Άβελχεμ

Συντεταγμένες: 50°46′30″N 3°26′38″E / 50.77500°N 3.44389°E / 50.77500; 3.44389

Άβελχεμ
Σημαία Έμβλημα
Άβελχεμ 50°46′31″N 3°26′39″E
Χώρα	Βέλγιο
Διοικητική υπαγωγή	διαμέρισμα του Κόρτρεϊκ
Διοίκηση
• Mayor of Avelgem	Lut Deseyn (από 2019)[1]
Έκταση	21,75 km²
Πληθυσμός	10.065 (1  Ιανουαρίου 2018)[2]
Ταχ. κωδ.	8580[3], 8583[3], 8582[3], 8581[3] και 9691[3]
Τηλ. κωδ.	056
Ζώνη ώρας	UTC+01:00
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Άβελχεμ (Avelgem), είναι πόλη και έδρα δήμου του Βελγίου, στην επαρχία Δυτική Φλάνδρα (West-Vlaanderen). Ο δήμος έχει έκταση 21,75 χμ² και πληθυσμό 9.641 κατοίκους (2012).

Ο κάτοικος της πόλης ονομάζεται Άβελχεμ-νάαρ (πληθ. Άβελχεμ-νάρεν) (Avelgemnaar-en).^[4]

Η πόλη καταλαμβάνει το απώτατο νοτιοανατολικό άκρο της Δυτικής Φλάνδρας, ακριβώς πάνω στα σύνορα με την επαρχία Αινώ και κοντά στα σύνορα με την Ανατολική Φλάνδρα. Αποτελείται από 4 συνοικίες, οι οποίες είναι κτισμένες κατά μήκος της αριστερής όχθης του ποταμού Σχέλντε (Schelde). Βρίσκεται δυτικά των Βρυξελλών και νοτιοδυτικά της Γάνδης, ενώ η κοντινότερη μεγάλη πόλη είναι το Κόρτραϊκ, 15 χλμ. προς τα βορειοδυτικά.^[5] Από τη συνολική έκταση του δήμου, οι δομημένες περιοχές είναι το 12,71%, οι μη δομημένες το 72,81%, ενώ ποσοστό 14,48% καταλαμβάνουν οι συγκοινωνιακές δομές και οι χέρσες περιοχές.

Οι κάτοικοι της πόλης βασίζονταν ανέκαθεν στην αγροτική οικονομία και την λινοϋφαντουργία. Όταν ξέσπασε η κρίση στον τομέα του λιναριού κατά τα έτη 1846-1848, υπήρξε μεγάλο πλήγμα για τον πληθυσμό. Ταυτόχρονα, επειδή στην κοντινή Β. Γαλλία, υπήρχε βιομηχανία εξόρυξης άνθρακα, πολλοί αποφάσισαν να μεταναστεύσουν και να εργαστούν εκεί, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός της πόλης να μειωθεί. Μετά την ανάπτυξη των συγκοινωνιακών υποδομών, το κύμα μετανάστευσης ανακόπηκε, διότι πολλοί κάτοικοι δεν χρειάστηκε να αλλάξουν χώρα, αλλά πηγαινοέρχονταν στη Γαλλία καθημερινά. Στο τέλος του 19ου αιώνα, η βιομηχανία στο γειτονικό Κόρτρεϊκ άρχισε να αναπτύσσεται γύρω από τη καλλιέργεια λιναριού στην περιοχή Λέιε (Leie), με αποτέλεσμα να αρχίσει να αυξάν��ται και πάλι ο πληθυσμός του Άβελχεμ. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο τομέας μεθοριακής εργασίας ανεστάλη και η βιομηχανία λίνου μεταφέρθηκε προς την κατεύθυνση του Βάρεγκεμ. Ωστόσο, μετά τον πόλεμο η διασυνοριακή εργασία επαναβίωσε, όπως και η εκβιομηχάνιση στην πόλη. Το Άβελχεμ είχε στα μέσα του 20ου αιώνα 4.000-5.000 κατοίκους.^[6]

Μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων η βιομηχανία στην περιοχή του Κόρτρεϊκ αυξήθηκε, ενώ εκείνη στην περιοχή του Άβελχεμ έμεινε κάπως στάσιμη. Μετά τον Β’ Πακόσμιο Πόλεμο, μεταξύ 1947 και 1961 η βιομηχανία μειώθηκε κατά 10% έως 30%. Όμως, όταν οι μισθοί στη βόρεια Γαλλία μειώθηκαν, πολλοί εργαζόμενοι ήρθαν πίσω στην πόλη, και η βιομηχανία άρχισε να αναπτύσσεται και πάλι, ειδικά η βιομηχανία μετάλλου και ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας. Το εμπόριο είχε μια σημαντική επέκταση και ο πληθυσμός αυξήθηκε ελαφρώς, αλλά όχι θεαματικά. Μέσω της εταιρίας Bekaert, βρέθηκαν πολλοί κάτοικοι να εργάζονται στην περιοχή του Ζβέβεγκεμ (Zwevegem). Ωστόσο, το 1974, η πετρελαϊκή κρίση κτύπησε ολόκληρη την περιοχή και, μέχρι το 1982, η απασχόληση είχε φθάσει σε χαμηλό σημείο. Κατά την περίοδο μεταξύ 1984 και 1986 η απασχόληση σταθεροποιήθηκε, παρά τις οικονομικές συγχωνεύσεις και τις απώλειες ορισμένων εργοστασιακών μονάδων. Μεγάλο μέρος αυτής της απώλειας αντισταθμίστηκε από τον τομέα των υπηρεσιών και της δημόσιας διοίκησης.

Υφαντουργία, βυρσοδεψία, αγορά γεωργικών προϊόντων,^[7] μεταλλουργία.

• Ο Άγιος Μαρτίνος (Sint-Martinuskerk): οι πρώτες αναφορές για την κατασκευή του είναι από την περίοδο 1269-86, όταν η πόλη βρισκόταν στο Δουκάτο του Άβελχεμ. Η πρώτη εκκλησία ήταν ρωμανικού ρυθμού με ένα τετράγωνο πύργο. Κατά το έτος 1485 ο ναός καταστράφηκε από τους στασιαστές της Γάνδης, ενώ εκατό χρόνια αργότερα, το 1580, η εκκλησία καταστράφηκε σχεδόν εντελώς από πυρκαγιά. Στο τέλος του 16ου αιώνα ξανακτίστηκε, αυτή τη φορά σε γοτθικό στυλ, και εγκαινιάστηκε το 1620. Μέσα από διάφορους πολέμους, η εκκλησία έπεσε σε λειτουργική παρακμή, γεγονός που επιτάθηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση.

Μεταξύ των ετών 1866 και 1869 κτίστηκε μια καινούργια νεο-γοτθική εκκλησία, δίπλα στην παλαιά, η οποία κατεδαφίστηκε μεταξύ 1866 και 1873. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τον Οκτώβριο του 1918, ο ναός βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς. Ο ναός ξανακτίστηκε, και εγκαινιάστηκε το 1928.

• Ο Μύλος Τόμπεϊλ (Tombeelmolen): βρίσκεται στη συνοικία Αουτράιφε και κατασκευάστηκε το 1923. Είναι αλεστικός ανεμόμυλος με πτερωτή που, από το 1989, αποτελεί ιδιοκτησία του δήμου και αποτελεί το νεότερο μύλο της Φλάνδρας.
• Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κοιλάδας του Σχέλντε (Het Archeologisch museum van de Scheldevallei): βρίσκεται στη συνοικία Βάαρμάαρντε και στις αίθουσές του εκτίθενται ευρήματα από την προϊστορική, ρωμαϊκή και μεροβίγγεια περίοδο της ευρύτερης κοιλάδας του ποταμού Σχέλντε.
• Το Κάστρο του Μποσάουτ (Het Κasteel van Bossuit): βρίσκεται στην φερώνυμη συνοικία και η αρχική κατασκευή είναι του 17ου αιώνα, αλλά την τελική μορφή του πήρε τον 19ο αιώνα.

Οι συγκοινωνιακές υποδομές είναι πολύ καλά ανεπτυγμένες στο Άβελχεμ, με 600 δωρεάν θέσεις πάρκινγκ. Μέσα από την πόλη διέρχεται ένα τμήμα του δικτύου ποδηλατόδρομων EuroVelo της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδηλατών, αλλά και πολλά περιπατητικά μονοπάτια.

Το Δημοτικό Κέντρο Σπικερέλε (Spikkerelle), εγκαινιάστηκε τον Νοέμβριο του 2007 και περιλαμβάνει θεατρική σκηνή, αίθουσα κινηματογράφου και κοσμικών εκδηλώσεων.

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Άβελχεμ

• Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 1978, 2006
• Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963
• Michelin, Atlas Routier et Touristique, 1999
• Loop van de bewolking, 2012
• NIS - Opm:1806 t/m 1970=volkstellingen; vanaf 1977= inwoneraantal op 1 januari
• 1977: aanhechting van Bossuit, Kerkhove, Outrijve en Waarmaarde en gebiedsuitwisseling met Kluisbergen