Μαραζό

Το Μαραζό (Marajó) είναι μεγάλο νησί στις εκβολές του ποταμού Αμαζονίου, στη Βραζιλία. Είναι μέρος της βραζιλιανικής πολιτείας Παρά.

Με μέση έκταση 40.100 km², συγκρίσιμη με αυτή της Ελβετίας, είναι το τριακοστό πέμπτο σε έκταση νησί της Γης. Το μήκος του ανέρχεται σε 297 χιλιόμετρα και το πλάτος του σε 204. Η έκτασή του ωστόσο δεν μπορεί να καθορισθεί με ακρίβεια, καθώς είναι χαμηλό (το υψηλότερο σημείο του βρίσκεται σε υψόμετρο 40 μέτρων) και έτσι σημαντικό μέρος του πλημμυρίζει κατά την εποχή των βροχών με την άνοδο της στάθμης του Αμαζονίου. Παρότι στις εκβολές ποταμού, μπορεί να χαρακτηρισθεί ποτάμιο νησί, καθώς περιβάλλεται σχεδόν τελείως από γλυκό νερό. Σε μία τέτοια περίπτωση είναι το μεγαλύτερο ποτάμιο νησί της Γης. Αν αντιθέτως θεωρηθεί παράκτιο νησί στον Ατλαντικό Ωκεανό, τότε και πάλι είναι το μεγαλύτερο παράκτιο νησί του κόσμου. Σε κάθε περίπτωση, είναι το μεγαλύτερο περιβαλλόμενο από γλυκό νερό νησί του κόσμου, αφού ο Αμαζόνιος κάνει γλυκό το νερό σε απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων από τις εκβολές του. Η πόλη Μπελέμ, η πρωτεύουσα της Παρά, βρίσκεται απέναντι από τη νότια πλευρά του Μαραζό. Το Μαραζό διασχίζεται από τον ισημερινό της Γης. Το κέντρο του βρίσκεται σε γεωγραφικές συντεταγμένες 0°59΄ Νότιο πλάτος και 49°35΄ Δυτικό μήκος.

Μαζί με μικρότερα γειτονικά νησιά, που διαχωρίζονται από αυτό με κλάδους του δέλτα του Αμαζονίου, το Μαραζό σχηματίζει το Αρχιπέλαγος του Μαραζό, με συνολική έκταση 49.602 km².

Η ανατολική πλευρά του νησιού κυριαρχείται από βλάστηση σαβάνας. Υπάρχουν μεγάλες φυτείες («φάζέντες») με κτηνοτροφικές επιχειρήσεις. Εκεί βρίσκεται και η λίμνη Αράρι, που έχει έκταση 400 τ.χλμ. αλλά συρρικνώνεται κατά 80% την ξηρή εποχή^[1]. Υπάρχουν επίσης μεγάλα κοπάδια από εξημερωμένους νεροβούβαλους πάνω στο νησί.

Η δυτική πλευρά του νησιού χαρακτηρίζεται από τροπικά δάση που πλημμυρίζουν κατά την εποχή των βροχών, καθώς και μικρά αγροκτήματα, που παράγουν ξυλεία and ασάι.

Στα βόρεια της σαβάνας υπάρχουν βαλτότοποι με φοινικιές, που ανήκουν κυρίως στα είδη Mauritia flexuosa και Euterpe oleracea. Την εποχή των βροχών οι βάλτοι αυτοί πλημμυρίζουν με περίπου 1 μέτρο νερό. Ακόμα και σήμερα, λίγα είναι γνωστά σχετικά με την οικολογία τους.

Υπάρχουν 20 μεγάλα ποτάμια στο Μαραζό.

Εξαιτίας της κυμαινόμενης στάθμης των νερών και των τακτικών πλημμυρών, πολλοί οικισμοί του νησιού είναι χτισμένοι πάνω σε πασσάλους («Palafitas»).

Ο συνολικός μόνιμος πληθυσμός του Μαραζό ανέρχεται σε 250 χιλιάδες κατοίκους περίπου. Οι σημαντικότερες πόλεις είναι συγκεντρωμένες στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού: η Σούρε, η Σαλβατέρα και η μεγαλύτερη πόλη, η Μπρέβες (99 χιλιάδες κάτοικοι). Διαθέτουν τη βασική τουριστική υποδομή και είναι δημοφιλείς προορισμοί διακοπών εξαιτίας των μεγάλων μοναχικών παραλιών του νησιού.

Το έδαφος του Μαραζό υποδιαιρείται στους παρακάτω 16 δήμους, οι οποίοι κατατάσσονται σε τρεις «μικροπεριφέρειες»:

• Μικροπεριφέρεια Αράρι:
  • Κατσουέιρα ντου Αράρι
  • Τσάβες
  • Μουανά
  • Πόντα ντε Πέντρας
  • Σαλβατέρα
  • Σάντα Κρουζ ντου Αράρι
  • Σούρε
• Μικροπεριφέρεια Φούρους ντε Μπρέβες:
  • Αφουά
  • Αναζάς
  • Μπρέβες
  • Κουραλίνου
  • Σάου Σεμπαστιάου ντα Μπόα Βίστα
• Μικροπεριφέρεια Πόρτελ:
  • Μπάγκρε
  • Γκουρουπά
  • Μελγκάτσου
  • Πόρτελ

Το νησί Μαραζό υπήρξε η έδρα μιας ανεπτυγμένης προκολομβιανής κοινωνίας, που είναι γνωστή με το όνομά του: Πολιτισμός Μαραζοάρα. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας της ισπανικής γρίπης το 1918–1919, το Μαραζό ήταν η μοναδική κάπως μεγάλη κατοικημένη περιοχή της Γης όπου δεν καταγράφηκαν κρούσματα της ασθένειας^[2].

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Μαραζό

• Χάρτης: Η Νήσος Μαραζό και η πολιτεία Παρά Αρχειοθετήθηκε 2009-03-27 στο Wayback Machine. στο www.v-brazil.com