Ιστορία της Πόλεως Πατρών
 | |
| Συγγραφέας | Στέφανος Θωμόπουλος |
|---|---|
| Τίτλος | Ιστορία της Πόλεως Πατρών από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821 |
| Υπότιτλος | από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821 |
| Γλώσσα | Ελληνικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1888 |
| Μορφή | Ιστορικό |
| δεδομένα () | |
Η Ιστορία της Πόλεως Πατρών (με υπότιτλο «από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821») είναι ιστορικό βιβλίο του Στέφανου Θωμόπουλου που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1888 στην Αθήνα και επανεκδόθηκε από τον Κώστα Τριανταφύλλου με νέο υλικό που είχε προσθέσει ο συγγραφέας το 1950, αλλά και το 1998-1999 με προσθήκη στοιχείων και σχολίων από τον ιστορικό Βασίλη Λάζαρη. Καλύπτει την ιστορία της πόλης από τα αρχαία χρόνια μέχρι την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Το βιβλίο και οι επανεκδόσεις του έχουν χρησιμοποιηθεί ως βιβλιογραφία και είναι έργα αναφοράς για την ιστορία της Πάτρας.
Γενικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο ολοκληρωμένος τίτλος του βιβλίου είναι Ιστορία της Πόλεως Πατρών από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821. Εκδόθηκε από το βασιλικό τυπογραφείο Ιγγλέση στην Αθήνα το 1888 και αποτελεί το πρώτο έργο τέτοιας εμβέλειας για την ιστορία μιας ελληνικής πόλης.[1][2]
Το 1907 κυκλοφόρησε από τον βιβλιοπώλη Χρήστο Βαριαντζά η σελίδα τίτλου του βιβλίου με διαφορετική ημερομηνία και με την επιγραφή β΄ έκδοση. Στο φύλλο του Νεολόγου, όπου δημοσιεύθηκε η είδηση, αναφερόταν ότι το έργο θα κυκλοφορούσε «εις καθημερινά δεκάλεπτα δεκαεξασέλιδα» με την υπόσχεση ότι θα επεκτεινόταν και στην νεότερη ιστορία της Πάτρας.[3] Αναφέρονταν δε χαρακτηριστικά τα κεφάλαια: «Αι Πάτραι κατά την ελληνικήν επανάστασιν», «Αι Πάτραι επί Καποδιστρίου», «Επί Όθωνος», «Επί Βασιλέως Γεωργίου» και «Η ιστορική, φιλολογική και Πολιτική δράσις των Πατρών».[3] Η έκδοση δεν είναι γνωστό αν πραγματοποιήθηκε, χαρακτηρίζεται δε από τον Κώστα Τριανταφύλλου ως «ψευδεπίγραφη» καθώς δεν επρόκειτο για καινούρια έκδοση του έργου.[1][4]
Η β΄ έκδοση του έργου κυκλοφόρησε το 1950 από τον Κώστα Τριανταφύλλου βασιζόμενος σε χειρόγραφα του ίδιου του Θωμόπουλου και με πρόλογο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Τα χειρόγραφα αυτά ήταν βιβλιογραφικά δελτία και σημειώσεις που προορίζονταν για την ανανεωμένη έκδοση του έργου, προετοιμασία που είχε αρχίσει ήδη από το 1932, δεν πρόλαβαν όμως να χρησιμοποιηθούν από τον Θωμόπουλο λόγω θανάτου.[5] Μετά τον θάνατο του τελευταίου ο Τριανταφύλλου κατάφερε να τα αποκτήσει σώζοντάς τα κυριολεκτικώς από το πλυσταριό.[5] Στη συνέχεια δώρισε τα έγγραφα στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών ενώ το δημοτικό συμβούλιο με απόφασή του έδωσε 3.000 δραχμές στον Τριανταφύλλου για τα χρήματα που είχε καταβάλει προκειμένου να αγοραστούν.[1][5]
Η δ΄ έκδοση κυκλοφόρησε το 1998 σε δύο τόμους επιμελημένη από τον ιστορικό Βασίλη Λάζαρη, από τις Αχαϊκές Εκδόσεις, ο οποίος μετέφρασε στη Δημοτική τα κείμενα του Θωμόπουλου και εισήγαγε τα σχόλιά του. Η τελευταία αυτή και πιο πρόσφατη έκδοση του έργου του Θωμόπουλου βασίστηκε στα χειρόγραφα του Στεφ. Θωμόπουλου που βρίσκονται στην Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας.
Περιεχόμενα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έργο του Στέφανου Θωμόπουλου διακρίνεται σε δώδεκα μέρη. Το πρώτο μέρος αναφέρεται στην Αχαϊκή φύση, περιλαμβάνοντας υποενότητες για την υδρογραφία, κλιματολογία κ.ά., καθώς και στους πρώτους κατοίκους της περιοχής. Την συγκεκριμένη ενότητα ο Θωμόπουλος ήθελε να την επιμεληθεί ειδικός επί του θέματος, γι' αυτό και στην β΄ έκδοση του έργου την πρώτη ενότητα την έγραψε ο καθηγητής Αλκιβιάδης Ταγκαλάκης.[6] Στη συνέχεια δύο κεφάλαια αναφέρονται στην αρχαιότητα και στην δράση της Αχαϊκής Συμπολιτείας, ένα στην Ρωμαιοκρατία ενώ το πέμπτο είναι αφιερωμένο στην Πάτρα κατά τον Παυσανία. Τα επόμενα κεφάλαια σχετίζονται με την Βυζαντινή περίοδο, την Ενετοκρατία, τις δύο περιόδους της Τουρκοκρατίας, στις ενότητες των οποίων περιγράφεται η ζωή των Πατρινών κατά τους ΙΣΤ΄ και ΙΖ΄ αιώνες, ενώ αρκετές λεπτομέρειες περιέχει η ενότητα για το «τέλος της Τουρκοκρατίας», στην οποία μνημονεύονται ξεχωριστές προσωπικότητες της εποχής. Το τελευταίο μέρος αναφέρεται στην επανάσταση του 1821, μέρος όμως το οποίο δεν ολοκληρώθηκε από τον Θωμόπουλο, συμπληρώθηκε όμως στην γ΄ έκδοση του έργου.
Να σημειωθεί ότι ο βυζαντινολόγος Γκέρλαντ σε σύγγραμμα του περί της λατινικής εκκλησιαστικής ιστορίας των Πατρών βασίζεται κατά κύριο λόγο στις έρευνες και στα ευρήματα του Θωμόπουλου που παρουσιάζονται στο έργο της Ιστορίας της Πόλεως Πατρών.[7] Βασίστηκε σε πολλά συγγράμματα περί των Πατρών και της Αχαΐας και κατεξοχήν στα περιηγητικά έργα του Γάλλου προξένου Φρανσουά Πουκεβίλ, με τον οποίο δεν διστάζει να διαφωνήσει σε κάποια σημεία.[8]
Κριτική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ιστορία της Πόλεως των Πατρών διακρίνεται για την λιτότητα του ύφους, για την μεθοδική διάρθρωση,[2] για την ακρίβεια και τον μεγάλο αριθμό των στοιχείων της καθώς και για την αφηγηματική της χάρη.[1][9] Θεωρείται δε υπόδειγμα της ιστοριογραφίας της Πάτρας.[3]
Ο Βέλγος βαρόνος Εμίλ ντε Μπορσγκράβ αναφέρει ότι «αφότου ο Θωμόπουλος έγραψε την ιστορία των Πατρών, έκτοτε υπάρχει πλήρης η ιστορία της Αχαΐας».[10] Ο Χρήστος Μούλιας παρατηρεί πως το έργο «διατρέχεται από μια πεποίθηση ότι η ιστοριογραφία και ιδίως η τοπική, δεν αποκαλύπτει νόμους, αλλά αποδίδει την ατομικότητα και την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του χώρου» ενώ ο Γριτσόπουλος τονίζει την σημασία του έργου μέσα στην Πελοποννησιακή ιστοριογραφία.[1][5] Κατά τον Νίκο Μπακουνάκη[11] «ο Θωμόπουλος κατορθώνει να δει την πόλη σαν ένα οργανισμό ικανό να λειτουργήσει δημογραφικά, οικονομικά και πολιτισμικά. Αναδεικνύεται έτσι σε πρόδρομο μιας τοπικής ιστοριογραφίας, χρησιμοποιεί τις διαθέσιμες σ´ αυτόν πηγές και τις επεξεργάζεται σχολαστικά».
Κατά τον Βασίλη Λάζαρη καμία από τις δύο πρώτες εκδόσεις δεν προσδιορίζει με πληρότητα το έργο του Θωμόπουλου όσο τα χειρόγραφά του που διασώζονται στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Πάτρας.[3] Από την άλλη πλευρά ο Τάσος Γριτσόπουλος, πρόεδρος της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, θεωρεί ότι τα χειρόγραφα αυτά δεν περιέχουν την τελική μορφή του έργου, εκτίμηση που αμφισβητείται από τον Βασίλη Λάζαρη.[3][9]
Για την β΄ έκδοση ο Ερνστ Μάγιερ, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, ανέφερε ότι αποτελεί μια από τις καλύτερες μονογραφίες περί μεμονωμένων ελληνικών πόλεων.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Χρήστος Μούλιας, Ιστορικά Σημειώματα, Τόμος Α΄, εκδόσεις Περί τεχνών, Πάτρα 2007, σελ. 117-120.
- ↑ 2,0 2,1 Ευάγγελος Φωτιάδης, περιοδικό Νέα Εστία, έτος Δ΄, τεύχος 88 (16 Αυγούστου 1930), σελ. 889.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Βασίλης Λάζαρης, "Πατραϊκή ιστοριογραφία" στο Η πολιτισμική φυσιογνωμία της Πάτρας, εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών, Πάτρα 1997, σελ. 83.
- ↑ Στέφανος Θωμόπουλος, Ιστορία της Πόλεως Πατρών (με επιμέλεια του Κώστα Τριανταφύλλου), έκδοση β΄, Πάτρα 1950, σελ. 4.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Τριανταφύλλου 1995, σελ. 879-880.
- ↑ Στέφανος Θωμόπουλος, Ιστορία της Πόλεως Πατρών (με επιμέλεια του Κώστα Τριανταφύλλου), έκδοση β΄, Πάτρα 1950, σελ. 39.
- ↑ Στέφανος Θωμόπουλος, Ιστορία της Πόλεως Πατρών (με επιμέλεια του Κώστα Τριανταφύλλου), έκδοση β΄, Πάτρα 1950, σελ. 32.
- ↑ Πετρής Ν., "Βιβλιογραφία: Ιστορία της Πόλεως Πατρών", περιοδικό Παρνασσός, τεύχος 4 (1888), σελ. 183.
- ↑ 9,0 9,1 Τάσος Γριτσόπουλος, «Στέφανος Ν. Θωμόπουλος. Πρώτη και τελική μορφή της Ιστορίας των Πατρών», στο: Τόμος Τιμητικός Κ.Ν. Τριανταφύλλου, εκδ. Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία Πελοπονήσσου, Πάτρα 1990, σελ. 94-99.
- ↑ Στέφανος Θωμόπουλος, Ιστορία της Πόλεως Πατρών (με επιμέλεια του Κώστα Τριανταφύλλου), έκδοση β΄, Πάτρα 1950, σελ. 33.
- ↑ Νίκος Μπακουνάκης, Πάτρα 1828-1860. Μια ελληνική πρωτεύουσα τον 19ο αιώνα, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1988, σελ. 30.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τριανταφύλλου, Κώστας Ν. (1995). «Σιδηρόκαστρο». Ιστορικόν λεξικόν των Πατρών. 2 (3η έκδοση). Πάτρα: Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στέφανος Ν. Θωμόπουλος, Ιστορία της πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821, Εκ της βασιλικής τυπογραφίας Νικολάου Γ. Ιγγλέση, Εν Αθήναις 1888. (από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών «Ανέμη»).
- Πετρής Ν., «Βιβλιογραφία: Ιστορία της Πόλεως Πατρών Αρχειοθετήθηκε 2022-10-07 στο Wayback Machine.», περιοδικό Παρνασσός, τεύχος 4 (1888), σελ. 182-185. (από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη ιστορικών Ελληνικών περιοδικών της Βιβλιοθήκης και Κέντρου Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Πατρών (ΒΚΠ) «Πλειάς»).