Εθνικό Πάρκο Πιρίν

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 23/03/2017.

Συντεταγμένες: 41°40′0.01″N 23°30′0.00″E / 41.6666694°N 23.5000000°E / 41.6666694; 23.5000000

Εθνικό Πάρκο Πιρίν
Εθνικό Πάρκο Πιρίν 41°40′0″N 23°30′0″E
Χώρα	Βουλγαρία
Διοικητική υπαγωγή	Επαρχία Μπλαγκόεβγκραντ
Χαρακτηρισμός	1962
Κατηγορία πρ. περιοχής	ΔΕΠΦ κατηγορία 2: Εθνικό Πάρκο
Καθεστώς προστασίας	Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς
Έκταση	274 km²
Υψηλότερο σημείο	Ανεμοκορφή
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Εθνικό Πάρκο Πιρίν (βουλγαρικά: Национален парк „Пирин“‎‎) είναι εθνικό πάρκο, που περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ομώνυμης οροσειράς της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας και εκτείνεται σε μια έκταση 403,56 τ.χλμ. Είναι ένα από τα τρία εθνικά πάρκα της χώρας, τα άλλα δύο είναι της Ρίλα και του Κεντρικού Αίμου. Το πάρκο ιδρύθηκε το 1962 και η επιφάνειά του επεκτάθηκε αρκετές φορές από τότε. Το Εθνικό Πάρκο Πιρίν ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1983. Το υψόμετρο κυμαίνεται από 950 έως 2.914 μέτρα στο Βίχρεν, δεύτερη ψηλότερη κορυφή της Βουλγαρίας και τρίτη των Βαλκανίων.

Το πάρκο βρίσκεται στην Επαρχία Μπλαγκόεβγκραντ, τη νοτιοδυτική περιφέρεια της χώρας, στο έδαφος επτά δήμων: Μπάνσκο (36,6% του εδάφους του πάρκου), Γκότσε Ντέλτσεφ (4,9%), Κρέσνας (14,9%), Ράζλογκ (10,2%), Σαντάνσκι (30,7%), Σιμιτλί (2.3 %) και Στρούμιανι (0,4%). Δεν υπάρχουν μέσα σε αυτό κατοικημένες περιοχές.

Δύο φυσικά καταφύγια βρίσκονται εντός των ορίων του Εθνικού Πάρκου Πίριν, το Μπαγιούβι Ντούπκι-Τζιτζίριτσα και το Γιούλεν. Το πρώτο είναι από τα παλαιότερα στη Βουλγαρία, ιδρύθηκε το 1934 και περιλαμβάνεται στο Παγκόσμιο Δίκτυο Καταφυγίων της Βιόσφαιρας στο πλαίσιο του προγράμματος της UNESCO Άνθρωπος και Βιόσφαιρα. Το σύνολό του είναι μέρος του δικτύου περιοχών προστασίας της φύσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Natura 2000.

Πιρίν φημίζεται για τις 118 παγετώδεις λίμνες του, μεγαλύτερη και βαθύτερη από αυτές είναι η Λίμνη Πόποβο. Πολλές από αυτές βρίσκονται σε λεκάνες. Υπάρχουν επίσης μερικοί μικροί παγετώνες, όπως ο Σνέζνικα, που βρίσκεται στη βαθειά λεκάνη Γκολέμια Καζάν, στους απότομους βόρειους πρόποδες του Βίχρεν και ο Μπάνσκι Σούχοντολ. Αυτοί είναι οι νοτιότεροι παγετώνες στην Ευρώπη.

Το Εθνικό Πάρκο ανήκει στην επίγεια οικοπεριοχή των μικτών δασών της ορεινής Ροδόπης του Παλαιαρκτικού εύκρατου μικτού δάσους πλατύφυλλων. Τα δάση καλύπτουν το 57,3% της έκτασης του πάρκου και σχεδόν το 95% από αυτά είναι δάση κωνοφόρων. Ο μέσος όρος ηλικίας των δασών είναι 85 έτη. Στο πάρκο βρίσκεται το αρχαιότερο δέντρο της Βουλγαρίας, του πεύκο του Μπαϊκούσεφ. Με κατά προσέγγιση ηλικία περίπου 1.300 χρόνια, είναι σύγχρονο της ίδρυσης του Βουλγαρικού κράτους το 681 μ.Χ. Η πανίδα του Εθνικού Πάρκου Πίριν είναι ποικίλη και περιλαμβάνει 45 είδη θηλαστικών, 159 είδη πτηνών, 11 είδη ερπετών, 8 είδη αμφίβιων και 6 είδη ψαριών.

Το Εθνικό Πάρκο Πιρίν ιδρύθηκε με το διάταγμα Νο 3074 στις 18 Νοεμβρίου 1962, που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 43/1963 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, προκειμένου να διατηρηθούν τα φυσικά οικοσυστήματα και τα τοπία μαζί με τις φυτικές και ζωικές κοινότητες και τους βιοτόπους τους. Αρχικά ονομάστηκε Εθνικό Πάρκο Βίχρεν και η προστατευόμενη περιοχή κάλυπτε αρχικά 67,36 τ.χλμ. Η περιοχή του επεκτάθηκε αρκετές φορές μέχρι που έφτασε στη σημερινή έκταση των 403,56 τ.χλμ. το 1999. Το 1983 το Εθνικό Πάρκο Πιρίν προστέθηκε στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO σύμφωνα με τα κριτήρια VII, VIII και IX. Το πάρκο είναι αποκλειστικά ιδιοκτησία του κράτους σύμφωνα με το Σύνταγμα.

Το πάρκο ανήκει στην κατηγορία ΙΙ (εθνικό πάρκο) της Διεθνούς Ένωσης Διατήρησης της Φύσης. Το σύνολο του εδάφους του πάρκου περιλαμβάνεται στο δίκτυο περιοχών προστασίας της φύσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης Natura 2000 με τον κωδικό Πιρίν BG0000209. Το Εθνικό Πάρκο Πιρίν είναι καταγεγραμμένο ως σημαντική περιοχή πτηνών και βιοποικιλότητας από τη BirdLife International με κωδικό BG056.

Το Εθνικό Πάρκο Πιρίν το διαχειρίζεται μια διεύθυνση που υπάγεται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Υδάτων της Βουλγαρίας με έδρα την πόλη του Μπάνσκο, στους βόρειους πρόποδες του βουνού. Το 2004 η διοίκηση του πάρκου είχε 92 εργαζόμενους. Υπάρχουν επίσης δύο κέντρα επισκεπτών και πληροφόρησης που βρίσκονται στο Μπάνσκο και το Σαντάνσκι. Το πάρκο είναι χωρισμένο σε έξι τομείς: Μπαγιούβι Ντούπκι με έδρα το Ράζλογκ, Βίχρεν με γραφείο στο Μπάνσκο, Μπέζμπογκ με έδρα το Ντομπρίνιστε, Τρίτε Ρέκι και Καμενίτσα με έδρα το Σαντάνσκι, και Σινάνιτσα με έδρα την Κρέσνα.

Το Εθνικό Πάρκο Πιρίν καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της ομώνυμης οροσειράς στη νοτιοδυτική Βουλγαρία, που αποτελεί μέρος του Ορεινού Συνόλου Ρίλα-Ροδόπη. [19] Στα βόρεια χωρίζεται από την οροσειρά Ρίλα με τον Αυχένα Πρέντελ και το ορεινό πέρασμα σε υψόμετρο 1140 μέτρα, στα ανατολικά φθάνει στην κοιλάδα του ποταμού Νέστου, συμπεριλαμβανομένης της Κοιλάδας Ράζλογκ, στα νότια ο Αυχένας Πάρικ (1170 μ.) αποτελεί το σύνορο με την οροσειρά Όρβηλος και προς τα δυτικά φτάνει στην κοιλάδα του ποταμού Στρυμόνα.

Η τεκτονική του Πιρίν είναι κυρίως αποτέλεσμα των Προκάμβριων, Ερκύνιων, αλπικών και τεκτονικών κινήσεων και γεγονότων. Το σύγχρονο ανάγλυφο του Πιρίν διαμορφώθηκε στο Πλειστόκαινο (2.588.000 έως 11.700 χρόνια πριν), όταν το βουνό υπέστη αλπική παγετοποίηση, που σχετίζεται με την παγκόσμια ψύξη. Αυτή η παγετοποίηση συνέβη παράλληλα με εκείνη των Άλπεων. Τα όρια των παγετώνων έφτασαν στα 2200-2300 . Όλοι οι παγετώνες στην οροσειρά βρίσκονται εντός των συνόρων του Εθνικού Πάρκου Πίριν.

Η οροσειρά Πιρίν χωρίζεται σε τρία τμήματα: το βόρειο, το κεντρικό και το νότιο, με το βόρειο να είναι το υψηλότερο και να περιέχει όλους τους παγετώνες και τις λίμνες. Το πάρκο καλύπτει το βόρειο τμήμα και χωρίζεται σε δύο ζώνες. Η βόρεια ζώνη αποτελείται από την απόκρημνη από μάρμαρο κορυφογραμμή Βίχρεν με τις τρεις ψηλότερες κορυφές του βουνού: Βίχρεν (2914 μ.), Κούτελο (2908 μ.) και Μπάνσκι Σούχοντολ (2884 μ.), καθώς και την κορυφογραμμή Kόντσετο (2810). Η νότια ζώνη αποτελείται από κορυφογραμμές από γρανίτη και περιλαμβάνει την τέταρτη υψηλότερη κορυφή του Πιρίν, την Πόλεζαν, στα 2851 μ. Υπάρχουν περίπου 60 κορυφές πάνω από τα 2600 μ.

Το ανάγλυφο του Εθνικού Πάρκου Πιρίν είναι αλπικό και εξαιρετικά κατακερματισμένο και χαρακτηρίζεται από απότομες πλαγιές, ψηλές κορυφογραμμές και βαθιές κοιλάδες ποταμών. Το ψηλότερο σημείο είναι το Βίχρεν σε υψόμετρο 2914 μ, η δεύτερη ψηλότερη κορυφή στη Βουλγαρία και η τρίτη στη Βαλκανική Χερσόνησο, ενώ το χαμηλότερο υψόμετρο στο πάρκο είναι 950 μ. κοντά στο Μπάνσκο. Σχεδόν το 60% της έκτασης του πάρκου βρίσκεται πάνω από τα 2000 μ. Η κατανομή του εδάφους του πάρκου ανά υψομετρική ζώνη έχει ως εξής: έως 1000 μ. - 1,64 τ.χλμ. (0,4%), 1000 - 1600 μ. - 51,09 τ.χλμ. (12,7%), 1600-2000 μ. - 121,08 τ.χλμ. (30,0%), 2000-2500 μ. - 198,31 τ.χλμ. (49,1%), πάνω από 2500 μ. - 31.45 τ.χλμ. (7,8%). Οι κλίσεις του εδάφους του πάρκου είναι απότομες -. Περισσότερο από το 90% της συνολική έκταση χαρακτηρίζεται ως απότομη (21-30 °) ή πολύ απότομεη (πάνω από 31 °).

Γεωλογικά το Πιρίν είναι ένα τεράστιο αντίκλινο, διαμορφωμένο από μεταμορφωσιγενή πετρώματα - γνεύσιους, βιοτίτες και κρυσταλλικούς σχιστόλιθους, αμφιβολίτες, χαλαζίτες και μάρμαρα. Οι Παλαιοζωικοί γρανιτικοί βράχοι βρίσκονται σε περιορισμένες περιοχές στα περίχωρα του Εθνικού Πάρκου. Γρανιτικοί βράχοι από την Ανώτερη Κρητιδική σχηματίζουν δύο διακριτούς πλουτωνικούς όγκους: το Βόρειο Πιρίν και το Μπέζμπογκ. Ο πλουτωνικός όγκος του Κεντρικού Πιρίν καλύπτει τις νότιες απολήξεις του πάρκου και χρονολογείται από την Ανώτερη Ολιγόκαινο. Οι γρανιτικοί βράχοι καλύπτουν το 55% του εδάφους του πάρκου.

Το Πιρίν ανήκει στην ηπειρωτική Μεσογειακή κλιματική ζώνη και λόγω του υψομέτρου του οι υψηλότερες περιοχές του έχουν αλπικό κλίμα. Το κλίμα επηρεάζεται από τους Μεσογειακούς κυκλώνες κυρίως στα τέλη του φθινοπώρου και το χειμώνα, που φέρνουν συχνές και έντονες βροχοπτώσεις, και από τον αντικυκλώνα των Αζορών το καλοκαίρι, κάνοντας τους καλοκαιρινούς μήνες ζεστούς και ξηρούς. Το ανάγλυφο έχει καθοριστική επίδραση στο κλίμα. Το Πιρίν έχει τρεις υψομετρικές κλιματικές ζώνες - τη χαμηλή μεταξύ 600 και 1000 μ. (16% της συνολικής έκτασης), τη μέση μεταξύ 1000 και 1800 μ. (40%) και την υψηλή πάνω από 1800 μ. (44%). Η θερμοκρασία μειώνεται με το υψόμετρο, γεγονός πιο αισθητό το καλοκαίρι. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι περίπου 9-10 °C στα χαμηλά, 5-7 °C στα μεσαία και 2-3 °C στα μεγαλύτερα υψόμετρα. Ο ψυχρότερος μήνας είναι ο Ιανουάριος με μέση θερμοκρασία που κυμαίνεται μεταξύ -5 και -2 °C. Ο πιο ζεστός μήνας είναι ο Ιούλιος με θερμοκρασία κατά μέσο όρο 20 °C στα 1600 μ. και 15 °C στα 2000 μ. θερμοκρασιακές αναστροφές, δηλ αύξηση της θερμοκρασίας με το ύψος, παρατηρούνται το 75% των ημερών του χειμώνα.

Η ετήσια βροχόπτωση είναι 600–700 mm στις χαμηλότερες ζώνες και 1000–1200 mm στις υψηλότερες. Η βροχόπτωση εμφανίζεται κυρίως το χειμώνα και την άνοιξη, ενώ το καλοκαίρι είναι ξηρότερη εποχή. Η υγρασία του αέρα είναι 60-75% τον Αύγουστο και 80-85% το Δεκέμβριο. Το χειμώνα ο υετός είναι κυρίως χιόνι, σε ποσοστό που κυμαίνεται από 70-90% στα χαμηλότερα υψόμετρα έως 100% στα υψηλότερα. Ο μέσος αριθμός των ημερών με χιονοκάλυψη κυμαίνεται από 20-30 έως 120-160. Το υψηλότερο πάχος της χιονοκάλυψης φτάνει τα 40–60 cm στα 1000-1800 μ. το Φεβρουάριο και τα 160–180 cm πάνω από τα 1800 μ. το Μάρτιο (190 cm στο Βίχρεν). Μερικούς χειμώνες το πάχος του χιονιού μπορεί να φτάσει τα 250-350 εκατοστά. Χιονοστιβάδες συμβαίνουν συχνά.

Η περιοχή του Εθνικού Πάρκου Πιρίν σχεδόν ισομοιράζεται μεταξύ των λεκανών απορροής των ποταμών Στρυμόνα (206,06 τ.χλμ. ή 51,1%) και Νέστου (197,50 τ.χλμ. ή 48,9%). Η λεκάνη απορροής ακολουθεί την κύρια κορυφογραμμή του βουνού με κατεύθυνση βορειοδυτικά προς νοτιοανατολικά. Το Πιρίν είναι η πηγή 10 παραποτάμων του Στρυμόνα, ο μεγαλύτερος από τους οποίους είναι ο Σαντάνσκα Μπίστριτσα και άλλων 10 του Νέστου. Οι παραπόταμοι αυτοί είναι μικρί σε μήκος, απότομοι και με μεγάλο όγκο νερού. Σχηματίζουν πολλούς καταρράκτες, που συνήθως δεν είναι τόσο υψηλοί όσο εκείνοι της Ρίλα ή του Αίμου. Ο υψηλότερος είναι ο καταρράκτης Ποπινολάσκι, περίπου 12 μ. Η μέση ετήσια απορροή των ποταμών του πάρκου είναι 355,6 εκατομμύρια m3, εκ των οποίων 188,5 εκατομμύρια m3 εισρεύουν στο Στρυμόνα και 167,1 εκατομμύρια m3 στο Νέστο. Η απορροή από το πάρκο ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο είναι 2,3 φορές μεγαλύτερ από το μέσο όρο του Πιρίν και 5,6 φορές μεγαλύτερη από το μέσο όρο της Βουλγαρίας.

Το τοπίο είναι διάσπαρτο με 118 μόνιμα παγετώδεις λίμνες, που συμβατικά χωρίζονται σε 17 ομάδες, όπως Λίμνες Πόποβο, Κρέμενσκι, Μπαντερίσκι, Βασιλάσκι, Βαλιαβίσκι, Τσάιρσκι, Βλάχινι ή Τίπιτσκι. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι η Λίμνη Πόποβο με 123 στρέμματα, η τέταρτη μεγαλύτερη παγετώδης λίμνη της Βουλγαρίας. Με βάθος 29,5 μ. είναι επίσης η βαθύτερη λίμνη του Πιρίν και η δεύτερη της Βουλγαρίας. Ευρισκόμρνη σε υψόμετρο 2710 μ η Ανω Λίμνη Πόλεζαν είναι η υψηλότερη στο βουνό και στη χώρα.

Ένα άλλο απομεινάρι από την τελευταία Εποχή των Παγετώνων είναι δύο μικροί παγετώνες. Ο Σνέζνικα βρίσκεται στη βαθειά λεκάνη Γκολέμια Καζάν στους απότομους βόρειους πρόποδες του Βίχρεν και είναι ο νοτιότερος παγετώνας στην Ευρώπη. Ο Παγετώνας ΜπάνσκιΣούχοντολ είναι μεγαλύτερος και βρίσκεται λίγο βόρεια κάτω από την Κορυφογραμμή Κόντσετο.

Το Εθνικό Πάρκο Πιρίν ανήκει στην επίγεια οικοπεριοχή των μικτών δασών της ορεινής Ροδόπης του Παλαιαρκτικού εύκρατου μικτού δάσους πλατύφυλλων. Οι φυτοκοινωνίες στο πάρκο μπορούν να ταξινομηθούν σε διάφορες βασικές κατηγορίες: κοινότητες που βρίσκονται γύρω από υδατικά συστήματα, κοινότητες θάμνων της υποαλπικής ζώνης, χορτολιβαδικές εκτάσεις, περιλαμβανομένων λιβαδιών, υπαλπικών και αλπικών βοσκοτόπων, δασικές κοινότητες, βραχώδεις κοινότητες και κοινότητες δευτερογενούς χαρακτήρα, που είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Τα δάση καλύπτουν 231,10 τ.χλμ. ή 57,3% της συνολικής έκτασης του πάρκου. Από αυτά 95% είναι δάση κωνοφόρων και 5% είναι δάση φυλλοβόλων. Η μέση ηλικία του δάσους είναι 85 χρόνια. Περίπου 34,3% των δασωμένων εκτάσεων καλύπτεται με δέντρα για πάνω από 140 χρόνια. Το παλαιότερο δέντρο στη Βουλγαρία, το 1300 ετών πεύκο Μπακουίσεφ του είδους ρόμπολο, βρίσκεται στο πάρκο και από την ίδρυση του Βουλγαρικού κράτους το 681 μ.Χ..

Υπάρχουν 16 είδη δέντρων. Η μεγαλύτερη περιοχή καταλαμβάνεται από το ορεινό πεύκο-νάνο (Pinus mugo) - 59.62 τ.χλμ., το Μακεδονικό πεύκο (Pinus peuce) - 54.15 τ.χλμ., την ερυθρελάτη (Picea abies) - 23,79 τ.χλμ., τη δασική οξιά(Fagus sylvatica) - 10,98 τ.χλμ. και το ρόμπολο - 8,93 τ.χλμ. Το Μακεδονικό και το πεύκ-νάνος του Εθνικό Πάρκο Πιρίν αποτελούν αντίστοιχα το 42% και το 52% της συνολικής έκτασής τους στη Βουλγαρία.

Η χλωρίδα του πάρκου είναι διαφοροποιημένη και χαρακτηρίζεται από μεγάλο ενδημισμό λόγω του συνδυασμού του νότιου γεωγραφικού πλάτους και του μεγάλου υψομετρικού εύρους. Το ποικίλο ανάγλυφο δημιουργεί διάφορα οικολογικά περιβάλλοντα για τα φυτά, που διαφοροποιούνται περαιτέρω από τα κυρίαρχα είδη πετρωμάτων που σχηματίζουν πυριτικά και ασβεστολιθικά εδάφη. Λίμνες και ρεύματα διαφοροποιούν επίσης τις συνθήκες δημιουργώντας υδροβιότοπους για τα υδρόφιλα είδη.

Τα μη-αγγειακά φυτά αποτελούν το λιγότερο ερευνημένο μέρος της χλωρίδας του Πιρίν. Τα λιγότερο μελετημένα από αυτά είναι τα φύκη με 165 είδη, μεταξύ των οποίων δύο ενδημικά. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση τέτοιων ειδών βρίσκεται στις ομάδες λιμνών Πόποβο και Κρέμενσκι. Τα βρυόφυτα, περιλαμβανομένων των βρύων, αντιπροσωπεύονται από 329 γνωστά είδη. Ο αριθμός των ειδών λειχήνων είναι 367, ή 52% της συνολικής ποικιλότητας της Βουλγαρίας. Από αυτά τα 209 είδη βρέθηκαν στα δάση κωνοφόρων και 156 σε ασβεστολιθικά εδάφη.

Τα αγγειακά φυτά στο Εθνικό Πάρκο Πιρίν περιλαμβάνουν 1315 είδη 94 οικογενειών και 484 γενών, ή περίπου το 1/3 της χλωρίδας της Βουλγαρίας. Η χλωρίδα έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό τον εγχώριο χαρακτήρα της. Ο αριθμός των αγγειακών φυτικών ειδών αναμένεται να αυξηθεί σε περίπτωση μελλοντικών λεπτομερών ερευνών, ειδικά σε χαμηλότερα υψόμετρα. Τα είδη σχεδόν ισομοιράζονται σε εκπροσώπους της υπο-Μεσογείου και Κεντροβόρειας χλωριδικής περιοχής. Ο αριθμός των ειδών που περιλαμβάνονται στο Κόκκινο Βιβλίο της Βουλγαρίας είναι 114. Υπάρχουν 18 είδη ενδημικά στο πάρκο και άλλα 17 περιορίζονται μόνο στη Βουλγαρία, ήτοι συνολικά 35 είδη ενδημικά της Βουλγαρίας. Το πάρκο έχει επίσης 86 Βαλκανικά ενδημικά είδη. Ένα από τα σχεδόν 60 προστατευόμενα είδη χλωρίδας του πάρκου είναι το Εντελβάις, που έχει γίνει σύμβολο του.

Τα ενδημικά είδη που περιορίζονται στο πάρκο είναι: παπαρούνα του Πιρίν (Papaver degenii), λιβαδόχορτο του Πιρίν (Poa pirinica), Οξυτρόπις Ουρούμοφ (Oxytropis urumovii), Οξυτρόπις Κοζουχάροφ (Oxytropis kozuharovii), αλχεμίλλα Μπαντερίσκα (Alchemilla bandericensis), αλχεμίλλα του Πιρίν (Alchemilla pirinica), ασυνεύμα Κελερέροβα (Asyneuma kellerianum), αρενάρια του Πιρίν (Arenaria pirinica), σπαθόχορτο του Πιρίν (Carex pirinensis), ψυλλοβότανο του Πιρίν (Erigeron vichrensis), φλόμος του Νταβίντοφ (Verbascum davidoffii), μικρή φεστούκα του Πιρίν (Festuca pirinica), ηράκλειο του Πιρίν (angustisectum Heracleum), κουδουνίστρα Γιαβόρκοβα (Rhinanthus javorkae), θυμάρι του Πιρίν (Thymus perinicus), δάφνη Κοσανίνοβο (Daphne kosanini).

Η πανίδα σπονδυλωτών του Εθνικού Πάρκου Πιρίν αποτελείται από 229 είδη. Ο αριθμός των ειδών θηλαστικών είναι 45. Η κατανομή των ειδών θηλαστικών ανά ταξη έχει ως εξής: εντομοφάγα - 5, Χειρόπτερα - 16, Λαγόμορφα - 3, Τρωκτικά - 7, Σαρκοφάγα - 9 και Αρτιοδάκτυλα - 4. Ο Ευρωπαϊκός αρουραίος ο χιονόβιος είναι ένα είδος υπολειμματικό. Μεταξύ των ειδών υψηλότερης αξίας διατήρησης είναι h καφέ αρκούδα, ο γκρίζος λύκος, η αγριόγατα, το δενδροκούναβο, το αγριογούρουνο, το κόκκινο ελάφι, το ζαρκάδι και το αγριόγιδο. Τα μικρά θηλαστικά, κυρίως τρωκτικά και νυχτερίδες, δεν έχουν μελετηθεί πλήρως στο σύνολο του εδάφους του πάρκου.

Ο συνολικός αριθμός των ειδών των πτηνών είναι 159. Από αυτά 91, ή 57%, είναι στρουθιόμορφα. Τρία είδη είναι υπολειμματικά -. Η αρκτική κουκουβάγια, η δενδροκόπος ο λευκωτός και ο Ευρασιατικός τριδάκτυλος δρυοκολάπτης. Σπανιότεροι κάτοικοι του πάρκου είναι ο κραυγαετός με ένα μόνο ζεύγος, ο σταυραετός, ο χρυσαετός με 2-5 ζεύγη, ο φιδαετός με δύο ζεύγη, το στεπογέρακο, ο πετρίτης με τρία ζεύγη, ο αγριόκουρκος, η φουντουκοαγριόρνιθα, η πετροπέρδικα, η μπεκάτσα και το φασσοπερίστερο.

Υπάρχουν 11 είδη ερπετών και 8 είδη αμφιβίων. Υπάρχουν είδη Κεντροευρωπαϊκά ( σαλαμάνδρα της φωτιάς, κιτρινόκοιλος βάτραχος, κορονέλα η αυστριακή), Παλαιαρκτικά (κοινός βάτραχος, ευρωπαϊκός πράσινος βάτραχος), Ευρωσιβηρικά (Ευρωπαϊκός δεντροβάτραχος, αστρίτης, νερόφιδο, κοινή σαύρα), Ιρανότουρανικά (βάτραχος του βάλτου), Νοτιοευρωπαϊκά (ευκίνητος βάτραχος), Ευρωμεσογειακά (Ευρωπαϊκή πράσινη σαύρα), Μεσογειακά (κοινή σαύρα τοίχου) και Βαλκανικά (σαύρα τοίχου του Eρχαρντ).

Η ιχθυοπανίδα περιλαμβάνει 6 είδη ψαριών, μεταξύ των οποίων 3 είδη πέστροφας. Ο περιορισμένος αριθμός ειδών καθορίζεται από το μεγάλο υψόμετρο του πάρκου. Οι παγωμένες λίμνες, τα ρέματα και τα άνω τμήματα των ποταμών κατοικούνται από λίγα είδη ψαριών.

Ο αριθμός των ταυτοποιημένων ασπόνδυλων ειδών στο Εθνικό Πάρκο Πιρίν είναι 2091, που ανέρχεται στο 40% των εκτιμώμενων 4500 ειδών που ζουν το πάρκο. Εχουν ελάχιστα ερευνηθεί και δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα για την αξιολόγηση των ποιοτικών και ποσοτικών παραμέτρων, ακόμη και των κύριων πληθυσμών των ενδημικών και των υπολειμματικών ειδών. Υπάρχουν 218 ενδημικά και 176 υπολειμματικά είδη.

Οι αράχνες εκπροσωπούνται από 321 είδη, ή 35% του συνόλου της Βουλγαρίας. Οι αράχνες προτιμούν τις βόρειο-ανατολικές πλαγιές και εμφανίζουν μεγαλύτερη ποικιλομορφία στα κωνοφόρα δάση. Υπάρχουν 36 είδη μυριάποδων, ή 20% του συνόλου της Βουλγαρίας. Απαντώνται κυρίως στα δάση και λιγότερο συχνά στην υποαλπική και την αλπική ζώνη. Στο πάρκο βρίσκονται μόνο το 2% των εφημερόπτερων της Βουλγαρίας - δύο είδη. Ο αριθμός των ειδών Oρθοπτεριδών είναι 63, ή περίπου 30% του συνόλου της χώρας. Η μεγαλύτερη ποικιλομορφία βρίσκεται στις κοιλάδες των ποταμών Μπαντέριτσα και Νταμιάνιτσα. Τα Πλεκόπτερα εκπροσωπούνται από 40 είδη, που αποτελούν το 40% της ποικιλότητας της Βουλγαρίας. Υπάρχουν 323 είδη ετερόπτερων, ή 32% από όσα είναι γνωστό στη Βουλγαρία. Παρουσιάζουν μεγαλύτερη ποικιλομορφία στο βόρειο τμήμα του πάρκου, στο Καταφύγιο Μπαγιούβι Ντούπκι-Τζιτζίριτσα. Τα Κολεόπτερα είναι 639 είδη και ο αριθμός αυτός εκτιμάται ότι θα αυξηθεί σε 1800-1900. Τα Νευροπτέριδα είναι 25 είδη, ή 20% της συνολικής ποικιλομορφίας της Βουλγαρίας. Υπάρχουν 36 είδη Υμενοπτέρων, που βρίσκονται κυρίως σε χαμηλότερα υψόμετρα. Τα Τριχόπτερα είναι 59 είδη, ή 24% των συνολικών της Βουλγαρίας. Τα Λεπιδόπτερα είναι 449, 116 πεταλούδες και 333 σκώροι. Τα Μαλάκια είναι 89 είδη και αντιπροσωπεύουν το 27% του συνόλου των μη θαλάσσιων μαλάκιων της χώρας.

Το Ίδρυμα Ευρωπαϊκής Φυσικής Κληρονομιάς λειτουργεί στο πάρκο ένα πρόγραμμα προστασίας του λύκου και προβλέπεται να δημιουργηθεί ένα κέντρο μεγάλων σαρκοφάγων.

Το Εθνικό Πάρκο είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Το βασικό κέντρο πληροφόρησης του πάρκου είναι στο Μπάνσκο και διαθέτει μια διαδραστική έκθεση για τα δάση του πάρκου, επιτρέποντας στους επισκέπτες να εξοικειωθούν με στοιχεία για τη βλάστηση και την άγρια ζωή του πάρκου. Υπάρχει επίσης ένα αίθουσα προβολής 30 θέσων με εξοπλισμό πολυμέσων. Το 2002 στην περιοχή του πάρκου υπήρχαν 1837 κλίνες, από τις οποίες 885 σε ορειβατικά καταφύγια, 214 σε ξενοδοχεία, 124 σε μπανγκαλόους και 615 σε χώρους που ανήκουν σε διάφορους φορείς της κρατικής διοίκησης. Μερικά από τα καταφύγια είναι το Μπέζμπογκ, το μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο, το Μπαντέριτσα, που κατασκευάστηκε το 1915 με εντολή του τσάρου Φερδινάνδου Α΄ της Βουλγαρίας και το Βίχρεν.

Υπάρχουν στο πάρκο 20 σηματοδοτημένα μονοπάτια πεζοπορίας . Το Μονοπάτι Νο 1 είναι τμήμα του Ευρωπαϊκού μονοπατιού μεγάλων αποστάσεων Ε4 και διασχίζει το πάρκο ακολουθώντας τη διαδρομή Καταφύγιο Πρέντελ - Καταφύγιο Γιαβόροφ - Καταφύγιο Βίχρεν - Λίμνη Τέβνο - Καταφύγιο Πιρίν - Λιβάδια Ποπόφ. Το πιο δύσκολο μονοπάτι ακολουθεί την κορυφή της κορυφογραμμής Κόντσετο σε υψόμετρο περίπου 2.810 μ, μεταξύ των κορυφών Μπάνσκι Σουντόλ (2.884 μ.) και Kούτελο (2908 μ.). Η βόρειοδυτική πλευρά του Κόντσετο είναι σχεδόν κάθετη και βάθους 300-400 μέτρων, ενώ η νοτιοδυτική πλευρά είναι λιγότερο απότομη (περίπου 30 μοίρες), αλλά έχει 800 μέτρα βάθος.

Το πιο οργανωμένο τμήμα του εθνικού πάρκου για επισκέψεις είναι το πάρκο Βίχρεν, λόγω της κοντινής απόστασης του στο χιονοδρομικό κέντρο του Μπάνσκο. Ιδιαίτερα δημοφιλή αξιοθέατα είναι τα ποτάμια Ντεμγιάνιτσα (βουλγαρικά: Демяница‎‎) και Μπουντερίτσα (βουλγαρικά: Бъндерица‎‎) και οι λίμνες Βασιλάσκι (βουλγαρικά: Василашки‎‎)) και Τιπίτσκι (βουλγαρικά: Типицки‎‎).

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Εθνικό Πάρκο Πιρίν

• Επίσημη ιστοσελίδα του Εθνικού Πάρκου Πιρίν στα αγγλικά και βουλγαρικά