Tragsa

Tragsa
Tipo	Empresa pública
Presidente/a	Jesús Casas Grande[1]
Organización matriz	Sociedade Estatal de Participacións Industriais e Ministerio para a Transición Ecolóxica
Organización subsidiaria	Brigadas de Reforzo contra Incendios Forestais
País	España
Na rede
http://www.tragsa.es
[ editar datos en Wikidata ]

O Grupo Tragsa (acrónimo de Empresa de Transformación Agraria, S.A. ) é un grupo empresarial público integrado no holding público Sociedade Estatal de Participacións Industriais (SEPI) que nace baixo a natureza de medios instrumentais propios do Estado orientados ao desenvolvemento e conservación do rural e da natureza.^[2]

Desde este orixinario foco no sector medioambiental, a corporación diversificou os seus campos de actuación realizando outras actividades como a execución de infraestruturas, o aproveitamento da auga e a seguridade alimentaria, entre outras. Participou, de xeito polémico, na limpeza despois do naufraxio do Prestige, nas actuacións após a riada de Biescas etc.^[3]

Conta cun cadro de persoal de máis de 16 000 traballadores que durante os 45 anos de historia da empresa levaron a cabo preto de 200 000 actuacións.^{[4] [5]}

Jesús Casas Grande foi nomeado presidente do Grupo Tragsa o 6 de setembro de 2018, sucedendo a Elvira Rodríguez,^[6] que ocupaba a presidencia desde marzo de 2017.

A data de febreiro de 2024, os accionistas de Tragsa eran: ^[7]

A empresa estrutúrase a partir da matriz Tragsa, responsábel da execución das obras e servizos, e da filial Tragsatec, que se encarga da enxeñaría, consultoría e asistencia técnica. Esta última empresa constitúe o soporte tecnolóxico do Grupo, incluíndo sistemas de información xeográfica, desenvolvemento de contornos web e produción e xestión de bases de datos.^[8]

No ano 2003, despois da catástrofe do Prestige, o Grupo Tragsa integrouse na Sociedade Estatal de Participacións Industriais (SEPI). ^[9]

A empresa Tragsa, até a crise do Prestige en 2002 relativamente descoñecida para a maioría da cidadanía, converteuse nunha das entidades máis visibles na xestión do desastre. Tragsa foi mobilizada para asistir nas operacións de limpeza das praias contaminadas por chapapote. A empresa coordinou tarefas que incluíron a retirada de fuel tanto nas zonas costeiras como en áreas mariñas e nas illas Atlánticas. Durante e após as operacións de limpeza, Tragsa atopouse no centro de varias polémicas. Foi criticada por algúns voluntarios, mariñeiros e observadores que consideraban que o seu traballo era menos eficaz e extensivo e que interfería no labor do voluntariado, e foi acusada de falta de transparencia nos procesos de contratación e na execución das tarefas de limpeza.^[10]

Tragsa ten un status especial baixo o artigo 88 da Lei 66/1997, que a exime do proceso habitual de licitación pública e permite encomendas directas por parte das administracións públicas. Este status levantou preocupacións sobre transparencia e xerou críticas por crear un monopolio en servizos que non están declarados explicitamente como de interese público, debido á súa capacidade de operar con flexibilidade en dereito privado e laboral, e por prácticas de corrupción, nepotismo e abuso de autoridade.^[11][12]

A tensión entre o altruísmo dos voluntarios e os intereses comerciais de Tragsa resaltou os retos de combinar compromisos cívicos con operacións comerciais en situacións de emerxencia. A aplicación ineficaz da Lei do Voluntariado de Galicia, do ano 2000, non axudou a mellorar a coordinación e integración de voluntarios na resposta ao desastre. As eficacia das operacións de Tragsa, tanto no contexto do Prestige como na xestión pública en xeral, foron un tema de debate sobre a súa adecuación e eficacia nas respostas a emerxencias ambientais en Galiza e en España.^[11]

As críticas públicas e a presión política levaron a destitución de Roque Manresa, presidente de Tragsa en 2003, e máis cambios na dirección da empresa nos anos seguintes.

O grupo veuse envolto noutra polémica ao descubrirse que empresas relacionadas co conselleiro Xosé Cuíña venderan equipos de limpeza a Tragsa durante a crise do Prestige. Aínda que Cuíña afirmou que os materiais se forneceran a prezo de custo e sen ánimo de lucro, a situación provocou críticas por potencial conflito de intereses, culminando na súa dimisión.^[13][14]

O Grupo Tragsa colaborou en 125 proxectos de cooperación internacional española en países do Norte de África, África Subsahariana, América Latina e o Caribe, Asia, Europa e Oriente Medio.

A estratexia internacional da compañía está orientada ao desenvolvemento de proxectos derivados da colaboración coa Axencia Española de Cooperación Internacional para o Desenvolvemento (AECID).^[2]

En 2013, o Grupo Tragsa puxo en marcha un Plan de Transformación Global que tiña como finalidade garantir o futuro da empresa. O obxectivo era superar a situación económica que atravesaba a empresa pola caída da súa produción e ingresos en máis dun 60%. % dende 2009. O Plan pretendía dimensionar e adaptar a empresa ao descenso produtivo.^[15]

A empresa propuxo aos representantes dos traballadores un Plan de Viabilidade alternativo que incluía unha serie de medidas destacando as baixas voluntarias ou actuacións de flexibilidade laboral. Este plan foi rexeitado.

Todo este trámite concluíu en 2016 ^[16] cando o Grupo Tragsa realizou un ERE no que foron despedidos 555 traballadores.^{[17] [18] [19]} Este procedemento afectou ao 5% da totalidade do cadro de persoal composto nese momento por 10.800 traballadores, o que supuxo unha redución do 58% sobre os 1.336 despedimentos autorizados por unha sentenza do Tribunal Supremo ^[20] que determinou que este procedemento se axustaba á lei, xa que se concluíu que se produciran causas produtivas, económicas e organizativas.

Segundo algúns medios, após o ERE os postos vacantes foron cubertos con interinos.^[19]

• Información en SEPI