Armando Cotarelo Valledor

Armando Cotarelo Valledor

Biografía
Nacemento	28 de decembro de 1879 A Veiga, Espa��a
Morte	8 de decembro de 1950 (70 anos) Madrid, España
Procurador en Cortes
13 de maio de 1949 – 14 de decembro de 1950 – Carlos Ruiz del Castillo → Lexislatura: III lexislatura das Cortes franquistas
Deputado das Cortes
12 de febreiro de 1919 – 16 de marzo de 1920 Circunscrición electoral: Santiago de Compostela
Catedrático de universidade
Datos persoais
Educación	Universidade Central
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	escritor, político, filólogo
Empregador	Universidade de Santiago de Compostela Universidade Central Instituto de España
Partido político	Partido Liberal Fusionista
Membro de	Real Academia de la Historia Real Academia Española Real Academia Galega (membro correspondente) Orde de Isabel a Católica
Xénero artístico	Poesía, narrativa, teatro
Familia
Cónxuxe	María Botana Sieiro
Pai	Emilio Cotarelo y Mori
Premios
(1984)  Día das Letras Galegas (1945)  Gran Cruz do Mérito Naval con distintivo branco
Sinatura
Dedicóuselle o Día das Letras Galegas no 1984.

Armando Cotarelo Valledor, nado na Veiga (Asturias) o 28 de decembro de 1879 e finado en Madrid o 8 de decembro do ano 1950, foi un dramaturgo e escritor galego. En 1984 dedicóuselle o Día das Letras Galegas.

Era fillo do erudito Emilio Cotarelo Mori. Estudou Filosofía e Letras en Madrid, doutorándose en 1904 cunha tese sobre a literatura galega medieval. Ese mesmo ano foi nomeado Catedrático de Lingua e Literatura españolas na Universidade de Santiago de Compostela, onde chegou a ser vicerreitor e decano. Casou coa compostelá María Botana Sieiro.

En 1907 deu o discurso de apertura do curso universitario 1907-1908 da Universidade de Santiago de Compostela coa lectura de "La leyenda de doña Estefanía la desdichada".

Foi un dos promotores da Exposición Rexional de 1909 e da Exposición de Arte de 1926. Creou e dirixiu a revista Ultreya, activa entre 1919 e 1920. En 1920 foi elixido membro da Real Academia Galega (aínda que non chegou a tomar cargo), á que representou na Real Academia Española en 1929 xunto con Ramón Cabanillas. En 1942 foi elixido membro da Real Academia da Historia.^[1] Participou no movemento galeguista e foi membro activo das Irmandades da Fala. Foi membro fundador, primeiro presidente do Seminario de Estudos Galegos (1923-1925) e a persoa quen lle deu nome ao seminario^[2]. En 1925 trasladouse a Madrid como catedrático da Universidade, deixando a presidencia do Seminario. Durante a República, continuou publicando obras de teatro en galego e traballos de historia e de literatura galega e española, como os dedicados ao rei Afonso III ou a edición do Cancioneiro de Paio Gómez Chariño^[3].

Durante a guerra civil española o autor apoiou a dereita sublevada^[4].

Estudou a literatura galega medieval, sendo un dos precursores en Galicia neste aspecto. Se ben os seus estudos teñen unha sólida formación e documentación histórica, o seu criterio filolóxico e estudo literario é máis feble^[5].

No eido do teatro foi continuador da liña ruralista. Abrangue o drama rural (Trebón, O lubicán) e de ambiente mariñeiro (Beiramar, Mourenza); a comedia sentimental (Sinxebra) e a traxedia histórica (Hostia). Agás Mourenza (estreada en Madrid en 1932) e Hostia, todas as pezas foron estreadas en Santiago de Compostela polo Cadro Dramático da Universidade con dirección do propio autor.

Lubicán, de Armando Cotarelo y Valledor, 1924, e Ruinas, de Rosalía de Castro, ed. de 1928, con prólogo de Armando Cotarelo Valledor.

• Trebón (1922).
• Sinxebra (1923; bilingüe).
• Lubicán (1924), ilustrado por Camilo Díaz Baliño.^[6] Estreada con Fermín Bouza-Brey e Olimpia Valencia nos papeis principais.
• Hostia (1926).^[7]
• Beiramar (1931).
• Mourenza (1931; bilingüe). Estreada en Madrid en 1932.
• Ultreya, libreto de ópera (1935; bilingüe).
• Érase una vez un rey... (en castelán, inédita ata 1992)

• Palladys Tyrones (1919) (parte II da triloxía Memorias de un escolar de antaño 1808-1809. En castelán.)
• La enseña radía (1921) (parte I da triloxía Memorias de un escolar de antaño 1808-1809. En castelán.)
• El Pazo (1923). Novela bilingüe.
• Contos de Nadal colleitos do pobo (1927). Relatos curtos. Literatura popular.

• Cancioneiro da agulla enxergado con doas do pobo (1931).^[8]

• Biografía del doctor D. Francisco Codera (Madrid, 1898).
• La Exposición Rosales (Madrid, 1902).
• Fray Diego (Madrid, 1902).
• Una cantiga célebre del rey Sabio: fuentes y desarrollo de la leyenda de Sor Beatriz, principalmente de la literatura española (Madrid, 1904).
• La belleza femenina en las obras de Cervantes (Santiago de Compostela, 1905).
• Don Melendo García de Valdés, XX Obispo de Osma (1210-1225) (Santiago de Compostela, 1908).
• El teatro de Cervantes. estudio crítico (Madrid, 1915). Premio «Alba» da RAE en 1912.
• Vida militar, política y literaria de Alfonso III el Magno (Madrid, 1916).
• Los cristianos españoles ante la invasión musulmana. 711-716 (Santiago de Compostela, 1919).
• Argonautas gallegos. 1519-1522 (Santiago de Compostela, 1920).
• Payo Gómez Chariño, Almirante y Poeta (1929; texto de ingreso na RAE).
• Los hermanos Eáns Mariño, poetas gallegos del S. XIII (Madrid, 1933).
• Historia crítica y documentada de Alfonso III, el Magno, último rey de Asturias (Madrid, 1933).
• "Encol do nome de Martín Códax" (1933; artigo na revista Nós nº 109).
• Cancionero de Payo Gómez Chariño (Madrid, 1934).
• El Seminario de Educación de la Vega de Ribadeo, hoy Vegadeo, y su Fundador, D. Jacinto Valledor y Presno, Obispo de Osma (Madrid, 1950).
• "La poesía del mar en el Cancionero de la Vaticana" (1970; artigo na revista Grial nº 30).

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Armando Cotarelo Valledor

• "Armando Cotarelo Valledor" Arquivado 02 de xaneiro de 2015 en Wayback Machine. na páxina web da Real Academia Galega.
• Armando Cotarelo Valledor na Biblioteca Virtual Galega.
• Enciclopedia da Historia da Literatura Galega da Asociación Socio-Pedagóxica Galega
• Sánchez Pombo, Ernesto (17/5/1984). "Armando Cotarelo, una elección polémica". El País (en castelán). 

Predecesor: sen crear	Presidente do Seminario de Estudos Galegos   1923-1925	Sucesor: Salvador Cabeza de León
Predecesor: Agustín Millares Carlo	Real Academia da Historia Medalla 17  1942 - 1950	Sucesor: Leopoldo Torres Balbás