Tubercelerio

tubercelerio
la kultivaro 'Dolvi'
Biologia klasado
Regno: plantoj Divizio: Angiospermoj Magnoliophyta Klaso: Dukotiledonuloj Dicotyledones Ordo: Apialoj Apiales Familio: Apiacoj Apiaceae Genro: Apio Apium Specio: Apium graveolens
Dunomo
Apium graveolens var. rapaceum L. 1753
Aliaj Vikimediaj projektoj
Sistematiko en Vikispecioj
Komunejo pri tubercelerio
v • d • r

Tubercelerio (Apium graveolens var. rapaceum), ankaŭ nomata radikcelerio , kreskiĝas duone sub grunda rezervorgano. Tiu tubero estas kuna organo de la ĉefa radiko, la hipokotilo kaj la mallongigita tigo . Sur la tigoparto oni vidas la cikatrojn de la iama folioj, la hipokotilo estas sencikatra kaj la radikzono estas rekonebla je la flankradikoj. Ankaŭ la nomo bulbo ne estas tute malĝusta. La flankradikoj fariĝas pli mallongaj dum la kreskado kaj tiras la tuberon en la grundon (tirradikoj). Ĉiuj organoj de la planto havas olekavaĵojn. En la volatila oleo enestas ftalidoj, kiuj respondecas pri la tipa celeria aromo. La kulturformo ne esta frostrezista kaj devas esti protektita en vintro. En la dua jaro la planto kreskigas ĝis 2 m alta kun blankaj floroj okupita vaste disbranĉita inflorskotigo, kiu foruzas la rezervojn de la tubero.

La kultivado de celerio en la profesia legomkultivado komenciĝas en la dua duono de majo en vitrodomo. La dissemado tiam okazis en januaro. Por la rikolto dum la somero oni plantis antaŭkreskintajn plantidojn fine de majo ĝis fine de junio en la liberaera kampo. La grandeco de la tubero dependas de la vasteco de la terenon, kiun pri kiu la planto disponas. Oni rikoltas 30 ĝis 35 tunoj da tuberoj po hektaro.^[1]

Tubercelerio apartenas al la supverdaĵo. Ĝi estas manĝebla krude ekzemple en salatoj, ekzemple valdorfa salato). En diskoj tranĉite ĝi povas esti frititaj.

En 100 gramo de freŝa celeria tubero enestas:

• 
  ĝermplantoj
• 
  junplanto de la kultivaro 'Dolvi'
• 
  forte kreskanta planto de 'Dolvi'
• 
  ne finkreskinta tubero
• 
  floranta planto
• 
  floroj
• 
  kormuĝo (malsano) ĉe 'Monarch'

• Gerd u. Marlene Haerkötter: Rund um Petersilie & Sellerie. Eichborn Verlag, Frankfurt am Main 1987, ISBN 3-8218-1308-3.
• Ewald Ernst: Kohlgemüse und Sellerie im Garten. Deutscher Landwirtschaftsverlag VEB, Berlin 1967, 1a eldono
• Georg Vogel: Handbuch des speziellen Gemüsebaues. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart 1996. ISBN 3-8001-5285-1, p. 975–990.