Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζωή

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ζωή (αποσαφήνιση).
Φυτική βλάστηση στα Όρη Ρουβενζόρι της Ουγκάντα

Η ζωή είναι το χαρακτηριστικό που διακρίνει τα φυσικά σώματα που διαθέτουν βιολογικές διεργασίες, όπως κυτταρική επικοινωνία και μηχανισμούς αυτοσυντήρησης, από αυτά που δεν έχουν, είτε επειδή οι λειτουργίες αυτές έχουν διακοπεί (έχουν πεθάνει), είτε επειδή δεν τις είχαν ποτέ και θεωρούνται άψυχα. Υπάρχει ποικιλία μορφών ζωής, όπως φυτά, ζώα, μύκητες, πρώτιστα, αρχαία, και βακτήρια. Τα κριτήρια ταξινόμησης δεν είναι πάντα ευδιάκριτα και ίσως αναφέρονται σε ιούς, ιοειδή, ή ενδεχόμενη συνθετική ζωή ως "ζωντανά". Η βιολογία είναι η επιστήμη που ασχολείται με τη μελέτη της ζωής.

Διάφορες μορφές ζωής

Ο ορισμός της ζωής είναι αμφιλεγόμενος. Ο σημερινός ορισμός είναι ότι οι οργανισμοί είναι ανοικτά συστήματα που διατηρούν ομοιόσταση, αποτελούνται από κύτταρα, έχουν ένα κύκλο ζωής, μεταβολίζουν, αναπτύσσονται,  προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους, αποκρίνονται σε ερεθίσματα, αναπαράγονται και εξελίσσονται. Επιπλέον, προτείνονται αρκετοί βιολογικοί ορισμοί για οριακές περιπτώσεις της ζωής, όπως είναι οι ιοί και τα ιοειδή. Ιστορικά, υπήρξαν πολλές προσπάθειες ορισμού της "ζωής" μέσω πεπαλαιωμένων εννοιών όπως η οδική δύναμη, ο υλομορφισμός, η αυτόματη γένεση και ο βιταλισμός, που διαψεύστηκαν από τις βιολογικές ανακαλύψεις. Η Αβιογένεση περιγράφει τη φυσική διαδικασία με την οποία προκύπτει ζωή από άβια ύλη, όπως απλές οργανικές ενώσεις. Κοινές ιδιότητες όλων των οργανισμών είναι η ανάγκη για ορισμένα βασικά χημικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τις βιοχημικές λειτουργίες.

Το άρθρο είναι μέρος της σειράς για:
Ζωή στο Σύμπαν
Αστροβιολογία
Κατοικησιμότητα στο Ηλιακό Σύστημα
Ζωή εκτός του Ηλιακού Συστήματος

Η ζωή στη Γη πρωτομφανίστηκε πριν από 4,28 δισεκατομμύρια χρόνια, λίγο μετά τον σχηματισμό των ωκεανών πριν από 4,41 δισεκατομμύρια χρόνια και μετά τον σχηματισμό της Γης πριν από 4,54 δισ. χρόνια. Η σημερινή ζωή στη Γη ίσως προήλθε από έναν κόσμο βασισμένο στο RNA, αλλά ούτε αυτός ήταν ο πρώτος. Ο μηχανισμός με τον οποίο ξεκίνησε η ζωή στη Γη είναι άγνωστος, αν και έχει διατυπωθεί πληθώρα υποθέσεων και έχουν διενεργηθεί πειράματα όπως το Πείραμα Miller-Urey. Οι αρχαιότερες γνωστές μορφές ζωής είναι μικροαπολιθώματα βακτηρίων. Σε Αυστραλικούς βράχους 3,45 δισ. ετών βρέθηκαν μικροοργανισμοί.[1][2] Το 2016 οι επιστήμονες ανακοίνωσαν συνολικά 355 γονίδια που πιστεύεται ότι προήλθαν από τον τελευταίο καθολικό κοινό πρόγονο (LUCA) όλων των ζωντανών οργανισμών, και ήταν ήδη πολύπλοκος οργανισμός και όχι το πρώτο ζωντανό πλάσμα.[3]

Από τις αρχέγονες αρχές, η ζωή στη Γη έχει αλλάξει περιβάλλον σε γεωλογική κλίμακα του χρόνου. Για να επιβιώσει στα περισσότερα οικοσυστήματα, η ζωή πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα εύρος συνθηκών. Ορισμένοι μικροοργανισμοί, που ονομάζονται ακραιόφιλοι, ευδοκιμούν σε φυσικά ή γεωχημικά ακραία περιβάλλοντα που είναι επιβλαβή για τις άλλες ζωές στη Γ��. Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που ταξινόμησε οργανισμούς. Αργότερα, ο Κάρολος Λινναίος εισήγαγε το σύστημα της διωνυμικής ονοματολογίας για την ταξινόμηση των ειδών. Στη συνέχεια ανακαλύφθηκαν νέες ομάδες και κατηγορίες ζωής, όπως τα κύτταρα και οι μικροοργανισμοί, και αναθεωρήθηκε η δομή των σχέσεων μεταξύ των ζωντανών οργανισμών. Το κύτταρο θεωρείται η δομική και λειτουργική μονάδα της ζωής.[4] Υπάρχουν δύο είδη κυττάρων, τα προκαρυωτικά και τα ευκαρυωτικά, εκ των οποίων και τα δύο αποτελούνται από κυτταρόπλασμα περικλεισμένο μέσα σε μεμβράνη και περιέχουν πολλά βιομόρια όπως πρωτεΐνες και νουκλεϊκά οξέα. Τα κύτταρα αναπαράγονται με διαδικασία κυτταρικής διαίρεσης, με την οποία το αρχικό κύτταρο διαιρείται σε δύο ή περισσότερα θυγατρικά κύτταρα.

Επί του παρόντος υπάρχουν γνώσεις για τη ζωή στη Γη, αλλά η ζωή δεν περιορίζεται εδώ και πολλοί επιστήμονες πιθανολογούν την ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Η τεχνητή ζωή είναι μια προσομοίωση σε υπολογιστή ή ανθρωπογενής ανακατασκευή μίας ζωντανής κατάστασης, που χρησιμοποιείται για να εξεταστούν τα συστήματα που διέπουν τη φυσική ζωή. Ο θάνατος είναι η οριστική παύση όλων των βιολογικών λειτουργιών που συντηρούν έναν οργανισμό, και επομένως, πρόκειται για το τέλος της ζωής του. Η Εξαφάνιση είναι η διαδικασία με την οποία μια ολόκληρη ταξινομική ομάδα ή υποομάδα ειδών σταδιακά παύει να υπάρχει. Τα απολιθώματα είναι τα διατηρημένα λείψανα ή ίχνη οργανισμών.

Ορισμοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ορισμός της ζωής πάντα ήταν μια πρόκληση για τους επιστήμονες και φιλόσοφους που πρότειναν πληθώρα διατυπώσεων.[5][6][7] Εν μέρει επειδή η ζωή είναι μια διαδικασία και όχι μια ουσία.[8][9][10] Περιπλέκεται από την έλλειψη γνώσεων για τα χαρακτηριστικά των ζωντανών οντοτήτων που αν υπάρχουν αναπτύχθηκαν εκτός της Γης.[11][12] Οι φιλοσοφικοί ορισμοί της ζωής, δυσκολεύονται εξίσου στη διάκριση των ζωντανών πλασμάτων από τα άβια.[13] Οι νομικοί ορισμοί της ζωής περιλαμβάνουν περιγραφές και συζητήσεις, και εστιάζονται στις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για να ανακηρυχτεί ένας άνθρωπος νεκρός, και οι νομικές επιπτώσεις αυτής της απόφασης.[14]

Βιολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα χαρακτηριστικά της ζωής
Κύριο λήμμα: Βιολογία

Εφόσον δεν υπάρχει αδιαμφισβήτητος ορισμός της ζωής, οι περισσότεροι σημερινοί βιολογικοί ορισμοί είναι περιγραφικοί. Η ζωή θεωρείται ως χαρακτηριστικό κάποιου που συντηρείται, συνεχίζει ή ενισχύει την ύπαρξή του στο δεδομένο περιβάλλον. Γενικά διαθέτει και παρουσιάζει τις εξής ιδιότητες:[15][16][17][18][19][20]

  1. Ομοιόσταση: ρύθμιση του εσωτερικού περιβάλλοντος ώστε να διατηρείται μια σταθερή κατάσταση, όπως εφίδρωση για ελάττωση της θερμοκρασίας
  2. Οργάνωση: δομικά αποτελείται από ένα ή περισσότερα κύτταρα – τις βασικές μονάδες της ζωής
  3. Μεταβολισμός: οι μετασχηματισμοί της ενέργειας κατά τη μετατροπή χημικών συστατικών και ενέργειας σε κυτταρικά συστατικά (αναβολισμός) και την αποσύνθεση της οργανικής ύλης (καταβολισμός). Τα ζωντανά πλάσματα χρειάζονται ενέργεια για να διατηρήσουν την εσωτερική τους οργάνωση (ομοιόσταση) και να παράγουν τα άλλα φαινόμενα που σχετίζονται με τη ζωή.
  4. Ανάπτυξη: συντήρηση μεγαλύτερου ρυθμού στον αναβολισμό από ότι στον καταβολισμό. Ένας αναπτυσσόμενος οργανισμός αυξάνεται ολόκληρος σε μέγεθος, και δεν περιορίζεται σε συσσώρευση ύλης.
  5. Προσαρμογή: η σταδιακή μεταβλητότητα ως απόκριση στις αλλαγές του περιβάλλοντος. Πρόκειται για θεμελιώδη διεργασία εξέλιξης και ρυθμίζεται από την κληρονομικότητα του οργανισμού, τη διατροφή και εξωτερικούς παράγοντες.
  6. Απόκριση σε ερεθίσματα: μια απόκριση μπορεί να είναι, η συρρίκνωση ενός μονοκύτταρου οργανισμού λόγω χημικών ουσιών εξωτερικά, οι περίπλοκες αντιδράσεις που εμπλέκονται στην αισθαντικότητα των πολυκύτταρων οργανισμών. Η απόκριση συχνά εκδηλώνεται με κίνηση, όπως τα φύλλα ενός φυτού που στρέφεται προς τον ήλιο (φωτοτροπισμός) και ο χημειοτακτισμός.
  7. Αναπαραγωγή: η ικανότητα παραγωγής νέων αυτόνομων οργανισμών, είτε αγενώς από έναν μοναδικό αρχικό οργανισμό ή φυλετικά από δύο αρχικούς οργανισμούς.

Όλες οι φυσιολογικές λειτουργίες έχουν υποκείμενες φυσικές και χημικές βάσεις, μηχανισμούς ρύθμισης και ελέγχου που είναι απαραίτητοι για τη διατήρηση της ζωής.

Εναλλακτικοί ορισμοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Θερμοδυναμικό σύστημα

Από φυσική άποψη, τα ζωντανά όντα είναι θερμοδυναμικά συστήματα με οργανωμένη μοριακή δομή που μπορεί να αναπαράγεται και να εξελίσσεται όπως απαιτείται για επιβίωση.[21][22] Θερμοδυναμικά, η ζωή έχει περιγραφεί ως ένα ανοιχτό σύστημα που χρησιμοποιεί διαβαθμίσεις του περιβάλλοντός ενώ δημιουργεί ατελή αντίγραφά της.[23] Συνεπώς η ζωή είναι ένα αυτόνομο χημικό σύστημα ικανό να διέλθει Δαρβινική εξέλιξη.[24][25] Ένα μεγάλο πλεονέκτημα αυτού του ορισμού είναι ότι διακρίνει τη ζωή περισσότερο βάσει της εξελικτικής διαδικασίας παρά από τη χημική σύνθεση.[26]

Η συστηματική άποψη δεν εξαρτάται απαραίτητα από τη μοριακή χημεία. Προσδιορίζει ότι η ζωή για τα ζωντανά πλάσματα είναι αυτο-οργάνωση και αυτοποίηση (αυτο-παραγωγή). Εναλλακτικά, ο Στιούαρτ Κάουφμαν αναφέρεται σε έναν αυτόνομο παράγοντα ή ένα πολύπαραγοντικό σύστημα ικανό να αναπαράγει τον εαυτό του, και να ολοκληρώνει τουλάχιστον ένα θερμοδυναμικό κύκλο εργασίας.[27] Ο ορισμός επεκτάθηκε σταδιακά κατόπιν νέων εξελίξεων.[28]

Ιοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αδενοϊός, όπως φαίνεται στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο
Κύριο λήμμα: Ιός

Το αν ένας ιός πρέπει να θεωρείται ζωντανός ή όχι είναι θέμα συζητήσεων. Θεωρούνται μάλλον απλά αντιγραφείς παρά ως μορφές ζωής.[29] Έχουν περιγραφεί ως "ζωικά οριακοί οργανισμοί "[30], επειδή διαθέτουν γονίδια, εξελίσσονται μέσω της φυσικής επιλογής,[31][32] και αναπαράγονται δημιουργώντας πολλά αντίγραφα του εαυτού τους με αυτο-συγκρότηση. Ωστόσο, οι ιοί δεν μεταβολίζουν και απαιτούν ένα κύτταρο ξενιστή για την παραγωγή μορίων. Η αυτοσυγκρότηση των ιών μέσα σε κύτταρα ξενιστές περιπλέκει τη μελέτη για την προέλευση της ζωής, εφόσον στηρίζει την υπόθεση ότι η ζωή ίσως ξεκίνησε ως αυτο-συγκροτούμενα οργανικά μόρια.[33][34][35]

Βιοφυσική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Βιοφυσική

Ο ορισμός της ζωής μπορεί να βασίζεται σε χημικά συστήματα και επιδιώκεται να περιλαμβάνει τον ελάχιστο απαιτούμενο αριθμό φαινομένων.[36] Για τους Βιοφυσικούς τα ζωντανά πλάσματα λειτουργούν ως αρνητική εντροπία.[37][38] Συνοπτικά οι ζωϊκές διεργασίες μπορούν να θεωρηθούν ως μια καθυστέρηση στην αυθόρμητη διάχυση ή διασπορά της εσωτερικής ενέργειας των βιολογικών μορίων προς πιο δυναμικά μικροκράτη. Αναλυτικά, σύμφωνα με φυσικούς όπως οι Τζον Μπέρναλ, Έρβιν Σρέντινγκερ, Γιουτζίν Γουίγκνερ και Τζον Άβερυ, η ζωή περιλαμβάνεται σε μία κατηγορία φαινομένων που αποτελούν ανοιχτά ή συνεχή συστήματα και μπορούν να ελαττώσουν την εσωτερική εντροπία καταναλώνοντας ουσίες ή ελεύθερη ενέργεια που προσλαμβάνεται από το περιβάλλον και στη συνέχεια απορρίπτεται σε υποβαθμισμένη μορφή.[39][40]

Θεωρίες των έμβιων συστημάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα έμβια συστήματα είναι α��οικτά αυτο-οργανωμένα ζωντανά πλάσματα που αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους. Τα συστήματα συντηρούνται με ροές πληροφοριών, ενέργειας και ύλης.

Για αρκετούς επιστήμονες η θεωρία των έμβιων συστημάτων χρειάζεται για να εξηγηθεί η φύση της ζωής.[41] Τόσο γενική θεωρία θα προκύψει από τις οικολογικές και βιολογικές επιστήμες και θα επιδιώκει να χαρτογραφήσει τις γενικές αρχές που διέπουν τις λειτουργίες των έμβιων συστημάτων. Αντί να εξετάζει τα φαινόμενα κατόπιν ανάλυσης στα συστατικά τους, διερευνά τα φαινόμενα από την άποψη των δυναμικών πρότυπων σχέσεων που έχουν οι οργανισμοί με τα περιβάλλοντά τους.[42]

Η υπόθεση της Γαίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Θεωρία της Γαίας

Η ιδέα ότι η Γη είναι ζωντανή συναντάται στη φιλοσοφία και τη θρησκεία, αλλά η πρώτη επιστημονική συζήτηση περί του θέματος ήταν του Σκοτσέζου επιστήμονα Τζέιμς Χάτον. Το 1785 υποστήριξε ότι η Γη ήταν ένας υπερ-οργανισμός και πρέπει να εξετάζεται από τη φυσιολογία. Ο Χάτον θεωρείται ο πατέρας της γεωλογίας, αλλά η ιδέα της ζωντανής Γης ξεχάστηκε κατόπιν αναγωγισμού τον 19ο αιώνα.[43]:10 Περί το 1960, η υπόθεση της Γαίας του επιστήμονα Τζέιμς Λάβλοκ,[44][45] θεωρεί ότι η ζωή στη Γη λειτουργεί ως ένας ενιαίος οργανισμός που επιλέγει και συντηρεί τις περιβαλλοντικές συνθήκες όπως απαιτείται για την επιβίωσή του. Η υπόθεση θεμελίωσε τις σύγχρονες επιστήμες Γήινων συστημάτων.

Αδυναμία κλασματοποίησης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To 1978 ο Αμερικάνος βιολόγος Τζέημς Γκριερ Μιλερ παρουσίασε μία γενική θεωρία ζωντανών συστημάτων που εξηγούσε τη φύση της ζωής.[46] Ο Ρόμπερτ Ρόσεν (1991) επί αυτής βασισμένος όρισε ένα στοιχείο του συστήματος ως "οργανωτική μονάδα: ένα λειτουργικό μέρος, με ορισμένη σχέση μεταξύ του όλου και μέρους." Με συνδυασμό από αρχικές έννοιες, ανέπτυξε τη "σχετική θεωρία των συστημάτων" που επιδιώκει να εξηγήσει τις ιδιαίτερες ιδιότητες της ζωής. Συγκεκριμένα, αναγνώρισε την "αδυναμία κλασματοποίησης των στοιχείων ενός οργανισμού", ως βασική διαφορά μεταξύ των ζωντανών συστημάτων και των "βιολογικών μηχανών."[47]

Η ζωή ως ιδιότητα των οικοσυστημάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συστηματική άποψη της ζωής θεωρεί τις περιβαλλοντικές και βιολογικές ροές ως "αμοιβαία επηρεαζόμενες"[48] και η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον είναι εξίσου σημαντική για την κατανόηση της ζωής και των οικοσυστημάτων. Όπως εξηγεί ο Χάρολντ Τζ. Μόροβιτζ (1992), η ζωή είναι ιδιότητα ενός οικολογικού σύστηματος και όχι απλά ένας μόνος οργανισμός ή είδος.[49] Υποστηρίζει ότι ο οικοσυστηματικός ορισμός της ζωής είναι προτιμότερος από έναν αυστηρά βιοχημικό ή φυσικό. Ο Ρόμπερτ Ουλάνοβιτζ (2009) τόνισε την αμοιβαιότητα ως το κλειδί για την κατανόηση της συστηματικής, τακτικής συμπεριφοράς της ζωής και των οικοσυστημάτων.[50]

Βιολογία περίπλοκων συστημάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Πολύπλοκα βιολογικά δίκτυα

Η βιολογία περίπλοκων συστημάτων είναι ένα πεδίο της επιστήμης που μελετά την εμφάνιση περιπλοκότητας στους λειτουργικούς οργανισμούς από την άποψη της θεωρίας δυναμικών συστημάτων,[51] που ονομάζεται και βιολογία συστημάτων και επιδιώκει να κατανοήσει τις θεμελιώδεις πτυχές της ζωής. Ο συγγενής κλάδος που ονομάζεται σχετική βιολογία ασχολείται κύρια με την κατανόηση των ζωικών διεργασιών με όρους σημαντικότητας, και την κατηγοριοποίηση των σχέσεων για τους πολυκύτταρους οργανισμούς ορίζεται ως "κατηγορηματική βιολογία", ή ένα μοντέλο που απεικονίζει τους οργανισμούς ως θεωρία κατηγοριών των βιολογικών σχέσεων, καθώς και μια αλγεβραική τοπολογία της λειτουργικής οργάνωσης των ζωντανών οργανισμών από άποψη δυναμικής, περιπλοκότητας δίκτυων μεταβολικών, γενετικών και επιγενετικών διεργασιών και σηματοδοτικών μονοπατιών.[52][53] Εναλλακτικές αλλά συγγενικές προσεγγίσεις εστιάζουν στους περιορισμούς της αμοιβαίας εξάρτησης, όπου οι περιορισμοί είναι είτε μοριακοί, όπως ένζυμα, ή μακροσκοπικο, όπως η γεωμετρία του οστού ή το αγγειακό σύστημα.[54]

Δαρβίνεια δυναμική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει υποστηριχθεί ότι η εξέλιξη της τάξης των ζωντανών και ορισμένων ��υσικών συστημάτων ακολουθεί μία κοινή βασική αρχή που ονομάστηκε Δαρβίνεια δυναμική.[55][56] Διατυπώθηκε έχοντας υπόψη του τρόπου διαμόρφωσης της μακροσκοπικής τάξης ενός απλού μη-βιολογικού συστήματος όταν απομακρύνεται από τη θερμοδυναμική ισορροπία του, και στη συνέχεια επέκτεινε τη θεωρία στο σύντομο τρόπο αντιγραφής των RNA μορίων. Οι βασικές αρχές για τις διεργασίες ήταν παρόμοιες για τους δύο τύπους συστημάτων.

Λειτουργική Θεωρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συστηματική λειτουργική θεωρία προτείνει ότι "η ζωή είναι ένας γενικός όρος για την παρουσία των διαμερισμάτων που βρίσκονται στους οργανισμούς το τυπικό διαμέρισμα είναι μια μεμβράνη και ένα αυτοκαταλυτικό σύνολο που βρίσκεται στο κύτταρο"[57] και ότι οργανισμός είναι οποιοδήποτε σύστημα με οργάνωση που τυπικά λειτουργεί όπως το πρότυπο της θεωρίας.[58][59][60][61] Η ζωή μπορεί να παρουσιαστεί ως ένα δίκτυο κατώτερων αρνητικών ανατροφοδοτήσεων των ρυθμιστικών μηχανισμών που υπακούν σε μια ανώτερη θετική ανατροφοδότηση όπως διαμορφώθηκε από της δυνατότητες επέκτασης και αναπαραγωγής.[62]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Tyrell, Kelly April (18 Δεκεμβρίου 2017). «Oldest fossils ever found show life on Earth began before 3.5 billion years ago». University of Wisconsin-Madison. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2017. 
  2. ↑ Schopf, J. William; Kitajima, Kouki; Spicuzza, Michael J.; Kudryavtsev, Anatolly B.; Valley, John W. (2017). «SIMS analyses of the oldest known assemblage of microfossils document their taxon-correlated carbon isotope compositions». Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America (PNAS) 115 (1): 53-58. doi:10.1073/pnas.1718063115. PMID 29255053. PMC 5776830. Bibcode: 2018PNAS..115...53S. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-12-23. https://web.archive.org/web/20171223075532/http://www.pnas.org/content/early/2017/12/12/1718063115.abstract. Ανακτήθηκε στις 2017-12-19. 
  3. ↑ Wade, Nicholas (2016-07-25). «Meet Luca, the Ancestor of All Living Things». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-07-28. https://web.archive.org/web/20160728053822/http://www.nytimes.com/2016/07/26/science/last-universal-ancestor.html. Ανακτήθηκε στις 2016-07-25. 
  4. ↑ Chapter-5, The Fundamental Unit of Life. Monika Mehan. Scribd.
  5. ↑ Tsokolov, Serhiy A. (Μάιος 2009). «Why Is the Definition of Life So Elusive? Epistemological Considerations». Astrobiology 9 (4): 401–12. doi:10.1089/ast.2007.0201. PMID 19519215. Bibcode: 2009AsBio...9..401T. 
  6. ↑ Emmeche, Claus (1997). «Defining Life, Explaining Emergence». Niels Bohr Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2012. 
  7. ↑ McKay, Chris P. (2004-09-14). «What Is Life—and How Do We Search for It in Other Worlds?». PLoS Biology 2 (2(9)): 302. doi:10.1371/journal.pbio.0020302. PMID 15367939. 
  8. ↑ Mautner, Michael N. (1997). «Directed panspermia. 3. Strategies and motivation for seeding star-forming clouds». Journal of the British Interplanetary Society 50: 93–102. Bibcode: 1997JBIS...50...93M. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-11-02. https://web.archive.org/web/20121102064738/http://www.astro-ecology.com/PDFDirectedPanspermia3JBIS1997Paper.pdf. 
  9. ↑ Mautner, Michael N. (2000). Seeding the Universe with Life: Securing Our Cosmological Future (PDF). Washington D. C.: Legacy Books (www.amazon.com). ISBN 978-0-476-00330-9. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012. 
  10. ↑ McKay, Chris (2014-09-18). «What is life? It's a Tricky, Often Confusing Question». Astrobiology Magazine. 
  11. ↑ Nealson, K. H.; Conrad, P. G. (Δεκέμβριος 1999). «Life: past, present and future». Philosophical Transactions of the Royal Society of London B 354 (1392): 1923–39. doi:10.1098/rstb.1999.0532. PMID 10670014. PMC 1692713. http://journals.royalsociety.org/content/7r10hqn3rp1g1vag/fulltext.pdf. 
  12. ↑ Mautner, Michael N. (2009). «Life-centered ethics, and the human future in space». Bioethics 23 (8): 433–40. doi:10.1111/j.1467-8519.2008.00688.x. PMID 19077128. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-11-02. https://web.archive.org/web/20121102064743/http://www.astro-ecology.com/PDFLifeCenteredBioethics2009Paper.pdf. 
  13. ↑ Jeuken M (1975). «The biological and philosophical defitions of life». Acta Biotheoretica 24 (1–2): 14–21. doi:10.1007/BF01556737. PMID 811024. 
  14. ↑ Capron AM (1978). «Legal definition of death». Annals of the New York Academy of Sciences 315 (1): 349–362. doi:10.1111/j.1749-6632.1978.tb50352.x. Bibcode: 1978NYASA.315..349C. 
  15. ↑ Koshland, Jr., Daniel E. (2002-03-22). «The Seven Pillars of Life». Science 295 (5563): 2215–16. doi:10.1126/science.1068489. PMID 11910092. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-28. https://web.archive.org/web/20090228202918/http://sciencemag.org/cgi/content/full/295/5563/2215. Ανακτήθηκε στις 2009-05-25. 
  16. ↑ «life». The American Heritage Dictionary of the English Language (4η έκδοση). Houghton Mifflin. 2006. ISBN 978-0-618-70173-5. 
  17. ↑ «Life». Merriam-Webster Dictionary. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2016. 
  18. ↑ «Habitability and Biology: What are the Properties of Life?». Phoenix Mars Mission. The University of Arizona. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2013. 
  19. ↑ Trifonov, Edward N. (2012). «Definition of Life: Navigation through Uncertainties». Journal of Biomolecular Structure & Dynamics 29 (4): 647–50. doi:10.1080/073911012010525017. ISSN 0739-1102. PMID 22208269. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-01-27. https://web.archive.org/web/20120127142426/http://www.jbsdonline.com/mc_images/category/4317/21-trifonov-jbsd_29_4_2012.pdf. Ανακτήθηκε στις 2012-01-12. 
  20. ↑ Zimmer, Carl (2012-01-11). «Can scientists define 'life' ... using just three words?». NBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-14. https://web.archive.org/web/20160414085107/http://www.nbcnews.com/id/45963181/ns/technology_and_science#.WCcX-snQf0w. Ανακτήθηκε στις 2016-11-12. 
  21. ↑ Luttermoser, Donald G. «ASTR-1020: Astronomy II Course Lecture Notes Section XII» (PDF). East Tennessee State University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2011. 
  22. ↑ Luttermoser, Donald G. (Spring 2008). «Physics 2028: Great Ideas in Science: The Exobiology Module» (PDF). East Tennessee State University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2011. 
  23. ↑ Lammer, H.; Bredehöft, J. H.; Coustenis, A.; Khodachenko, M. L. (2009). «What makes a planet habitable?» (PDF). The Astronomy and Astrophysics Review 17 (2): 181–249. doi:10.1007/s00159-009-0019-z. Bibcode: 2009A&ARv..17..181L. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-06-02. https://web.archive.org/web/20160602235333/http://veilnebula.jorgejohnson.me/uploads/3/5/8/7/3587678/lammer_et_al_2009_astron_astro_rev-4.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-05-03. «Life as we know it has been described as a (thermodynamically) open system (Prigogine et al. 1972), which makes use of gradients in its surroundings to create imperfect copies of itself.». 
  24. ↑ Joyce, Gerald F. (1995). «The RNA World: Life before DNA and Protein». Extraterrestrials. Cambridge University Press. σελίδες 139–51. doi:10.1017/CBO9780511564970.017. ISBN 9780511564970. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2012. 
  25. ↑ Overbye, Dennis (2015-10-28). «Cassini Seeks Insights to Life in Plumes of Enceladus, Saturn's Icy Moon». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-10-28. https://web.archive.org/web/20151028131302/http://www.nytimes.com/2015/10/29/science/space/in-icy-breath-of-saturns-moon-enceladus-cassini-hunts-for-life.html. Ανακτήθηκε στις 2015-10-28. 
  26. ↑ Domagal-Goldman, Shawn D.; Wright, Katherine E. (2016). «The Astrobiology Primer v2.0». Astrobiology 16 (8): 561–53. doi:10.1089/ast.2015.1460. PMID 27532777. Bibcode: 2016AsBio..16..561D. 
  27. ↑ Kaufmann, Stuart (2004). John D. Barrow· P. C. Q. Davies· C. L. Harper, Jr., επιμ. Autonomous agents. Science and Ultimate Reality: Quantum Theory, Cosmology, and Complexity. σελίδες 654–66. ISBN 978-0-521-83113-0. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2016. 
  28. ↑ Longo, Giuseppe· Montévil, Maël· Kauffman, Stuart (1 Ιανουαρίου 2012). No Entailing Laws, but Enablement in the Evolution of the Biosphere. Proceedings of the 14th Annual Conference Companion on Genetic and Evolutionary Computation. GECCO '12. σελίδες 1379–92. arXiv:1201.2069 Ελεύθερα προσβάσιμο. CiteSeerX 10.1.1.701.3838 Ελεύθερα προσβάσιμο. doi:10.1145/2330784.2330946. ISBN 978-1-4503-1178-6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2017. 
  29. ↑ Koonin, E. V.; Starokadomskyy, P. (2016-03-07). «Are viruses alive? The replicator paradigm sheds decisive light on an old but misguided question». Stud Hist Philos Biol Biomed Sci 59: 125–34. doi:10.1016/j.shpsc.2016.02.016. PMID 26965225. 
  30. ↑ Rybicki, EP (1990). «The classification of organisms at the edge of life, or problems with virus systematics». S Aft J Sci 86: 182–86. 
  31. ↑ Holmes, E. C. (Οκτώβριος 2007). «Viral evolution in the genomic age». PLoS Biol. 5 (10): e278. doi:10.1371/journal.pbio.0050278. PMID 17914905. 
  32. ↑ Forterre, Patrick (2010-03-03). «Defining Life: The Virus Viewpoint». Orig Life Evol Biosph 40 (2): 151–60. doi:10.1007/s11084-010-9194-1. PMID 20198436. Bibcode: 2010OLEB...40..151F. 
  33. ↑ Koonin, E. V.; Senkevich, T. G.; Dolja, V. V. (2006). «The ancient Virus World and evolution of cells». Biology Direct 1: 29. doi:10.1186/1745-6150-1-29. PMID 16984643. PMC 1594570. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-12-04. https://archive.today/20121204144019/http://www.biology-direct.com/content/1//29. Ανακτήθηκε στις 2008-09-14. 
  34. ↑ Rybicki, Ed (Νοέμβριος 1997). «Origins of Viruses». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2009. 
  35. ↑ «Giant Viruses Shake Up Tree of Life». Astrobiology Magazine. 2012-09-15. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-17url-status=dead. https://web.archive.org/web/20120917183158/http://www.astrobio.net/pressrelease/5015/giant-viruses-shake-up-tree-of-life. Ανακτήθηκε στις 2016-11-13. 
  36. ↑ Popa, Radu (Μάρτιος 2004). Between Necessity and Probability: Searching for the Definition and Origin of Life (Advances in Astrobiology and Biogeophysics). Springer. ISBN 978-3-540-20490-9. 
  37. ↑ Schrödinger, Erwin (1944). What is Life?. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-42708-1. 
  38. ↑ Margulis, Lynn· Sagan, Dorion (1995). What is Life?. University of California Press. ISBN 978-0-520-22021-8. 
  39. ↑ Lovelock, James (2000). Gaia – a New Look at Life on Earth. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-286218-1. 
  40. ↑ Avery, John (2003). Information Theory and Evolution. World Scientific. ISBN 978-981-238-399-0. 
  41. ↑ Woodruff, T. Sullivan· John Baross (8 Οκτωβρίου 2007). Planets and Life: The Emerging Science of Astrobiology. Cambridge University Press.  Cleland and Chyba wrote a chapter in Planets and Life: "In the absence of such a theory, we are in a position analogous to that of a 16th-century investigator trying to define 'water' in the absence of molecular theory." [...] "Without access to living things having a different historical origin, it is difficult and perhaps ultimately impossible to formulate an adequately general theory of the nature of living systems".
  42. ↑ Brown, Molly Young (2002). «Patterns, Flows, and Interrelationship». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2009. 
  43. ↑ Lovelock, James (1979). Gaia: A New Look at Life on EarthΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-286030-9. 
  44. ↑ Lovelock, J. E. (1965). «A physical basis for life detection experiments». Nature 207 (7): 568–70. doi:10.1038/207568a0. PMID 5883628. Bibcode: 1965Natur.207..568L. 
  45. ↑ Lovelock, James. «Geophysiology». Papers by James Lovelock. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2007. 
  46. ↑ Woodruff, T. Sullivan· John Baross (8 Οκτωβρίου 2007). Planets and Life: The Emerging Science of Astrobiology. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-82421-7.  Cleland and Chyba wrote a chapter in Planets and Life: "In the absence of such a theory, we are in a position analogous to that of a 16th-century investigator trying to define 'water' in the absence of molecular theory."... "Without access to living things having a different historical origin, it is difficult and perhaps ultimately impossible to formulate an adequately general theory of the nature of living systems".
  47. ↑ Robert, Rosen (Νοέμβριος 1991). Life Itself: A Comprehensive Inquiry into the Nature, Origin, and Fabrication of Life. ISBN 978-0-231-07565-7. 
  48. ↑ Fiscus, Daniel A. (Απρίλιος 2002). «The Ecosystemic Life Hypothesis». Bulletin of the Ecological Society of America. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2009. 
  49. ↑ Morowitz, Harold J. (1992). Beginnings of cellular life: metabolism recapitulates biogenesis. Yale University Press. ISBN 978-0-300-05483-5. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2016. 
  50. ↑ Ulanowicz, Robert W.· Ulanowicz, Robert E. (2009). A third window: natural life beyond Newton and Darwin. Templeton Foundation Press. ISBN 978-1-59947-154-9. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2016. 
  51. ↑ Baianu, I. C. (2006). «Robert Rosen's Work and Complex Systems Biology». Axiomathes 16 (1–2): 25–34. doi:10.1007/s10516-005-4204-z. 
  52. ↑ Rosen, R. (1958a). «A Relational Theory of Biological Systems». Bulletin of Mathematical Biophysics 20 (3): 245–60. doi:10.1007/bf02478302. 
  53. ↑ Rosen, R. (1958b). «The Representation of Biological Systems from the Standpoint of the Theory of Categories». Bulletin of Mathematical Biophysics 20 (4): 317–41. doi:10.1007/bf02477890. 
  54. ↑ Montévil, Maël; Mossio, Matteo (2015-05-07). «Biological organisation as closure of constraints». Journal of Theoretical Biology 372: 179–91. doi:10.1016/j.jtbi.2015.02.029. PMID 25752259. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-11-17. https://web.archive.org/web/20171117143806/http://www.academia.edu/11705712/Biological_organisation_as_closure_of_constraints. 
  55. ↑ Harris Bernstein; Henry C. Byerly; Frederick A. Hopf; Richard A. Michod; G. Krishna Vemulapalli (Ιούνιος 1983). «The Darwinian Dynamic». The Quarterly Review of Biology 58 (2): 185. doi:10.1086/413216. https://archive.org/details/sim_quarterly-review-of-biology_1983-06_58_2/page/185. 
  56. ↑ Michod, Richard E. (2000). Darwinian Dynamics: Evolutionary Transitions in Fitness and Individuality. Princeton: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-05011-9. 
  57. ↑ Jagers, Gerard (2012). The Pursuit of Complexity: The Utility of Biodiversity from an Evolutionary Perspective. KNNV Publishing. ISBN 978-90-5011-443-1. 
  58. ↑ «Towards a Hierarchical Definition of Life, the Organism, and Death». Foundations of Science 15. 
  59. ↑ «Explaining the Origin of Life is not Enough for a Definition of Life». Foundations of Science 16. 
  60. ↑ «The role of logic and insight in the search for a definition of life». J. Biomol. Struct. Dyn. 29. 
  61. ↑ Jagers, Gerald (2012). «Contributions of the Operator Hierarchy to the Field of Biologically Driven Mathematics and Computation». Στο: Andree C. Ehresmann· Plamen L. Simeonov· Leslie S. Smith. Integral Biomathics. Springer. ISBN 978-3-642-28110-5. 
  62. ↑ Korzeniewski, Bernard (2001-04-07). «Cybernetic formulation of the definition of life». Journal of Theoretical Biology 209 (3): 275–86. doi:10.1006/jtbi.2001.2262. PMID 11312589. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Life στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζωή&oldid=10693188"