απο-

απο- < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ἀπο- από την αρχαία πρόθεση ἀπό, ως πρώτο συνθετικό. Δείτε και το κυπριακό πο-.

απο-, από-, απ-, αφ-

• πρόθημα ως πρώτο συνθετικό λέξης και σε σχέση με αυτό που εκφράζει το δεύτερο συνθετικό, δηλώνει:

1. απομάκρυνση ή χωρισμό

   αποκλίνω. απόκοσμος

2. αφαίρεση ή αποκοπή

   αποκεφαλισμός, αφαλάτωση

3. το τέλος ή την ολοκλήρωση

   απογαλακτισμός, αποφοίτηση

4. αυτό που έρχεται χρονικά αμέσως μετά

   απόγευμα, απόγονος

   → δείτε και το κυπριακό πόπαστο (επιδόρπιο, αυτό που ακολουθεί το γεύμα)

5. αυτό που απομένει μετά

   αποκαΐδι

6. την αντίθεση, λειτουργώντας ως στερητικό

   αποκόλληση

7. στέρηση ή απουσία, λειτουργώντας ως στερητικό

   απανθρωπιά

8. ενίσχυση στον υπέρτατο βαθμό

   αποχαύνωση

9. μεταβολή του αντικειμένου στην κατάσταση που εκφράζει το δεύτερο συνθετικό

   αποξένωση