Μιχάλης Ρέππας - Θανάσης Παπαθανασίου
Ο Μιχάλης Ρέππας και o Θανάσης Παπαθανασίου είναι συγγραφικό δίδυμο που έχει ασχοληθεί με την συγγραφή (αλλά και με την σκηνοθεσία) θεατρικών έργων, αλλά και τηλεοπτικών σειρών, κινηματογραφικών ταινιών, και μουσικοθεατρικών παραστάσεων.
Έγιναν ευρέως γνωστοί με τα διάσημα πλέον τηλεοπτικά σήριαλ, Τρεις Χάριτες (1989 - 1992) και Δις εξαμαρτείν (1993 - 1996).
Τα θεατρικά τους έργα «Μπαμπάδες με ρούμι» (1996), «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» (2008), «Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός» (2002), «Ράους» (2010), «Άντρες έτοιμοι για όλα» (2012) ήταν από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου[1] ενώ η ταινία τους Safe Sex (1999) έσπασε το ρεκόρ εισιτηρίων από καταβολής ελληνικού κινηματογράφου με 1.500.000 εισιτήρια. Η ταινία σήμερα κατέχει την δεύτερη θέση στο ελληνικό box office αμέσως μετά την Πολίτικη κουζίνα». [2]
Οι συγγραφείς έχουν τιμηθεί με το θεατρικό βραβείο «Κάρολος Κουν», (2002) στην κατηγορία «Δραματουργίας Ελληνικού Έργου» για το θεατρικό τους έργο «Ο Έβρος απέναντι» ενώ το επίσης θεατρικό τους έργο «Αττική Οδός» (2010), απέσπασε το «Θεατρικό Βραβείο Κοινού» του περιοδικού «Αθηνοράματος», στην κατηγορία «Καλύτερο Νεοελληνικό Έργο». [3]
Η κινηματογραφική τους ταινία, «Οξυγόνο», τιμήθηκε το 2003 με το Βραβείο FIPRESCI, στο 44ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.[4]
Σε βιβλία έχουν κυκλοφορήσει τα έργα τους «Μπαμπάδες με ρούμι», «Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός», «Ο Έβρος απέναντι», και το σενάριο της ταινίας «Safe sex».[5]
Βιογραφικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]O Θανάσης Παπαθανασίου γεννήθηκε το 1959 στην Ορεστιάδα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (χωρίς όμως να αποφοιτήσει) και στη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Λυκούργου Σταυράκου. Πριν ασχοληθεί με τη συγγραφή ήθελε να γίνει αθλητικογράφος.
Δουλειές πριν την συνεργασία τους [7]:
- 1984: «Αναδομήστε μας κι αφήστε μας», κείμενα της επιθεώρησης του θιάσου «Το κακό συναπάντημα»
- 1984: «Δουλειά δεν είχε ο διάολος», κείμενα της επιθεώρησης του θιάσου «Το κακό συναπάντημα»
- 1985 : «Και τώρα πάλι...ΑΜΟΚ». Επιθεώρηση, σε συνεργασία με τον Χάρη Ρώμα.
- 1986 : «Άλλος Χαβάη...άλλος πληρώνει». Επιθεώρηση που παρουσιάστηκε στο θέατρο «Σμαρούλα», το καλοκαίρι του 1986. Ο Παπαθανασίου έγραψε τα κείμενα μαζί με την Δήμητρα Παπαδοπούλου.
- 1987 Ο Παπαθανασίου γράφει μερικά από τα σκετς των βιντεοταινιών «Άλλος Χαβάη...άλλος πληρώνει Νο 2» και «Άλλος Χαβάη...άλλος πληρώνει Νο3». Οι δυο αυτές βιντεοταινίες γυρίστηκαν εξ ολοκλήρου σε στούντιο μετά την μεγάλη επιτυχία των πρώτης θεατρικής παράστασης που βιντεοσκοπήθηκε και διανεμήθηκε ως βιντεοταινία.
- 1987 : «Τρίποντα στο Παρθεναγωγείο», σενάριο βιντεοταινίας - μαζί με Τάκη Ανούση.
Ο Μιχάλης Ρέππας γεννήθηκε και αυτός το 1959, στις 20 Μαΐου στο Λουτράκι Κορινθίας. Σπούδασε στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών, και στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ενώ φοίτησε για μικρό χρονικό διάστημα και στη Σχολή Σταυράκου. Ο Μιχάλης Ρέππας εμφανίζεται συχνά και ως ηθοποιός - κυρίως σε δικά τους έργα, ενώ έχει συγγράψει και κυκλοφορήσει ένα δοκίμιο για την αισθητική απόλαυση με τον τίτλο «Τα πορτοκάλια του Σεζάν».[8]Επίσης, έχει σκηνοθετήσει την παράσταση της Σοφίας Μουτίδου «Η Life, το Style και οι εφτά νάνοι» το 2011.
Ο Μιχάλης Ρέππας ως ηθοποιός (δεν αναφέρονται οι εμφανίσεις στα δικά του έργα, ούτε αυτές ως guest)[9]:
- 1985 : «Έλα Βουλή στο τόπο σου», επιθεώρηση του θιάσου Τα παιδιά του Εθνικού»
- 1986 : «Υπάρχουν και χειρότερα», επιθεώρηση του θιάσου «Τα παιδιά του Εθνικού», στο θέατρο «Περοκέ», σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη. Ο Ρέππας μαζί με τους Σπύρο Μεταλληνό, Δημήτρη Τάρλοου, Δήμο Μυλωνά, Χάρη Ρώμα, και Χρήστου Ευθυμίου (όλοι άρτι αποφοιτήσαντες από το Εθνικό θέατρο) γράφουν τα κείμενα και πρωταγωνιστούν.
- 1987 : κινηματογραφική ταινία «Made in Greece» , - «Άλλος Χαβάη...άλλος πληρώνει Νο2», - «Η Βαγγελίτσα κατάσκοπος», - «Πρωτάρης στον έρωτα»,- «Τα φτερά του χρήματος», - «Το γαϊτανάκι του έρωτα» (βιντεοταινίες)
- 1988 : βιντεοταινίες «Άλλος Χαβάη...άλλος πληρώνει Νο3» - «Το κορίτσι της σοφίτας», - «Τα στραβάδια» - «Βαγγελίτσα ωραία μου κυρία», - «Βαγγελίτσα παρ' τη γκλίτσα» , «Όρμα Ρένα στην αρένα» - «Σιχτείρια '88» (θεατρική επιθεώρηση) , - «Φώτα Παρακαλώ... » (παιδική τηλεοπτική εκπομπή της ΕΤ1),
- 1989: «Σταύρωση χωρίς ανάσταση» (τηλεοπτικό σήριαλ της ΕΤ1) , - «Φιλιππινέζα σε τιμή ευκαιρίας» - «Επικίνδυνος έρωτας: Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Απρίλη» (βιντεοταινίες)
- 1990 - «Βουλή Καλλιγραφία» (επιθεώρηση)
- 1993: -«Ανατομία ενός εγκλήματος», - έπαιξε στο επεισόδιο με τίτλο «Αμόκ»
- 1995: «Το τρίτο στεφάνι», τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Κώστα Ταχτσή που προβλήθηκε από τον ΑΝΤ1
Η επαγγελματική τους πορεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με εφαλτήριο την γνωριμία τους με την Άννα Βαγενά, και ύστερα από προτροπή της, οι δυο συγγραφείς γνωρίζονται και ενώνουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να γράψουν κείμενα για την τηλεοπτική εκπομπή της Βαγενά, «Το κανάλι της Βαγγελίτσας», που θα προβαλλόταν τον χειμώνα του 1987 από την ΕΤ1. [10]
Μέχρι τότε το υποψήφιο συγγραφικό δίδυμο ασχολούνταν ερασιτεχνικά με την συγγραφή κειμένων, ο μεν Θανάσης Παπαθανασίου γράφοντας νούμερα για επιθεωρήσεις, ο δε Μιχάλης Ρέππας γράφοντας και παίζοντας στον θίασο «Τα παιδιά του Εθνικού» που είχε δημιουργηθεί το 1985 από τους άρτι αποφοιτήσαντες ηθοποιούς του Εθνικού θεάτρου. [11]
Η συνεργασία με την Άννα Βαγενά, που τότε γνώριζε μεγάλη επιτυχία, χάρη στον «τύπο» της «Βαγγελίτσας» που είχε δημιουργήσει θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια όταν μαζί πλέον, θα γράψουν για εκείνη σενάρια βιντεοταινιών και επιθεωρησιακά νούμερα. Οι δυο συγγραφείς σε κοινή τους συνέντευξη λένε : «Έκτοτε είμαστε πάντα μαζί. Τότε όμως δεν είχαμε ιδέα για το τι ζούσαμε. Πως ζούσαμε δηλαδή μια στιγμή ιστορική για τη ζωή μας. Πως γράφαμε τη δική μας ιστορία. Αναδρομικά, το καταλάβαμε. Ούτε καν στις “Χάριτες” δεν το αντιλαμβανόμασταν».[12]
Το πρώτο θεατρικό τους έργο θα το γράψουν το 1989, και θα είναι η κωμωδία «Ροζ Μολότωφ», που μάλιστα θα ανέβει στην σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας (μετονομασία του «Θεσσαλικού θεάτρου»), το 1991, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου.[13]
Συμμετέχουν στη συγγραφή κειμένων στις επιτυχημένες επιθεωρήσεις «Μας πήρε το ποτάμι» (1990 - 1991), «Βουλή Καλλιγραφία» (καλοκαίρι 1991) «Τρελλάθηκε τ' αφεντικό και μας πουλάει τσάμπα», (1991 - 1992), όπου θα αποσπάσουν πολλά κολακευτικά σχόλια από τους κριτικούς θεάτρου. Τα νούμερά τους, παραδείγματος χάριν, «Ως εκ Περισσού» και «MEGA είσαι, Κύριε» στην επιθεώρηση «Μας πήρε το ποτάμι», χαρακτηρίζονται από τους κριτικούς από τα καλύτερα της παράστασης.[14]
Η αναγνώριση από το πλατύ κοινό έρχεται σύντομα μέσω της ιδιωτικής τηλεόρασης και συγκεκριμένα του τηλεοπτικού καναλιού MEGA , με τα σήριαλ «Οι Τρεις Χάριτες» και «Το δις εξαμαρτείν». «Οι Τρεις Χάριτες», το σενάριο των οποίων είχαν ήδη απορρίψει η ΕΤ1 και ο ΑΝΤ1, θα προβληθούν σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη εκπομπής του καναλιού, που έγινε τον Φεβρουάριο του 1990 και θα κάνουν σχεδόν αμέσως ρεκόρ τηλεθέασης. «Οι τρεις Χάριτες» θα διαρκέσουν περίπου 3 χρόνια και ο μέσος όρος τηλεθέασης όλα αυτά τα χρόνια ήταν 56.6%. [15]
Το αμέσως επόμενο (1993) σήριαλ το «Δις εξαμαρτείν», με ένα θέμα εν πολλοίς ταμπού για την κοινωνία τότε- η παράλληλη ερωτική σχέση μιας γυναίκας με δυο άντρες- εκτός που συχνά θα ξεσηκώσει φωνές διαμαρτυρίας ταυτόχρονα όμως θα γνωρίσει και αυτή μεγάλη τηλεθέαση, η οποία και θα κατατάξει την σειρά ανάμεσα στις κορυφαίες κωμικές τηλεοπτικές σειρές.
.jpg)
Το 1995 ξεκινούν την θεατρική τους πορεία στα έργα πρόζας, με την μετάφραση, διασκευή και απόδοση στα ελληνικά, της γαλλικής κωμωδίας "Le pere Noel est un ordure", (1979) ή «Ο Άϊ Βασίλης είναι σκέτη λέρα», που έγινε αμέσως εμπορική επιτυχία και παίχτηκε επί δυο συνεχόμενες σεζόν. Σύμφωνα με τους κριτικούς οι δυο συγγραφείς μεταφύτευσαν επιτυχημένα την κωμωδία στην ελληνική πραγματικότητα, διανθίζοντάς την μάλιστα με επιθεωρησιακά στοιχεία που ανέ��ειξαν ιδιαίτερα το καυστικό χιούμορ αυτής της μαύρης κωμωδίας.[17] Το 1996 θα ανεβάσουν την επιτυχημένη καλλιτεχνικά και εμπορικά κωμωδία τους, «Μπαμπάδες με Ρούμι», σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή. Άλλη μια μεγάλη επιτυχία τους περιμένει αφού κοινό και κριτική ενθουσιάζονται από την αρτιότητα του έργου. Η Ροζίτα Σώκου μάλιστα θα τους ονομάσει "αριστείς της μοντέρνας κωμωδίας".[18]
Η επιτυχία τους ακολουθεί και στο επόμενο έργο τους. Η διασκευή της φαρσοκωμωδίας του Έρικ Άιντλ (Eric Idle), (μέλος των Μόντυ Πάιθονς) «Pass the Butler» της οποίας ο τίτλος μεταγράφηκε στα ελληνικά, ως «Βγάλ' τον υπουργό από την πρίζα», που ανέβηκε στο καινούριο τότε θέατρο «Πειραιώς 131» - το θεάτρο αυτό θα γίνει τα επόμενα χρόνια - το καλλιτεχνικό σπίτι των δυο δημιουργών -"έσπασε ταμεία". Η έξυπνη διασκευή, η σωστή μεταφορά της αδυσώπητης πολιτικής βρετανικής σάτιρας, και η εμπνευσμένη σκηνοθεσία τους, ενθουσίασαν κοινό και κριτική. Ο Ρέππας μάλιστα, έδωσε στο ρόλο του μπάτλερ μια αξιοσημείωτα καλή ερμηνεία. [19]
Το 1999 είναι η στιγμή για την κατάκτηση και του ελληνικού κινηματογράφου: η πρώτη τους κινηματογραφική ταινία, το Safe Sex που προβλήθηκε τον Οκτώβριο του 1999 θα γίνει η μεγαλύτερη επιτυχία της χρονιάς στον κόσμο του θεάματος. Η ταινία, που δέχτηκε δριμεία κριτική από τους κριτικούς κινηματογράφου, αγαπήθηκε από το κοινό όσο καμιά άλλη. Οι συγγραφείς εμβρόντητοι από τις τόσο διαφορετικές αντιδράσεις θα δηλώσουν: «..με το «Safe sex» ήθελαν να μας κρεμάσουν στο Σύνταγμα. Τι φταίμε εμείς; Μια ταινία κάναμε, φταίμε εμείς αν έκανε τόσο πολλά εισιτήρια;» [20]
Το 2001 κάνουν ακόμα μια μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία Το κλάμα βγήκε απ' τον Παράδεισο. Η ταινία (παρωδία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου) αποτίνει φόρο τιμής σε αυτόν και γίνεται και αυτή μεγάλη εμπορική επιτυχία. (500.000) εισιτήρια και μεγαλύτερη καλλιτεχνική επιτυχία από το safe sex.
Η τρίτη ταινία τους όμως, το «Οξυγόνο», δεν θα έχει την ίδια επιτυχία. Το δραματικό θέμα της ταινίας, από ηθοποιούς της τηλεόρασης ταυτισμένους στην συνείδηση των θεατών με την κωμωδία δεν έφερε θεατές στις κινηματογραφικές προβολές παρόλο που οι κριτικοί γενικά αναγνώρισαν ότι πρόκειται για μια ολοκληρωμένη δουλειά,[21] η οποία εξάλλου τιμήθηκε και με το Βραβείο FIPRESCI.
Το θεατρικό τους έργο «Ο Έβρος απέναντι» είναι τομή στην δραματουργία τους. Για πρώτη φορά γράφουν ένα δραματικό θεατρικό έργο το οποίο έχει και καλλιτεχνικές αξιώσεις. Επηρεασμένοι από την μικροαστική θεατρική ηθογραφία της γενιάς του 1970, (Μουρσελάς, Διαλεγμένος, κ.α.), οι δυο συγγραφείς ανανεώνουν το είδος, εκφράζοντας τις αλλαγές προς το χειρότερο που έχουν γίνει στην ελληνική κοινωνία, με μια ζωντανή και ρεαλιστική περιγραφή τεσσάρων φουκαράδων που προσπαθούν "να επιπλεύσουν" ο ένας εις βάρος του άλλου. Ανάμεσα στα άλλα το έργο ξεχώρισε και για την σκηνοθετική αρτιότητα του Νίκου Μαστοράκη, και τις καθηλωτικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών.[22]
Το 2008 είναι η σειρά για μια ακόμα μεγάλη επιτυχία. Την κωμωδία τους «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» βρήκε ανταπόκριση στο κοινό και παιζόταν επί 4 συνεχόμενες θεατρικές σεζόν. Η θεματική του έργου, η προσπάθεια των μεταναστών να ενταχτούν στην ελληνική κοινωνία μέσω μικτών γάμων ανατρέπει και περιγελά τα ξενοφοβικά και ρατσιστικά πρότυπα των σύγχρονων Ελλήνων με τέτοιο εμπνευσμένο και καλά οργανωμένο τρόπο ώστε ο κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος τους κατέταξε στην χορεία των μεγάλων της ελληνικής φαρσοκωμωδίας, δίπλα στους Σακελλάριο - Γιαννακόπουλο, Τσιφόρο - Βασιλειάδη, και Πρετεντέρη - Γιαλαμά.[23]
Το επόμενο θεατρικό τους έργο, είναι το σύγχρονο κοινωνικό δράμα «Αττική οδός», στο οποίο οι δημιουργοί του, ανατέμνουν την σύγχρονη αστική και κυρίως μεγαλοαστική κοινωνία. Στο επίκεντρο του έργου μπαίνει η συγκατοίκηση μιας κυρίας από τη μεγαλοαστική τάξη μαζί με την μικροαστή οικιακή βοηθό της και το περιβάλλον στο οποίο ζούνε, το οποίο φαίνεται να απασχολείται μόνο με το χρήμα, τον νεοπλουτισμό και την επίδειξη. Το έργο αν και δεν προσφέρει το γέλιο που το κοινό έχει συνηθίσει έγινε ωστόσο εμπορική επιτυχία, και παίχτηκε 3 συνεχόμενες σεζόν και πολύ περισσότερο τιμήθηκε με το «Βραβείο Κοινού» στην κατηγορία «Καλύτερο νεοελληνικό έργο» του περιοδικού «Αθηνοράματος», μια βράβευση αν όχι ακαδημαϊκού κύρους, που όμως καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την απήχηση που έχουν οι συγγραφείς στο κοινό που ενδιαφέρεται ουσιαστικά για το καλό θέατρο. [24]
Το 2016 επιχείρησαν ξανά, το ανέβασμα ενός δραματικού έργου. Στο κοινωνικό τους δράμα, «Δεύτερη Φωνή», μπαίνει στο στόχαστρο η ελληνική οικογένεια, μέσα από ένα ζευγάρι που είδε στο πέρασμα των χρόνων να διαλύονται όλα τα όνειρα, οι αξίες και οι φιλοδοξίες που καλλιεργήθηκαν κατά την Μεταπολίτευση, τα οποία ξεπουλήθηκαν για μια επιφανειακή κοινωνική και οικονομική άνοδο. Οι Ρέππας- Παπαθανασίου εμπιστεύτηκαν την σκηνοθεσία του έργου στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, ο οποίος, σύμφωνα με τους κριτικούς τους δικαίωσε, στήνοντας μια παράσταση «...με ρυθμό, σφιχτοδεμένη, σωστά τονισμένη, δουλεμένη εξαντλητικά στις λεπτομέρειες και στα ψυχολογικά προφίλ των ηρώων".[25]
Με την συγγραφή και σκηνοθεσία αστυνομικού θεατρικού έργου οι δυο συγγραφείς καταπιάνονται δυο φορές μέχρι τώρα στην καριέρα τους. Την πρώτη, το 2014 όταν μεταφράζουν διασκευάζουν και σκηνοθετούν για τον θίασο της Κάτιας Δανδουλάκη, το αστυνομικό έργο του Ρομπέρ Τομά με τον ελληνικό τίτλο «Μαντεψε ποιός θα πεθάνει». Το έργο ήταν ένα στοίχημα τόσο για τους δυο συγγραφείς όσο και για την πρωταγωνίστρια και θιασάρχισσα Κάτια Δανδουλάκη, που κερδήθηκε αφού η άψογη κατά γενική ομολογία παράσταση, παίχτηκε 3 συνεχόμενες χρονιές. Ύστερα από τρία χρόνια, το 2017 θα συγγράψουν και θα παρουσιάσουν το δικό τους αστυνομικό έργο, «Το παιχνίδι του δολοφόνου». Το έργο που ακολουθεί την δομή των κλασσικών αστυνομικών έργων (επτά πιθανοί δολοφόνοι, επτά ύποπτοι. Αθώοι και ένοχοι, απαγγ��λλουν τις κατηγορίες τους, ο ένας για τον άλλον και ένας αστυνόμος καλείται να ανακαλύψει τον δολοφόνο και να εξιχνιάσει το μυστήριο του εγκλήματος.) ήταν άρτιο από όλες τις απόψεις.[26]
Οι συνεργασίες με το Εθνικό θέατρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τη θεατρική σεζόν 1997 - 1998 θα συνεργαστούν πρώτη φορά με το Εθνικό θέατρο. Ο τότες καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου, Νίκος Κούρκουλος, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την εμφάνιση του επιθεωρησιακού θεάτρου στην Ελλάδα, και με προσωπικό του ρίσκο, όπως αναφέρουν οι δυο συγγραφείς, τους ανέθεσε την συγγραφή μιας Επιθεώρησης, που θα ανέβαινε για πρώτη φορά στην σκηνή του μεγαλύτερου κρατικού θεάτρου της Ελλάδας. [27] Ύστερα από συγγραφική δουλειά ενός έτους, προέκυψε η επιθεώρηση «Βίρα τις Άγκυρες» που ανέβηκε σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή στο κρατικό Θέατρο Rex - Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη». Το έργο έγινε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία και παιζόταν για δυο συνεχόμενες χρονιές.
Το 2003 (και αφού έχουν δώσει στο κοινό την μεγάλη εμπορική τους επιτυχία «Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός» θα συνεργαστούν και πάλι με το Εθνικό θέατρο στην δημιουργία μιας κωμικής μουσικοθεατρικής παράστασης. Το «Ποια Ελένη; » που αναπλάθει το γνωστό μύθο της Ωραίας Ελένης, δεν αντιμετωπίστηκε ευνοϊκά από την κριτική. Μάλιστα, μερικοί έφτασαν να κατηγορήσουν το Εθνικό θέατρο για καιροσκοπισμό. «...Είναι κρίμα να βαλτώνουν εν δυνάμει αξιόλογες παραστάσεις και να καταλήγουν χυδαιοθεάματα, από το φόβο μήπως πατώσουν τα εισπρακτικά στοιχήματα της πρώτης σκηνής του έθνους...» [28]
Το 2012 θα γράψουν και θα σκηνοθετήσουν τις «Πατρίδες» ένα ακόμα θεατρικό έργο - το τρίτο στην δραματουργία τους-, για το φλέγον ζήτημα της εποχής μας, την μετανάστευση. Το έργο δομημένο με άξονα δυο μεταπολεμικά λογοτεχνικά κείμενα και διανθισμένο από τις αυθεντικές μαρτυρίες των 3 μεταναστών που παίζουν στην παράσταση, διαφέρει εντελώς από ότι είχανε γράψει μέχρι τότε. [29]
Η τελευταία τους δουλειά για το Εθνικό θέατρο, ήταν η παράσταση «Φεγγάρι από χαρτί», που ανέβηκε στο Θέατρο Rex Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη», τον χειμώνα του 2020. Είναι μια ακόμα μουσικοθεατρική παράσταση (σε μουσική Νίκου Κυπουργού και στίχους Αφροδίτης Μάνου) που αναπολεί την τελικά αγαπημένη δεκαετία των δυο συγγραφέων, την δεκαετία του 1960.[30]
Εργογραφία (χρονολογικά)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Το κανάλι της Βαγγελίτσας» σενάριο κωμικής τηλεοπτικής σειράς με την Άννα Βαγενά στην ΕΡΤ2
- «Η Βαγγελίτσα κατάσκοπος», σενάριο βιντεοταινίας με πρωταγωνίστρια την Άννα Βαγενά
- «Δυο κορίτσια στο κρεβάτι μου», σενάριο βιντεοταινίας
- «Ροζ Μολότωφ» Κωμωδία. Πρωτοπαρουσιάστηκε από το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας το 1991.
- «Οι τρεις Χάριτες», σενάριο κωμικής τηλεοπτικής σειράς, 90 επεισοδίων για το MEGA
- «Δυο φορές ψεύτης», σενάριο βιντεοταινίας
- «Τρελλάντα...Λαμπάντα», Επιθεώρηση (οι δυο συγγραφείς έγραψαν τα κείμενα των δυο σκετς του Κώστα Βουτσά)[31]
- «Καλοκαιρινές αταξίες», σενάριο βιντεοταινίας
- «Βουλή καλλιγραφία», Επιθεώρηση που ανέβηκε στο θέατρο Αθήναιον. Κείμενα έγραψαν επίσης η Άννα Παναγιωτοπούλου και ο Σταμάτης Φασουλής
- «Το Δις Εξαμαρτείν», σενάριο - σκηνοθεσία κωμικής τηλεοπτικής σειρά 72 επεισοδίων για το MEGA
- «Ο Άΐ Βασίλης είναι σκέτη λέρα…» των Marie-Anne Chazel, Cristian Clavier, Gerard Jugnot,Thierry Lhermitte, Brunot Moynot, Josiane Balasko. Μετάφραση - διασκευή και σκηνοθεσία δική τους.
- «Μπαμπάδες με ρούμι», κωμωδία. Η παράσταση πρωτο- παρουσιάστηκε στο θέατρο Βεάκη, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή
- «Βγάλ' τον υπουργό από την πρίζα» κωμωδία του Eric Idle («Pass the Butler»), Μετάφραση και θεατρική απόδοση
- «Βίρα τις άγκυρες» Επιθεώρηση για το Εθνικό θέατρο σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή
- «Να μείνουν μόνο τα τραγούδια»: μουσικοθεατρική παράσταση των Δήμητρα Γαλάνη - Κώστα Μακεδόνα, που παρουσιάστηκε στην «Μέδουσα», σε κείμενα (διαλόγους) και σκηνοοθεσία δική τους.[32]
- «2 1/2 φόνοι και ένα μπουλντόγκ», Κωμωδία. Μετάφραση και απόδοση του έργου του Ευγένιου Λαμπίς “Η υπόθεση της οδού Λουρσiν”
- «Το κλάμα βγήκε απ' τον παράδεισο», κωμωδία. Κινηματογραφική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία δική τους
- 2002
- «Ο Έβρος απέναντι» δράμα. Το έργο πρωτο-παρουσιάστηκε στο θέατρο Κιβωτός σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη
- «Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός», Κωμωδία. Πρωτο-παρουσιάστηκε στο θέατρο «Πειραιώς 131»
- «Οξυγόνο», δραματική κινηματογραφική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία δική τους
- «Ποια Ελένη;», μουσική κωμωδία σε κείμενα και σκηνοθεσία δική τους, σε μουσική και στίχους της Αφροδίτης Μάνου και παραγωγή του Εθνικού θεάτρου. Πρωτο-παρουσιάστηκε στο θέατρο Ρεξ
- «Safe sex TV stories» καλλιτεχνική επιμέλεια τηλεοπτικής σειράς αυτοτελών επεισοδίων
- «Μύγα Τσε-τσέ» μετάφραση - απόδοση - και σκηνοθεσία του θεατρικού έργου των Ρέι Κούνεϊ και Τζον Τσάπμαν (Ray Cooney και John Chapman), "Move Over Mrs Markham"
- «Μαρίνος Academy» κείμενα και σκηνοθεσία στην ομώνυμη παράσταση του Γιώργου Μαρίνου
- «Τσινετσιτά», μιούζικαλ, σε κείμενα και σκηνοθεσία δική τους, σε μουσική και στίχους της Αφροδίτης Μάνου. Η παράσταση πρωτο-παρουσιάστηκε στο θέατρο Αλίκη
- «Φούστα Μπλούζα», κωμωδία παρεξηγήσεων (φάρσα). Οι συγγραφείς ανέλαβαν και την σκηνοθεσία του έργου.
- «Αυστηρώς κατάλληλο» ,(σενάριο και σκηνοθεσία) κινηματογραφική ταινία
- «Συμπέθεροι από τα Τίρανα», θεατρικό έργο που πρωτο-παίχτηκε σε σκηνοθεσία δική τους στο θέατρο «Λαμπέτη»
- «Αττική οδός», κοινωνικό δράμα που έγινε εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία, παίχτηκε για 3 συνεχόμενες θεατρικές σεζόν
- «Ζωή σε λόγου μας» (κείμενα και σκηνοθεσία), Επιθεώρηση. Πρώτη παράσταση θέατρο «Πειραιώς 131».
- «Μαρινέλλα, το μιούζικαλ» (κείμενα) μουσικοθεατρική παράσταση της Μαρινέλλας, που πρωτο-παρουσιάστηκε στο θέατρο «Παλλάς» σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή
- «Οι αγαπητικοί της βοσκοπούλας» Επιθεώρηση, παραγωγής ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Λάρισας. Οι δυο συγγραφείς γράφουν μαζί με το Λάκη Λαζόπουλο , την Άννα Χατζησοφιά και τον Κώστα Τσιάνο τα κείμενα του έργου με αφορμή τα 35 χρόνια προσφοράς του «Θεσσαλικού θεάτρου». Η πρεμιέρα δόθηκε τον Ιούνιο του 2010 στη Λάρισα. [33]
- «Ράους - Οίκος ενοχής», θεατρικό έργο. Το έργο (πολιτική σάτιρα) πρωτο-παρουσιάστηκε στο θέατρο «Πειραιώς 131» σε σκηνοθεσία δική τους.
- «Να ζει κανείς ή να μην ζει», διασκευή και σκηνοθεσία του θεατρικού έργου του Nick Whitby "To be or not to be" για τον θίασο της Κάτιας Δανδουλάκης
- «Άντρες έτοιμοι για όλα», διασκευή της κωμωδίας των Stephen Sinclair και Anthony McCarten “Ladies Night”, σε απόδοση και σκηνοθεσία δική τους. Η παράσταση έγινε θεατρική και εισπρακτική επιτυχία, αφού παίχτηκε 4 συνεχόμενες σεζόν.
- «Βάλ' τον υπουργό στην πρίζα», κωμωδία σε κείμενα και σκηνοθεσία δική τους
- «Πατρίδες», κοινωνικό δράμα παραγωγής Εθνικού θεάτρου - οι συγγραφείς σκηνοθετούν και την παράσταση
- «Μάντεψε ποιός θα πεθάνει απόψε», μετάφραση και σκηνοθεσία για τον θίασο της Κάτιας Δανδουλάκη, της αστυνομικής κωμωδίας “Piège pour un homme seul" του Ρομπέρ Τομά
- «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», διασκευή του γνωστού θεατρικού και κινηματογραφικού έργου του Αλέκου Σακελλάριου.
- «Πριν το χάραμα», μουσικοθεατρική παράσταση
- «Η συμμορία της Χιονάτης» (κείμενο και σκηνοθεσία) παιδικό θεατρικό έργο σε μουσική και στίχους της Αφροδίτης Μάνου
- «Γαμπροί για πούλημα», θεατρικό έργο. Πρωτο-παρουσιάστηκε σε δική τους σκηνοθεσία στο θέατρο Ακροπόλ
- «Δεύτερη φωνή» δραματικό θεατρικό έργο - ανέβηκε πρώτη φορά στο θέατρο "Αποθήκη" σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη
- «Βαφ' τα μαύρα» - φαρσοκωμωδία σε κείμενα και σκηνοθεσία δική τους. Η παράσταση που έγινε εμπορική επιτυχία παίχτηκε για 2 συνεχόμενες θεατρικές σεζόν
- «Αλέξης Ζορμπάς» - θεατρική διασκευή του ομώνυμου έργου του Νίκου Καζαντζάκη
- «Το Παιχνίδι του Δολοφόνου» - αστυνομικό θεατρικό έργο. Η παράσταση πρωτο-παρουσιάστηκε σε δική τους σκηνοθεσία στο θέατρο Ήβη
- «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» - διασκευή - απόδοση - σκηνοθεσία και μουσική επιμέλεια του ομώνυμου θεατρικού έργου του Αλέκου Σακελλάριου
- «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» - διασκευή και σκηνοθεσία της γνωστής κωμωδίας των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου.
- «Κάνω καμπάκ» - κείμενα και σκηνοθεσία μουσικοθεατρικού θεάματος που παρουσιάστηκε στον νυχτερινό χώρο Shamone
- «Το δικό μας Σινεμά» μιούζικαλ - φόρος τιμής στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο σε σκηνοθεσία δική τους και του Φωκά Ευαγγελινού
- «Σκούπα» - κωμωδία σε κείμενο και σκηνοθεσία δική τους. Ανέβηκε πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2019, στο Θέατρο Γκλόρια
- «Φεγγάρι από χαρτί», μουσικοθεατρική παράσταση σε κείμενα και σκηνοθεσία δική τους, παραγωγή του Εθνικού θεάτρου
- «Συμπέθεροι απ' τα Τίρανα», κωμική σειρά, διασκευή της ομώνυμης θεατρικής παράστασης, σε 26 επεισόδια των 45 λεπτών, σε κείμενα και σκηνοθεσία δική τους, για το MEGA
- 2022
- «Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη», κωμική σειρά σε κείμενα και σκηνοθεσία δική τους, για το MEGA
- «Η κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα», κωμική σειρά σε κείμενα και σκηνοθεσία δική τους, για το Alpha TV
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για την συμπλήρωση της εργογραφίας χρησιμοποιήθηκαν οι κατάλογοι των ιστοσελίδων :
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές - Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ http://www.greek-theatre.gr/public/gr/greekplay/index/reviewview/17
- ↑ https://www.newsbeast.gr/entertainment/arthro/4582797/kyriaki-oi-pio-emporikes-ellinikes-tainies-olon-ton-epochon
- ↑ http://www.pressmixer.gr/2010/12/2010_05.html[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ https://www.filmfestival.gr/el/news/558-newsid-el-282
- ↑ https://biblionet.gr/προσωπο/?personid=25361 και https://biblionet.gr/προσωπο/?personid=25362
- ↑ http://www.topontiki.gr/article/295057/mega-oi-ergazomenoi-tin-ora-poy-epese-mayro-i-tiletheasi-kai-kleisimo-me-toys
- ↑ https://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Θανάσης_Παπαθανασίου
- ↑ https://biblionet.gr/titleinfo/?titleid=75738&return_url
- ↑ https://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Μιχάλης_Ρέππας
- ↑ https://www.larissanet.gr/2020/02/17/anna-vagena-50-chronia-se-theatro-kinimatografo-kai-tileorasi/
- ↑ https://www.gossip-tv.gr/showbiz/story/512483/mixalis-reppas-oi-fovies-i-grafi-kai-i-synergasia
- ↑ https://popaganda.gr/people/reppas-papathanasiou-interview/
- ↑ http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=173598
- ↑ Κριτική της παράστασης από τον Λέανδρο Πολενάκη, για την εφημερίδα "Αυγή", της 11ης Απριλίου 1991 στη στήλη «Θέατρο : Κατά τη γνώμη μου»
- ↑ https://www.news247.gr/psixagogia/tileorasi/oi-treis-charites-tha-itan-tesseris-poia-den-epaixe-pote-poia-kanalia-tis-aperripsan.6670100.html
- ↑ http://www.cinephilia.gr/index.php/tainies/hellas/3370-oksygono-mihalis-reppa-thanasi-papathanasioy
- ↑ Σπύρος Νικολετάτος, θεατρική κριτική της παράστασης για την εφημερίδα "Αυριανή της Κυριακής" της 15ης Δεκεμβρίου 1996
- ↑ Ροζίτα Σώκου, θεατρική κριτική για την εφημερίδα "Απογευματινή" της 24ης Δεκεμβρίου 1996, σελ.6
- ↑ Βασίλης Μπουζιώτης, κριτική θεάτρου στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής» 8 Μαρτίου 1998
- ↑ https://www.tovima.gr/2008/11/24/culture/mixalis-reppas-thanasis-papathanasioy/
- ↑ https://www.rizospastis.gr/story.do?id=2051955
- ↑ https://www.rizospastis.gr/story.do?id=1126423
- ↑ https://reviewtheatre.wordpress.com/2010/01/18/συμπέθεροι-από-τα-τίρανα-στο-θέατρο-λ/
- ↑ https://www.prothselida.com/2010/12/blog-post.html
- ↑ https://pandiera.gr/δεύτερη-φωνή-νένα-μεντή-γιώργος-ζιόβ/
- ↑ https://www.enetpress.gr/κριτική-θέατρου-το-παιχνίδι-του-δολο/
- ↑ https://www.in.gr/2020/01/30/plus/interviews/reppas-papathanasiou-xairomaste-poly-pou-epistrefei-mega/
- ↑ Άννυ Κολτσιδοπούλου, για το περιοδικό «Γυναίκα», τεύχος Μαΐου 2004,http://www.nt-archive.gr/playMaterial.aspx?playID=429#publications
- ↑ https://www.n-t.gr/el/events/oldevents/patrides_
- ↑ https://www.elculture.gr/blog/feggari-apo-xarti/
- ↑ https://vlahopoulou.blogspot.com/2020/12/1989.html
- ↑ https://www.ogdoo.gr/diskografia/nees-kyklofories/dimitra-galani-kostas-makedonas-na-meino
- ↑ https://www.tovima.gr/2010/06/18/culture/oi-agapitikoi-tis-epithewrisis/