Fryderyk Krzysztof Dietrich

Fryderyk Krzysztof Dietrich

Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1779 Öhringen
Data i miejsce śmierci	25 maja 1847 Łódź
Miejsce spoczynku	Cmentarz przy ul. Ogrodowej 22 w Łodzi
Zawód, zajęcie	sztycharz, urzędnik
Multimedia w Wikimedia Commons

Fryderyk Krzysztof Dietrich, z niem. Friedrich Christoph Dietrich (ur. 3 kwietnia 1779 w Öhringen, zm. 25 maja 1847 w Łodzi) – polski rytownik niemieckiego pochodzenia, urzędnik Królestwa Polskiego.

Urodził się 3 kwietnia 1779 w Öhringen w Wirtembergii. Jego ojciec pracował jako złotnik na dworze księcia Hohenlohe^[1]. Początkowo pobierał nauki w zakresie budownictwa (u J.S. Probsta), malarstwa (u Johanna J. Schillingera) i architektury (u Johanna G. Glencka). Następnie wyjechał do Augsburga, by uczyć się sztycharstwa pod okiem Johanna D. Herza. Naukę kontynuował w Karlsruhe u Christiana Haldenwanga. W 1804 powrócił do rodzinnej miejscowości, gdzie został mianowany nadwornym rytownikiem księcia Hohenlohe. Po śmierci swojego mecenasa tułał się od miasta do miasta w poszukiwaniu zajęcia – przebywał m.in. w Amsterdamie, Londynie, Berlinie i Poznaniu. W 1819 zamieszkał w Warszawie, gdzie założył sklep i warsztat rytowniczy^[1]. Równocześnie rozpoczął karierę urzędniczą, początkowo jako łowczy królewski (od 1820), później jako inspektor Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego (od 1825)^[1]. U schyłku życia pozostawił swój warsztat synowi – Adolfowi Fryderykowi(inne języki), a sam przeniósł się do Łodzi, gdzie zmarł 25 maja 1847 podczas epidemii tyfusu. Był dwukrotnie żonaty, z obu związków urodziło mu się łącznie sześcioro dzieci^[1].

Został pochowany na części katolickiej cmentarza przy ul. Ogrodowej 22 w Łodzi^[2].

Ulubionymi technikami Dietricha były akwaforta i akwatinta, które często łączył, oraz miedzioryt. Wykonał wiele ilustracji do książek i czasopism, portretów, widoków miast (Warszawy, Lublina, Krakowa), prac dokumentujących mundury i uzbrojenie lub konkretne obiekty architektoniczne. Dzięki wstawiennictwu Stanisława Kostki Potockiego w 1819 Komisja Rządowa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego powierzyła mu wykonanie 24 tablic przedstawiających groby królów polskich, które ostatecznie ukazały się w zbiorze pod tytułem Monumenta Regnum Poloniae Cracoviensia^[1]. Był stałym, wieloletnim współpracownikiem Jana Feliksa Piwarskiego. Owocem ich wspólnych starań był m.in. album Wnętrza Zbrojowni Warszawskiej^[3] oraz cykl Powstanie, dokumentujący losy powstania listopadowego i uzbrojenie polskiej armii. Znawcą, pasjonatem i kolekcjonerem twórczości Dietricha był pisarz Wiktor Gomulicki, zgromadzone przez niego ryciny i materiały na temat artysty znajdują się w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie.

• 
  Nagrobek Stefana Batorego
• 
  Portret Zuzanny Wilczyńskiej
• 
  Pałac Czartoryskich w Puławach
• 
  Żydowska Straż Bezpieczeństwa
• 
  Gwardia Narodowa Warszawska

Polski Słownik Biograficzny, tom V (1946)

• Grafiki Fryderyka Krzysztofa Dietricha w bibliotece Polona