Airbus A319 e A318. Por primeira vez, Airbus entrou no mercado de bonos, a través do cal recadou 475 millóns de euros para financiar custos de desenvolvemento.[3] Airbus conseguiu 175 millóns adicionais prestados polo Banco Europeo de Investimento e investidores privados.[6]

En comparación co A320, o cambio máis importante do A321 é a súa fuselaxe máis alongada, con novas seccións nas partes dianteira e traseira que lle dan 6,93 metros máis de longo. Outros cambios son o reforzo do tren de aterraxe para facer fronte un maior peso, motores máis potentes, un sistema de combustible simplificado e mellorado e pneumáticos máis grandes para mellores freadas. As súas ás lixeiramente modificadas danlle un comportamento moi semellante ao do A320 tendo un pilotaxe case idéntico ao deste modelo e ao A319.

O A321-100 básico ten un menor alcance que o A320 ao non engadírselle un tanque de combustible extra no deseño inicial para compensar o aumento de peso. Airbus desenvolveu o máis pesado A321-200 en 1995 para suplir esta redución de alcance, e conseguiu unha variante capaz de atravesar o océano Atlántico. Isto logrouse con motores con máis pulo (V2533-A5 ou CFM56-5B3), reforzos estruturais menores, e unha maior capacidade de combustible coa instalación dun depósito de 2 900 litros (coa opción de instalar un segundo).

Variantes

[editar | editar a fonte]

A321-100

[editar | editar a fonte]

O derivado orixinal do A321, o A321-100, tiña menor alcance que o A320 debido a que non se lle engadiu ningún tanque extra de combustible para compensar o incremento de peso. O peso máximo de engalaxe (MTOW) do A321-100 é de 83 000 kg. O A321-100 entrou en servizo con Lufthansa en 1994. Só se fabricaron unhas 90 unidades, e unhas poucas delas foron posteriormente convertidas á variante A321-200.[7]

A321-200

[editar | editar a fonte]

Airbus comezou a desenvolver o máis pesado e con maior alcance A321-200 en 1995 para darlle ao A321 un rango transcontintental completo nos Estados Unidos. Isto conseguíuse con motores máis potentes (V2533-A5 ou CFM56-5B3), un menor reforzo estrutural, e un incremento na capacidade de combustible coa instalación de un ou dous tanques opcionais de 2 990 litros na bodega traseira.[8] Estes tanques incrementaban a capacidade total ata os 30 030 l. Estas modificacións tamén incrementaron o MTOW do A321-200 ata os 93 000 kg. Esta variante voou por vez primeira en decembro de 1996, e entrou en servizo con Monarch Airlines en abril de 1997. Os seus competidores directos son o 757-200 e o 737-900/900ER.

A321neo

[editar | editar a fonte]
A321neo de Arkia

O 1 de decembro de 2010, Airbus lanzou a familia A320neo (neo de New Engine Option) cun alcance 930 km maior e un 15% máis de eficiencia no consumo de combustible, grazas aos novos motores CFM International LEAP-1A ou Pratt & Whitney PW1000G e aos seus sharklets máis grandes.[9] O alongado prototipo do A321neo voou por vez primeira o 9 de febreiro de 2016.[10] Conseguiu a súa certificación o 15 de decembro de 2016[11] e entrou en servizo en maio de 2017 con Virgin America.[12]

A321LR

[editar | editar a fonte]

En outubro de 2014 Airbus comezou a comercializar unha variante de máis alcance cun peso máximo de engalaxe de 97 toneladas con tres tanques de combustible adicionais, dándolle 190 km máis de alcance que o Boeing 757-200.[13] Airbus lanzou o A321LR (Long Range) o 13 de xaneiro de 2015; ten un alcance de 7 400 km con 206 asentos en dúas clases.[14][15] O 31 de xaneiro de 2018 a variante realizou o seu primeiro voo.[16] Airbus anunciou a súa certificación o 2 de outubro dese ano.[17] O 13 de novembro de 2018 Arkia recibiu o primeiro A321LR.[18]

A321XLR

[editar | editar a fonte]

En xaneiro de 2018 Airbus estaba estudando unha variante A321LR con aínda máis MTOW.[19] O proposto A321XLR, cun alcance de 8 300 km, foi lanzado oficialmente o 17 de xuño de 2019 no Paris Air Show e agárdase que entre en servizo en 2023 para competir co Boeing NMA.[20] O avión terá un tanque central traseiro permanente para almacenar máis combustible, permitíndolle 1 300 km máis de alcance que o A321LR, un tren de aterraxe reforzado para un MTOW de 101 toneladas, e unha configuración optimizada de flaps do bordo de arrastre para preserbar o rendemento nas engalaxes.[21]

Operadores

[editar | editar a fonte]

Maiores operadores do A321 ordenados polo número de aeronaves operativas (outubro de 2022).[22][23]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Norris & Wagner 1999, p. 50
  2. ↑ Laming, Tim (2000). Airbus A320. Osceola, WI: MBI Pub. ISBN 0-7603-0902-7. OCLC 44631650. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Reed, Arthur (1991). Airbus : Europe's high flyer. St. Gallen, Switzerland: Norden Pub. House. ISBN 3-907150-10-4. OCLC 26782431. 
  4. ↑ Civil aircraft today : the world's most successful commercial aircraft. Londres: Amber Books. 2008. p. 25. ISBN 978-1-905704-86-6. OCLC 255970386. 
  5. ↑ Sebdon, Gilbert (7 de febreiro de 1990). "A321 victory for West Germany". Flight International.
  6. ↑ Norris & Wagner 1999, p. 52
  7. ↑ "Airbus A321-100 Production List". www.planespotters.net. Consultado o 2022-02-19. 
  8. ↑ Gunston, Bill (2009). Airbus : the complete story (2nd ed ed.). Sparkford, Yeovil, Somerset: Haynes Pub. pp. 213–215. ISBN 978-1-84425-585-6. OCLC 421811014. 
  9. ↑ "Airbus offers new fuel saving engine options for A320 Family - Airbus Press release". web.archive.org. 2016-04-09. Archived from the original on 09 de abril de 2016. Consultado o 2022-02-19. 
  10. ↑ "Airbus A321neo completes first flight after engine switch". Reuters (en inglés). 2016-02-09. Consultado o 2022-02-19. 
  11. ↑ "Airbus A321neo with P&W; engines receives Type Certification - Airbus Press release". web.archive.org. 2017-01-11. Archived from the original on 11 de xaneiro de 2017. Consultado o 2022-02-19. 
  12. ↑ "Airbus delivers first ever A321neo to Virgin America". www.airbus.com (en inglés). Consultado o 2022-02-19. 
  13. ↑ "Exclusive: Airbus launches "A321neoLR" long range to replace 757-200W". Leeham News and Analysis (en inglés). 2014-10-21. Consultado o 2022-02-22. 
  14. ↑ Polek, Gregory. "Airbus Launches Long-Range A321neo". Aviation International News (en inglés). Consultado o 2022-02-22. 
  15. ↑ "Airbus Launches Long-Range A321neo Version". Aviation Week Network. Consultado o 2022-02-22. 
  16. ↑ "Airbus A321LR long-range jet completes maiden flight". Reuters (en inglés). 2018-01-31. Consultado o 2022-02-22. 
  17. ↑ "EASA and FAA certify long-range capability for A321neo". Airbus (en inglés). 2021-10-28. Consultado o 2022-02-22. 
  18. ↑ Kaminski-Morrow, David. "Arkia chief: A321LR first single-aisle to beat 757-300 economics". Flight Global (en inglés). Consultado o 2022-02-22. 
  19. ↑ "Airbus Studying Higher-Capacity A321neo | Aviation Week Network". aviationweek.com. Consultado o 2022-02-22. 
  20. ↑ "Business Aviation 2000-03-20". Aviation Week Network. Consultado o 2022-02-22. 
  21. ↑ "Airbus launches longest range single-aisle airliner: the A321XLR". Airbus (en inglés). 2021-10-28. Consultado o 2022-02-22. 
  22. ↑ "Airbus orders and deliveries". Airbus. Arquivado dende o orixinal o 04 de decembro de 2017. Consultado o 2018-11-30. 
  23. ↑ "Airbus A320 Family (A318/A319/A320/A321) Operators". www.planespotters.net. Arquivado dende o orixinal o 18 de febreiro de 2022. Consultado o 2022-02-18. 

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Norris, Guy; Wagner, Mark (1999). Airbus. St. Paul, Minnesota: MBI Publishing. ISBN 0-7603-0677-X.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Airbus_A321&oldid=6765234»