Natallia Arsiennieva
| Natallia Arsiennieva | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Наталля Аляксееўна Арсеньева | |||||
| Naskiĝo | 20-an de septembro 1903 en Bakuo | ||||
| Morto | 25-an de julio 1997 (93-jaraĝa) en Roĉestro | ||||
| Tombo | Tombejo de Monto-Espero  vd
| ||||
| Lingvoj | belorusa • rusa vd | ||||
| Ŝtataneco | Rusia Imperio Dua Pola Respubliko Respubliko Centra Litovio Usono vd
| ||||
| Alma mater | Belorusia Gimnazio de Vilno vd
| ||||
| Familio | |||||
| Edz(in)o | Francišak Kušal (en)  vd
| ||||
| Infanoj | Yaraslaw Kushal (en) , Uladzimir Kushal (en) vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | lingvisto poeto tradukisto dramaturgo verkisto vd
| ||||
| Laborkampo | Poezio vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Natallia Aliaksiejeŭna ARSIENNIEVA (beloruse Наталля Аляксееўна Арсеньева; ruse Ната́лья Алексе́евна Арсе́ньева) (1903–1997) estis dramistino, poetino kaj tradukistino. Ŝi estis geedziĝita al Francišak Kušal.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Arsiennieva loĝis dum ŝian infanaĝon en Vilno kaj diplomiĝis tie de belorusa lernejo en 1921. Ŝi studis ĉe la Arta Departemento de la Universitato en Vilno. En 1922 Arsiennieva geedziĝis Francišak Kušal. En la aŭtuno ŝi estis arestita kaj deportita al Kazaĥio. Post kiam ŝi estis liberigita, ŝi movis al Minsko, kie ŝi laboris por la belorusa ĵurnalo dum la Dua Mondmilito. En 1944 Arsiennieva movis en Germanio kaj en la 1950-aj jaroj ŝi movis al Usono, kie ŝi laboris por la ĵurnalo Biełarus kaj por Radio Libera Eŭropo/Radio Libero. Ŝi mortis la 25-an de julio 1997 en Roĉestro (Nov-Jorkio).[1]
En Sovetunio, la verkoj de Natallia Arsiennieva estis malpermesitaj. Ĝis nun la verkoj de la poetino ne estas enmetitaj en la lernejan instruplanon de belorusa literaturo en mezlernejoj.
Ekde la mezo de la 1980-aj jaroj, ŝiaj verkoj fariĝis konataj kaj popularaj, precipe la poemo "Preĝo", kiun muzikigis komponisto Nikolai Ravenski kaj fariĝis la himno "potenca Dio", post kiu la festivalo de sankta muziko estas nomita; en 1995, ĉi tiu kanto estis proponita fariĝi la nacia himno de Belorusio.
En 2003, monumento estis starigita honore al ŝi en la urbo Starija Darohi, Minska regiono, sur la teritorio de la muzea bieno.[2]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Wojciech Roszkowski, Jan Kofman: Biographical Dictionary of Central and Eastern Europe in the Twentieth Century. Routledge, July 8, 2016. p. 37
- ↑ http://www.svaboda.org/a/24851491.html
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Biografio de Arsiennieva Arkivigite je 2018-08-30 per la retarkivo Wayback Machine (ruse)
- Alia biografio de Arsiennieva Arkivigite je 2021-04-28 per la retarkivo Wayback Machine (ruse)