پرش به محتوا

عفونت قارچی واژن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عفونت قارچی واژن
Vaginal wet mount نشان‌دهندهٔ نخینه کاندیدا آلبیکانس محسور شده با بافت پوششی، در وضعیت آلودگی به قارچ کاندیدا.
تخصصپزشکی زنان ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰B37.3، N77.1
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام112.1, 616.1
مدلاین پلاس001511
سمپD002181
تصویر لام مرطوب واژن مبتلا به وولو-واژینیت کاندیدایی ( با استفاده از پتاسیم هیدروکسید در بزرگنمایی 40 برابر): در این لام نوارهایی از شبه هایف (سودوهایف) های کاندیدا آلبیکنس قابل مشاهده است (فلش سفید) که توسط سلول‌های اپتلیال واژینال گرد احاطه شده است.

عفونت قارچی واژن عبارت است از رشد بیش از اندازهٔ قارچ‌ها در ناحیهٔ واژن که منجر به آزار شخص مبتلا می‌گردد.[۱][۲] مهم‌ترین نشانه‌های این عفونت عبارتند از سوزش در هنگام ادرار، خروج ترشحات سفید و حجیم از ناحیهٔ واژن که معمولاً بوی بد ندارد، داشتن درد در هنگام رابطهٔ جنسی و قرمزی ناحیهٔ واژن و اطراف آن.[۲] این نشانه‌ها درست پیش از آغاز عادت ماهانه بیشتر هم می‌شود.[۳]

عفونت ناحیهٔ واژن به دلیل رشد بیش از اندازهٔ قارچ کاندیدا است. این نوع قارچ در حالت طبیعی در شمار کم در ناحیهٔ واژن وجود دارد.[۲] این عفونت جزو بیماری‌های آمیزشی به‌شمار نمی‌آید اما در میان افرادی که از نظر جنسی فعالیت زیادی دارند بیشتر دیده می‌شود.[۲][۳] عوامل خطر (risk factors) این عفونت عبارتند از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، بارداری، دیابت و ایدز.[۳] مصرف مواذ تک قندی هم می‌تواند تأثیرگذار باشد.[۲] لباس‌های تنگ و نوع لب��س زیر احتمالاً نمی‌توانند از جمله فاکتورها باشند.[۳] برای تشخیص بیماری باید ترشحات واژن را آزمایش کرد در صورتی که نتیجهٔ آزمایش همانند نتیجهٔ بیماری‌های آمیزشی، تراکوماتیس کلامیدیا، و سوزاک باشد انجام آزمایش‌های بیشتر توصیه می‌شود.[۲]

اگر شواهد کافی برای بیماری نبود، پوشیدن لباس‌های زیر نخی و گشاد به عنوان عوامل جلوگیری از پیشرفت بیماری یا پیشگیری توصیه می‌شود. برای درمان از پمادهایی مانند کلوتریمازول یا داروهای خوراکی مانند فلوکونازول استفاده می‌شود.[۴] مصرف پروبیوتیک معمولاً مفید نیست.[۵]

۷۵ درصد از خانم‌ها دست کم یک بار در زندگی‌شان دچار این عفونت شده‌اند و نیمی از آن‌ها دست کم دو بار عفونت داشته‌اند.[۲][۶] نزدیک به ۵٪ بیش از سه بار در یک سال دچار عفونت شده‌اند.[۶] این نوع عفونت پس از عفونت واژینوز باکتریال، فراگیرترین نوع عفونت واژنی است.[۷]

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. James, William D. ; Berger, Timothy G.; et al. (2006). Andrews' Diseases of the Skin: clinical Dermatology. Saunders Elsevier. p. 309. ISBN 0-7216-2921-0.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ "Vaginal yeast infections fact sheet". http://www.womenshealth.gov. December 23, 2014. Archived from the original on 4 March 2015. Retrieved 5 March 2015. {{cite web}}: External link in |website= (help)
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ Sobel, JD (9 June 2007). "Vulvovaginal candidosis". Lancet. 369 (9577): 1961–71. doi:10.1016/S0140-6736(07)60917-9. PMID 17560449.
  4. Workowski KA, Berman SM (August 2006). "Sexually transmitted diseases treatment guidelines, 2006". MMWR Recomm Rep. 55 (RR-11): 1–94. PMID 16888612.
  5. Abad, CL; Safdar, N (June 2009). "The role of lactobacillus probiotics in the treatment or prevention of urogenital infections – a systematic review". Journal of chemotherapy (Florence, Italy). 21 (3): 243–52. doi:10.1179/joc.2009.21.3.243. PMID 19567343.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ Egan ME, Lipsky MS (September 2000). "Diagnosis of vaginitis". Am Fam Physician. 62 (5): 1095–104. PMID 10997533. Archived from the original on 6 June 2011. Retrieved 29 August 2015.
  7. Ilkit, M; Guzel, AB (August 2011). "The epidemiology, pathogenesis, and diagnosis of vulvovaginal candidosis: a mycological perspective". Critical reviews in microbiology. 37 (3): 250–61. doi:10.3109/1040841X.2011.576332. PMID 21599498.