Σεβέρο-Κουρίλσκ

Συντεταγμένες: 50°41′N 156°7′E / 50.683°N 156.117°E / 50.683; 156.117

Σεβέρο-Κουρίλσκ
Σημαία Έμβλημα
Σεβέρο-Κουρίλσκ 50°41′0″N 156°7′0″E
Χώρα	Ρωσία
Διοικητική υπαγωγή	Ραϊόν του Σεβέρο-Κουρίλσκ
Γεωγραφική υπαγωγή	Παραμουσίρ
Έκταση	155 km²
Υψόμετρο	30 μέτρα
Πληθυσμός	2.439 (2023)[1]
Ταχ. κωδ.	694550
Τηλ. κωδ.	424 53
Ζώνη ώρας	Ώρα Μαγκαντάν
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Σέβερο-Κουρίλσκ (ρωσικά: Се́веро-Кури́льск, ιαπωνικά: 柏原, Kashiwabara) είναι πόλη και διοικητικό κέντρο της Επαρχίας Σεβέρο-Κουρίλσκι στην Περιφέρεια Σαχαλίνης στη Ρωσία. Βρίσκεται στο βόρειο μέρος των Κουριλών, στο νησί Παραμουσίρ. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ο πληθυσμός ανερχόταν στα 2,536 άτομα. Στην απογραφή του 2002 ο πληθυσμός ανερχόταν στα 2,592 άτομα ενώ ο πληθυσμός στην απογραφή του 1989 ανερχόταν στα 5,180 άτομα. 

Η πόλη βρίσκεται στο νησί Παραμουσίρ, στις όχθες του Δεύτερου Στενού των Κουριλών. Απέχει πάνω 1.000 χιλιόμετρα από το Γιούζνο-Σαχαλίνσκ και 312 από το Πετροπαβλόφσκ-Καμτσάτκι. Σε απόσταση 7 χιλιομέτρων από την πόλη βρίσκεται το ηφαίστειο Εμπέκο.

Οι Αϊνού είναι οι αρχικοί κάτοικοι του Παραμουσίρ, το οποίο τέθηκε υπό τον έλεγχο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στα μέσα του 18ου αιώνα. Η Ρωσική κυριαρχία αρχικά επιβεβαιώθηκε σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης του Σιμόντα το 1855, αλλά το νησί μεταφέρθηκε στην Ιαπωνική Αυτοκρατορία σύμφωνα με τη Συνθήκη της Αγίας Πετρούπολης το 1875. Οι Ιάπωνες δημιούργησαν έναν οικισμό, το Κασιγουαμπάρα, στη θέση του μεγαλύτερου χωριού των Αϊνού (Οττομάι). Το Κασιγουαμπάρα έγινε το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού και κέντρο για τη βιομηχανία της εμπορικής αλιείας, ιδιαίτερα στη ρέγγα. Το χωριό πήρε το όνομά του από τον καπετάνιο του ερευνητικού πλοίου Ιβάκι, το οποίο χαρτογράφησε τις ακτές του νησιού το 1875. Το χωριό είχε το βορειότερο ταχυδρομείο στην Ιαπωνία. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το Κασιγουαμπάρα φυλασσόταν έντονα από τον Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Στρατό και υπηρέτησε ως έδρα του 91ου τάγματος Πεζικού του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού. Το Αεροδρόμιο του Κασιγουαμπάρα ιδρύθηκε στις παρυφές του χωριού. Επίσης, χτίστηκαν πυροβολεία και πολλές οχυρώσεις. Η περιοχή δεχόταν σποραδικές αεροπορικές επιδρομές από την Αεροπορία και το Ναυτικό των ΗΠΑ με έδρα τις Αλεούτιες νήσους από το 1943 μέχρι το τέλος του πολέμου.

Κατά τη διάρκεια της Εισβολής στις Κουρίλες, οι Σοβιετικές δυνάμεις προσγειώθηκαν στο Παραμουσίρ στις 18 Αυγούστου του 1945 και οι πολεμικές επιχειρήσεις συνέχισαν μέχρι τις 23 Αυγούστου, όταν τα επιζώντα μέλη της Ιαπωνικής φρουράς παραδόθηκαν. Οι Σοβιετικοί απέλασαν με τη βία τους εναπομείναντες Ιάπωνες κατοίκους και έστειλαν τους αιχμαλώτους πολέμου σε στρατόπεδα εργασίας. Το Κασιγουαμπάρα μετονομάστηκε σε Σεβέρο-Κουρίλσκ (Βόρεια Πόλη Κουρίλ) και το νησί προσαρτήθηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1946.

Στις 5 Νοεμβρίου του 1952 η πόλη καταστράφηκε εντελώς από το τσουνάμι του Σεβέρο-Κουρίλσκ το 1952, με τουλάχιστον 2,336 νεκρούς σε σύγκριση με τους 6,000 κατοίκους της πόλης. Το Σεβέρο-Κουρίλσκ ανακατασκευάστηκε σε μεγαλύτερο υψόμετρο, και σύντομα ο πληθυσμός αυξήθηκε στο αρχικό επίπεδο. Ωστόσο, από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και τη συνδεδεμένη με αυτή οικονομική κρίση τη δεκαετία του 1990, ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε ξανά. 

Η περιοχή γύρω από την πόλη έχει μερικά επισκέψιμα Ιαπωνικά οχυρά. 

• 
  Θέα της αρχικής τοποθεσίας του Σεβέρο-Κουρίλσκ

Εντός του πλαισίου των διοικητικών διαιρέσεων, το Σεβέρο-Κουρίλσκ είναι το διοικητικό κέντρο της Επαρχίας Σεβέρο-Κουρίλσκι και είναι ενσωματωμένη σε αυτή.^[2] Ως δημοτική διαίρεση, η πόλη του Σεβέρο-Κουρίλσκ και μία αγροτική κοινότητα της Επαρχίας Σεβέρο-Κουρίλσκι είναι ενσωματωμένα ως Αστικό Οκρούγκ Σεβέρο-Κουρίλσκι.^[3]

Η εμπορική αλιεία είναι σχεδόν η μοναδική βιομηχανία στην πόλη.

Το Σεβέρο-Κουρίλσκ έχει θαλάσσιο υποαρκτικό κλίμα, που βρίσκεται ακριβώς πάνω από την πολική ποικιλία λόγω των δροσερών καλοκαιριών. Στην πόλη λειτουργεί μετεωρολογικός σταθμός. Έχει σημαντικές βροχοπτώσεις όλο το χρόνο, με αποτέλεσμα το μετρίασμα των χιονισμένων χειμώνων από τον ωκεανό χωρίς πάγο που περιβάλλει την πόλη. 

•  Νεμούρο, Χοκκάιντο, Ιαπωνία^[5]