مثنوی

(مَ نَ)

• عربی

1. مزدوج، دو دو، شعر متحدالوزنی که هر یک از ابیات آن دارای قافیة مخصوص به خود باشد.

• فرهنگ لغت معین

1. از واژهٔ عربی به معنای دوتایی یا دوتا-دوتا.

مثنوی /مَثنَوی/

1. مثنوی
2. قالبی از شعر پارسی است. در این قالب هر بیت دارای قافیه‌ای جداگانه است و به همین دلیل به آن مثنوی (دو تا دو تا)
3. گفته می شود.
4. ادم از فردوس و از بالای هفت ÷ای ماچان از برای عذر رفت

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ مثنوی دارد