Listo de suverenoj de Provenco

Tiu artikolo listigas dukojn, grafojn, poste markizojn de Provenco. La titolo grafo de Provenco fariĝis poste malfrue titolo pro ĝentileco en la Kortego.

Post la partigo de la reĝlando inter la filoj de Klotaro en 561, la provinco Arlezo estis tute alligita al la reĝlando de Gontran, tio estis Burgonjo, laŭ natura solidareco. Sed pro la graveco de la mediteranea fenestro, la reĝoj de Aŭstrazio akiris koridoron nomitan aŭstrazia koridoro, kiu deirante de ilia aŭvernja teritorio tra Avignon ĝis Marsejlo^[1].

Ni scias de Gregorio de Tours ke la reĝo Gontran nomis en sia reĝado tri patriciojn, ĉiuj ŝajne el romia origino, kiuj sinsekve intervenis en Provenco^[2].

• 561-570 : burgonja patricio Celsus, sendita de Gontran por rekonkeri la urbon Arlezo prenita de la grafo Firminus de Clermont laŭ ordoj de Sigebert^[3] ; por Antoine-Étienne Mille, Celsus estis farita patricio nur en 562^[4].
• 569 : bourgonja patricio Amatus, indikita post la patricio Celsus^[3].
• 570-582 : bourgonja patricio Eunius nomita ankaŭ Mummolus, postanto de Amatus^[3].

Aŭstraziflanke, eblas identigi la sekvantajn homojn :

• 561-569 : Adowaire
• 565 : patricio Bodégisèle (Bodegiselius)^[5], filo de Mundéric kaj frato de Gundulf, episkopo de Tongres^[6],[7].
• 565 : Hecca, kiu ricevis de Sigeberto la 1-a komision "ekposedi Provencon kaj Marsejlon"^[5].
• 569-570 : Loup
• 570-573 : Jovin ; reprezentanto de la aŭstrazia povo, li fariĝis poste episkopo de Uzès (581)
• 573-575 : Albin ; fariĝis poste episkopo de Uzès (581)

Je la morto de Sigeberto en 575, lia filo Ĉildeberto la 2-a devis cedi al Gontran duonon de Marsejlo.

En la 7-a jarcento, estas multaj mankoj. La ofico de rector de la 6-a jarcento estis anstataŭita de tiu de praefectus kun aldona povo : fabriki monon kun aparte fabrikado de reĝaj oraj monerojn bone reprezentitaj inter 613 kaj 662^[8]. Oni tamen scias pri estroj de la prefektlando de Marsejlo :

• Babo (ĉ. 600).
• Aegyla (ĉ. 602); por iuj, li estis antaŭ Leudégisèle^[9].
• Syagrius^[8].
• Didier (Desiderius) ; li regis post sia frato Syagrius, mortinta. Li ekoficis poste kiel episkopo de Cahors, sekve de sia murdita frato^[8].
• Bado (634–641).
• Willibad aŭ Willebad, patricio de Burgondio (641–643)^[10].
• Eloi (ĉ. 662)^[8].

Inter la fino de la 7-a jarcento kaj 736, la titolo rector malaperis profite al tiu de patricio. Ekde la jaroj 673-675, laŭ Louis Stouff, patricio regis Provencon nome de la frankaj suverenoj, sed li ne loĝas en Arles. Li loĝas en Marsejlo fariĝinta la ĉefurbo de Provenco^[11]. "Laŭ la tekstoj de F. Kiener kaj G. de Manteyer, la listo de la patricioj resumiĝas tiel :

? -antaŭ 675 : Hector, mortigita de Ĉilderiko la 2-a

? -ĉ. 680 : Rocco

ĉ. 681-690/691 : Bonitus, Agnorius

ĉ. 700 : Nemfridius

ĉ.711/714 : Anténor, Métranus

ĉ. 726-ĉ. 735 : Abbo".

La titolo reaperis en ĉirkaŭ 780, verŝajne lige al la nova imperia politiko en la sudo de Francio.

• 780 : Marcellin, grafo en ĉ. 780^[12].
• Komence de la 9-a : Loup
• ant.824-post.829 : Leibulf, indikita kiel postanto de la grafo Loup^[13].
• 835 : Milo
• 841 : Garin aŭ Guérin^[14].
• ???-845 : Audibert, grafo de Marsejlo, poste duko aŭ grafo de Provenco en 850.
• 845-860 : Fulcrad, ribelinta kontraux Lotaro la 1-a
• 850 : Audibert
• 860 : Aldric
• c.861 : Fourrat, grafo de Arles^[15] ; ebla alia skriba formo por Fulcrad ?
• 863-875 : Adalbert^[16]
• 875-879 : Boson (bosonide) († 887), duko de Provenco nomumita de Karlo la Kalva. Li sin proklamis reĝo en 879 kaj nomumis sian parencon Teobaldon grafo de Arles por administri Provencon.

Post Boson, en la reĝado de Ludoviko (890-928), oni konas :

• grafoj de Provenco :
  • 890-908 : Thibert, alinomita Teutbert de Avignon
• grafoj de Arles :
  • 879-895 : Teobaldo (Arles) (bosonido) († 895), edziĝinta al Berta, filino de Lotario la 2-a.
  • ...
  • 905-928 : Hugo (Arles) († 947), filo de la antaŭa. En 928, li fariĝis reĝo de Italio kaj donis la graflandon Arles al sia frato Boson.

928-936 : Boson de Arles (885 † 936), frato de la antaŭa.

936-947 : Hugues de Arles denove

La graflando Provenco estis plueco de la graflando Arles. La reĝoj de Burgonjo kaj de Provenco estis konfidita la regadopn de ilia reĝlando al grafoj, kiuj havis la titolon grafoj de Arles.

Je la morto de Hugo de Arles, Konrado la 1-a, reĝo de Arles, partigis la graflandon Arles en tri kaj nomumis :

• Boson la 2-a, grafo de Arles
• Vilhelmo (frato de Boson), grafo de Avignon
• Grifono, grafo de Apt

Vilhelmo kaj Boson forigis Grifonon kaj Vilhelmo mortis sen infanoj ; fakte, oni konas pri li nur unu filon, Archimbaud, kleriko, kio klarigas la neeston de idaro^[17]. En tiu situacio Boson reunuigis la malnovan graflandon Arles, kiu fariĝis la graflando Provenco. La titolo grafo de Arles restos al la idoj de la plejaĝa frato de Boson la 2-a.

947-968 : Boson la 2-a (Arles) († 968), grafo de Arles (949), edzo de Konstanco^[18]

La graflando Provenco estis poste nedivida posedaĵo de la heredantoj : je la morto de grafo, liaj filoj fariĝis ĉiuj grafoj. Se la grafo ne havas filon, la graflando alias al ma filinoj (aŭ fratinoj) kiuj ne estis dotitaj.

Pliaĝula branĉo [redakti | redakti fonton] 968-1008 : Rotboaldo la 1-a († 1008), pliaĝa filo de Boson la 2-a, grafo de Arles, kaj de Constance edziĝinta al Emildis, filino de Étienne, vicgrafo de Gévaudan, kaj de Anne 1008-1014 : Rotboaldo la 2-a († 1014), filo de la antaŭa edziĝinta al Ermengearde 1014-1037 : Vilhelmo la 3-a († 1037), filo de la antaŭa. marié en Lucia 1037-1063 : Emma, fraino de la antaŭa edziniĝinta al Vilhelmo la 3-a Taillefer (952 † 1037), grafo de Tuluzo Domo Tuluzo [redakti | redakti fonton] 1063-???? : Bertrand la 1-a de Tuluzo mortinta post 1081, filo de la antaŭaj edziĝinta al Alix de Die ????-1105 : Raymond de Saint Gilles († 1105), grafo de Tuluzo kaj de Tripoli, markizo de Provenco, nevo kaj bofilo de la antaŭa, filo de Pons, grafo de Tuluzo (filo de Vilhelmo la 3-a kaj de Emma) kaj de Almodis (Marĉo) edziĝinta unue al Ne de Tuluzo, filino de iu grafo de Provenco (Bertrand la 1-a aŭ Ĝofredo) edziĝinta due al Mahaut de Hauteville, filino de Roĝero 1-a de Sicilio edziĝinta trie al Elvira de Kastilio 1105-1112 : Bertrand la 3-a (†1112), markizo de Provenco, grafo de Tuluzo kaj de Tripoli, filo de Raymond kaj de Ne de Tuluzo 1112-1148 : Alphonse Jourdain, markizo de Provenco, grafo de Tuluzo, (1103 † 1148), filo de Raymond kaj de Elvire de Castille edziĝinta en 1125 al Faydide de Uzès 1148-1194 : Raymond la 5-a (Tuluzo) († 1194), markizo de Provenco, grafo de Tuluzo, filo de la antaŭa edziĝinta al Konstanco de Francio 1194-1222 : Raymond la 6-a (Tuluzo) († 1222), markizo de Provenco, grafo de Tuluzo, filo de la antaŭa 1222-1249 : Raymond la 7-a (Tuluzo) († 1249), markizo de Provenco, grafo de Tuluzo, filo de la antaŭa 1249-1271 : Alfonso la 2-a de Francio (1220 † 1271), markizo de Provenco, grafo de Poitiers kaj de Tuluzo, bofilo de la antaŭa, filo de Ludoviko la 8-a, la Liono, reĝo de Francio edziĝinta al Johana (Tuluzo), filino de Raymond la 7-a Je lia morto, la markizlando Provenco, la graflandoj Poitiers kaj Tuluzo revenis al Filipo la 3-a (Francio), kiu alligis ilin al la reĝa bienaro.		Malpliaĝula branĉo [redakti | redakti fonton] 968-993 : Vilhelmo la 1-a la liberiganto (ĉ.953 † 993), markizo de Provenco, malpliaĝa filo de Boson la 2-a edziĝinta unue (en 968, aŭ en 970) al Arsinde de Comminges edziĝinta due en ĉ. 984 al Adelaida de Anĵuo 993-1018 : Vilhelmo la 2-a (ĉ. 986 †1018), filo de la antaŭa edziĝinta en 1002 al Gerberge de Burgonjo Je lia morto, divido inter liaj filoj : 1019-antaŭ 1030 : Vilhelmo la 4-a, mortinta sen posteuloj 1019-1051 : Foulques Bertrand († 1051) nomita ankaŭ Bertrand la 1-a, edziĝinta al Hildegarde, patro de : 1051-1063/7 : Vilhelmo la 5-a Bertrand, grafo de Provenco, praulo de la grafoj de Forcalquier 1051-1065 : Godefredo la 2-a, grafo de Provenco 1019-1063 : Godfredo la 1-a (ĉ. 1013 †1063), edziĝinta al Étiennette-Douce de Marsejlo, patro de : 1063-1093 : Bertrand la 2-a († 1093), markizo de Provenco, filo de la antaŭa edziĝinta al Mathilde Domo Millau-Gévaudan [redakti | redakti fonton] 1093-1112 : Gerberge (ĉ. 1060 † 1115), fratino de la antaŭa edziĝinta al Gilbert de Millau (ĉ. 1060 † 1111), grafo de Gévaudan Domo Barcelono [redakti | redakti fonton] 1112-1130 : Douce 1-a (ĉ. 1090 † 1130), filino de la antaŭaj edziniĝinta en 1112 al Raimond Bérenger la 1-a (ĉ. 1082 † 1131), grafoj de Barcelono (Raimond Bérenger la 3-a) kaj de Provenco 1-a branĉo de Provenco [redakti | redakti fonton] 1130-1144 : Bérenger Raimond (1114 † 1162), filo de la antaŭaj, grafo de Provenco edziĝinta en 1135 al Béatrice de Melgueil 1144-1161 : regentado de Raimond-Bérenger la 4-a (Barcelono) (frato de Bérenger Raimond), kiu kelkfoje estas indikita kiel Raimond-Bérenger la 2-a, grafo regento de Provenco 1144-1166 : Raimond Bérenger la 2-a (aŭ la 3-a) (1140 † 1166), filo de Bérenger Raymond edziĝinta en 1137 al Riksa de Pollando († 1185) 1166-1167 : Douce la 2-a († 1172), filino de la antaŭa, senposedigita de sia kuzo Plejaĝula branĉo [redakti | redakti fonton] 1167-1173 : Alfonso la 1-a (1152 † 1196), grafo de Provenco kaj grafo de Barcelono poste reĝo de Aragonio (Alfonso la 2-a), filo de Raimond Bérenger la 4-a, grafo de Barcelono (filo de Raimond Bérenger la 3-a kaj de Douce la 1-a de Provenco) kaj de Pétronille (Aragonio) († 1174) edziĝinta en 1174 al Sancie de Kastilio 1173-1181 : Raimond Bérenger la 3-a (aŭ la 4-a) (1158 † 1181), frato de la antaŭa 1181-1196 : Alfonso la 1-a (1152 † 1196), denove edziĝinta en 1174 al Sancie de Kastilio Dua branĉo de Provenco [redakti | redakti fonton] 1196-1209 : Alfonso la 2-a (1180 † 1209), filo de la antaŭa edziĝinta al Garsende de Sabran, grafino de Forcalquier (1180 † 1242) 1209-1245 : Raimond Bérenger la 4-a (aŭ la 5-a) (ĉ. 1198 † 1245), filo de la antaŭa edziĝinta en 1220 al Beatrica de Savojo (1205 † 1266) 1-a domo Anĵuo [redakti | redakti fonton] 1245-1267 : Beatrica (Provenco) (1234 †1267), filino de la antaŭa edziniĝinta en 1246 al Karlo la 1-a de Anĵuo, grafo de Anĵuo, reĝo de Napolo (1226 † 1285), frato de Sankta Ludioviko 1267-1309 : Karlo la 2-a (Napolo) (1254 † 1309), grafo de Anĵuo, reĝo de Napolo, filo de la antaŭaj edziĝinta en 1270 al Maria de Hungario (1257 † 1323) 1309-1343 : Roberta la Saĝa (1277 † 1343), reĝo de Napolo, filo de la antaŭa edziĝinta unue (1297) al Jolanda de Aragono († 1302) edziĝinta due al Sancia (Majorko) († 1345) 1343-1382 : Johana la 1-a de Napolo, alinomita la reĝino Johana, (1326 † 1382), reĝino de Napolo, filino de Karlo, duko de Kalabro (1298 † 1328), filo de Roberto la 1-a kaj de Jolanda de Aragono) kaj de Maria de Valezio. edziniĝinta en 1333 al Andreo de Hungario edziniĝinta en 1346 al Ludoviko (Taranto) (1320 † 1362) edziniĝinta en 1363 al Jakobo la 4-a (Majorko) (1336 † 1375) edziniĝinta en 1376 al Otono de Brunsvigo (1320 † 1399) Jeanne de Naples adoptis Ludovikon de Anĵuo por regi post ŝi. Tiu ĉi rajtos heredi nur Provencon. Dua dinastio Anĵuo [redakti | redakti fonton] 1382-1384 : Ludoviko la 1-a de Anĵuo (1339 † 1384), duko de Anĵuo edziĝinta en 1360 al Maria de Blois (1345 † 1404) 1384-1417 : Ludoviko la 2-a (Anĵuo) (1377 † 1417), filo de la antaŭa edziĝinta en 1400 al Jolanda de Aragono (1385 † 1443) 1417-1434 : Ludoviko la 3-a de Anĵuo (1403 † 1434), filo de la antaŭa edziĝinta en 1432 al Margareta de Savojo (1420 † 1479) 1434-1480 : Renato la 1-a de Anĵuo (1409 † 1480), frato de la antaŭa edziĝinta en 1420 al Izabela de Loreno (1400-1453) edziĝinta en 1454 al Johana de Laval (1433-1498) 1480-1481 : Karlo la 5-a (Anĵuo) (1436 † 1481), grafo Karlo la 5-a de Mansio, nevo de la antaŭa, filo de Karlo la 4-a de Anĵuo, grafo de Mansio kaj de Izabela de Luksemburgo. Li estas ankaŭ konata kiel Karlo la 3-a de Provenco. Je la morto de Karlo la 5-a de Anĵuo, lia kuzo Ludoviko la 11-a, reĝo de Francio, senigis Renaton la 2-an, duko de Loreno pri heredo kaj aneksis Provencon.

• 1755-1789^[20] : Louis-Stanislas-Xavier de Francio.
  La princo ricevis kiel apanaĝon la graflandon Provenco ekde sia naskiĝo de sia avo Ludoviko la 15-a. Sub la reĝado de sia frato Ludoviko la 16-a, la grafo de Provenco estis nomita « S-ro », sed li estas pli konata per sia nomo de reĝo Ludoviko la 18-a, kiun li oficiale ekuzis en 1814 ĝis 1824.

Lotario la 1-a imperiestro

Ludoviko la 2-a la Juna imperiestro reĝo de Italio

Lotario la 2-a reĝo de Lotaringo

Ermengarde

Boson reĝo en Provenco

Berta x Teobaldo grafo de Arles

Engelberge x Vilhelmo la 1-a duko de Akvitanio

Ludoviko la 3-a la Blinda reĝo en Provenco imperiestro

Hugo grafo de Arles reĝo de Italio

Boson la 1-a grafo de Arles

Rotboald makona nobelo

Ne

Charles-Constantin grafo de Vienne

Boson la 2-a grafo de Arles

Konstanca

Rotboaldo la 1-a grafo de Provenco

Vilhelmo la 1-a grafo de Provenco

Rotboaldo la 2-a grafo de Provenco

Vilhelmo la 2-a grafo de Provenco

Vilhelmo la 3-a grafo de Provenco

Emma x Vilhelmo la 3-a grafo de Tuluzo

Vilhelmo la 4-a grafo de Provenco

Foulques Bertrand grafo de Provenco

Ĝofredo la 1-a grafo de Provenco

Vilhelmo la 5-a Bertrand grafo de Provenco

Ĝofredo la 2-a grafo de Provenco

Bertrand la 1-a grafo de Provenco

Pons grafo de Tuluzo

Adelaida grafino de Forcalquier x Armengol IV de Urgel

Bertrand la 2-a markizo de Provenco

Gerberge grafino de Provenco x Gilbert de Gévaudan

Ne

Raymond la 4-a grafo de Toulouse markizo de Provenco

Elvire de Kastilio

Vilhelmo la 3-a grafo de Forcalquier

Bertrand la 3-a grafo de Tripolo markizo de Provenco

Alfonso la 1-a Jourdain grafo de Tuluzo markizo de Provenco

Guigues grafo de Forcalquier

Bertrand la 1-a grafo de Forcalquier

Douce 1-a grafino de Provenco x Raimond Bérenger la 3-a grafo de Barcelono

Raymond la 5-a grafo de Tuluzo markizo de Provenco

Bertrand la 2-a grafo de Forcalquier

Vilhelmo la 4-a grafo de Forcalquier

Raimond Bérenger la 4-a grafo de Barcelone

Bérenger Raimond grafo de Provenco

Raymond la 6-a grafo de Tuluzo markizo de Provenco

Gersende x Rénier de Sabran

Alfonso la 2-a reĝo de Aragono grafo de Provenco

Raimond-Bérenger la 3-a grafo de Provenco grafo de Provenco

Raimond Bérenger la 2-a grafo de Provenco

Raymond la 7-a grafo de Tuluzo markizo de Provenco

Gersende grafino de Forcalquier

Alfonso la 2-a grafo de Provenco

Douce la 2-a grafino de Provenco

Ludoviko la 8-a reĝo de Francio

Raimond Bérenger la 4-a grafo de Provenco

Johana grafino de Tuluzo markizino de Provenco

Alfonso la 2-a grafo de Poitiers

Sankta Ludoviko reĝo de Francio

Karlo la 1-a de Anĵuo reĝo de Sicilio

Beatrica grafino de Provenco

Filipo la 3-a reĝo de Francio

Karlo la 2-a de Napolo reĝo de Napolo grafo de Provenco

Filipo la 4-a la Bela reĝo de Francio

Karlo grafo de Valois

Marguerite

Robert reĝo de Napolo grafo de Provenco

Filipo la 6-a reĝo de Francio

Karlo duko de Kalabro

Johano la 2-a reĝo de Francio

Johana reĝino de Napolo grafino de Provenco

Karlo la 5-a reĝo de Francio

Ludoviko la I-a duko de Anĵuo grafo de Provenco

Karlo la 6-a reĝo de Francio

Ludoviko la 2-a duko de Anĵuo grafo de Provenco

Karlo la 7-a reĝo de Francio

Maria

Ludoviko la 3-a duko de Anĵuo grafo de Provenco

Renato duko de Bar reĝo de Napolo grafo de Provenco

Karlo la 4-a grafo de Maine

Ludoviko la 11-a reĝo de Francio

Yolande x Ferry la 2-a grafo de Vaudémont

Charles V duko de Anĵuo grafo de Provenco

Renato la 2-a grafo de Vaudémont duko de Loreno duko de Bar

• Frédéric de Gingins-La-Sarra, Mémoires pour servir à l'histoire des royaumes de Provence et de Bourgogne-Jurane. Lausanne, G. Bridel, 1851-1853 Texte en ligne
• René Poupardin, Le royaume de Provence sous les Carolingiens (855-933). Parizo, 1901.
• René Poupardin, Recueil des actes des rois de Provence (855-928). Parizo, 1920.
• Pierre Riché, Les Carolingiens, une famille qui fit l'Europe. Parizo, eld. "Hachette Littérature", eldono de 1997 (ISBN 2012788513).
• Foundation for Medieval Genealogy : Les comtes de Provence
• Titles of the counts of Provence
• Michel Fixot, « La Provence de Grégoire de Tours en l'an Mil », en La Provence des Origines à l'an Mil, dir. Paul-Albert Février. eld. "Editions Ouest-France", 1989, p. 443-491. (ISBN 2-7373-0456-3)

• Jean Boissieu, Le Seigneur des Baux. Parizo, Mengès, 1981.
• Jean Boissieu, La Louve des Baux. Parizo, Mengès, 1982.
• Patrick de Carolis, Les Demoiselles de Provence. Parizo, Plon, 2005.

• angle Medieval Lands : Provenco